Τι οι Μυς Μπορούν να Κάνουν και τι Δεν Μπορούν

Και οι πιο απλές τους κινήσεις είναι θαύματα που εμείς θεωρούμε δεδομένα. Ύστερα από εκπαίδευσι, κατορθώνουν εκπληκτικούς άθλους δυνάμεως και αντοχής. Αλλά υπάρχει ένα άλλο είδος εκπαιδεύσεως που είναι πολύ πιο σπουδαίο, που μπορεί να κάνη όσα οι μυς ποτέ δεν θα μπορέσουν να κάνουν!

ΕΝΑ ΚΙΒΩΤΙΟ είναι γεμάτο φτερά. Θέλετε να το σηκώσετε. Η διάνοιά σας κατευθύνει τους ανάλογους μυς και σηκώνετε τα φτερά. Τώρα το κιβώτιο είναι γεμάτο μολύβδινες ράβδους. Η διάνοιά σας κατευθύνει τους ίδιους μυς που σήκωσαν τα φτερά να σηκώσουν τώρα το μόλυβδο, και πράγματι το σηκώνουν. Απλό; Κάθε άλλο.

Μια σκελετική μυϊκή ίνα δεν συσπάται με περισσότερη ή λιγότερη δύναμι για ελαφρά ή βαρειά φορτία. Όταν μια νευρική απόληξις λέη στην ίνα να συσταλή, αυτή συστέλλεται εντελώς. Αν συσταλή, συστέλλεται τελείως. Πώς λοιπόν συμβαίνει ώστε με μια προσταγή οι μυς να ασκούν τόση μόνο δύναμι όση είναι αρκετή για να σηκώσουν φτερά, και με μια άλλη προσταγή οι ίδιοι μυς καταβάλλουν τη μεγαλύτερη δύναμι που χρειάζεται για να ανυψώσουν το μόλυβδο;

Ο μυς αποτελείται από πολλές δέσμες μικροσκοπικών μυϊκών ινών, και κάθε δέσμη ονομάζεται κινητική μονάδα. Σε κάθε μονάδα υπάρχει το κινητικό νεύρο, το οποίο στην άκρη του διακλαδίζεται έτσι ώστε κάθε μυϊκή ίνα να έχη τη δική της, ατομική νευρική απόληξι για να την υποκινή. Οι ηλεκτροχημικές ωθήσεις μεταδίδονται μέσω χημικών στοιχείων από τη νευρική απόληξι στην ίνα, όπου γίνονται πάλι ηλεκτροχημικές. Η ίνα συσπάται. Όλες οι ίνες σ’ αυτή τη δέσμη ή κινητική μονάδα συσπώνται.

Αλλά δεν συσπώνται όλες οι δέσμες ινών ενός μυός όταν χρησιμοποιήται ο μυς. Αν η διάνοια ξέρη ότι πρόκειται μόνο για φτερά, το κεντρικό νευρικό σύστημα ειδοποιεί μόνο τις σχετικά λίγες δέσμες που χρειάζονται για να σηκώσουν τα φτερά. Αλλά αν πρόκειται για το μόλυβδο, ειδοποιούνται να συσπασθούν πολύ περισσότερες δέσμες.

Μερικές φορές το μυαλό εξαπατάται. Αν νομίζη ότι το κιβώτιο είναι γεμάτο φτερά, ενώ στην πραγματικότητα περιέχει μόλυβδο, δεν ειδοποιούνται αρκετές ίνες να συσπασθούν και το μυαλό εκπλήσσεται. Φαίνεται σαν να καρφώθηκε το κιβώτιο στο πάτωμα. Αλλά αν το μυαλό νομίζη ότι το κιβώτιο είναι γεμάτο μόλυβδο, ενώ έχει μόνο φτερά, πολλές δέσμες ινών ετοιμάζονται να σηκώσουν το μόλυβδο και το κιβώτιο φαίνεται να πετά από το πάτωμα.

Αποφάσεις! Αποφάσεις!

Το σπουδαίο είναι ότι, το κεντρικό νευρικό σύστημα παίρνει συνέχεια αποφάσεις ως προς το πόσες δέσμες ινών πρέπει να ειδοποιήση να συσπασθούν για τις πολλές εργασίες που πρέπει να κάνουν οι 650 μυς του σώματος. Αισθητήρια όργανα στις ίνες, τις ελέγχουν και στέλνουν ειδοποίησι στο κεντρικό νευρικό σύστημα, και μ’ αυτή την ανατροφοδότησι βοηθούν στη λήψι αποφάσεων. Μπορεί να μη σας αρέση καθόλου να παίρνετε αποφάσεις, αλλά, ασυνείδητα παίρνετε εκατομμύρια αποφάσεις συνέχεια!

Όσο περισσότερες ίνες συσπώνται, τόσο πιο μεγάλος και σκληρός γίνεται ο μυς. Για παράδειγμα, ο δικέφαλος μυς στο άνω τμήμα του βραχίονά σας συσπάται για να σηκώση το χέρι σας να ξύση το κεφάλι σας. Δεν χρειάζονται πολλές δέσμες ινών, και ο δικέφαλος μυς σας είναι αρκετά μαλακός. Αλλά με την ίδια κίνησι σηκώστε στον ώμο σας ένα φορτίο 12 περίπου κιλών, (30 πάουντς), και ο δικέφαλος μυς σας θα ογκωθή και θα σκληρυνθή, καθώς πολύ περισσότερες ίνες τίθενται σε δράσι.

Μερικοί μυς έχουν πολύ καλύτερο έλεγχο στην έντασι από άλλους. Τα δάχτυλα, επί παραδείγματι, μπορούν να κλείσουν σαν σιδερένια λαβή, ή να πιάσουν απαλά τα εύθραυστα αυγά. Αυτοί οι μυς περιλαμβάνουν πολλές δέσμες ινών, αλλά κάθε δέσμη μόνο λίγες ίνες—μερικές όχι παραπάνω από 10. Άλλοι μεγάλοι μυς, όπως μερικοί στα πόδια, είναι ανίκανοι να κάνουν τόσες θαυμάσιες και ποικίλες κινήσεις. Έχουν λιγότερες δέσμες ινών, αλλά πολύ περισσότερες ίνες σε κάθε δέσμη—συχνά πάνω από 100.

Οι σκελετικοί μυς έχουν βασικά δύο είδη ινών: σκούρες για πιο αργή, σταθερή χρήσι· ανοιχτόχρωμες για γρήγορες αντιδράσεις. (Ονομάζονται αργόστροφες και γοργόστροφες ίνες.) Μερικοί μυς αποτελούνται σχεδόν τελείως από αργές ίνες, ενώ άλλοι έχουν συγχρόνως αργές και γρήγορες ίνες. Τα άτομα που είναι ασυνήθιστα γρήγορα στις κινήσεις τους έχουν πιο πολλές ανοιχτόχρωμες ή γρήγορες ίνες από τα άτομα που οι κινήσεις τους είναι αργές. Οι ευκίνητοι γυμναστές, για παράδειγμα, χρειάζονται γρήγορες ίνες για τις εκπληκτικές και δυναμικές περιστροφές, με τις οποίες μας καταπλήσσουν. Επίσης, οι μεγάλοι δρομείς ταχυτήτων, έχουν περισσότερες απ’ αυτές τις γρήγορες ίνες απ’ ό,τι οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων. Η εκπαίδευσις παίζει ρόλο, αλλά δεν μπορεί ν’ αλλάξη την αναλογία των γρήγορων και αργών ινών, που είναι κληρονομικό, ένα δώρο.

Από Πού Προέρχεται η Ενέργεια

Το ΑΤΡ (τριφωσφορική αδενοσίνη) είναι η πλούσια σε ενέργεια πηγή για τη δράσι των μυών. Παράγεται στις μυϊκές ίνες από μικρά σωματίδια που ονομάζονται μιτοχόνδρια και σχηματίζεται με διάφορους τρόπους. Τα λίπη στο μυϊκό ιστό (λιπώδης ιστός) διασπώνται για να γίνουν ελεύθερα λιπώδη οξέα στους μυς και στο αίμα. Τελικά, στις μυϊκές ίνες οξειδούνται για να εκλύσουν ενέργεια, να κατασκευάσουν το ΑΤΡ. Η γλυκόζη του αίματος οξειδούται επίσης στις μυϊκές ίνες για να σχηματίση ΑΤΡ. Μέρος της γλυκόζης του αίματος αποθηκεύεται στους μυς σαν υδρογονάνθρακες, και ονομάζεται γλυκογόνο. Ύστερα, ανάλογα με την ανάγκη ΑΤΡ, αυτό το γλυκογόνο διασπάται σε γλυκόζη, η οποία χωρίς τη χρήσι οξυγόνου, παράγει ΑΤΡ.

Αυτές οι μέθοδοι παρασκευής ΑΤΡ χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα, αλλά σε διάφορους βαθμούς ανάλογα με τις περιστάσεις. Το είδος της ασκήσεως, η έντασίς της, η διάρκειά της, η φυσική υγεία του ατόμου—όλα είναι παράγοντες που ρυθμίζουν το πόσο ΑΤΡ θα προμηθεύση τη δεδομένη ώρα κάθε μέθοδος. Ανάλογα με την διαδρομή του τρεξίματος, όμως, όταν η άσκησις είναι έντονη και επί αρκετή ώρα, η κύρια πηγή για την παραγωγή ΑΤΡ είναι το γλυκογόνο.

Οι μαραθωνοδρόμοι κάνουν συχνά αυτό που ονομάζεται υδατανθρακική φόρτισις. Λίγες μέρες πριν από τον αγώνα τρέφονται με άφθονους υδατάνθρακες και μ’ αυτό τον τρόπο αυξάνουν την ποσότητα γλυκογόνου στους μυς τους, μέχρι 300 τοις εκατό. Ένα υπο-προϊόν όμως αυτής της χρήσεως γλυκογόνου, είναι το γαλακτικό οξύ, που η συσσώρευσίς του στους μυς προκαλεί κόπωσι και τελικά πόνο των μυών.

Λατρεία των Μυών, ή του Κατασκευαστή Τους;

Οι μυς μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα: Να ρίξουν μια μπάλλα, και να την κάνουν να κάνη καμπύλες και να πέση και να γλιστρήση. Μπορούν να ισορροπήσουν το σώμα πάνω στο ένα χέρι. Να στείλουν το σώμα με χάρι στον αέρα, να τιναχθή και να στριφογυρίση στον αέρα. Οι μυς του ενός χεριού μπορούν να ανυψώσουν βάρη εκατοντάδων κιλών πάνω από το κεφάλι. Οι μυς των ποδιών, μπορούν να εκτινάξουν το σώμα πάνω από μια ράβδο ύψους επτά ποδών, ή πάνω από το έδαφος σχεδόν 30 πόδια, ή να τρέξουν 100 γυάρδες σε σχεδόν εννιά δευτερόλεπτα, ή ένα μίλι σε λιγότερο από τέσσερα λεπτά, ή 26 μίλια σε λίγο περισσότερο από δύο ώρες. Ή μπορούν να τρέχουν συνεχώς για 50 ή 100 μίλια. Οι Ινδιάνοι Ταραχουμάρα του Μεξικού τρέχουν 200 μίλια. Υπάρχει και ο αμφίβολος ισχυρισμός ότι οι Μαχέτανγκς, Θιβετιανοί μοναχοί ειδικά γυμνασμένοι για «γρηγοράδα στα πόδια,» τρέχουν 300 μίλια σε 30 ώρες ενώ επαναλαμβάνουν τις ιερές προσευχές τους καθώς τρέχουν και αναπνέουν.

Οι μυς είναι φοβεροί. Αλλά δεν είναι θεοί. Μερικοί δρομείς φαίνεται ότι έτσι νομίζουν—οπωσδήποτε η μειονότης. Ένας παρωμοίασε το τρέξιμο με την αναζήτησι του Γκραλ. Ένας άλλος δρομέας υποστήριξε ότι «η αναζήτησις του πνεύματος μέσω του σώματος, μόλις άρχισε.» Ο Δρ Τζωρτζ Σήχαν, που αποκαλείται από πολλούς αρχιερέας στο τρέξιμο, είπε: «Ο κίνδυνος είναι ότι θα αποτύχω να ξεπεράσω τους περιορισμούς μου και να βρω τον Θεό. Αλλά εδώ βοηθά το τρέξιμο.» Μια γυναίκα που ασχολείται με το ελαφρύ τρέξιμο παρωμοίασε την εμπειρία της στο τρέξιμο με συνομιλία. Η σύζυγος ενός δρομέα είπε: «Ο Τομ ήταν Μεθοδιστής. Τώρα είναι δρομέας.» Ο Τζόελ Χέννινγκ, λέει τα εξής στο βιβλίο του για το τρέξιμο: «Είναι πράγματι μια μορφή λατρείας, μια προσπάθεια να βρούμε τον Θεό.» Ο Μπομπ Άντερσον, εκδότης του Ον Δε Ραν, δήλωσε: «Κάποιος είπε κάποτε: ‘Για να επιζήση η ανθρωπότης, πρέπει να εφεύρη μια νέα θρησκεία.’ Η θρησκεία έχει εφευρεθή. Είναι η θρησκεία του δρομέα.»

Αλλά, μια στιγμή! Οι μυς δεν μπορούν να σώσουν. Μόνο ο Κατασκευαστής τους μπορεί. Οι μυς αντανακλούν τη δημιουργική σοφία του Ιεχωβά. Δείτε την ευφυΐα του στην ευκινησία τους, στην ταχύτητα, στη δύναμι, στην αντοχή. Δείτε την στα ηλεκτροχημικά συμπλέγματα, στα εκατομμύρια των αντιδράσεων στα εκατομμύρια των ινών, κάθε λεπτό της ημέρας, καθώς ελέγχονται και συγχρονίζονται χωρίς καμμιά σκέψι από μέρους μας. Χωρίς καμμιά σκέψι από μέρους μας καθώς κάνουν τις ασχολίες τους για να μας κρατήσουν ζωντανούς: πνευμόνια, αναπνοή, χτύπος της καρδιάς, κυκλοφορία του αίματος, όργανα πέψεως, εκκρίσεις αδένων, ηλεκτροκυκλώματα—και πολύ, πολύ περισσότερα που τα αγνοούμε.

Το γύμνασμα των μυών είναι ωφέλιμο, αλλά δεν συγκρίνεται με την εκπαίδευσι σε ευσέβεια. «Η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος,» έγραψε ο απόστολος Παύλος, «αλλ’ η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.» (1 Τιμ. 4:8) Απολαύστε το είδος της ασκήσεως που κάνετε. Χαρείτε τα οφέλη της. Μπορεί να σας κάνη να νοιώθετε καλύτερα. Η ευσέβεια όμως, μπορεί να κάνη αυτό που οι μυς ποτέ δεν θα μπορέσουν—να σας κάνη να ζήτε περισσότερο, ακόμη και για πάντα. Όπως λέει ο ψαλμωδός.

«Δεν χαίρει εις την δύναμιν του ίππου· δεν ηδύνεται εις τους πόδας του ανδρός. Ο Κύριος ηδύνεται εις τους φοβουμένους αυτόν.»—Ψαλμ. 147 : 10, 11.

[Πλαίσιο στη σελίδα 13]

ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΥΣ Η ΑΕΡΟΒΙΑ ΑΣΚΗΣΙΣ

Οι μυϊκές ίνες γίνονται πιο ισχυρές και συσπώνται γρηγορώτερα.

Τα μιτοχόνδρια πολλαπλασιάζονται—κατασκευάζουν το ΑΤΡ.

Η ποσότητα των ενζύμων που χρειάζονται τα μιτοχόνδρια για να κατασκευάσουν το ΑΤΡ αυξάνει—τριπλάσια στους δρομείς αποστάσεων απ’ ό,τι σ’ όσους ζουν καθιστική ζωή.

Η μυογλομπίνη των μυών συχνά διπλασιάζεται. Μεταφέρει οξυγόνο στα μιτοχόνδρια. Περισσότερη μυογλομπίνη σημαίνει περισσότερο οξυγόνο.

Οι αρτηρίες δημιουργούν νέες διακλαδώσεις, τα τριχοειδή αγγεία συχνά διπλασιάζονται. Αυτό σημαίνει περισσότερη προμήθεια οξυγόνου από το αίμα στους μυς.

Λόγω αυτής της αυξημένης κυκλοφορίας και της περισσότερης μυογλομπίνης, το απόθεμα οξυγόνου είναι αποτελεσματικό και χρειάζεται λιγότερη ροή αίματος.

Η ποσότητα των οξειδωμένων λιπών αυξάνει, παρέχοντας περισσότερο ΑΤΡ.

Η οξείδωσις της γλυκόζης αυξάνει—άλλη μια πηγή του ΑΤΡ.

Οι γυμνασμένοι μυς περιέχουν μεγαλύτερα αποθέματα από υδατάνθρακες (γλυκογόνο)—η κύρια πηγή ενέργειας για εντατική άσκησι επί μακρά χρονικά διαστήματα.

Οι γυμνασμένοι μυς δεν συσσωρεύουν γαλακτικό οξύ τόσο γρήγορα, και μπορούν να κρατήσουν περισσότερο από τους αγύμναστους μυς· συνεπώς μειώνουν την κόπωσι.

[Πλαίσιο στη σελίδα 13]

ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΜΥΣ Η ΕΛΛΕΙΨΙΣ ΑΣΚΗΣΕΩΣ

Οι μυς γίνονται μικρότεροι, χάνονται, ατροφούν. Αυτό φαίνεται όταν ο γύψος αφαιρεθή από σπασμένα χέρια ή πόδια—οι μυς έχουν συρρικνωθή.

Σε μια έρευνα οι αθλητές πέρασαν 20 μέρες στο κρεββάτι. Η ικανότητα λήψεως οξυγόνου έπεσε στο ένα τέταρτο. Η ικανότητα αντλήσεως της καρδιάς έπεσε στον ίδιο βαθμό. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια έπεσαν κατά 15 τοις εκατό.