Πού Πήγαν οι Μπακαλιάροι; — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Πού Πήγαν οι Μπακαλιάροι;

ΥΠΗΡΧΑΝ τόσο πολλοί μπακαλιάροι στο νερό ώστε «μόλις και μετά βίας μπορούσε κάποιος να περάσει κωπηλατώντας ανάμεσά τους». Αυτά είπε ο εξερευνητής Τζον Κάμποτ το 1497 καθώς περιέγραφε έναν από τους πιο πλούσιους ψαρότοπους του κόσμου—τους Μεγάλους Υφάλους του Νιουφάουντλαντ. Μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα, η ετήσια ποσότητα μπακαλιάρου του Ατλαντικού που αλιευόταν στο Νιουφάουντλαντ είχε φτάσει σχεδόν τους 100.000 μετρικούς τόνους. Τον επόμενο αιώνα, τα αλιεύματα διπλασιάστηκαν.

Σήμερα, όμως, η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά. Το απόθεμα των μπακαλιάρων έχει μειωθεί τόσο ώστε το 1992 η κυβέρνηση του Καναδά απαγόρευσε την αλιεία μπακαλιάρου στον Ατλαντικό, με αποτέλεσμα, σύμφωνα με μερικούς υπολογισμούς, να αναζητούν εργασία σε άλλους τομείς 35.000 άνθρωποι. Το 1997 το μορατόριουμ εξακολουθεί να ισχύει. Αλλά πού πήγαν οι μπακαλιάροι;

Στη δεκαετία του 1960, διεθνείς αλιευτικοί στόλοι συγκεντρώνονταν στους υφάλους στα ανοιχτά του Νιουφάουντλαντ για να πιάσουν τεράστιες ποσότητες μπακαλιάρου. Το 1968, τράτες από δώδεκα και πλέον χώρες έπιαναν 800.000 τόνους ψάρια το χρόνο στους υφάλους του Νιουφάουντλαντ. Αυτή η ψαριά ήταν τριπλάσια από τον ετήσιο μέσο όρο του προηγούμενου αιώνα.

Ενώ τα ψυχρότερα νερά, ο πολλαπλασιασμός της φώκιας και η μετανάστευση του μπακαλιάρου μπορεί επίσης να έπαιξαν κάποιο ρόλο στη σημαντική μείωση του πληθυσμού των μπακαλιάρων, μεγάλο μέρος της ευθύνης για την καταστροφή των μπακαλιάρων βαρύνει την ανθρώπινη απληστία. «Φταίει η υπερβολική αλίευση—καθαρά και ξάστερα», λέει ένας υδροβιολόγος.

Ποιο θα είναι το μέλλον του μπακαλιάρου του Ατλαντικού; Μερικοί αμφιβάλλουν για το αν υπάρχουν αρκετά μικρά ψάρια ώστε να ωριμάσουν, να γεννήσουν και να αναπληρώσουν το είδος. Η εφημερίδα Δε Ίβνινγκ Τέλεγκραμ (The Evening Telegram) του Σεντ Τζον σχολίασε: «Η παλαιότερη βιομηχανία του Καναδά, η αλιεία του μπακαλιάρου του Ατλαντικού, θα ζει μόνο στα βιβλία της ιστορίας». Εντούτοις, υπάρχει ελπίδα!

Η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι σύντομα, στον υποσχεμένο νέο κόσμο δικαιοσύνης του Θεού, δεν θα υπάρχει τόπος για απληστία. (2 Πέτρου 3:13) Ο Ιεχωβά θα “καταστρέψει εκείνους που καταστρέφουν τη γη” και θα κάνει τη γη και τη θάλασσα να βρίθουν από ζωή προς όφελος εκείνων που θέλουν να τον υπηρετούν και να τον ευαρεστούν.—Αποκάλυψη 11:18.

[Ευχαριστίες για την προσφορά των εικόνων στη σελίδα 31]