Θα Επιζήσουν τα Βροχερά Δάση Μας;

ΣΤΟ ξεκίνημα του αιώνα μας, το αποδημητικό περιστέρι της Βόρειας Αμερικής εξαλείφθηκε. Ήταν πιθανότατα το πλέον πολυάριθμο πουλί που υπήρξε ποτέ. Οι ορνιθολόγοι υπολογίζουν ότι πριν από δύο αιώνες υπήρχαν πέντε ως δέκα δισεκατομμύρια τέτοια περιστέρια!

Ωστόσο, μέσα σε εκατό χρόνια, ένα φαινομενικά ανεξάντλητο απόθεμα φτηνού κρέατος πουλιού εξαφανίστηκε, γεγονός που περιγράφεται ως «η πιο συγκλονιστική μείωση [κάποιου είδους] όλων των εποχών». Το μνημείο για το αποδημητικό περιστέρι στο Εθνικό Πάρκο Ουαϊαλούσινγκ του Ουισκόνσιν στις Η.Π.Α. αναφέρει: «Αυτό το είδος εξαλείφθηκε εξαιτίας της φιλαργυρίας και της απερισκεψίας του ανθρώπου».

Η μοίρα του αποδημητικού περιστεριού μάς θυμίζει ότι ακόμη και τα πιο πολυάριθμα πλάσματα της γης είναι ευάλωτα στις επιθέσεις του ανθρώπου. Η φιλαργυρία και η απερισκεψία εξακολουθούν να κυριαρχούν. Και σήμερα δεν κινδυνεύει μόνο ένα είδος αλλά ένα ολόκληρο οικοσύστημα. Αν χαθούν τα βροχερά δάση, όλοι οι κάτοικοί τους—περίπου τα μισά είδη του πλανήτη—θα χαθούν μαζί τους. Οι επιστήμονες λένε ότι ένας τέτοιος όλεθρος θα ήταν «η μεγαλύτερη βιολογική καταστροφή [που θα έχει διαπράξει] ποτέ ο άνθρωπος».

Πράγματι, έχουμε μεγαλύτερη γνώση για το περιβάλλον από ό,τι είχαμε πριν από έναν αιώνα. Αλλά αυτή η ενόραση δεν είναι αρκετή ώστε να ανακόψει το αμείλικτο κύμα της καταστροφής. «Καταστρέφουμε κάτι το ανεκτίμητο», είπε με θλίψη ο βοτανολόγος Μανουέλ Φιντάλγκο, «και δεν μας απομένει πολύς καιρός. Φοβάμαι ότι μέσα σε λίγα χρόνια, τα μόνα δάση που θα μείνουν ανέπαφα θα είναι εκείνα που βρίσκονται σε βουνοπλαγιές απρόσιτες στους υλοτόμους».

Οι φυσιοδίφες έχουν θορυβηθεί επειδή είναι πολύ δύσκολο να αποκατασταθούν τα βροχερά δάση. Το βιβλίο Το Σμαραγδένιο Βασίλειο: Τα Πολύτιμα Βροχερά Δάση της Γης (The Emerald Realm: Earth’s Precious Rain Forests) περιγράφει ευθέως την αναδάσωση ως «αργή και δαπανηρή, . . . μια ύστατη αντίδραση στην καταστροφή του βροχερού δάσους». Στην καλύτερη περίπτωση, η αναφύτευση θα περιλάμβανε μόνο λίγα είδη τροπικών δέντρων, και τα δενδρύλλια θα χρειάζονταν συνεχή προσοχή για να μην τα πνίξουν τα αγριόχορτα.

Το αν ένα δάσος θα μπορούσε να ανακτήσει ποτέ την παλαιότερη δόξα του θα εξαρτόταν από το πόσο κοντά θα βρισκόταν η αναφυτεμένη περιοχή στο παρθένο βροχερό δάσος. Μόνο πολύ μικρή απόσταση θα έδινε τη δυνατότητα στην αναδασωμένη περιοχή τελικά να αποικιστεί από τα δεκάδες χιλιάδες είδη που αποτελούν ένα γνήσιο βροχερό δάσος. Ακόμη και έτσι, η διαδικασία θα απαιτούσε αιώνες. Μερικές περιοχές που εγκαταλείφθηκαν πριν από χίλια χρόνια όταν κατέρρευσε ο πολιτισμός των Μάγια δεν έχουν ακόμη ανακάμψει πλήρως.

“Ένας Νέος Διεθνισμός”;

Κάποιος επιστήμονας στο Σμιθσόνειο Ινστιτούτο, στην Ουάσινγκτον, D.C., πρότεινε να διατηρηθεί το 10 τοις εκατό των υπαρχόντων βροχερών δασών για τις μελλοντικές γενιές, ώστε να διαφυλαχτούν όσο το δυνατόν περισσότερα είδη. Προς το παρόν περίπου το 8 τοις εκατό προστατεύεται, αλλά πολλά από αυτά τα καταφύγια ή τα εθνικά πάρκα είναι πάρκα μόνο στο όνομα, επειδή δεν υπάρχουν ούτε πόροι ούτε προσωπικό για την προστασία τους. Είναι σαφές ότι πρέπει να γίνει κάτι περισσότερο.

Ο Πίτερ Ρέιβεν, εκπρόσωπος μιας οργάνωσης για τη διατήρηση του βροχερού δάσους, εξηγεί: «Οι προσπάθειες για τη διάσωση των βροχερών δασών απαιτούν ένα νέο διεθνισμό, τη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι οι άνθρωποι παντού παίζουν κάποιο ρόλο στη μοίρα της γης. Πρέπει να βρεθούν τρόποι για να μειωθεί η φτώχεια και η πείνα σε όλο τον κόσμο. Θα χρειαστεί να γίνουν νέες διακρατικές συμφωνίες».

Η εισήγησή του φαίνεται λογική σε πολλούς. Η διάσωση των βροχερών δασών απαιτεί μια παγκόσμια λύση—όπως και πολλές άλλες καταστάσεις τις οποίες αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Το πρόβλημα έγκειται στην επίτευξη “διακρατικών συμφωνιών” προτού συμβεί μια παγκόσμια καταστροφή και προτού να είναι ανεπανόρθωτη η ζημιά που προκαλείται. Όπως αφήνει να εννοηθεί ο Πίτερ Ρέιβεν, η καταστροφή των βροχερών δασών συνδέεται στενά με άλλα δυσεπίλυτα προβλήματα του αναπτυσσόμενου κόσμου, όπως είναι η πείνα και η φτώχεια.

Ως τώρα, οι διεθνείς προσπάθειες για την επίλυση τέτοιων προβλημάτων είχαν περιορισμένη επιτυχία. Μερικοί ρωτούν: Θα ξεπεράσουν κάποια μέρα τα κράτη τα στενά και συγκρουόμενα εθνικά τους συμφέροντα για το κοινό καλό ή μήπως η αναζήτηση “ενός νέου διεθνισμού” είναι απλώς ένα όνειρο;

Η ιστορία δεν φαίνεται να δίνει βάσεις για αισιοδοξία. Εντούτοις, ένας παράγοντας συχνά παραβλέπεται—η άποψη του Δημιουργού του βροχερού δάσους. «Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι καταστρέφουμε ένα μέρος της Δημιουργίας», τονίζει ο καθηγητής του Χάρβαρντ Έντουαρντ Ο. Ουίλσον, «στερώντας έτσι από όλες τις μελλοντικές γενιές αυτό που εμείς κληρονομήσαμε».

Θα επιτρέψει ο Δημιουργός της γης στην ανθρωπότητα να καταστρέψει ολοσχερώς το έργο των χεριών του; Αυτό θα ήταν αδιανόητο.a Απεναντίας, η Αγία Γραφή προλέγει ότι ο Θεός θα “καταστρέψει εκείνους που καταστρέφουν τη γη”. (Αποκάλυψη 11:18) Πώς θα επιβάλει τη δική του λύση ο Θεός; Υπόσχεται να εδραιώσει μια Βασιλεία—μια υπερεθνική ουράνια κυβέρνηση—η οποία θα λύσει όλα τα προβλήματα της γης και η οποία «ποτέ δεν θα καταστραφεί».—Δανιήλ 2:44.

Η Βασιλεία του Θεού όχι μόνο θα τερματίσει την κακοποίηση του πλανήτη από τον άνθρωπο αλλά θα επιβλέψει επίσης την αποκατάσταση της φυσικής ομορφιάς της γης. Ολόκληρη η γη τελικά θα γίνει ένα παγκόσμιο πάρκο, όπως ακριβώς σκόπευε ο Δημιουργός μας στην αρχή. (Γένεση 1:28· 2:15· Λουκάς 23:42, 43) Οι άνθρωποι παντού θα «διδάσκονται από τον Ιεχωβά», και θα μάθουν να αγαπούν και να εκτιμούν όλη τη δημιουργία του, περιλαμβανομένου και του βροχερού δάσους.—Ησαΐας 54:13.

Περιγράφοντας εκείνον τον ευλογημένο καιρό, ο ψαλμωδός έγραψε: «Ας χαρούν πολύ όλα τα δέντρα του δάσους ενώπιον του Ιεχωβά. Διότι έχει έρθει· διότι έχει έρθει να κρίνει τη γη. Θα κρίνει τα παραγωγικά εδάφη με δικαιοσύνη και τους λαούς με την πιστότητά του».—Ψαλμός 96:12, 13.

Ευτυχώς, το μέλλον του βροχερού δάσους δεν εξαρτάται από την ανησυχία—ή τη φιλαργυρία—του ανθρώπου. Η Αγία Γραφή μάς δίνει λόγους να πιστεύουμε ότι ο ίδιος ο Δημιουργός θα παρέμβει για να σώσει τα τροπικά μας δάση. Στον υποσχεμένο νέο κόσμο του Θεού, οι μελλοντικές γενιές θα βλέπουν το βροχερό δάσος σε όλη του τη δόξα.—Αποκάλυψη 21:1-4.

[Υποσημειώσεις]