Σπόροι που Καρποφόρησαν Πολλά Χρόνια Αργότερα

Αφορμή για την ακόλουθη επιστολή ήταν το άρθρο «Οι Δυσκολίες και οι Ευλογίες της Ανατροφής Εφτά Γιων», που δημοσιεύτηκε στο Ξύπνα! 8 Ιανουαρίου 1999.

Αγαπητοί μου αδελφέ και αδελφή Ντίκμαν,

Μόλις ολοκλήρωσα το διάβασμα της βιογραφίας σας, και ένιωσα την ανάγκη να σας γράψω. Γνώρισα την οικογένειά σας πριν από πολλά χρόνια στο Μισισιπή [1960-1961]. Μάλιστα πήγαινα στο ίδιο σχολείο με τους γιους σας, και ερχόμουν στο σπίτι σας και έπαιζα μαζί τους πολύ συχνά. Αλλά δεν ήταν αυτά τα πράγματα που χαράχτηκαν βαθιά στη νεαρή μου διάνοια. Ακόμη και τότε που ήμουν πολύ μικρή, με εντυπωσίαζε πολύ το γεγονός ότι οι γιοι σας δεν χαιρετούσαν τη σημαία στο σχολείο λόγω της Χριστιανικής τους συνείδησης. Μολονότι ανήκα στην Εκκλησία των Βαπτιστών του Γκράντβιου, όταν ο ένας από τους γιους σας μου εξήγησε τη στάση που τηρούσε, κατάλαβα ότι είχε δίκιο.

Κάποιος από τους γιους σας μου έδωσε το βιβλίο Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκαταστημένο Παράδεισο,a ή το έκλεψα εγώ. Δεν θυμάμαι τι από τα δύο συνέβη, αλλά το διάβασα όλο. Εκείνον τον καιρό, μου φάνηκε απλώς ένα ωραίο βιβλίο με ιστορίες. Δεν συνειδητοποιούσα ότι είχαν σπαρθεί μέσα μου σπόροι της αλήθειας οι οποίοι θα παρέμεναν σε αδράνεια επί χρόνια.

Η οικογένειά μου μετακόμισε βόρεια το 1964, και τότε σταμάτησα να πηγαίνω στην εκκλησία. Απογοητεύτηκα από την υποκρισία της θρησκείας, και γι’ αυτό, επί χρόνια, δεν ήθελα να έχω καμιά σχέση με την οργανωμένη θρησκεία.

Ύστερα από χρόνια, όταν άρχισα να κάνω σοβαρές σκέψεις γύρω από το σκοπό της ζωής, συνειδητοποίησα ότι ήθελα να έχω μια σχέση με τον Δημιουργό. Επιθυμούσα αυτή τη σχέση χωρίς την υποκρισία της θρησκείας. Εκείνοι οι σπόροι της αλήθειας που είχαν σπαρθεί πριν από χρόνια άρχισαν να φυτρώνουν· απλώς δεν το ήξερα ακόμη.

Στενοχωριόμουν πολύ επειδή δεν ήθελα να πάω στον ουρανό· ήθελα να ζήσω εδώ στη γη. Πίστευα ότι αυτός ο πλανήτης είναι από μόνος του ένα θαυμάσιο δημιούργημα· γιατί, λοιπόν, να τον καταστρέψει ο Θεός; Επίσης, δεν πίστευα ότι ο Ιησούς ήταν ο Θεός. Αν ήταν, τότε η θυσία του αποτελούσε απάτη. Αυτές οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι πεποιθήσεις, αν θέλετε, δεν συμβιβάζονταν με όσα είχα μάθει στην Εκκλησία των Βαπτιστών. Γι’ αυτό, άρχισα να προσεύχομαι, να προσεύχομαι στ’ αλήθεια, και ο Ιεχωβά ενήργησε γρήγορα. Οι Μάρτυρες ήρθαν στην πόρτα μου μέσα σε λίγες μέρες, και άρχισα Γραφική μελέτη αμέσως. Μολονότι δεν είχα καμιά επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά από τότε που γνωριζόμουν με την οικογένειά σας μέχρις ότου άρχισα να μελετάω, ποτέ δεν έχασα το σεβασμό μου για τους γιους σας και για το θάρρος με το οποίο υποστήριζαν το σωστό. Όταν ξεκίνησα τη μελέτη μου και άρχισα να αποκτώ γνώση, όλα μου φάνηκαν λογικά. Χρειάστηκα ενάμιση χρόνο για να βάλω σε τάξη τη ζωή μου. Τελικά βαφτίστηκα το 1975.

Όποτε εξετάζουμε το πώς η διαγωγή μας μπορεί να δώσει μαρτυρία χωρίς καν να το γνωρίζουμε, σκέφτομαι την οικογένειά σας. Όποτε εξετάζουμε πόσο σημαντικό είναι να σπέρνουμε άφθονους σπόρους της Βασιλείας επειδή δεν ξέρουμε πάντοτε πού ή πότε θα ριζώσουν, εγώ γνωρίζω από προσωπική εμπειρία ότι αυτό αληθεύει.

Θέλω να σας ευχαριστήσω για το ότι τότε ανήκατε στο λαό του Ιεχωβά και παραμένατε όσιοι στις πεποιθήσεις σας. Χωρίς να το γνωρίζετε, βοηθήσατε ένα άτομο να βρει την αλήθεια. Η δική σας διαγωγή και πεποίθηση, καθώς και των παιδιών σας, άφηνε την αλήθεια να λάμπει. Νόμιζα ότι ποτέ δεν θα μάθαινα πού βρίσκεστε ούτε ότι θα μπορούσα να σας ευχαριστήσω. Και πάλι σας ευχαριστώ.

Με πολλή Χριστιανική αγάπη,

Λ. Ο.

[Υποσημειώσεις]