Αντιμετώπιση της Τραυματικής Εμπειρίας μιας Τρομοκρατικής Επίθεσης

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

ΣΤΙΣ 11 Μαρτίου 2004, η Μαδρίτη, στην Ισπανία, συνταράχτηκε από τον ήχο δέκα βομβών που εξερράγησαν σε τρεις διαφορετικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς. Μια ταυτόχρονη επίθεση σε τέσσερις επιβατικές αμαξοστοιχίες προκάλεσε το θάνατο περίπου 190 ανθρώπων και τον τραυματισμό 1.800.

Εφόσον οι βόμβες εξερράγησαν τις πρωινές ώρες αιχμής, όλα τα τρένα ήταν γεμάτα κόσμο και η καταστροφή ήταν τρομακτική. «Είδα ένα ολόκληρο βαγόνι να αναπηδάει ένα μέτρο στον αέρα​—τόσο μεγάλη ήταν η δύναμη της έκρηξης», είπε μια αυτόπτης μάρτυρας, η Αρόα. «Όταν βγήκα από το βαγόνι μου, ολόκληρη η περιοχή έμοιαζε με εμπόλεμη ζώνη. Είναι φρικτό να βλέπει κανείς τέτοιο μακελειό μπροστά στα μάτια του». Τα ίδια φοβερά γεγονότα εκτυλίχθηκαν σε τέσσερα διαφορετικά τρένα και σε δέκα βαγόνια. Οι τρομοκράτες είχαν αφήσει μέσα στα τρένα σακίδια γεμάτα με εκρηκτικά και κατόπιν τα ανατίναξαν με κινητά τηλέφωνα.

Μερικοί από τους επιβάτες ήταν αρκετά τυχεροί ώστε να μην μπορούν να θυμηθούν τα τρομερά γεγονότα που έζησαν. Εκατοντάδες, όμως, από αυτούς, όπως η Αρόα, είναι υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν τόσο τις σωματικές όσο και τις συναισθηματικές πληγές. «Η έκρηξη προκάλεσε σοβαρή βλάβη στην ακοή μου», είπε η Αρόα, «αλλά οι τρομακτικές σκηνές που βασανίζουν το μυαλό μου με επηρεάζουν πολύ περισσότερο.

»Ευτυχώς, ως Μάρτυρας του Ιεχωβά που είμαι, είχα μεγάλη συναισθηματική υποστήριξη», πρόσθεσε η Αρόα. «Τηλεφωνήματα και μηνύματα από όλο τον κόσμο μού υπενθύμισαν ότι είμαστε πράγματι μια παγκόσμια αδελφότητα. Επιπλέον, η Γραφή μάς βοηθάει να καταλάβουμε γιατί συμβαίνουν αυτές οι ωμότητες. Εξήγησα σε μερικούς συναδέλφους μου ότι οι Γραφές προείπαν πως στη διάρκεια των “τελευταίων ημερών” οι άνθρωποι θα ήταν άγριοι και άστοργοι. Επίσης, διαπίστωσα ότι η ολοχρόνια διακονία με την οποία ενασχολούμαι συμβάλλει σε ανεκτίμητο βαθμό στην ανακούφιση από τον πόνο».​—2 Τιμόθεο 3:1-3.

Ο Πέδρο ήταν ένας από τους πολλούς επιβάτες που τραυματίστηκαν σοβαρά. Στεκόταν περίπου τέσσερα μέτρα μακριά από τη βόμβα που εξερράγη στο βαγόνι του. Η έκρηξη τον πέταξε στο πάτωμα, προκαλώντας του τραύματα στο κεφάλι και σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Έπειτα από πέντε ημέρες στην εντατική, άρχισε να αναρρώνει. Ο μεγάλος αριθμός των Μαρτύρων που τον επισκέφτηκαν αναπτέρωσε το ηθικό του και εξέπληξε το νοσηλευτικό προσωπικό. «Μέσα σε 26 χρόνια, δεν έχω δει ποτέ κανέναν να δέχεται τόσο πολλές επισκέψεις και τόσο πολλά δώρα!» είπε με θαυμασμό μια νοσοκόμα. Ο Πέδρο, από την άλλη μεριά, μίλησε με ενθουσιασμό για το προσωπικό του νοσοκομείου. «Ήταν εξαιρετικοί», είπε. «Συνέβαλαν σε τεράστιο βαθμό στην ανάρρωσή μου».

Πολλά από τα θύματα ήταν μετανάστες που είχαν μετακομίσει πρόσφατα στην Ισπανία. Ο Μανουέλ, ένας Κουβανός, τραυματίστηκε από την πρώτη έκρηξη στο σταθμό Ατότσα και κατόπιν έπεσε αναίσθητος από τη δεύτερη έκρηξη. «Μέσα στον πανικό, οι άνθρωποι με ποδοπάτησαν καθώς ήμουν πεσμένος μπρούμυτα στην εξέδρα του σταθμού», εξήγησε ο ίδιος. «Όταν ανέκτησα τις αισθήσεις μου, είχα δύο σπασμένα πλευρά και τραύματα στο πόδι μου, και δεν άκουγα καθόλου από το ένα αφτί.

»Οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης​—αστυνομικοί, προσωπικό ασθενοφόρων και πυροσβέστες—​έφτασαν στον τόπο της επίθεσης μέσα σε λίγα λεπτά και μας παρείχαν την καλύτερη δυνατή βοήθεια», πρόσθεσε ο Μανουέλ. «Ήξεραν τι ακριβώς έπρεπε να κάνουν, και η αποτελεσματικότητα καθώς και ο επαγγελματισμός τους βοήθησαν στον περιορισμό του πανικού. Φρόντισαν να λάβω την αναγκαία ιατρική βοήθεια και μου φέρθηκαν με καλοσύνη και συμπόνια».

Μετατραυματικό Σοκ

Όπως η Αρόα, έτσι και ο Μανουέλ έχει σοβαρές συναισθηματικές πληγές. «Έπαθα κρίση πανικού όταν μπήκα σε κάποιο τρένο πρόσφατα», ομολόγησε. «Αναγκάστηκα να κατέβω αμέσως. Και εξακολουθώ να είμαι καχύποπτος όταν βλέπω κάποιον σε δημόσιο μέσο μεταφοράς να κρατάει σακίδιο ή κάτι παρόμοιο. Ωστόσο, έχω στη διάθεσή μου πολύ περισσότερη βοήθεια από άλλους, αν και η οικογένειά μου δεν ζει στην Ισπανία. Μου τηλεφώνησαν στην κυριολεξία εκατοντάδες Μάρτυρες, και μια οικογένεια Μαρτύρων με προσκάλεσε στο σπίτι της για λίγες ημέρες ώστε να μη νιώθω μόνος. Αυτή η ανεκτίμητη υποστήριξη από την παγκόσμια αδελφότητά μας με βοήθησε να ηρεμήσω».

Ο Σέρχιο, ένας επιβάτης που δεν τραυματίστηκε σωματικά, υποφέρει καθημερινά από τις σκηνές που είδε ολόγυρά του. Μια βόμβα εξερράγη στο προπορευόμενο βαγόνι και μια άλλη στο αμέσως προηγούμενο. Είναι και αυτός ευγνώμων, όπως ο Μανουέλ, για τη στοργική υποστήριξη της οικογένειάς του και των ομοπίστων του. «Όχι μόνο με έκαναν να νιώθω αγαπητός, αλλά και μου υπενθύμισαν ότι ανήκω σε μια ενωμένη αδελφότητα που φροντίζει το καθένα από τα μέλη της», είπε. «Λάβαινα αυτή την υποστήριξη κάθε μέρα, και τα πολλά τηλεφωνήματα που δέχτηκα με βοήθησαν να εκφράζω τα συναισθήματά μου, κάτι που πολλές φορές μου είναι δύσκολο να κάνω».

Μερικοί επιβάτες στα τρένα ένιωσαν άλλου είδους ανησυχίες. Ο Ντιέγκο καθόταν εν αγνοία του δίπλα σε μία από τις τέσσερις βόμβες που δεν εξερράγησαν. Κατάφερε να βγει από το τρένο σώος. «Τώρα όμως νιώθω ένοχος επειδή δεν βοήθησα τους τραυματίες», ομολόγησε. «Απομακρύνθηκα μέσα στον πανικό, μαζί με εκατοντάδες άλλους ανθρώπους που έφευγαν σωρηδόν από το σταθμό όπως όπως».

Η έκρηξη στο τρένο όπου βρισκόταν ο Ραμόν, ένας νεαρός από τη Βραζιλία, του προκάλεσε τέτοιο σοκ ώστε μετά δυσκολίας μπορούσε να κινηθεί. Ωστόσο, δύο ημέρες μετά την επίθεση, αποφάσισε να συμμετάσχει στο έργο κηρύγματος του αγγέλματος της Βασιλείας σε άλλους. Συνάντησε έναν Πορτογάλο ο οποίος είπε στον Ραμόν ότι έψαχνε για την αληθινή θρησκεία. Ο Ραμόν μπόρεσε να ξεκινήσει Γραφική μελέτη με αυτό το άτομο, το οποίο άρχισε αμέσως να παρακολουθεί τις Χριστιανικές συναθροίσεις. «Όταν μπορείς να βοηθήσεις άλλους πνευματικά, νιώθεις καλύτερα και ο ίδιος», παρατήρησε ο Ραμόν.

Όλα τα θύματα θα χρειαστούν αναμφίβολα χρόνο για να ξεπεράσουν τα σωματικά και τα συναισθηματικά τραύματα που υπέστησαν. Δυστυχώς, ζούμε σε μια περίοδο κατά την οποία μπορεί να ξεσπάσει οπουδήποτε αδικαιολόγητη βία. Και μολονότι οι πνευματικές αξίες μπορούν να βοηθήσουν τα θύματα να υπερνικήσουν τις τραυματικές εμπειρίες, μόνο η Βασιλεία του Θεού θα εξαλείψει τελικά αυτές τις τραγωδίες.​—Αποκάλυψη 21:3, 4.

[Πλαίσιο/​Εικόνες στη σελίδα 15]

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Μανουέλ Σουάρες

«Ενόσω βρισκόμουν ακόμη σε κατάσταση σοκ, περιμένοντας να πάω στο νοσοκομείο, θυμόμουν συνεχώς τα λόγια του εδαφίου Παροιμίες 18:10: “Το όνομα του Ιεχωβά είναι ισχυρός πύργος. Μέσα σε αυτόν σπεύδει ο δίκαιος και λαβαίνει προστασία”. Αυτά τα λόγια μού έδιναν δύναμη».

Αρόα Σαν Χουάν

«Όταν περνάς κάτι τέτοιο, συνειδητοποιείς όσο ποτέ άλλοτε ότι αυτές είναι οι τελευταίες ημέρες και ότι πρέπει να επικεντρώνουμε την προσοχή μας στις πνευματικές αξίες. Χάρη στην ολοχρόνια διακονία μου, σιγά σιγά ξεπερνάω τα τραύματα».

Φερμίν Γεσούς Μοζάς

«Παρ’ όλο που τραυματίστηκα στο κεφάλι, μπόρεσα να προσφέρω βοήθεια και παρηγοριά σε μερικούς τραυματισμένους συνεπιβάτες. Πιστεύω ότι παρέμεινα ήρεμος λόγω της ελπίδας της ανάστασης που μας έχει δώσει ο Θεός, μιας ελπίδας που μας ενισχύει σε στιγμές σαν αυτήν».

Πέδρο Καρασκίγια

«Καθώς βρισκόμουν ξαπλωμένος στη μονάδα εντατικής θεραπείας, υποφέροντας από δυνατό πόνο στο στήθος, έρχονταν στο μυαλό μου ξανά και ξανά τα λόγια του εδαφίου 1 Τιμόθεο 6:19, τα οποία μας ενθαρρύνουν να θησαυρίζουμε ένα καλό θεμέλιο για το μέλλον ώστε να κρατήσουμε γερά την πραγματική ζωή. Αυτό το εδάφιο μου υπενθύμισε την παραδεισιακή ελπίδα μας, την οποία έχει υποσχεθεί ο Θεός σε εκείνους που τον αγαπούν. Γι’ αυτόν το σκοπό αγωνιζόμαστε».

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Επάνω: Διασώστες φροντίζουν τραυματίες και ετοιμοθάνατους στις γραμμές έξω από το σταθμό Ατότσα

[Ευχαριστίες]

Επάνω: CORDON PRESS

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Δεξιά: Αυτοσχέδιο μνημείο