Κεφάλαιον 17
Τι Μας Προσφέρει η Αιώνια Ζωή στη Γη
ΜΙΑ ζωή με καλή υγεία και κάτω από ευχάριστες συνθήκες για περισσότερα από εβδομήντα ή ογδόντα χρόνια είναι βέβαια κάτι το επιθυμητό. Πραγματικά, οι επιστήμονες έχουν αφιερώσει πολλά χρόνια στην αναζήτησι τρόπων για την καταπολέμησι του γήρατος και των ασθενειών. Συχνά εκφράζουν την άποψι ότι ένας μέσος όρος εκατό ετών ζωής αποτελεί τον στόχο για τον οποίο πρέπει να εργασθούν.
Εν τούτοις, η σκέψις για μια ζωή που δεν θα τελειώνη ποτέ δεν φαίνεται να είναι τόσο ελκυστική. Πολλοί άνθρωποι είναι διατεθειμένοι ν’ απαντήσουν: «Χωρίς ασθένειες, θάνατο και μερικές ανωμαλίες θα χάναμε την εκτίμησί μας για τα καλά πράγματα. Η αιώνια ζωή στη γη θα ήταν ανιαρή. Δεν θα είχαμε τι να κάνωμε.» Ίσως έχετε ακούσει ανθρώπους να εκφράζουν τέτοιες σκέψεις, αλλά εσείς προσωπικά έχετε αυτή την άποψι για τη ζωή; Πραγματικά είναι λογικός αυτός ο συλλογισμός;
Μήπως, λόγου χάριν, χρειαζόμεθα την ασθένεια για να μη πλήττωμε από την καλή υγεία; Οι άνθρωποι δεν χάνουν τη χαρά της ζωής επειδή αισθάνονται καλά. Όταν έχουν το αίσθημα της ασφαλείας, ένα ευχάριστο περιβάλλον, μια ενδιαφέρουσα και παραγωγική εργασία και υγιεινή τροφή δεν κουράζονται από τη ζωή. Αντιθέτως, δεν είναι η έλλειψις τροφίμων, το δυσάρεστο περιβάλλον, οι ανωμαλίες και οι προστριβές που κάνουν τη ζωή ανυπόφορη; Ένας άνθρωπος δεν είναι ανάγκη να κόψη το ένα χέρι του για να εκτιμήση το άλλο, έτσι δεν είναι; Μπορούμε ν’ απολαμβάνουμε και να εκτιμούμε το καλό χωρίς να δοκιμάζωμε το κακό.
Ζωή με ανθρώπινη τελειότητα δεν σημαίνει ότι όλοι θα κάνουν όλα τα πράγματα εξίσου καλά και με το ίδιο μεγάλο ενδιαφέρον. Η ελπίδα που δίνει η Αγία Γραφή είναι ζωή χωρίς ασθένειες και θάνατο. (Αποκάλυψις 21:3, 4) Οι υγιείς άνθρωποι σήμερα δεν είναι όλοι όμοιοι. Γιατί, λοιπόν, να συμπεράνη κανείς ότι η σωματική και η διανοητική τελειότης θα κάμη τον έναν άνθρωπο πανομοιότυπο του άλλου; Οι άνθρωποι θα εξακολουθήσουν να διαφέρουν ως προς την προσωπικότητα. Θα έχουν ποικιλία προτιμήσεων ως προς την εργασία, την οικοδόμησι, τη διακόσμησι κατοικιών, τα τοπία, την τροφή και τα ποτά, την ψυχαγωγία, τις καλές τέχνες και άλλα. Οι προσωπικές των αρέσκειες και προτιμήσεις θα έχουν μεγάλη επίδρασι στις ασχολίες και στους τομείς δράσεως στους οποίους θα δείχνουν την προτίμησί τους.
Υπάρχουν, όμως, αρκετά πράγματα για να κάνουν οι άνθρωποι στη γη ώστε να είναι δραστήριοι σε όλη την αιωνιότητα; Δεν θα φθάση τελικά σε στασιμότητα η αύξησις της γνώσεως αφού θα έχωμε κάμει τα πάντα;
ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ
Σκεφθήτε τη ζωή σας τώρα. Βρίσκετε ότι οι ικανότητές σας χρησιμοποιούνται στο πλήρες ή ότι θα χρησιμοποιηθούν κάποτε; Πόσα πράγματα υπάρχουν που αισθάνεσθε ότι μπορείτε να κάμετε και θα θέλατε να τα κάμετε—αν είχατε μόνον τον χρόνο και τα απαιτούμενα μέσα;
Ίσως θέλετε να αναπτύξετε κάποιο ταλέντο στη μουσική, στη ζωγραφική, στη γλυπτική ή στη χαρακτική, ή να μάθετε κάτι για την ξυλοτεχνία, τη μηχανική, το σχέδιο ή την αρχιτεκτονική, ή να μελετήσετε ιστορία, βιολογία, αστρονομία ή μαθηματικά, ή ν’ αναλάβετε την καλλιέργεια ωρισμένων φυτών ή τη διατροφή ζώων, πτηνών ή ψαριών. Ίσως σας αρέσει να ταξιδεύετε, να βλέπετε νέους τόπους. Πολλοί θα ήθελαν να κάμουν όχι μόνο ένα, αλλά πολλά απ’ αυτά τα πράγματα. Αλλά ακόμη κι αν είχατε τα απαιτούμενα μέσα, ο χρόνος απλούστατα δεν θα σας επέτρεπε να κάμετε όλα όσα θα θέλατε να κάμετε.
Επίσης, δεν αισθάνεσθε λόγω του περιωρισμένου χρόνου κάποιο άγχος καθώς προσπαθείτε να τα κάνετε όλα; Δεν θα ήταν ωραίο να κάνετε όλα τα πράγματα χωρίς βιασύνη;
Δεν υπάρχει κίνδυνος να μη έχωμε τίποτα να κάνωμε. Η κατοικία μας, αυτή η γη, είναι γεμάτη από μια τόσο μεγάλη ποικιλία φυτών και ζώων ώστε υπάρχει απεριόριστη δυνατότης να μαθαίνωμε νέα πράγματα και να χρησιμοποιούμε τη γνώσι που θα αποκτούμε. Πολλά είναι τα μυστικά που περιμένουν την ανακάλυψί τους. Σκεφθήτε: Υπάρχουν πάνω από 30.000 είδη ψαριών, περίπου 3.000 είδη αμφιβίων, περίπου 5.000 είδη θηλαστικών και πάνω από 9.000 είδη πτηνών. Τα έντομα που είναι τα πιο πολυάριθμα όντα της γης, είναι περίπου 800.000 είδη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι απομένουν ακόμη ν’ ανακαλυφθούν ένα έως δέκα εκατομμύρια είδη εντόμων. Εκτός απ’ αυτά υπάρχουν και εκατοντάδες χιλιάδες είδη φυτών.
Πόσοι από μας γνωρίζουν ονομαστικά έστω κι ένα μικρό μέρος των φυτών και των ζώων της γης; Ακόμη πιο περιωρισμένη είναι η γνώσις μας σχετικά με τις ενδιαφέρουσες συνήθειες των και τον ζωτικό ρόλο που παίζει το καθένα απ’ αυτά για τη συνέχισι της ζωής επάνω στη γη. Οι δυνατότητες που υπάρχουν για αύξησι της γνώσεως είναι εκπληκτικές.
Μπορεί να μη έχετε ακούσει ποτέ για ένα τροπικό ψάρι του γλυκού νερού που είναι γνωστό με το όνομα κίχλα. Ωστόσο ένας επιστήμων παρετήρησε τα εξής από τη μελέτη τους: «Κατά τη γνώμη μου, οι κίχλες φαίνεται ότι χρειάζονται μελέτη 14 ετών.» Σκεφθήτε πόσα χρόνια θα χρειασθούν για να μελετηθούν χιλιάδες είδη ζώων και φυτών—και πόση ωφέλεια θα προκύψη απ’ αυτό!
Πάρτε παράδειγμα το ταπεινό στρειδόνι. Αυτό το υδρόβιο πλάσμα προξενεί σημαντική ενόχλησι στον άνθρωπο όταν προσκολλάται στα πλοία. Τα στρειδόνια πρέπει ν’ αποκολληθούν από τα πλοία, διότι η παρουσία των σε μεγάλους αριθμούς δημιουργεί σημαντική αντίστασι η οποία μπορεί ν’ αυξήση την κατανάλωσι καυσίμου ύλης έως 40 τοις εκατό. Θα μπορούσε κανείς να νομίζη ότι ελάχιστα πράγματα μπορεί να μάθη από ένα υδρόβιο πλάσμα που όπως φαίνεται προξενεί τόση ενόχλησι. Αλλά δεν είναι έτσι.
Η κόλλα με την οποία το στρειδόνι μπορεί να προσκολλάται στερεά έχει πάχος περίπου 3/10.000 της ίντσας. Και όμως η αντίστασίς του στην αποκοπή του από την επιφάνεια υπερβαίνει τις 7.000 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα. Αυτό σημαίνει διπλασία δύναμι από τις εποξειδικές κόλλες που χρησιμοποιήθηκαν στα πρόσφατα χρόνια για τα διαστημόπλοια. Όταν υποβλήθηκε από τους ερευνητάς σε μια θερμοκρασία 662 βαθμών Φαρενάιτ, η κόλλα των στρειδονιών δεν έλυωσε, και άνθεξε σε μια θερμοκρασία 383 βαθμών Φαρενάιτ κάτω από το μηδέν χωρίς να ραγίση ή να ξεφλουδισθή. Διεπίστωσαν, επίσης, ότι η κόλλα του στρειδονιού είναι ανθεκτική στα περισσότερα διαλυτικά στοιχεία. Οι εξαιρετικές της ιδιότητες υπεκίνησαν τους ερευνητάς να προσπαθήσουν να κατασκευάσουν μια τεχνητή κόλλα στρειδονιού, μια «Σούπερ-κόλλα.»
Η γνώσις λοιπόν που αποκτάται από την έρευνα μπορεί να φέρη οφέλη στον άνθρωπο. Σήμερα δεν υπάρχει τρόπος για να μάθωμε ακριβώς πόσα πράγματα που κάνουν τα ζώα θα μπορούσε να χρησιμοποιήση ή να απομιμηθή ο άνθρωπος προς όφελός του. Τα όσα έχει μάθει ο άνθρωπος είναι αρκετά για ν’ αποδείξουν ότι η δεξαμενή της γνώσεως μόλις έχει ανοίξει.
Ακόμη και στους τομείς όπου έχει γίνει σημαντική έρευνα μένει ακόμη ένα μεγάλο μέρος για ν’ ανακαλυφθή. Παραδείγματος χάριν, ένα από τα καταπληκτικά πράγματα που γίνονται από τα πράσινα φυτά είναι η μετατροπή του ύδατος και του διοξειδίου του άνθρακος σε ζάκχαρον. Αυτό το φαινόμενον που είναι γνωστό ως φωτοσύνθεσις, εξακολουθεί να φέρνη σε αμηχανία τον άνθρωπο, παρά τους δύο περίπου αιώνες της ερεύνης του. Ο Λώρενς Κ. Γουώκερ, φυσιολόγος, παρετήρησε ότι «αν ανεκαλύπτετο το μυστικό, ο άνθρωπος θα μπορούσε ίσως να θρέψη τον κόσμο—χρησιμοποιώντας ένα εργοστάσιο μεγέθους ενός κοινού σχολικού κτιρίου.»
Όλη η ανθρωπότης θα μπορούσε να ωφεληθή σε μεγάλο βαθμό μαθαίνοντας περισσότερα από τη ζωή των φυτών και των ζώων. Αν ο άνθρωπος εγνώριζε πλήρως την αλληλοεξάρτησι των ζώντων πλασμάτων και τις ανάγκες τους, θα μπορούσε ν’ αποφύγη την ακούσια διαταραχή της ισορροπίας της ζωής. Η ακριβής γνώσις θα τον βοηθούσε ν’ αποφύγη να προξενήση βλάβη στον εαυτό του και στα άλλα ζώντα πλάσματα.
Παραδείγματος χάριν, αν τα βλαβερά αποτελέσματα του DDT είχαν κατανοηθή πλήρως και ο άνθρωπος ενεργούσε σύμφωνα μ’ αυτή τη γνώσι, θα είχε αποφύγει την τόσο διαδεδομένη μόλυνσι. Αλλά δυστυχώς ο άνθρωπος χρησιμοποίησε το DDT χωρίς καμμιά διάκρισι. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο Δρ. Λορέντζο Τομάτις της Διεθνούς Υπηρεσίας Ερεύνης του Καρκίνου στη Γαλλία λέγει τα εξής: «Δεν υπάρχει ζώον, ούτε νερό, ούτε έδαφος της γης που να μην έχη μολυνθή τώρα με το DDT.» Σε μερικές περιπτώσεις μόλυνσις με DDT αναπτύχθηκε σε ζώα και σε πτηνά ως, το σημείον να τα θανατώση. Χωρίς αμφιβολία η ακριβής γνώσις θα μπορούσε να προλάβη αυτή τη μόλυνσι με τα τόσο τραγικά αποτελέσματα.
Ο άνθρωπος θα μπορούσε επίσης να εξακολουθήση να μαθαίνη για τον ήχο, το φως, τις χημικές αντιδράσεις, την ηλεκτρονική, τα ορυκτά και για ένα σωρό άλλα άψυχα πράγματα. Και μένουν ακόμη ανεξερεύνητες σε μεγάλο βαθμό οι αχανείς εκτάσεις του έξω διαστήματος. Τι πλούσιο πεδίο για έρευνες είναι αυτό! Το σύμπαν περιέχει δισεκατομμύρια γαλαξίες ή αστρικά συστήματα, και αυτοί οι γαλαξίες μπορεί να περιλαμβάνουν δισεκατομμύρια άστρα.—Ψαλμός 8:3, 4.
Δεν πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι και χωρίς ν’ απαιτηθούν πολλά χρόνια μελέτης, τα άψυχα και έμψυχα πράγματα μπορεί να διεγείρουν την ανθρώπινη δημιουργικότητα και φαντασία. Τα χρώματα και τα σχέδια που βρίσκονται στα φυτά, στα ζώα και στα άψυχα πράγματα όχι μόνον τέρπουν το μάτι, αλλά παρέχουν και μια απεριόριστη πηγή ιδεών για τις διακοσμητικές τέχνες. Δεν υπάρχει λόγος να φοβούμεθα ότι η ανθρώπινη φαντασία θα παύση τελικά να εμπνέεται και ότι η ζωή θα γίνη ανιαρή και χωρίς ενδιαφέρον.
Αλλά και αν ακόμη υπήρχε μια αμυδρή πιθανότης να φθάσωμε στο σημείο ν’ αποκτήσωμε πλήρη γνώσι για τη γη και κάθε ζωή που υπάρχει σ’ αυτήν, μήπως αυτό θα έκανε τη ζωή ανιαρή; Σκεφθήτε το εξής: Σ’ ένα έτος ένα άτομο μπορεί να φάγη περισσότερα από χίλια γεύματα. Σε ηλικία σαράντα ετών ένας άνθρωπος μπορεί να έχη φάγει πολύ περισσότερα από σαράντα χιλιάδες γεύματα. Αλλά μήπως το φαγητό γίνεται πιο βαρετό κάθε χρόνο που περνά; Μήπως ο άνθρωπος που έχει φάγει σαράντα χιλιάδες γεύματα αισθάνεται περισσότερη απροθυμία να τρώγη παρά εκείνος που έχει φάγει περίπου τα μισά;
Μπορεί να υπάρχη αληθινή απόλαυσις ακόμη και σε πράγματα που επαναλαμβάνονται. Ποιος από μας αισθάνεται πλήξι στο φύσημα μιας ελαφρής αύρας, στην επαφή μ’ εκείνους που αγαπούμε, στον ήχο ενός ρυακιού που κελαρύζει, στα κύματα που σπάζουν στην ακτή, στα πουλιά που τιτιβίζουν ή κελαηδούν, στη θέα ενός λαμπρού ηλιοβασιλέματος, στα ελισσόμενα ποτάμια, στις διαυγείς λίμνες, στα ορμητικά νερά των καταρρακτών, στα θαλερά λιβάδια, στα ψηλά βουνά ή στις φοινικόφυτες ακρογιαλιές και στο άρωμα των μυρωδάτων λουλουδιών;—Παράβαλε με Άσμα Ασμάτων 2:11-13.
ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΝΩΜΕ ΑΓΑΠΗ
Φυσικά, το να μαθαίνωμε μόνο και να εφαρμόζωμε ό,τι μαθαίνομε δεν θα ήταν αρκετό για να κάμη την αιώνια ζωή πλούσια και γεμάτη σημασία. Εμείς οι άνθρωποι έχομε μια έμφυτη ανάγκη ν’ αγαπούμε και να μας αγαπούν. Όταν αισθανώμεθα ότι οι άλλοι μας χρειάζονται, μας εκτιμούν και μας αγαπούν, δεν θέλομε η ζωή να τελειώση ποτέ. Αισθανόμεθα ευτυχείς όταν γνωρίζομε ότι οι άλλοι μας αποζητούν όταν απουσιάζωμε, ότι επιθυμούν να μας ξαναδούν. Η συναναστροφή με αγαπητούς συγγενείς και φίλους είναι εποικοδομητική και ενθαρρυντική. Βρίσκομε χαρά όταν μπορούμε να κάμωμε κάτι για κείνους που αγαπούμε και όταν φροντίζωμε για την ευημερία τους.
Η αιώνια ζωή θα ανοίγη ενώπιον μας ατέλειωτες ευκαιρίες για να εκδηλώνωμε αγάπη και να ωφελούμεθα από την αγάπη των άλλων. Θα έχωμε, επίσης, τότε τον απαιτούμενο χρόνο για να γνωρίσωμε τους συνανθρώπους μας, να εκτιμήσωμε τις καλές ιδιότητες τους και να καλλιεργήσωμε βαθειά αγάπη γι’ αυτούς. Οι κάτοικοι της γης είναι πραγματικά πολύ διαφορετικοί στην προσωπικότητα, στον τρόπο αμφιέσεως, στις προτιμήσεις των τροφών, στην αρχιτεκτονική, στη μουσική και στις άλλες τέχνες. Ο χρόνος, που απαιτείται για να γνωρίσωμε και να εκτιμήσωμε εκατομμύρια ανθρώπους και να διδαχθούμε από την πείρα τους και τις ικανότητες τους είναι κάτι που συγκλονίζει τη φαντασία. Αλλά δεν θα είναι πολύ ευχάριστο να γνωρίζωμε όλη την ανθρώπινη οικογένεια και να μπορούμε να δεχώμεθα το κάθε μέλος της σαν ένα πολύ αγαπητό φίλο;
Όλα όσα μπορεί να μας προσφέρη η αιώνια ζωή στη γη είναι πλούσια και αξίζει να τα απολαύση κανείς. Θα ήταν δυνατόν να αισθανθούμε ανία όταν θα υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα που θα μπορούμε να μαθαίνωμε και να τα εφαρμόζωμε επωφελώς; Πώς θα ήταν δυνατόν να βαρεθούμε να εκδηλώνωμε πλήρη αγάπη στους άλλους; Ο Δρ. Ίγκνας Λεπ παρετήρησε τα εξής στο βιβλίο του Ο Θάνατος και τα Μυστήρια Του:
«Εκείνοι που έχουν δοκιμάσει μια γνήσια αγάπη και έχουν ασχοληθή με διανοητική εργασία, γνωρίζουν καλά ότι ποτέ δεν πρόκειται να φθάσουν σ’ ένα σημείον κορεσμού. Ο επιστήμων, που αφιερώνει όλον τον χρόνο και την ενεργητικότητα του στην έρευνα, γνωρίζει ότι όσο περισσότερα μαθαίνει, τόσο περισσότερα πράγματα υπάρχουν για να μάθη και τόσο περισσότερο αυξάνει η διαθεσίς του για γνώσι. Το ίδιο ακριβώς αισθάνεται κι εκείνος που αγαπά αληθινά, ότι στην αύξησι της αγάπης του δεν υπάρχουν όρια.»
Αλλά πότε θα γίνουν πραγματικότης όλα όσα προσφέρει η αιώνια ζωή; Πότε η βασιλεία του Θεού μέσω του Χριστού θα κάμη να γίνουν όλα αυτά; Και αν πεθάνωμε πριν από εκείνο τον καιρό, υπάρχει καμμιά πιθανότης να επανέλθωμε στη ζωή;