Κεφάλαιο 9
Οι Κληρονόμοι της Βασιλείας Διακρατούν Ακεραιότητα
1. (α) Γιατί ο Ιησούς κληρονόμησε ένα εξοχότερο όνομα; (β) Ποιοι μπορούν να ωφεληθούν από το παράδειγμά του, και πώς;
ΜΕ το ν’ αποδειχθεί πιστός ως το θάνατο, ο Ιησούς κληρονόμησε ένα όνομα πολύ εξοχότερο από το όνομα των αγγέλων. Απ’ όλα τα νοήμονα πλάσματα του Θεού, αυτός ήταν Εκείνος που απέδειξε ότι ένας γιος του Θεού μπορούσε να κρατήσει τέλεια ακεραιότητα στον Θεό, αποδεικνύοντας έτσι τον Διάβολο ψεύτη. Γι’ αυτό, ο απόστολος Παύλος γράφει: «Αφού δι’ εαυτού έκαμε καθαρισμόν των αμαρτιών ημών [προμηθεύοντας το αντίλυτρο], εκάθησεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς.» Τι έξοχο παράδειγμα έδωσε για όλους εκείνους που περιμένουν την ‘έλευση’ της Βασιλείας—τόσο για κείνους από το «μικρό ποίμνιο» που κληρονομούν την ουράνια βασιλεία, όσο και για κείνους που θα είναι επίγειοι υπήκοοι εκείνης της βασιλείας! Όπως ο ίδιος ο απόστολος δήλωσε αργότερα: «Ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα, αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού.»—Εβραίους 1:3, 4· 12:1, 2.
2-4. (α) Πώς ο Ιησούς εκπαίδευσε και οργάνωσε προοδευτικά τους μαθητές του για τη δράση του κηρύγματος; (β) Πώς γνωρίζουμε ότι αυτοί έφεραν το «ευαγγέλιον» στα σπίτια των ανθρώπων; (γ) Ποιο ωραίο προηγούμενο έθεσε αυτή η δράση για τους δούλους του Θεού σήμερα;
2 Ο Ιησούς όχι μόνο προμήθευσε ένα έξοχο παράδειγμα για τους ακολούθους του, αλλ’ επίσης τους δίδαξε και τους εκπαίδευσε, για να μπορούν να συνεχίσουν το έργο του Θεού όταν αυτός θα είχε αναχωρήσει.
«Διήρχετο αυτός πάσαν πόλιν και κώμην, κηρύττων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού, και οι δώδεκα ήσαν μετ’ αυτού.»—Λουκάς 8:1.
3 Αργότερα, ο Ιησούς απέστειλε τους 12 μόνους τους «δια να κηρύττουν την βασιλείαν του Θεού και να ιατρεύωσι.» Αυτοί «διήρχοντο από κώμης εις κώμην, κηρύττοντες το ευαγγέλιον και θεραπεύοντες πανταχού.» (Λουκάς 9:2, 6) Στις πόλεις και στα χωριά έπρεπε να αναζητήσουν τους άξιους, κι’ αυτό το έκαναν με το να πηγαίνουν στα σπίτια των ανθρώπων. Χρειαζόταν θαρραλέα διακράτηση ακεραιότητας από μέρους τους, όπως χρειάζεται και για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε πολλές περιοχές σήμερα, λόγω της εναντιώσεως στο άγγελμα. Ο Ιησούς είπε: «Εάν μεν η οικία ήναι αξία, ας έλθη η ειρήνη σας επ’ αυτήν αλλ’ εάν δεν ήναι αξία, η ειρήνη σας ας επιστρέψη εις εσάς. Και όστις δεν σας δεχθή μηδέ ακούση τους λόγους σας, εξερχόμενοι της οικίας ή της πόλεως εκείνης εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών σας.»—Ματθαίος 10:7, 11-14.
4 Αργότερα, όταν ο Ιησούς διόρισε άλλους 70 μαθητές, τους είπε: «Ιδού, εγώ σας αποστέλλω ως αρνία εν μέσω λύκων.» Κι’ αυτοί επίσης έπρεπε να επισκεφθούν τα σπίτια των ανθρώπων, γιατί ο Ιησούς συνέχισε και είπε: «Εις ήντινα δε οικίαν εισέρχησθε, πρώτον λέγετε· Ειρήνη εις τον οίκον τούτον. Και εάν μεν ήναι εκεί υιός ειρήνης, θέλει αναπαυθή επ’ αυτόν η ειρήνη σας· ειδέ μη, θέλει επιστρέψει εις εσάς.» Ακόμη κι αν οι άνθρωποι δεν έδιναν προσοχή στο «ευαγγέλιο», έπρεπε να προειδοποιηθούν ότι η βασιλεία του Θεού είχε πλησιάσει! (Λουκάς 10:3-11) Αυτό μας δίνει ένα έξοχο προηγούμενο για το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα, καθώς πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι με το άγγελμα της παρηγοριάς και της προειδοποιήσεως από τον Θεό.—Ησαΐας 61:1, 2.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΠΑΡΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ
5. Με ποιους τρόπους τόνισε ο αναστημένος Ιησούς το είδος του έργου που βρισκόταν μπροστά στους ακολούθους του;
5 Κατά το θάνατο του Ιησού, εκείνοι οι μαθητές διασκορπίσθηκαν. Αλλά σε πολυάριθμες περιπτώσεις, μετά την ανάστασή του σε πνεύμα, εμφανίσθηκε σ’ αυτούς με υλοποιημένα σώματα, για να τους καθησυχάσει και να τους ενισχύσει. (1 Κορινθίους 15:3-8) Σε μια απ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο Ιησούς ρώτησε τρεις φορές τον Πέτρο αν πραγματικά τον αγαπούσε. Ο Πέτρος λυπήθηκε γι’ αυτό, αλλά τρεις φορές ο Ιησούς τόνισε ότι, σαν απόδειξη της αγάπης και της στοργής του, ο Πέτρος έπρεπε να τρέφει και να ποιμαίνει τα «πρόβατά» του, τα «αρνιά» του. (Ιωάννης 21:15-17) Σε μια άλλη εμφάνιση, ο Ιησούς είπε στους 11 πιστούς μαθητές του:
«Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντέλειας του αιώνος.» (Ματθαίος 28:18-20)
Υπήρχε πολύ έργο μπροστά τους.
6. Γιατί οι μαθητές του Ιησού θα έκαναν ‘μεγαλύτερα έργα’;
6 Ο Ιησούς είχε πει στους μαθητές του: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου.» (Ιωάννης 14:12) Αυτοί επρόκειτο να καλύψουν ένα πολύ μεγαλύτερο τομέα απ’ όσο είχε καλύψει αυτός κι’ επρόκειτο να εκτελέσουν το έργο του κηρύγματος της βασιλείας του Θεού για πολύ μακρότερο διάστημα χρόνου.
7. Ποιο θαυμαστό πράγμα οδήγησε να δοθεί μια πλήρης μαρτυρία την ημέρα της Πεντηκοστής, και με ποια καταπληκτικά αποτελέσματα;
7 Αφού έφθασε στα δεξιά του Πατέρα του στον ουρανό, ο Ιησούς έκανε κάτι το θαυμαστό. Την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ., έκχυσε το άγιο πνεύμα πάνω στους αναμένοντες μαθητές, χρίοντάς τους να είναι κληρονόμοι μαζί του στην ουράνια βασιλεία του Θεού. Τελικά 144.000 θα εκλέγονταν από το ανθρώπινο γένος για να είναι βασιλείς και ιερείς στον ουρανό με τον Χριστό. Σαν αποτέλεσμα της πλήρους μαρτυρίας που δόθηκε ακριβώς εκείνη τη μια μέρα, 3.000 Ιουδαίοι και προσήλυτοι δέχτηκαν εγκάρδια το λόγο και βαπτίστηκαν.-—Ιωάννης 14:2, 3· Αποκάλυψις 14:1-5· 20:4, 6· Πράξεις 2:1-4, 14, 40, 41.
8-11. (α) Ποια σύγκρουση μαινόταν τώρα ανάμεσα στους ηγέτες των Ιουδαίων και στους αποστόλους; (β) Πώς οι απόστολοι αποδείχθηκαν άτομα ακεραιότητας; (γ) Σύμφωνα με το Πράξεις 5:40-42, ποιο έξοχο παράδειγμα άφησαν εκείνοι οι απόστολοι για τους δούλους του Θεού σήμερα;
8 Το κήρυγμα του «ευαγγελίου» απλώθηκε σ’ όλη την περιοχή της Ιερουσαλήμ σαν φωτιά. Αλλά το ίδιο και η αντίσταση στη βασιλεία του Θεού. Γρήγορα, οι απόστολοι σύρθηκαν μπροστά στο Ιουδαϊκό δικαστήριο, στο Σάνχεδριν, και τους απαγορεύθηκε να μιλούν στο όνομα του Ιησού. Θα κρατούσαν σταθερά την ακεραιότητά τους; Ο Πέτρος και ο Ιωάννης αποκρίθηκαν: «Αν ήναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ακούωμεν εσάς μάλλον παρά τον Θεόν, κρίνατε. Διότι ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν.» Στην περίπτωση αυτή οι απόστολοι αφέθηκαν ελεύθεροι, και αυτοί καθώς και οι σύντροφοι τους αμέσως ευχαρίστησαν τον Θεό, ικετεύοντάς τον: «Και τώρα, Κύριε,. . . δος εις τους δούλους σου να λαλώσι τον λόγον σου μετά πάσης παρρησίας.» Έτσι εξακολούθησαν να κηρύττουν με τη βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά.—Πράξεις 4:19, 20, 29, 31.
9 Και πάλι οι θρησκευτικοί ηγέτες συνέλαβαν τους αποστόλους και τους έρριξαν στη φυλακή. Αλλά το θέλημα του Θεού δεν ήταν να μείνουν εκεί. Στη διάρκεια της νύχτας, ο άγγελος του Ιεχωβά τους απελευθέρωσε, κι έτσι η αυγή τους βρήκε να διδάσκουν πάλι στο ναό της Ιερουσαλήμ.—Πράξεις 5:17-21.
10 Τι μπορούσε να κάνει το Σάνχεδριν για να σταματήσει την εξάπλωση του «ευαγγελίου»; Για άλλη μια φορά, οι απόστολοι φέρθηκαν στο δικαστήριο, και ο αρχιερέας τους κατηγόρησε: «Δεν σας παρηγγείλαμεν ρητώς να μη διδάσκητε εν τω ονόματι τούτω [του Ιησού]; Και ιδού, εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας, και θέλετε να φέρητε εφ’ ημάς το αίμα του ανθρώπου τούτου.» Η ασυμβίβαστη απόκριση εκείνων των αποστόλων αντηχεί μέχρι σήμερα μέσα από τους 19 αιώνες:
«Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους»!
Τι μπορούσαν να κάνουν οι Ιουδαίοι μ’ αυτούς τους τηρητές της ακεραιότητας; Ο νομοδιδάσκαλος Γαμαλιήλ έδωσε σοφή συμβουλή: «Απέχετε από των ανθρώπων τούτων και αφήσατε αυτούς- διότι εάν η βουλή αυτή ή το έργον τούτο ήναι εξ ανθρώπων, θέλει ματαιωθή· εάν όμως ήναι εκ Θεού, δεν δύνασθε να ματαιώσητε αυτό, και προσέχετε μήπως ευρεθήτε και θεομάχοι.»—Πράξεις 5:27-39.
11 Έτσι οι απόστολοι μαστιγώθηκαν, διατάχθηκαν να σταματήσουν να μιλάνε και κατόπιν απολύθηκαν. Ποια ήταν η αντίδρασή τους; Έχαιραν γιατί θεωρήθηκαν άξιοι να υποφέρουν για το όνομα του Ιησού.
«Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» (Πράξεις 5:40-42)
Αυτοί οι κληρονόμοι της Βασιλείας ήταν αποφασισμένοι να υπομείνουν όλα όσα ήταν αναγκαία για να εξακολουθήσουν να κάνουν το έργο του Θεού. Έτσι, έδωσαν ένα ωραίο παράδειγμα για όλους τους μάρτυρες του αληθινού Θεού που εξακολούθησαν να εξαγγέλλουν τη Βασιλεία «δημοσία και κατ’ οίκους» μέχρι τη σημερινή μέρα.—Πράξεις 20:20, 21.
ΤΟ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ» ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΔΙΑΔΙΔΕΤΑΙ
12. Όπως δείχνει, το Πράξεις 8:1-4, πώς ο διωγμός καταλήγει συχνά στην περαιτέρω διάδοση του «ευαγγελίου»;
12 Και πάλι ο διωγμός εντάθηκε, ώστε όλοι, εκτός από τους αποστόλους, διασκορπίσθηκαν στη γειτονική Ιουδαία και Σαμάρεια. Αλλ’ αυτό χρησίμευσε μόνο για να επεκταθεί η μαρτυρία, γιατί οι «διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον.» (Πράξεις 8:1-4) Είναι ενδιαφέρον, ότι το ίδιο πράγμα συνέβη και στους σύγχρονους καιρούς. Όταν οι δικτατορικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να σταματήσουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά διασκορπίζοντάς τους σε απομονωμένες περιοχές, αυτοί εξακολούθησαν να κηρύττουν εκεί, και το «ευαγγέλιον» επεκτάθηκε.
13, 14. (α) Πότε τελείωσε η ειδική εβδομάδα εύνοιας του Θεού προς τους Ιουδαίους, και ποιοι έγιναν τότε δεκτοί σαν κληρονόμοι της Βασιλείας; (β) Πώς τα λόγια του Παύλου στις Πράξεις 13ο και Ρωμαίους 11ο το αποδεικνύουν αυτό;
13 Αλλά, πίσω στον πρώτο αιώνα, επρόκειτο το άγγελμα της Βασιλείας να φερθεί μόνο στους Ιουδαίους και στους γειτονικούς Σαμαρείτες; Θα αποτελείτο ο πλήρης αριθμός των μελών της βασιλείας των ουρανών απ’ αυτούς μόνο; Ακόμη και με τη θαυμαστή μαρτυρία που δινόταν, αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί. Προφανώς το 36 μ.Χ., καθώς η ειδική «εβδομάς» εύνοιας του Θεού προς τους Ιουδαίους τελείωνε, ο Ιεχωβά κατεύθυνε τον Πέτρο να επισκεφθεί έναν Ιταλό αξιωματικό, τον Κορνήλιο, στο σπίτι του στην Καισάρεια. Καθώς ο Πέτρος κήρυττε σ’ αυτόν τον μη Ιουδαίο, και στην οικογένειά του, το άγιο πνεύμα ήρθε επάνω τους, χρίοντάς τους να είναι κληρονόμοι της Βασιλείας. Βαπτίσθηκαν σαν οι πρώτοι απερίτμητοι Εθνικοί προσήλυτοι στη Χριστιανοσύνη.—Πράξεις 10:1-48.
14 Αργότερα, όταν ο απόστολος Παύλος και οι σύντροφοί του συνάντησαν βίαιη εναντίωση από τους Ιουδαίους στην Αντιόχεια της Πισιδίας, ο Παύλος είπε σ’ εκείνους τους Ιουδαίους: «Εις εσάς πρώτον ήτο αναγκαίον να λαληθή ο λόγος του Θεού· αλλ’ επειδή απορρίπτετε αυτόν και δεν κρίνετε εαυτούς άξιους της αιωνίου ζωής, ιδού, στρεφόμεθα εις τα έθνη· διότι ούτω προσέταξεν ημάς ο Κύριος, λέγων Σε έθεσα φως των εθνών, δια να ήσαι προς σωτηρίαν έως εσχάτου της γης.» (Πράξεις 13:46, 47) Όπως δήλωσε αργότερα ο Παύλος σε μια παραβολή, εκείνοι οι άπιστοι Ιουδαίοι ήταν σαν τα φυσικά κλαδιά που αποκόπηκαν από μια ελιά. Οι Ιουδαίοι μπορούσαν να έχουν προμηθεύσει τον πλήρη αριθμό των κληρονόμων της Βασιλείας. Αλλά, στη θέση τους, εγκεντρίσθηκαν τα «έθνη» σαν κλάδοι μιας αγριελιάς, και έτσι «πας [ο πνευματικός] Ισραήλ,» μέχρι τον πλήρη αριθμό των μελών της Βασιλείας, «θέλει σωθή.»—Ρωμαίους 11:13-26· Γαλάτας 6:16.
ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ «ΘΛΙΨΕΙΣ»
15, 16. (α) Τι έκανε και είπε ο Παύλος για τις «θλίψεις», και ποιο ωραίο παράδειγμα προμηθεύει αυτό για μας; (β) Ποια πρέπει να είναι η στάση μας όταν μας εναντιώνονται οι κυβερνήσεις ή οικογενειακά μέλη, και ποια υπόσχεση έχουμε για την έκβαση;
15 Παρά τους διωγμούς που συνεχίσθηκαν, εκείνος ο πιστός περιοδεύων επίσκοπος, ο απόστολος Παύλος, ξαναγύρισε στην Αντιόχεια, για να ενισχύσει και ενθαρρύνει τους μαθητές και να οικοδομήσει την εκκλησιαστική οργάνωση. Τότε ήταν που ο Παύλος είπε:
«Δια πολλών Θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού.»—Πράξεις 14:21-23.
16 Ο Παύλος εξακολούθησε να υφίσταται ταλαιπωρίες και δοκιμασίες. Αλλά ήταν υπόδειγμα στη διακράτηση ακεραιότητας. Προμήθευσε ένα ωραίο υπόδειγμα για πολλούς στους σύγχρονους καιρούς που πρέπει ν’ αγωνισθούν σκληρά για την πίστη. Μερικοί απ’ αυτούς χρειάσθηκε ν’ αντιμετωπίσουν ξυλοδαρμούς, φυλακίσεις και ακόμη κίνδυνο για την ίδια τη ζωή τους. Η εναντίωση ήρθε από δικτατορικές κυβερνήσεις ή ακόμη και από πολύ αγαπητούς συγγενείς. Μερικοί διώχτηκαν από μέλη της οικογένειας λόγω του ότι δέχτηκαν και ενήργησαν σύμφωνα με «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας». (Ματθαίος 24:14) Αλλ’ αυτοί παρηγορήθηκαν πολύ με τα λόγια του Ιησού: «Δεν είναι ουδείς όστις, αφήσας οικίαν ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, δεν θέλει λάβει εκατονταπλασίονα τώρα εν τω καιρώ τούτω, οικίας και αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα και αγρούς μετά διωγμών, και εν τω ερχομένω αιώνι ζωήν αιώνιον.» (Μάρκος 10:29, 30) Θερίζουν πράγματι «εκατονταπλασίονα» λόγω της στενής σχέσεώς τους με τον Ιεχωβά και τον Υιό του και με τη χαρούμενη συντροφιά της παγγήινης οικογένειας του Ιεχωβά.
17. (α) Με ποιους πειρασμούς επίσης έπρεπε να παλέψουν οι πρώτοι Χριστιανοί; (β) Ποιο έξοχο παράδειγμα και ποια συμβουλή έδωσε για μας ο Παύλος;
17 Ο απόστολος Παύλος και οι σύντροφοί του έπρεπε να πολεμούν, επίσης, ενάντια στους πειρασμούς του κόσμου, στην ανηθικότητα και στον υλισμό. Αυτοί ήταν απλώς άνθρωποι, όπως είμαστε κι εμείς. Όταν αντιμετωπίζουμε τέτοιους πειρασμούς, θα πρέπει να κάνουμε όπως και ο Παύλος που είπε: «Δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος.» Και σαν τον Παύλο, μπορούμε κι’ εμείς επίσης να βρούμε προστασία μιλώντας στους πλησίον μας για τη βασιλεία του Θεού. Όπως είπε ο Παύλος σχετικά μ’ αυτή την ιερή υπηρεσία: «Ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω.»—1 Κορινθίους 9:16, 27.
«ΥΠΕΡΝΙΚΩΜΕΝ»
18. Ποια ενθάρρυνση άφησε ο Παύλος για όλους τους αληθινούς Χριστιανούς και πώς σεις ανταποκρίνεστε σ’ αυτή;
18 Ο απόστολος Παύλος είπε, επίσης, στους χρισμένους συγχριστιανούς του: «Εάν δε [είμεθα] τέκνα [Θεού] και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, εάν συμπάσχωμεν, δια να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού.» Αλλ’ αυτό που συνέχισε και είπε εφαρμόζεται εξίσου και στον «πολύ όχλο» των «άλλων προβάτων», που σήμερα επιζητούν την ένδοξη αμοιβή της αιώνιας ζωής στην παραδεισένια γη. (Αποκάλυψις 7:9· Ιωάννης 10:16) Ο Παύλος ενθαρρύνει όλους τους αληθινούς Χριστιανούς, λέγοντας:
«Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή πείνα ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;. . . Αλλ’ εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς. Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε άλλη τις κτίσις θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.» (Ρωμαίους 8:17, 35-39· βλέπε επίσης 2 Κορινθίους 11:22-28.)
Καλλιεργείτε κι εσείς αυτό το είδος της εμπιστοσύνης στην αγάπη του Θεού και στην ‘έλευσι’ της βασιλείας του Κυρίου Ιησού; Θα πρέπει!
19. Ποια προειδοποίηση έδωσε ο Παύλος για έναν άλλο θανάσιμο κίνδυνο;
19 Ένας άλλος κίνδυνος ενάντια στον όποιο πρέπει να ισχυροποιείστε στις ‘εσχατες ημέρες’ είναι οι ψεύτικες διδασκαλίες. Ο Παύλος προειδοποίησε επίσης και γι’ αυτό. (Πράξεις 20:29, 30· 2 Τιμόθεον 3:1, 13) Από που προέρχονται αυτοί οι «ψευδοδιδάσκαλοι», και πώς μπορούμε να προφυλαχθούμε απ’ αυτούς;