ΜΗΛΙΑ, ΜΗΛΟ

[εβρ., ταππούαχ].

Υπάρχουν πολλές εικασίες γύρω από το δέντρο και τον καρπό που προσδιορίζει η εβραϊκή λέξη ταππούαχ. Η ίδια η λέξη υποδηλώνει κάτι που διακρίνεται από το άρωμά του ή την ευωδιά του. Προέρχεται από τη ρίζα ναφάχ, που σημαίνει «φυσώ, αγκομαχώ, αγωνίζομαι να αναπνεύσω». (Γε 2:7· Ιωβ 31:39· Ιερ 15:9) Σχετικά με αυτό, ο Μ. Τσ. Φίσερ έγραψε: «Η σύνδεση [με τη ρίζα ναφάχ] φαίνεται στην αρχή τραβηγμένη από την άποψη της σημασιολογίας, αλλά οι έννοιες “αναπνέω” και “αναδίδω οσμή” σχετίζονται μεταξύ τους. Ο δευτερεύων τύπος πούαχ σημαίνει τόσο “φυσώ” (για τον αέρα) όσο και “αναδίδω ευχάριστη οσμή, είμαι αρωματικός”».—Θεολογικό Εγχειρίδιο της Παλαιάς Διαθήκης (Theological Wordbook of the Old Testament), επιμέλεια Ρ. Λ. Χάρις, 1980, Τόμ. 2, σ. 586.

Αντί του μήλου έχουν υποδειχτεί διάφοροι άλλοι καρποί, όπως το πορτοκάλι, το κίτρο, το κυδώνι και το βερίκοκο. Η κυριότερη αντίρρηση ως προς το μήλο είναι ότι το ζεστό, ξηρό κλίμα που επικρατεί στο μεγαλύτερο μέρος της Παλαιστίνης δεν ευνοεί την καλλιέργεια μήλων. Ωστόσο, η συγγενική αραβική λέξη τουφφάχ σημαίνει πρωτίστως «μήλο», και είναι αξιοσημείωτο ότι τα εβραϊκά τοπωνύμια Θαπφουά [εβρ., Ταππούαχ] και Βαιθ-θαπφουά [εβρ., Μπεθ-ταππούαχ] (τα οποία πιθανότατα δόθηκαν επειδή αυτός ο καρπός ήταν διαδεδομένος στις εν λόγω περιοχές) έχουν διασωθεί στα αντίστοιχα αραβικά ονόματα με τη χρήση αυτής της λέξης. (Ιη 12:17· 15:34, 53· 16:8· 17:8) Αυτές οι τοποθεσίες δεν βρίσκονταν στα πεδινά αλλά στις λοφώδεις περιοχές, όπου το κλίμα είναι γενικά κάπως πιο εύκρατο. Επιπλέον, δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα να υπήρχαν κάποιες κλιματικές διαφοροποιήσεις στο παρελθόν. Σήμερα πράγματι φύονται μηλιές στο Ισραήλ, και έτσι φαίνεται ότι αυτά τα δέντρα ταιριάζουν ικανοποιητικά στη Βιβλική περιγραφή. Ο Γουίλιαμ Τόμσον, ο οποίος πέρασε πολλά χρόνια στη Συρία και στην Παλαιστίνη το 19ο αιώνα, ανέφερε μάλιστα ότι βρήκε περιβόλια με μηλιές στην περιοχή της Ασκαλών, στις Πεδιάδες της Φιλιστίας.—Η Γη και το Βιβλίο (The Land and the Book), αναθεώρηση Τζ. Γκραντ, 1910, σ. 545, 546.

Η μηλιά (πύρος η μηλέα [Pyrus malus]) αναφέρεται κυρίως στο Άσμα Ασμάτων, όπου οι εκδηλώσεις αγάπης του βοσκού που είναι ο σύντροφος της Σουλαμίτισσας παρομοιάζονται με τον ευχάριστο ίσκιο της μηλιάς και τη γλυκύτητα του καρπού της. (Ασμ 2:3, 5) Ο βασιλιάς παρομοιάζει την ανάσα της Σουλαμίτισσας με την ευωδιά των μήλων. (Ασμ 7:8· βλέπε επίσης 8:5.) Στις Παροιμίες (25:11) τα εύστοχα λόγια που λέγονται στην κατάλληλη στιγμή παρομοιάζονται με «χρυσά μήλα σε ασημένια σκαλίσματα». Η μόνη άλλη αναφορά στη μηλιά υπάρχει στο εδάφιο Ιωήλ 1:12. Η παραδοσιακή άποψη ότι το μήλο ήταν ο απαγορευμένος καρπός της Εδέμ στερείται κάθε Γραφικής βάσης.