Ποιος Είπε ότι Ήταν Μήλο;

Η Εβραϊκή λέξη ταπούαχ, που κοινά μεταφράζεται «μήλο», εμφανίζεται πολλές φορές στη Βίβλο. Αλλά δεν χρησιμοποιείται στην περιγραφή ‘του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού’. (Γένεσις 2:9, 17· 3:6) Από πού προήλθε, τότε λοιπόν, η παράδοση ότι το μήλο ήταν ο απαγορευμένος καρπός;

Σύμφωνα με το βιβλίο Φυτά της Βίβλου του Χ. Ν. Μόλντενκε, η ιδέα αυτή «αναμφίβολα, οφείλεται στους καλλιτέχνες του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, οι οποίοι το απεικόνισαν με αυτόν τον τρόπο». Για παράδειγμα, σχετικά με τον περίφημο πίνακα Ο Κήπος του Παράδεισου του Πήτερ Πωλ Ρούμπενς (1577-1640), ο οποίος τώρα βρίσκεται στην Πινακοθήκη της Χάγης, ο Μόλντενκε παρατήρησε: «Οι καρποί του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, με το φίδι συσπειρωμένο ανάμεσα στα κλαδιά του, φαίνεται ότι είναι σαφώς μήλα. Η ζωγραφική αυτή είναι πιθανόν μια από εκείνες στις οποίες οφείλουμε την τώρα ευρέως διαδεδομένη εσφαλμένη αντίληψη ότι η Βίβλος λέει πως επρόκειτο για μήλο».

Σχετικά με τη ζωγραφική απεικόνιση Αδάμ και Εύα (βλέπε παραπάνω) από το ζωγράφο της Γερμανικής αυλής Λούκας Κράναχ τον Πρεσβύτερο (1472-1553), στην οποία απεικονίζεται το μήλο, ο Μόλντενκε σχολίασε ότι οι ζωγράφοι της Αναγέννησης «αγαπούσαν να διατηρούν το δικαίωμά τους να βασίζονται πάνω στη φαντασία τους όταν έκαναν επιλογή». Άλλοι καλλιτέχνες του καιρού εκείνου, όπως ο Τιντορέτο και ο Τιτιανός, έκαναν το ίδιο στους πίνακές τους πάνω στο ίδιο θέμα.

Πιθανόν ανάμεσα στους πρώτους που κατέγραψαν την ιδέα αυτή ήταν ο φημισμένος Άγγλος ποιητής Τζων Μίλτον. Στον Χαμένο Παράδεισό του (1667), ο Μίλτον έγραψε σχετικά με τον πειρασμό της Εύας από το φίδι:

«Μια μέρα, γυρνώντας μέσα στον αγρό, ανέβηκα

Για να κοιτάξω πέρα σ’ ένα δενδρί πανώριο,

Κατάφορτο από καρπούς με τα πιο ’ραία χρώματα,

Άλικο και χρυσαφί . . .

Για να κορέσω την έντονή μου πεθυμιά

Και να γευτώ τα όμορφα αυτά μήλα, κατέληξα

Στο θέλημα να μην υποταχτώ· πείνα και δίψα ευθύς—

Και οι δυο τους, ισχυροί καταφερτζήδες—επέσπευσαν αντάμα με την ευωδιά

Το πάθος που μου ξύπνησε ο θελκτικός αυτός καρπός».

Έτσι ένας από τους πιο δημοφιλείς μύθους του Χριστιανικού κόσμου προέρχεται όχι από το Λόγο του Θεού, τη Βίβλο, αλλά από την ιδιόμορφη, και ωστόσο παραπλανημένη, φαντασία των καλλιτεχνών και των ποιητών. Τι ήταν ο καρπός; Η Βίβλος απλά δεν λέει, γιατί το ζωτικό σημείο δεν είναι ο καρπός, αλλά η ανυπακοή του ανθρώπου.—Ρωμαίους 5:12.