ΒΙΛΔΑΔ

(Βιλδάδ).

Ο ένας από τους τρεις φίλους του Ιώβ, ο οποίος αποκαλείται Σαυχίτης· απόγονος του Σουάχ, γιου του Αβραάμ από τη Χετούρα. (Ιωβ 2:11· Γε 25:2· 1Χρ 1:32) Μιλώντας πάντα δεύτερος στους τρεις γύρους της αντιπαράθεσης, ο Βιλδάδ ακολουθούσε συνήθως το γενικό θέμα που έθετε ο Ελιφάς. Οι ομιλίες του ήταν συντομότερες και πιο καυστικές, αλλά όχι όσο οι ομιλίες του Σωφάρ. Ο Βιλδάδ ήταν ο πρώτος που κατηγόρησε τα παιδιά του Ιώβ ότι είχαν αδικοπραγήσει και επομένως άξιζαν τη συμφορά που τους βρήκε. Εφαρμόζοντας παροδηγημένη λογίκευση, χρησιμοποίησε το εξής παράδειγμα: Όπως ο πάπυρος και τα καλάμια ξεραίνονται και πεθαίνουν χωρίς νερό, έτσι συμβαίνει και με “όλους όσους ξεχνούν τον Θεό”—μια δήλωση που αυτή καθαυτή είναι αληθινή, αλλά αποδεικνύεται τελείως λανθασμένη αν λάβουμε υπόψη τον υπαινιγμό ότι εφαρμοζόταν στον θεοφοβούμενο Ιώβ. (Ιωβ 8) Όπως ο Ελιφάς, έτσι και ο Βιλδάδ κατέταξε εσφαλμένα τα βάσανα του Ιώβ σε εκείνα που υφίστανται οι πονηροί: δεν θα είχε ούτε «παιδιά ούτε εγγόνια» ο ταλαίπωρος Ιώβ, υπαινίχθηκε ο Βιλδάδ. (Ιωβ 18) Με την τρίτη ομιλία του, μια σύντομη ομιλία στην οποία ο Βιλδάδ πρόβαλε το επιχείρημα ότι ο άνθρωπος είναι «κάμπια» και «σκουλήκι» και επομένως ακάθαρτος ενώπιον του Θεού, τελείωσαν τα «παρηγορητικά» λόγια των τριών φίλων του Ιώβ. (Ιωβ 25) Τελικά, ο Βιλδάδ και οι άλλοι δύο έλαβαν τη θεϊκή οδηγία να προσφέρουν ολοκαύτωμα και να ζητήσουν από τον Ιώβ να προσευχηθεί για χάρη τους.—Ιωβ 42:7-9.