ΓΛΩΣΣΑ, 1
Όργανο του σώματος που διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη γεύση και στην ομιλία. Αυτό που αποκαλείται κοινώς γεύση προκύπτει από τις αντιδράσεις των γευστικών καλύκων σε συνδυασμό με το άρωμα που ανιχνεύεται μέσω της όσφρησης. Ακόμη πιο σπουδαίος είναι ο ρόλος που παίζει η γλώσσα στην ομιλία, επειδή η άρθρωση λέξεων απαιτεί από αυτήν συγκεκριμένους ελιγμούς, τους οποίους εκτελεί με επιδεξιότητα και αξιοσημείωτη ταχύτητα.—Βλέπε ΣΤΟΜΑ (Ο Ουρανίσκος).
Ο Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, περιγράφει παραστατικά τη δύναμη που ασκεί η γλώσσα και την ανάγκη που υπάρχει να προσέχει πολύ ο Χριστιανός ώστε να τη χρησιμοποιεί σωστά. Επισημαίνει ότι η μη χαλιναγώγηση της γλώσσας μπορεί να συντελέσει στο να γίνει η θρησκεία κάποιου μάταιη. (Ιακ 1:26) Παρομοιάζει τη γλώσσα με φωτιά που μπορεί να καταστρέψει ένα δάσος. Η αχαλίνωτη γλώσσα μπορεί να επηρεαστεί από καταστροφικές δυνάμεις και να επιφέρει αδικία σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε να μολύνει ολόκληρη τη ζωή του ατόμου. Μπορεί να δηλητηριάσει πνευματικά τόσο το ίδιο το άτομο όσο και άλλους. Δεν μπορεί να δαμαστεί με ανθρώπινες προσπάθειες ούτε μπορεί κάποιος ατελής άνθρωπος να απαλλαχτεί τελείως από το να «σφάλλει σε λόγο». (Ιακ 3:2-8) Αλλά το δάμασμα αυτού του ανυπότακτου οργάνου της ατελούς ανθρώπινης σάρκας δεν είναι αδύνατο για τον Χριστιανό, διότι με την παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά μέσω του Χριστού ένα άτομο μπορεί να χαλιναγωγήσει τη γλώσσα του και να αναπλάσει την προσωπικότητά του.—Ιακ 3:10-18· 1Πε 3:10· Κολ 3:9, 10· παράβαλε Ψλ 34:13· 39:1.
Σε αρμονία με την περιγραφή του Ιακώβου για τη γλώσσα, ο Παροιμιαστής λέει ότι η ηρεμία της γλώσσας μπορεί να είναι «δέντρο ζωής». Από την άλλη πλευρά, η διαστροφή της γλώσσας μπορεί να σημάνει «συντριβή του πνεύματος». Θάνατος και ζωή είναι στη δύναμή της. (Παρ 15:4· 18:21) «Η γλώσσα που εκδηλώνει πραότητα μπορεί να σπάσει κόκαλα», με την έννοια ότι ένα άτομο σκληρό σαν κόκαλο μπορεί να μαλακώσει με μια απάντηση που δίνεται με πραότητα και έτσι να σπάσει η σκληρότητα και η εναντίωσή του. (Παρ 25:15) Μάλιστα η γλώσσα μπορεί να γιατρέψει με πνευματικό τρόπο αν λέει τα λόγια του Θεού. (Παρ 12:18) «Από τον Ιεχωβά είναι η απάντηση της γλώσσας», διότι μόνο εκείνος μπορεί να παράσχει λόγια σωστά από πνευματική άποψη που φέρνουν γιατρειά. (Παρ 16:1) Οι Γραφές προείπαν την πνευματική γιατρειά που θα προέκυπτε από τη διακονία του Ιησού καθώς αυτός θα έλεγε τα λόγια του Θεού, “επιδένοντας τα τραύματα εκείνων που είχαν συντετριμμένη καρδιά”.—Ησ 61:1.
Με ιδιαίτερη έμφαση ο Ιεχωβά δείχνει πώς θεωρεί την κακία της ψεύτικης γλώσσας, κατατάσσοντάς την στα εφτά πράγματα που μισεί και τοποθετώντας την μαζί με τα «χέρια που χύνουν αθώο αίμα». (Παρ 6:16-19) Ο Δαβίδ λέει ότι οι πονηροί προσπαθούν να καταστρέψουν τον υπηρέτη του Θεού με “γλώσσα ακονισμένη σαν σπαθί”, αλλά τονίζει ότι στην πραγματικότητα ο Θεός θα φροντίσει να πληγωθούν οι ίδιοι, διότι «η γλώσσα τους είναι εναντίον του εαυτού τους». (Ψλ 64:3, 7, 8) Ο Ιεχωβά υπόσχεται στο λαό του: «Όποια γλώσσα και αν εγερθεί εναντίον σου στην κρίση, θα την καταδικάσεις». (Ησ 54:17) Αυτό είναι παρηγορητικό για τους υπηρέτες του Θεού, οι οποίοι προσκολλώνται στο νόμο του, μολονότι αυτοί που θεωρούνται σοφοί στον κόσμο μπορεί να λένε μεγάλα λόγια και να ισχυρίζονται: «Με τη γλώσσα μας θα υπερισχύσουμε». (Ψλ 12:3-5) Αυτοί ίσως “βγάζουν τη γλώσσα” και χτυπούν με τη γλώσσα (Ησ 57:4· Ιερ 18:18), αλλά η αποτυχία τους είναι δεδομένη.—Παρ 10:31.
Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε να κάνει τις γλώσσες που προηγουμένως τραύλιζαν “γρήγορες στο να μιλούν καθαρά”, και τις άλαλες γλώσσες να “βγάζουν κραυγές ευφροσύνης”. (Ησ 32:4· 35:6) Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, γιάτρεψε ανθρώπους που ήταν στην κυριολεξία άλαλοι ή είχαν κάποιο πρόβλημα στην ομιλία. (Μαρ 7:33-37) Θα έρθει μια εποχή κατά την οποία κάθε γλώσσα θα λέει σωστά πράγματα, διότι ο Ιεχωβά δηλώνει ότι κάθε γλώσσα θα ορκιστεί σε αυτόν. Ο απόστολος Παύλος αποκαλύπτει ότι αυτό θα γίνει μέσω του Ιησού Χριστού, λέγοντας ότι κάθε γλώσσα θα «ομολογήσει φανερά ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος για τη δόξα του Θεού του Πατέρα».—Φλπ 2:11· Ησ 45:23· Ρω 14:11.
Ο Ιεχωβά παρουσιάζει συμβολικά τον εαυτό του σαν να έχει γλώσσα την οποία θα χρησιμοποιήσει στο θυμό του «σαν φωτιά που κατατρώει». (Ησ 30:27) Την Πεντηκοστή, όταν ο Ιησούς Χριστός εξέχυσε άγιο πνεύμα σε 120 περίπου μαθητές που ήταν συγκεντρωμένοι σε ένα δωμάτιο στην Ιερουσαλήμ, αυτό το πνεύμα έγινε φανερό ακουστικά, με το να αρχίσουν αυτοί να μιλούν διάφορες γλώσσες, και οπτικά, με το να καθήσει πάνω στον καθένα τους μια γλώσσα που έμοιαζε πύρινη.—Πρ 2:3, 4.