Ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ, Γηραιοί Γονείς του Ιωάννου του Βαπτιστού
ΥΠΑΡΧΟΥΝ φορές που ο Ιεχωβά φαίνεται να βραδύνη στην παροχή των ευλογιών και των αμοιβών του, αλλά εκείνοι που εξακολουθούν να τον υπηρετούν πιστά παρά τη φαινομενική αυτή βραδύτητα, αμείβονται πλούσια στον ωρισμένο του καιρό. Τέτοια ήταν η περίπτωσις του Ζαχαρία, του γηραιού ιερέως, και της συζύγου του Ελισάβετ. «Ήσαν δε αμφότεροι δίκαιοι ενώπιον του Θεού περιπατούντες εν πάσαις ταις εντολαίς και τοις δικαιώμασι του Κυρίου άμεμπτοι.» Εν τούτοις, μολονότι ο Ιεχωβά είχε υποσχεθή ότι θα ευλογούσε τα τέκνα του Ισραήλ με σπέρμα αν τον υπηρετούσαν πιστά, και τα τέκνα θ’ αποτελούσαν την ανταμοιβή του, οι δύο πιστοί αυτοί δούλοι ήσαν άτεκνοι και προχωρημένοι πια και οι δύο στα χρόνια.—Λουκάς 1:6, 7· Λευιτικόν 26:9· Ψαλμός 127:3.
Μια μέρα που υπηρετούσε ο Ζαχαρίας ως ιερεύς, καθώς μπήκε στο ναό για να προσφέρη θυμίαμα «εφάνη εις αυτόν άγγελος του Ιεχωβά, ιστάμενος εκ δεξιών του θυσιαστηρίου του θυμιάματος· και ο Ζαχαρίας ιδών εταράχθη, και φόβος επέπεσεν επ’ αυτόν. Είπε δε προς αυτόν ο άγγελος, Μη φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου· και η γυνή σου Ελισάβετ θέλει γεννήσει υιόν εις σε, και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιωάννην. Και θέλει είσθαι εις σε χαρά και αγαλλίασις· και πολλοί θέλουσι χαρή δια την γέννησιν αυτού. Διότι θέλει είσθαι μέγας ενώπιον του Ιεχωβά . . . Και αυτός θέλει ελθεί προ προσώπου αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, δια να επιστρέψη τας καρδίας των πατέρων εις τα τέκνα, και τους απειθείς εις την φρόνησιν των δικαίων, δια να ετοιμάση εις τον Ιεχωβά λαόν προδιατεθειμένον.»—Λουκάς 1:11-17, Μ.Ν.Κ.
Απαντώντας στην ερώτησι του Ζαχαρία για το πώς μπορούσε να γίνη ένα τέτοιο πράγμα, αφού κι αυτός και η γυναίκα του ήσαν γέροι, ο άγγελος αποκρίθηκε: «Εγώ είμαι Γαβριήλ, ο παριστάμενος ενώπιον του Θεού· και απεστάλην δια να λαλήσω προς σε, και να σε ευαγγελίσω ταύτα. Και ιδού, θέλεις είσθαι σιωπών, και μη δυνάμενος να λαλήσης, έως της ημέρας καθ’ ην θέλουσι γείνει ταύτα· διότι δεν επίστευσας εις τους λόγους μου.»—Λουκάς 1:18-20.
Πιστή στην υπόσχεσι του Ιεχωβά, η Ελισάβετ πριν περάση πολύς καιρός είχε λόγους να χαίρη διότι αφηρείτο το όνειδος της στειρότητός της. Τρεις μήνες πριν από τη γέννησι του τέκνου εδέχθηκε την επίσκεψι της εξαδέλφης της Μαρίας, η οποία μόλις είχε ειδοποιηθή από τον άγγελο Γαβριήλ ότι επρόκειτο να γίνη μητέρα του Υιού του Θεού. Εμπνευσμένη από το άγιο πνεύμα, η Ελισάβετ τής είπε: «Ευλογημένη συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, να έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με; . . . Και μακαρία η πιστεύσασα· διότι θέλει γείνει εκπλήρωσις των λαληθέντων προς αυτήν παρά του Ιεχωβά.»—Λουκάς 1:24, 25, 39-45, Μ.Ν.Κ.
Στον ωρισμένο καιρό το τέκνο εγεννήθηκε, την ογδόη δε ημέρα περιετμήθη και ωνομάσθηκε Ιωάννης. Τότε η γλώσσα του Ζαχαρία ελύθηκε και αυτός άρχισε να μιλή ευλογώντας τον Θεό. Γεμάτος πνεύμα άγιο, επροφήτευσε τα εξής:
«Και συ, παιδίον, προφήτης του Υψίστου θέλεις ονομασθή· διότι θέλεις προπορευθή προ προσώπου του Ιεχωβά, εις το να ετοιμάσης τας οδούς αυτού, εις το να δώσης γνώσιν σωτηρίας εις τον λαόν αυτού, δια της αφέσεως των αμαρτιών αυτών.»—Λουκάς 1:76, 77, Μ.Ν.Κ..
Ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ ανταμείφθηκαν πολύ για την υπακοή τους και επειδή περίμεναν υπομονητικά τον Κύριο. Είχαν το προνόμιο να είναι γονείς του Ιωάννου του Βαπτιστού, για τον οποίον ο Ιησούς είπε ότι κανείς από όσους γεννήθηκαν από γυναίκες δεν ήταν μεγαλύτερος απ’ αυτόν· είχαν το προνόμιο να τον αναθρέψουν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου»· και οι δύο είχαν το προνόμιο να εκφέρουν προφητείες σχετικές με τους σκοπούς του Ιεχωβά κάτω από την έμπνευσι του αγίου πνεύματος· κι όλ’ αυτά στη γεροντική τους ηλικία.