Οργάνωσις για Αύξησι στη Λιβερία
Συνέχεια της εκθέσεως για την περιοδεία που έκαμε στην Αφρική ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, Ν. Ο. Νορρ, και ο γραμματεύς του Μ. Γ. Χένσελ.
Ο ΜΙΛΤΩΝ ΧΕΝΣΕΛ είχε βγη από το αεροπλάνο της Παναμερικανικής Αεροπορικής Εταιρίας, στο οποίον επιβιβασθήκαμε στη Νέα Υόρκη, για να επιβιβασθή σε άλλο για να επισκεφθή τους μάρτυρας του Ιεχωβά στη Σιέρρα Λεόνε. Αφού εγώ εσκόπευα να επισκεφθώ τους αδελφούς της Μονροβίας (Λιβερίας), παρέμεινα στο αεροπλάνο και συνέχισα την πτήσι μου προς το Ρόμπερτς Φηλντ, ένα αεροδρόμιο 55 μίλια έξω από εκείνη την πρωτεύουσα. Μετά την αναχώρησι από το Ντακάρ, το αεροπλάνο μας επέρασε μέσα από μια θύελλα και κάτω από μας έγινε η ωραιότερη επίδειξις πυροτεχνημάτων που είδα ποτέ. Μεγάλες ταινίες αστραπών πηδούσαν από σύννεφο σε σύννεφο και πύρινοι κεραυνοί κατέβαιναν σε τεθλασμένη γραμμή από τα σύννεφα προς τη γη. Ήταν ένα μεγαλειώδες θέαμα που διήρκεσε μισή ώρα. Ο συνοδός είπε ότι ο κεραυνός συχνά έχει πλήξει το σκάφος, αλλ’ αυτή τη φορά επειδή έτυχε να είμεθα 18.000 πόδια πάνω από το επίπεδο της θαλάσσης, ξεφύγαμε.
Το αεροπλάνο έφθασε μετά τα μεσάνυχτα και υπήρχαν εκεί δέκα αδελφοί για να με συναντήσουν, είχαν δε έλθει μ’ ένα λεωφορείο το οποίον είχαν ενοικιάσει. Καθώς περνούσαμε από μια φυτεία ελαστικού της Εταιρίας Φάιερστον, με τ’ αναμμένα φώτα του αυτοκινήτου μπορούσαμε να βλέπωμε μικρά κύπελλα κρεμασμένα από κορμούς δένδρων, όπου συνελέγετο γαλάκτωμα, ο χυμός του ελαστικοδένδρου. Οι συζητήσεις με τους αδελφούς έκαμαν το ταξίδι στη Μονροβία ενδιαφέρον κι εφθάσαμε κουρασμένοι και νυσταγμένοι δύο μετά τα μεσάνυχτα.
Η συνέλευσις άρχισε την επομένη ημέρα το πρωί στις εννέα μέσα στην Αίθουσα Βασιλείας που αποτελεί το προπύλαιον του ιεραποστολικού οίκου, με 36 παρόντας. Αφού αυτοί ανεχώρησαν για έργον κηρύγματος στον αγρό, παρέμεινα με τους ιεραποστόλους για να συζητήσω μαζί τους τα προβλήματά τους. Ένα τεράστιο έργον χρειάζεται να γίνη στη Λιβερία, οι ιεραπόστολοι δε αυτοί θέλουν να εμμείνουν σ’ αυτό.
Η Λιβερία είναι η μόνη δημοκρατία Νέγρων στην Αφρική, και όλοι οι πολιτικοί της από τον πρόεδρο και κάτω είναι απόγονοι Αμερικανών Νέγρων οι οποίοι επέστρεψαν στη Λιβερία, μετά την απελευθέρωσι των σκλάβων στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να ιδρύσουν τη δική τους κυβέρνησι. Σ’ αυτό επέτυχαν.
Λόγω της ιεραποστολικής δραστηριότητος στην εκπαίδευσι των γηγενών, η θρησκεία παίζει δυνατό ρόλο στις κυβερνητικές υποθέσεις. Ο πρόεδρος είναι ένας διάκονος που κηρύττει ακόμη στο εκκλησίασμά του. Πολλοί από τους δημοσίους λειτουργούς ήσαν διάκονοι προτού αναλάβουν τις παρούσες ευθύνες των.
Στα τελευταία δέκα χρόνια έγινε σημαντική πρόοδος στην πόλι της Μονροβίας. Μερικοί δρόμοι ασφαλτοστρώθηκαν, εγκατεστάθη σύστημα υδρεύσεως, και κτίζονται πολλές οικοδομές. Ένα από τα τελευταία οικοδομήματα που κτίσθηκε από την κυβέρνησι είναι το Περίπτερον της Εκατονταετηρίδος, ένα ωραίο κτίριο που θα ήταν στο ενεργητικό οποιασδήποτε κοινότητος.
Πριν από έξη περίπου χρόνια η Εταιρία Σκοπιά έστειλε μαύρους ιεραποστόλους στη Λιβερία, και από τότε το έργον έχει αναπτυχθή σταθερά. Σήμερα υπάρχουν δύο καλές ομάδες, η μία στην Μονροβία και η άλλη στο Ακρωτήριο Πάλμας, οι οποίες μαζί έχουν ένα ανώτατο όριο 67 διακόνων που ενασχολούνται δραστήρια στο κήρυγμα των αγαθών νέων. Στη διάρκεια του 1952 εστάλησαν άλλοι δύο ιεραπόστολοι για να βοηθήσουν στη διεξαγωγή του έργου στη Λιβερία. Ενώ δε ήμουν εκεί, ωργανώθη ένα τμήμα της Εταιρίας.
Καλό έργον έχει γίνει στις πόλεις Μονροβία και Ακρωτήριο Πάλμας, αλλά τώρα ήλθε ο καιρός να διακλαδωθή και στις μικρές πόλεις, στα χωριά και στην ύπαιθρο γενικά με το άγγελμα της Βασιλείας. Έγιναν διευθετήσεις για να αναπτυχθή το έργον στη διάρκεια του προσεχούς έτους και μετέπειτα. Αυτό θα απαιτήση εκμάθησι των εντοπίων διαλέκτων των γηγενών, για τον σκοπό δε αυτόν συνεστήθη στους ιεραποστόλους να καταβάλουν εντατικές προσπάθειες να μάθουν τουλάχιστον μια από τις κυριώτερες διαλέκτους. Μερικοί από τους ιθαγενείς ολοχρονίους διακόνους γνωρίζουν αυτές τις διαλέκτους, αλλά θα χρειασθούν άλλους έξη μήνες εκπαιδεύσεως με τους ιεραποστόλους ώσπου να ωριμάσουν ως προς τη γνώσι των σκοπών του Ιεχωβά και να είναι αρκετά εξησκημένοι στο κήρυγμα για να μπορέσουν να διεξαγάγουν το έργον στην ύπαιθρο μεταξύ των φυλών. Όλοι οι ιθαγενείς αδελφοί επιθυμούν έντονα να το πράξουν αυτό.
Το βράδυ της Τετάρτης η συνέλευσίς μας παρουσίασε μια αύξησι από 36 σε 76 άτομα, ώστε χρειάσθηκε να χρησιμοποιήσουμε την αυλή του ιεραποστολικού οίκου για τις συναθροίσεις μας. Κατά διαλείμματα το πρόγραμμα της συνελεύσεως διεκόπτετο από μικρές ομάδες καθ’ ομολογίαν Χριστιανών οι οποίοι περνούσαν από τους δρόμους ψάλλοντας νυκτερινά άσματα και συλλέγοντας εράνους. Τα τραγούδια, τα κτυπήματα σε μετάλλινες χύτρες, οι τυμπανοκρουσίες και η εξωτική μουσική έδιναν, ωστόσο, την εντύπωσι μάλλον ενός ειδωλολατρισμού της ζούγκλας παρά Χριστιανισμού.
ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Η οργάνωσις του τμήματος της Λιβερίας μαζί με τη δράσι της συνελεύσεως έκαμε την Πέμπτη, 20 Νοεμβρίου, μια πολυάσχολη ημέρα. Για τις απογευματινές και εσπερινές συναθροίσεις εχρησιμοποιήσαμε το ωραίο Περίπτερο της Εκατονταετηρίδος. Ήταν ευχάριστο ν’ ακούη κανείς πολλούς από τους Λιβεριανούς αδελφούς να μιλούν εκτελώντας το πρόγραμμα, οι δε επιδείξεις των ήσαν ενδιαφέρουσες, ευχάριστες και διδακτικές.
Η δημοσία διάλεξις, που έγινε το βράδυ στις 7.30΄, ήταν πάνω στο θέμα: «Καιρός να Σκεφθούμε τον Δρόμο του Θεού». Όλοι οι αδελφοί ευχαριστήθηκαν πολύ που έμαθαν ότι είχαν έλθη 403 άτομα ν’ ακούσουν τη διάλεξι, μεταξύ δε αυτών ήσαν και μερικοί επίσημοι της Κυβερνήσεως. Σαράντα πέντε απ’ αυτούς όμως άκουαν από τα έξω μεγάφωνα, αν και η αίθουσα δεν ήταν εντελώς γεμάτη. Εδίσταζαν πολύ να μπουν μέσα σε μια τόσο ωραία αίθουσα διαλέξεων. Παρεμπιπτόντως αναφέρομε ότι αυτό συμβαίνει κατά καιρούς και στις συναθροίσεις της Αιθούσης Βασιλείας. Μετά τη διάλεξι έγιναν πολλές ερωτήσεις και μερικοί έδωσαν τις διευθύνσεις των για να μπορέσουν να λάβουν κι άλλες πληροφορίες. Αναμφιβόλως, το αποτέλεσμα θα είναι ότι πολλές Γραφικές μελέτες θ’ αρχίσουν.
Εκανονίσθη επίσης να έχη ο εκφωνητής του ραδιοσταθμού μια συνέντευξι μαζί μου την Παρασκευή το βράδυ, η οποία μετεδόθη από τον κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό. Αυτός μου απηύθυνε μερικά ερωτήματα, όπως λόγου χάριν για τον σκοπό της ελεύσεώς μου στη Μονροβία και την έκτασι και πρόοδο του έργου μας. Το τελευταίο του ερώτημα για τη φύσι των παρατηρήσεών μου στο Περίπτερο της Εκατονταετηρίδος, παρέσχε μια καλή ευκαιρία να συνοψίσω την ομιλία και να υποδείξω στον λαό τη βασιλεία του Θεού ως την μόνη ελπίδα του ανθρώπου. Ο σταθμός φθάνει σε σημεία καθ’ όλον το μήκος της ακτής, και λέγεται ότι έχει μεγάλο ακροατήριο. Κατόπιν είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον διευθυντή του ραδιοσταθμού αρκετή ώρα για το έργον και για το άγγελμα που κηρύττομε.
Τώρα ήταν καιρός να ξεκινήσω για το Ρόμπερτς Φηλντ. Έπρεπε να προφθάσω το αεροπλάνο που θα περνούσε τα μεσάνυχτα για να συνεχίσω την περιοδεία στο Γιοχάνεσμπουργκ. Ο νεοδιωρισμένος υπηρέτης του Τμήματος, Αδελφός Κλινκ, κι εγώ επήγαμε στο αεροδρόμιο μέσα σ’ ένα όχημα του σταθμού. Αφού εφθάσαμε, συνεζητήσαμε πολλές λεπτομέρειες για το ιεραποστολικό έργον της Λιβερίας έως σχεδόν τα μεσάνυχτα, οπότε πληροφορηθήκαμε ότι το αεροπλάνο μας θα καθυστερούσε τρεις ώρες. Εχρησιμοποιήσαμε την καθυστέρησι για να κοιμηθούμε λιγάκι και ύστερα μας είπαν ότι το αεροπλάνο θα έκανε ακόμη μιάμιση ώρα να φθάση εκεί.
Στις 4.30΄ π. μ. ακούσαμε το μεγάλο αεροπλάνο DC-6 να βουίζη από πάνω μας. Βγήκαμε έξω και καθώς είδα τα λαμπρά άστρα σ’ έναν καθαρό ουρανό, ανέμενα ότι ανυπερθέτως σε λίγη ώρα θα εταξίδευα. Αλλά έξαφνα έγινε μια ανακοίνωσις από το σύστημα μεγαφώνου ότι το αεροπλάνο δεν θα προσεγειούτο αλλά θα πήγαινε κατ’ ευθείαν στην Άκκρα. Αργότερα μάθαμε ότι μια ομίχλη δεκαπέντε ποδών που απλωνόταν επάνω από το αεροδρόμιο έκανε αδύνατη την προσγείωσι. Το επόμενο αεροπλάνο θα περνούσε μετά τέσσερες ημέρες.
Τη δυσφορία μου δεν την συμμερίσθηκαν μόνον άλλοι έξη που ήθελαν κι αυτοί να επιβιβασθούν στο αεροπλάνο, αλλά και δεκαεπτά επιβάται του αεροπλάνου που ήθελαν να βγουν στο Ρόμπερτς Φηλντ. Μεταφέρθηκαν στην Άκκρα και δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν παρά μετά δύο ημέρες.
Αφού είχα συμπληρώσει το έργον που ήλθα να κάμω στη Μονροβία, δεν έβλεπα αρκετούς λόγους να γυρίσω 55 μίλια πίσω, ιδίως εφόσον δεν υπήρχαν διαθέσιμα ξενοδοχειακά καταλύματα στη Μονροβία, ούτε δωμάτιο μέσα στον ιεραποστολικό οίκο για να εκτελέσω την εργασία μου. Γι’ αυτό δέχθηκα την πρόσκλησι της Παναμερικανικής Εταιρίας να διαμείνω στην αεροπορική βάσι με έξοδά της. Εκεί ήταν ήσυχα, και μολονότι έκανε πολλή ζέστη, έχοντας ένα κρεββάτι, ένα τραπέζι και μια καρέκλα, μπόρεσα να τελειώσω μεγάλη ποσότητα εργασίας που είχα μαζί μου και να την ταχυδρομήσω στα Γραφεία.
Το απόγευμα της Τρίτης μερικοί αδελφοί ήλθαν να με προπέμψουν. Αυτό παρέσχε την ευκαιρία να δαπανήσω αρκετές ώρες συζητώντας για την κατασκευή ενός νέου ιεραποστολικού οίκου και Αιθούσης Βασιλείας. Τις περασμένες τέσσερες ημέρες οι αδελφοί ενησχολούντο στο να αναζητούν και να εξετάζουν οικόπεδα, να υπολογίζουν δαπάνες και να καταστρώνουν σχέδια. Όλα αυτά συνεζητήθησαν και τελικά έγιναν διευθετήσεις για τη στέγασι των ιεραποστόλων και του τμήματος. Εδειπνήσαμε μαζί και στις εννέα το βράδυ έφυγαν. Υπελόγιζα ν’ αναχωρήσω τα μεσάνυχτα. Αυτή τη φορά το αεροπλάνο προσεγειώθη και φύγαμε τριάντα ακριβώς λεπτά μετά την ωρισμένη ώρα του δρομολογίου.
Ανέμενα με πραγματική χαρά να ιδώ τους αδελφούς στην Άκκρα, έστω και αν οι Αρχές δεν θα μου επέτρεπαν να παραμείνω όταν θα έφθανα, διότι απηγόρευαν σε όλους τους εκπροσώπους της Σκοπιάς να μπουν μέσα στη χώρα. Ενώ με περίμεναν οι αδελφοί να φθάσω τέσσερες ημέρες πριν, όταν έφθασα στις 3 π.μ. ο υπηρέτης του τμήματος και αρκετοί άλλοι του Γραφείου ήσαν παρόντες. Επί σαράντα πέντε λεπτά απήλαυσα ζωηρά μια συνομιλία μαζί τους για την κατάστασι στην Άκκρα.
Οι εφημερίδες ήσαν πλήρεις από την είδησι ότι δεν επετράπη στον κ. Νορρ να μπη στη χώρα, ζητούσαν δε οι εφημερίδες να μάθουν την αιτία. Εκείνο που μ’ έκανε να χαρώ πολύ ήταν το ότι έμαθα πως είχαν κι αυτοί επίσης μια θαυμασία συνέλευσι. Οκτώ χιλιάδες αδελφοί είχαν έλθει από όλα τα μέρη της χώρας στην Άκκρα και εδόθη μια τεραστία μαρτυρία. Στη δημοσία συνάθροισι προσήλθαν 15.000 άτομα, ο δε υπηρέτης του τμήματος μίλησε πάνω στο ίδιο θέμα που θα εχρησιμοποιούσα κι εγώ, κι έτσι άκουσαν οι άνθρωποι ότι η Βασιλεία είναι η μόνη ελπίδα του κόσμου. Η πλήρης αφήγησις των γεγονότων της Χρυσής Ακτής, όπως μετεδόθη από τον υπηρέτη του τμήματος, θα δημοσιευθή σ’ ένα επόμενο τεύχος του περιοδικού αυτού.