Ο Σκοπός της Μαρτυρίας Σας

1, 2. Ποιες κατάλληλες ερωτήσεις υποβάλλονται συχνά στους μάρτυρας του Ιεχωβά, και από ποιους μπορούν να λάβουν ορθές απαντήσεις εκείνοι που ερωτούν ειλικρινώς;

ΕΙΣΘΕ ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά; Αν ναι, γιατί πηγαίνετε από σπίτι σε σπίτι προσφέροντας Βιβλικά βοηθήματα στους ανθρώπους; Γιατί στέκεσθε στις γωνίες των δρόμων με τα περιοδικά; Ή γιατί διεξάγετε τόσο πολλές Γραφικές μελέτες στα σπίτια των ανθρώπων; Μήπως πηγαίνετε από σπίτι σε σπίτι για ένα ιδιοτελή λόγο, παραδείγματος χάριν, για να κερδίσετε πολλά χρήματα, ή ν’ αποκτήσετε μια εξέχουσα θέσι στην τοπική εκκλησία; Μήπως στέκεσθε στις γωνίες των δρόμων επειδή σας αρέσει να επιδεικνύεσθε, ή επειδή έχετε μια λεγομένη «προδιάθεσι διωγμού» που ικανοποιείται με τα αφιλάγαθα λόγια που εκστομίζουν οι άνθρωποι περνώντας; Πράγματι, τι προσπαθείτε να εκπληρώσετε; Ποια είναι τα ελατήρια, οι βλέψεις και οι σκοποί, οι ελπίδες και οι φιλοδοξίες, που δίνουν στους μάρτυρας του Ιεχωβά όλον τον φλογερό ζήλο, την επιμονή και την αποφασιστικότητα που διατηρείται δια μέσου των ετών, δια μέσου δύο παγκοσμίων πολέμων, μέσα και έξω από τις ολοκληρωτικές χώρες, απέναντι σε κάθε μορφή εναντιώσεως και συγχύσεως; Και μια άλλη ερώτησις, Ποιος βρίσκεται πίσω από αυτό το έργον;

² Αυτές είναι κατάλληλες ερωτήσεις που άνθρωποι σε όλο τον κόσμο υποβάλλουν και συζητούν γι’ αυτές μεταξύ τους. Αλλ’ αν εκείνοι που ερωτούν ειλικρινώς, επιθυμούν πράγματι να μάθουν την ορθή απάντησι, τότε πρέπει να απευθύνουν τις ερωτήσεις των στους μάρτυρας του Ιεχωβά, επειδή αυτοί γνωρίζουν γιατί ενασχολούνται σ’ αυτό το έργον της μαρτυρίας. Γνωρίζουν γιατί πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι παρά τις πολλές δυσκολίες, γιατί στέκουν στις γωνίες των δρόμων με κάθε είδους καιρό, και γιατί διεξάγουν οικιακές Γραφικές μελέτες με μεγάλη προσωπική δαπάνη και ενόχλησι. Επί πλέον, αυτοί γνωρίζουν από πού προέρχεται η δύναμίς των και η ισχύς των και τα προσόντα των. Και πιο σπουδαίο ακόμη, όχι μόνο γνωρίζουν τι είναι πίσω από αυτό το έργον, αλλά γνωρίζουν θετικά και ποιος είναι πίσω απ’ αυτό!

3. Ποιος είναι ο υπεύθυνος πίσω από αυτό το έργο της μαρτυρίας;

³ Ο Ιεχωβά Θεός είναι εκείνος που υποστηρίζει τους μάρτυράς του στη γη σήμερα. Και ποιος είναι ο Ιεχωβά; Υπάρχει ένας μόνο Ιεχωβά. Είναι ο Αυθύπαρκτος, ο ύψιστος Δημιουργός του σύμπαντος. Είναι ο πιστός τηρητής της διαθήκης του Θεός του Άβελ και του Αβραάμ του Νώε και του Λωτ, του Ιώβ και του Μωυσέως και όλων των άλλων πατριαρχών της αρχαιότητος. Είναι Εκείνος που ο Ιησούς Χριστός τον ωνόμαζε «Ο Πατήρ μου», ο Ζωοδότης τον οποίον οι μαθηταί του Χριστού είχαν διδαχθή να τον προσφωνούν «Πάτερ ημών». Σήμερα, ως αληθινοί και πιστοί Χριστιανοί, οι μάρτυρες του Ιεχωβά ομοίως λατρεύουν και υπηρετούν τον ίδιον μεγαλοπρεπή και αιώνιον Θεόν. Εξ άλλου, ο Ιεχωβά αναλαμβάνει πλήρη ευθύνη για τους μάρτυράς του και το σπουδαίο έργον των, αποδεικνύοντας έτσι ότι είναι ο ίδιος όπως και στο παρελθόν, ένας Θεός προθέσεως, ένας Θεός θαυμαστών και αμεταβλήτων σκοπών.

4. Ποια μεγάλη αλήθεια παρέβλεψαν οι διευθυνταί των υποθέσεων του κόσμου, και πώς το αποδεικνύουν αυτό οι κομπαστικοί ισχυρισμοί των;

⁴ Αυτό είναι ορθό, οι σκοποί του Ιεχωβά είναι αμετάβλητοι, και τίποτε από όσα κάνουν μικροί άνθρωποι του εικοστού αυτού αιώνος, δεν μπορεί να αλλοιώση, να ακυρώση, ή να ανατρέψη το θέλημα και την απόφασι του Ιεχωβά ούτε κατ’ ελάχιστον. «Ο χόρτος εξηράνθη, το άνθος εμαράνθη· ο λόγος όμως του Ιεχωβά μένει εις τον αιώνα.» «Θέλω κάμει», διακηρύττει Αυτός. «Και τις δύναται να εμποδίση αυτό;» ερωτά. (Ησ. 40:8· 1 Πέτρ. 1:24, 25, ΜΝΚ· Ησ. 43:13) Αυτό, εν τούτοις, είναι κάτι που δεν εκτιμάται από τους διευθυντάς των υποθέσεων του κόσμου. Οι άνθρωποι αυτοί, οι φιλόσοφοι και οι ψυχίατροι, οι συγγραφείς και οι αναλυταί, οι οικοδόμοι αυτοκρατοριών και οι πολιτικοί αρχιτέκτονες, οι γίγαντες των οικονομικών πραγμάτων, οι δικασταί, οι εκπαιδευταί, οι θρησκευτικοί ηγέται, οι στρατιωτικοί αρχηγοί και οι φημισμένοι επιστήμονες, μάλιστα όλοι οι υψηλοί και ισχυροί του κόσμου τούτου, τελείως και εσκεμμένως αγνοούν τον Ιεχωβά Θεό και αφήνουν τους σκοπούς του καθ’ ολοκληρίαν έξω από τα σχέδιά των και τους υπολογισμούς των. Ως βέβηλοι κομπορρήμονες χαιρετίζουν αλαζονικά τον σημερινό καιρό στον οποίον ζούμε ως υπερεπιστημονικόν αιώνα, ως άκρως νεωτεριστική εποχή, ως εξαιρετικά προηγμένη και πολιτισμένη περίοδο μεγάλων προόδων και υψηλών κατορθωμάτων. Φαίνεται να σκέπτωνται ότι μέσω κάποιας μεθόδου εξελίξεως έχουν φθάσει σ’ ένα επίπεδο πνευματικής καλλιεργείας πολύ ανώτερο από εκείνο στο οποίο ζούσαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος, και ότι συνεπώς οι πριν από δύο χιλιάδες περίπου χρόνια διδασκαλίες, εντολές και πράξεις του ταπεινού Ναζωραίου και των μαθητών του, δεν είναι πια πρακτικές, αναγκαίες ή ακόμη και προσαρμόσιμες σ’ αυτή την εποχή και σ’ αυτόν τον αιώνα.

5. Ποια υψηλή άποψι προτρέπονται να λάβουν οι εκζητηταί της αληθείας, και γιατί;

⁵ Αλλά σεις ειλικρινείς εκζητηταί της αληθείας, μην αφήνετε τον εαυτό σας να εξαπατηθή από μια τέτοια πλανερή και παιδαριώδη φλυαρία. Δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια χαμηλή ανθρώπινη σοφιστεία, είναι απλώς η ανεδαφική γνώμη και φαντασία ανθρώπων καμωμένων από χώμα. Μάλλον, εξετάστε κατά πρώτον λόγον πώς βλέπει τα πράγματα ο Δημιουργός που έκαμε το χώμα από το οποίον ελήφθη ο άνθρωπος. Από τη δική Του βαθιά και υψηλή άποψι, πολύ λίγο έχουν αλλάξει στη διάρκεια των περασμένων χιλιετηρίδων τα μεγάλα ζητήματα που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο γένος, τα ζητήματα της ζωής και του θανάτου, της υγείας και της ευτυχίας, της ειρήνης και της ευημερίας. Ο ίδιος παλαιός κόσμος υπό την τυραννική και προδοτική διακυβέρνησι του Σατανά εξακολουθεί στη γη. Οι γήινοι δυνάσται υπό την επιρροή του Θεού του αιώνος τούτου, οι βασιλείς, οι βασίλισσες, οι δικτάτορες, οι πρωθυπουργοί και οι πρόεδροι των διαφόρων εθνών, όχι μόνο αρνούνται να δεχθούν τον Ιησού Χριστό ως τον κεχρισμένον Βασιλέα του Ιεχωβά και δικαιωματικόν Άρχοντα της γης, ο οποίος τώρα εγκατεστάθη σε ουράνιο υπούργημα, αλλά προχωρούν επίσης περισσότερο στην εναντίωσί των και λαμβάνουν μαζί κακή βουλή εναντίον του και εναντίον της βασιλείας του, όπως ακριβώς επροφητεύθη ότι θα έκαναν: «Δια τι εφρύαξαν τα έθνη, και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Ιεχωβά, και κατά του χριστού αυτού [βασιλέως].»—Ψαλμ. 2:1, 2, ΑΣ· 83:2, 3.

6. Γιατί είναι καθ’ ολοκληρίαν παράλογο να νομίζωμε ότι οι τρέχουσες ανθρώπινες υποθέσεις διαταράσσουν τους σκοπούς του Ιεχωβά Θεού;

⁶ Δεν είναι, επομένως, εκπληκτικό ότι βρίσκομε τους ηγέτας του κόσμου τούτου ενασχολημένους σε μια ολοκληρωτική και πυρετώδη άμιλλα εξοπλισμών ωσάν να μπορούσαν να αντισταθούν ακόμη και στον Παντοδύναμο Θεό όταν θα προβή σε μια επίδειξι στον Αρμαγεδδώνα. Ενθουσιώδεις θιασώται αυτού του αιώνος με τα υπερηχητικά αεριωθούμενα αεροπλάνα φαίνεται να νομίζουν ότι μπορούν να γίνουν υπέρτεροι του Ιεχωβά, ότι μπορούν να καταστρατηγήσουν, να υπερβούν και να ξεπεράσουν το καθωρισμένο του χρονολογικό πρόγραμμα για την εκπλήρωσι των θείων σκοπών του. Αλλοίμονον! Πόσο ανόητη είναι η σοφία των! Πόσο αβαθής η λογίκευσίς των! Πόσο καθ’ ολοκληρίαν μάταιο το απόθεμά των από υλικά εφόδια και φονικά όπλα! Οι ισχυρότερες εκρήξεις που πραγματοποιεί ο άνθρωπος μπορούν να εξισωθούν μόνο μ’ ένα μικρό κλάσμα της δυνάμεως που εκδηλώνεται σ’ έναν μέσης εντάσεως σεισμό. Είναι παραδεδεγμένο γεγονός ότι οι μεγαλύτερες ατομικές βόμβες και βόμβες υδρογόνου που επενοήθησαν έως τώρα, δεν μπορούν ούτε καν τον καιρό να επηρεάσουν. Πόσο πολύ ολιγώτερη είναι η πιθανότης ότι τέτοιες τυχαίες εκδηλώσεις στη διάσπασι του πυρήνος μπορούν να σείσουν τη γη στον άξονά της! Πράγματι, ακόμη και ο θόρυβος των γιγαντιαίων εκείνων «ροκεττών» ακούεται σε απόστασι ολίγων σχετικώς μιλίων. Πόσο ανόητο, λοιπόν, είναι να νομίζη κανείς ότι τέτοιες εκρήξεις διαταράττουν την αμέτρητη έκτασι των ουρανών επάνω, αφού ουδέποτε ακούονται έξω από την άμεση ατμόσφαιρά μας. Προφανώς το άφρισμα και η ταραχή που προκαλούνται από την κοινωνική διαμάχη, από τις φυλετικές οχλαγωγίες, από τις εργατικές απεργίες και από τις πολιτικές επαναστάσεις που εξακολουθητικά μαστίζουν το ανθρώπινο γένος, είναι λιγώτερο ακόμη σημαντικά στα μάτια του Κυριάρχου Άρχοντος του σύμπαντος. Αληθινά, κανένας από τους καινοφανείς πειραματισμούς του ανθρώπου, καμμία από τις διαβατικές φαντασιοπληξίες του και καμμία από τις κοινωνικές αναταραχές του αιώνος αυτού δεν διαταράσσει τη γαλήνη και αιωνιότητα του μεγάλου Ιεχωβά Θεού. Κουνούπια που πετούν μπορεί να είναι ενοχλητικά όταν είναι γύρω μας, αλλά είναι πολύ ασήμαντα όσον αφορά την κατάλληλη, από τον Θεό καθωρισμένη περιστροφή της γης. Λίγες ακρίδες που βουίζουν χίλια μίλια μακριά, ποτέ δεν διαταράσσουν την ειρήνη σας και δεν σας κάνουν να τις υπολογίζετε στις καθημερινές σας υποθέσεις. Πόσο πολύ ολιγώτερο υποθέτετε ότι η κραυγή και ο κρωγμός των σημερινών προπαγανδιστών που μεγαλαυχούν και κομπάζουν, ανατρέπει τους σκοπούς του Παντοδυνάμου, ο οποίος κατοικεί πολύ πιο πάνω από τα όρια της εγκόσμιας αυτής σφαίρας; Θυμηθήτε, στην εκτίμησί του τα έθνη και όλοι οι κάτοικοι της γης «είναι ως ακρίδες».—Ησ. 40:22.

7. Ποιοι αναλλοίωτοι σκοποί του Ιεχωβά παραμένουν ακόμη αμετάβλητοι από τις σύγχρονες περιστάσεις;

⁷ Ναι, πράγματι, οι σκοποί του Ιεχωβά παραμένουν ακόμη, παρά τα όσα οι ανόητοι κριτικοί του συνθετικού αυτού πολιτισμού λέγουν ή πράττουν. «Δεν θέλω παραβή την διαθήκην μου, ουδέ θέλω αθετήσει ό,τι εξήλθεν εκ των χειλέων μου. Άπαξ ώμοσα εις την αγιότητά μου, ότι δεν θέλω ψευσθή προς τον Δαβίδ. Το σπέρμα αυτού θέλει διαμένει εις τον αιώνα, και ο θρόνος αυτού ως ο ήλιος, ενώπιόν μου· ως η σελήνη θέλει στερεωθή εις τον αιώνα, και μάρτυς πιστός εν τω ουρανώ.» (Ψαλμ. 89:34-37) Ο Ιεχωβά εδώ μιλεί για τον Μεγαλύτερον Δαβίδ, για τον οποίον ελέχθη, «Θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν», όπως απεκαλύφθη αργότερα από τον άγγελον Γαβριήλ: «Ούτος θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή· και θέλει δώσει εις αυτόν Ιεχωβά ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού· και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος.» (Λουκ. 1:31-33, ΜΝΚ) Εκπληρώνοντας αυτή τη διαθήκη ο Ιεχωβά εκτελεί και άλλους σκοπούς του, επειδή η απόφασίς του είναι να δείξη στον Σατανά «την δύναμίν του» αντικαθιστώντας το δικό του, όμοιο με την Αίγυπτο, σύστημα πραγμάτων μ’ ένα νέον κόσμον γεμάτον από δικαιοσύνη. Και πριν αυτός γίνη μια πλήρης πραγματικότης, ο Ιεχωβά προτίθεται να κάμη να διακηρυχθή σε όλη τη γη ο λόγος του, το όνομά του και η φήμη του ως μια τελική προειδοποίησις σε μικρούς και μεγάλους, ο δε σκοπός αυτός παραμένει επίσης αμετάβλητος από τις σύγχρονες περιστάσεις ή τη σημερινή φορά των γεγονότων του κόσμου. «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:14.

8. Πώς ο Ιεχωβά κατέστησε τη σοφία του κόσμου τούτου ανόητη και γελοία;

⁸ Τι, λοιπόν, αν οι υπερέξυπνοι και επηρμένοι του κόσμου τούτου νομίζουν ότι το έργο του κηρύγματος των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν είναι πρακτικό και είναι στο έπακρον ανόητο; Ο πάνσοφος Ιεχωβά διακηρύττει ότι θα εκπληρώση τους σκοπούς του και θα καταισχύνη τους σοφούς του αιώνος τούτου με ένα μέσον που σ’ αυτούς φαίνεται πάρα πολύ γελοίο. «Διότι ο λόγος του σταυρού εις μεν τους απολλυμένους είναι μωρία, εις ημάς δε τους σωζομένους είναι δύναμις Θεού. Επειδή είναι γεγραμμένον, “Θέλω απολέσει την σοφίαν των σοφών, και θέλω αθετήσει την σύνεσιν των συνετών.” Πού ο σοφός; πού ο γραμματεύς; πού ο συζητητής του αιώνος τούτου; Δεν εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου; Διότι επειδή εν τη σοφία του Θεού ο κόσμος δεν εγνώρισε τον Θεόν δια της σοφίας, ηυδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος να σώση τους πιστεύοντας.» (1 Κορ. 1:18-21· Ησ. 29:14· Ιερεμ. 8:9) Το να ενασχολήται, λοιπόν, κανείς σ’ ένα τέτοιο θαυμαστό έργον κηρύγματος είναι μεγάλη τιμή και εκείνοι που απολαμβάνουν αυτό το προνόμιο έχουν το ίδιο φρόνημα με τον Ηγέτην και Αρχηγόν των Ιησούν Χριστόν, ο οποίος ανεφώνησε: «Δοξάζω σε, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά εις νήπια.»—Ματθ. 11:25· Ψαλμ. 8:2.

ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ

9. Ποιος είναι ο Πρώτιστος Μάρτυς υπέρ των μαρτύρων του Ιεχωβά;

⁹ Ότι οι μάρτυρες αυτοί που είναι σήμερα δραστήρια ενασχολημένοι στη «μωρία του κηρύγματος» επιδοκιμάζονται από τον Ιεχωβά και είναι εξουσιοδοτημένοι να φέρουν το ιερό του όνομα, δεν υπάρχει ούτε η ελαχίστη αμφιβολία. Ο Ιεχωβά ο ίδιος μαρτυρεί, λέγοντας: «Σεις είσθε μάρτυρες μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλός μου, τον οποίον έκλεξα, . . . προ εμού άλλος Θεός δεν υπήρξεν, ουδέ θέλει υπάρχει μετ’ εμέ. Εγώ, εγώ είμαι ο Ιεχωβά· και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει. Εγώ ανήγγειλα, και έσωσα, και έδειξα· . . . σεις δε είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και εγώ ο Θεός.» «Μη φοβείσθε, μηδέ τρομάζετε· έκτοτε δεν σε έκαμα να ακούσης, και ανήγγειλα τούτο; Σεις είσθε μάλιστα μάρτυρές μου· Εκτός εμού υπάρχει Θεός; βεβαίως δεν υπάρχει βράχος· δεν γνωρίζω ουδένα.» (Ησ. 43:10-12· 44:8, ΑΣ) Ολόκληρος ο κόσμος γνωρίζει αυτόν τον λαόν με το ωραίο του όνομα, με το όνομά των που έλαβαν από τον Λόγον του Ιεχωβά· για τούτο, ολόκληρος ο κόσμος ας πληροφορηθή όσον αφορά τον σκοπόν της μαρτυρίας των.

10. Όταν ερωτώμεθα για το έργο μας γιατί πρέπει να δίνωμε αληθινή απάντησι;

¹⁰ Όταν άνθρωποι σας ερωτούν, ως ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά τι προσπαθείτε να κάμετε, ποιος είναι ο σκοπός της μαρτυρίας σας, ειπέτε τους την αλήθεια. «Ταύτα τα έξ μισεί ο Ιεχωβά, επτά μάλιστα βδελύττεται η ψυχή αυτού· . . . [ένα από τα οποία είναι] μάρτυρα ψευδή λαλούντα ψεύδος.» «Ο ψευδής μάρτυς δεν θέλει μείνει ατιμώρητος· και ο λαλών ψεύδη δεν θέλει εκφύγει. . . . ο λαλών ψεύδη θέλει απολεσθή.» Μη διστάζετε ούτε υπεκφεύγετε, λοιπόν, να λέγετε την αλήθεια όταν ερωτάσθε για τον σκοπό της μαρτυρίας σας.—Παροιμ. 6:16-19, ΑΣ· 19:5, 9.

11, 12. Μήπως ενασχολούμεθα σ’ αυτό το έργον για εμπορικούς ή συναγωνιστικούς λόγους;

¹¹ Όταν άνθρωποι ερωτούν αν οι μάρτυρες του Ιεχωβά πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι για να κάμουν χρήματα, ειπέτε τους την απλή αλήθεια πάνω στο ζήτημα αυτό. Ειπέτε τους ό,τι λέγει ο Ιησούς στους μαθητάς του: «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.» (Ματθ. 10:8) Ειπέτε τους πώς ο απόστολος Πέτρος προτρέπει τους αδελφούς του ‘να ποιμαίνουν το ποίμνιον του Θεού . . . εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς’. (1 Πέτρ 5:2) Ειπέτε τους πώς ο Παύλος διακηρύττει ομοίως ότι ένας πιστός δούλος του Θεού πρέπει να είναι «άμεμπτος, . . . ουχί αισχροκερδής, αλλ’. . . αφιλάργυρος.» (1 Τιμ. 3:2, 3, 8· Τίτον 1:7) Ειπέτε τους ό,τι ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός λέγει: «Ω πάντες οι διψώντες, έλθετε εις τα ύδατα· και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε, και φάγετε· ναι, έλθετε, αγοράσατε οίνον και γάλα, άνευ αργυρίου και άνευ τιμής.» Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν, βέβαια, αναψυκτική και ζωοπάροχη πνευματική τροφή για τους μαστιζομένους από ξηρασία και υποσιτιζομένους λαούς του κόσμου αρκεί μόνο να θέλουν να την δεχθούν. Οι ανεκτίμητες δε αυτές προμήθειες από την αποθήκη του Ιεχωβά προσφέρονται άνευ μέτρου και «άνευ τιμής». «Δια τι εξοδεύετε αργύρια ουχί εις άρτον; και τον κόπον σας ουχί εις χορτασμόν;» Ειλικρινώς εδώ ερωτά ο Ιεχωβά, Γιατί εξοδεύετε το δύσκολα κερδιζόμενο χρήμα σας για τα αποκρουστικά ανάξια πράγματα που σερβίρονται αντί αλύγιστης τιμής από το θλιβερό πλήθος των ηγετών του «Χριστιανισμού» όταν μπορήτε ν’ αποκτήσετε υπεραφθονία πλουσίας, ζωοπάροχης και εύγευστης τροφής στην τράπεζα Του; «Δεν δύνασθε να ήσθε μέτοχοι της τραπέζης του Ιεχωβά και [συγχρόνως να τρώγητε εκ] της τραπέζης των δαιμονίων.»—Ησ. 55:1, 2· 1 Κορ. 10:21, ΜΝΚ.

¹² Όταν τίθεται η ερώτησις αν άλλα ιδιοτελή σχέδια προαγωγής προμηθεύουν την υποκινούσα ή ωθούσα δύναμι που βρίσκεται πίσω από τη δράσι των μαρτύρων του Ιεχωβά, πάλιν πρέπει να λέγεται η αλήθεια. Ο συναγωνισμός είναι κατ’ εξοχήν μέρος του συστήματος πραγμάτων του Διαβόλου, αλλά δεν έχει θέσιν στην οργάνωσι του Θεού. Το να συναγωνιζώμεθα ο ένας τον άλλον, το να κάνωμε όνομα για τον εαυτό μας, το ν’ αποκτήσωμε φήμη, υπόληψι ή εξέχουσα θέσι στην εκκλησία δεν είναι καθόλου τα ελατήρια που βρίσκονται πίσω από τη δράσι της μαρτυρίας. Ο άπιστος «Χριστιανισμός» τονίζει την εξωτερική εμφάνισι και τα θεαματικά έργα ως το σπουδαίο πράγμα, λέγοντας, «Κύριε, Κύριε, . . . εν τω ονόματί σου [δεν] εκάμομεν θαύματα πολλά;» Σ’ αυτό δε ο Κύριος Ιησούς Χριστός απαντά: «Ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.» (Ματθ. 7:22, 23) Όχι, έργα μόνο δεν ανταποκρίνονται. στις απαιτήσεις. Η πίστις έρχεται πρώτη, κατόπιν τα έργα ακολουθούν ως αποτέλεσμα και εκδήλωσις πίστεως, διότι «η πίστις, εάν δεν έχη έργα, νεκρά είναι καθ’ εαυτήν.» (Ιάκ. 2:17) Έτσι, θέτοντας την έμφασι εκεί που κατάλληλα ανήκει, όχι στο ανθρώπινο άτομο ή στις προσωπικές του προσπάθειες ή επιτεύξεις, αλλά στον Θεό, ο απόστολος Παύλος γράφει: «Όστις έσωσεν ημάς, και εκάλεσε με κλήσιν αγίαν, ουχί κατά τα έργα ημών, αλλά κατά την εαυτού πρόθεσιν, και χάριν.»—2 Τιμ. 1:9.

13. Γιατί εκθέτομε το άγγελμα της Βασιλείας κατά μήκος γεμάτων κίνησι οδών και στις αγορές;

¹³ Όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στέκουν κατά μήκος των δημοσίων δρόμων και σε γεμάτες κίνησι διασταυρώσεις εκθέτοντας δημοσία το άγγελμα της Βασιλείας, ποιος είναι ο σκοπός των και το ελατήριο των; Ασφαλώς δεν πράττουν εκείνο που πράττουν οι υποκριταί του «Χριστιανικού κόσμου» οι οποίοι «αγαπώσι να προσεύχωνται ιστάμενοι εν ταις συναγωγαίς και εν ταις γωνίαις των πλατειών, δια να φανώσιν εις τους ανθρώπους.» (Ματθ. 6:5) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι όπως το όνομά των σημαίνει, «μάρτυρες», και ως τοιούτοι είναι υποχρεωμένοι να εμφανίζωνται ενώπιον εκείνων που ακούουν τη μαρτυρία των, όπως ένας μάρτυς σε μια αίθουσα δικαστηρίου. Συνεπώς, οι μάρτυρες του Ιεχωβά γίνονται «θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους», «θεατριζόμενοι με ονειδισμούς και θλίψεις.» (1 Κορ. 4:9· Εβρ. 10:33) Η δημοσία δράσις των δεν γίνεται επειδή αυτοί οι μάρτυρες έχουν ένα «φουσκωμένο» εγώ που απαιτεί δημοσία αναγνώρισι και προσοχή, ή επειδή έχουν μια φανατική επιθυμία να υποστούν οχλαγωγικές επιθέσεις ως μάρτυρες ή να καούν στον πάσσαλο σε μια δημοσία πλατεία. Ο Νεεμίας και οι σύντροφοι του πριν από αιώνες δεν ανέλαβαν την ανοικοδόμησι των κατεστραμμένων τειχών της Ιερουσαλήμ επειδή είχαν μια ισχυρή επιθυμία ν’ ακούσουν τους εχθρούς των ‘να τους περιγελούν και να τους περιφρονούν’. Στην περίπτωσι του Νεεμία, εκείνο που τον κατέστησε ικανόν να προχωρήση στο έργον εις πείσμα του χλευαστού Σαναβαλλάτ και των στενών φίλων του, ήταν η υπέρτατη αγάπη του για τον Ιεχωβά και μια έντονη, φλογερή επιθυμία να ιδή την καθαρή λατρεία μια ακόμη φορά προστατευμένη στη χώρα. (Νεεμ. 2:17-20) Σήμερα η ίδια αφοσίωσις στον Ιεχωβά και την δικαία λατρεία του κινεί σε δράσι τους μάρτυρας του Ιεχωβά, παρά το γεγονός ότι «και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή.»—2 Τιμ. 3:12.

14, 15. Γιατί οι κυβερνητικοί επίσημοι όλων των εθνών δεν έχουν λόγον να φοβούνται τους μάρτυρας του Ιεχωβά ή την από τον Θεό διατεταγμένη δράσι των;

¹⁴ Όταν οι αποικιακές κυβερνήσεις και άλλοι επίσημοι που βρίσκονται σε υπεύθυνες θέσεις θέλουν να μάθουν αν το έργον των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι στασιαστικό ή ανατρεπτικό, ειπέτε τους την ειλικρινή αλήθεια. Ειπέτε τους ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ούτε κατ’ ελάχιστον στασιαστικός διδάσκοντας τους μαθητάς του να προσεύχωνται στον Ιεχωβά Θεό, «Ελθέτω η βασιλεία σου», και ούτε είναι στασιαστικοί εκείνοι που αληθινά ακολουθούν τα ίχνη του σήμερα λέγοντας σ’ ολόκληρο τον κόσμο ότι η βασιλεία αυτή είναι τώρα πλησίον. (Ματθ. 6:10) Το να μιλούμε την αλήθεια που περιέχεται στον Άγιο Λόγο του Θεού, τη Γραφή, ως προειδοποίησι σ’ αυτή τη γενεά για την επικείμενη καταστροφή στον Αρμαγεδδώνα, δεν είναι ανατρεπτικό με καμμιά έννοια. Είναι ένα σωτήριο άγγελμα που δίδεται από αγάπη και έλεος. «Ο αληθής μάρτυς σώζει ψυχάς· αλλ’ ο εκχέων ψεύδη τας καταστρέφει.» (Παροιμ. 14:25, ΜΑΜ) Ο Νώε ειργάσθη επιμελώς μ’ ένα όμοιο τρόπο, κηρύττοντας ένα όμοιο άγγελμα προειδοποιήσεως στη γενεά του, αυτό δε κατέληξε στην «σωτηρίαν του οίκου αυτού». (Εβρ. 11:7) Η διακήρυξις του Νώε δεν ήταν βέβαια ανατρεπτική. Δεν ήταν το άγγελμά του εκείνο που ανέτρεψε και εξήλειψε με κατακλυσμό το πονηρό εκείνο σύστημα πραγμάτων. Μάλλον, ήταν η τρομερή εκδήλωσις της υπερτάτης δυνάμεως του Ιεχωβά μετά τη συμπλήρωσι της μαρτυρίας, εκείνη που επέφερε τον όλεθρον αυτόν στους εναντίους. Έτσι, επίσης, στους νεωτέρους χρόνους, το άγγελμα που δίδεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, μολονότι εκτιμάται εξαιρετικά από όλους όσοι αγαπούν τον Θεό, μπορεί να είναι αρκετά καυστικό στ’ αυτιά των πονηρών, η καυστικότης του, όμως, είναι μηδέν αν παραβληθή με τη φωτιά που θ’ ακολουθήση, το ‘πυρ του ζήλου και της οργής του Ιεχωβά’ που θα καταναλώση αυτόν τον κόσμο στον Αρμαγεδδώνα.—Σοφον. 3:8· 2 Πέτρ. 3:7.

¹⁵ Ο Ιεχωβά δεν προτίθεται να αναμορφώση εκείνο που δεν αναμορφώνεται, και ούτε το πράττουν αυτό οι μάρτυρες του. Ο Ιεχωβά δεν επιχειρεί να κάμη ευθεία αυτή την σκολιά και διεστραμμένη γενεά, και ούτε το επιχειρούν αυτό οι μάρτυρές του. Το παλαιό αυτό σύστημα είναι κατακεκριμένο από τον Θεό και καταδικασμένο σε πλήρη καταστροφή. Η κατηγορία ότι οι πρώτοι Χριστιανοί ‘είχαν αναστατώσει την οικουμένην’ ήταν, βέβαια, τελείως ψευδής. (Πράξ. 17:6) Ψευδής είναι, επίσης, η ίδια κατηγορία σήμερα όταν στρέφεται εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά και της δράσεώς των με το κήρυγμα του ευαγγελίου. Η εντολή που έχουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά από Κύριο τον Θεό είναι απλώς να προειδοποιήσουν όλους, τους άρχοντας και τους αρχομένους, για τον επικείμενο κατακλυσμό του Αρμαγεδδώνος, για να μπορέσουν όλοι όσοι θέλουν να επωφεληθούν τώρα από την προμήθεια του Ιεχωβά για ασφάλεια.—Ιερεμ. 1:17-19· Ιεζ. 3:10, 11· 33:7-9.

ΤΙ ΕΠΙΤΕΛΕΙΤΑΙ;

16. (α) Ποιες ευλογίες και οφέλη φέρνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στους καλής θελήσεως ανθρώπους σε όλο τον κόσμο; (β) Ποιος, όμως, διαχωρισμός λαμβάνει χώραν ως αποτέλεσμα;

¹⁶ Το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά, αντί να διαταράττη στασιαστικά την ειρήνη μέσα στα έθνη, ή να διεγείρη επανάστασι μεταξύ του λαού, έχει ένα αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα. Η βαρυσήμαντη αναγγελία για τη θεοκρατική κυβέρνησι του Θεού, που γίνεται τώρα από τους μάρτυράς του, δίνει πραγματική ευχαρίστησι και ηρεμία με ειρήνη διανοητική. Το χαρούμενο αυτό άγγελμα γαληνεύει και ησυχάζει τους στενοχωρημένους ανθρώπους που στενάζουν και βοούν για τη σημερινή βδελυκτή κατάστασι. Σταθεροποιεί και ενισχύει τους διστακτικούς, τους ασθενείς και τους αδυνάτους. Φέρνει αντίληψι και όρασι στους διανοητικώς τυφλούς. Ανοίγει τα αυτιά των πνευματικώς κωφών. Αποκαθιστά την υγεία στους πνευματικώς αρρώστους. Δίνει ελπίδα στους απελπισμένους. Και δίνει ζωή σ’ εκείνους που είναι πνευματικώς χωρίς ζωή. Βέβαια η διακήρυξις ενός τέτοιου θαυμαστού αγγέλματος σαν αυτό, δεν θα είναι ευπρόσδεκτη σε όλους, επειδή εκείνοι που έχουν το πνεύμα του Διαβόλου και το πνεύμα του παλαιού αυτού κόσμου μισούν αυτό το άγγελμα και το απορρίπτουν όπως έκαμαν και εκείνοι που εχάθηκαν στον Κατακλυσμό, στα Σόδομα και στα Γόμορρα, και στην καταστροφή της Ερυθράς Θαλάσσης. Επομένως, η σημερινή δημοσίευσις και διανομή του αγγέλματος της Βασιλείας προκαλεί μια διαίρεσι των ανθρώπων στη στάσι των ενώπιον του Κυρίου, ένα χωρισμό εκείνων που αγαπούν ό,τι είναι ορθόν από τους εργάτας της ανομίας, ένα διαχωρισμό των προβάτων από τα ερίφια, όλα αυτά «κατά την πρόθεσιν του ενεργούντος τα πάντα κατά την βουλήν του θελήματος αυτού».—Εφεσ. 1:11· Ματθ. 25:31-33.

17. Ποιο είναι το κύριο ενδιαφέρον, βλέψις και σκοπός των μαρτύρων του Ιεχωβά, και, επομένως, τι προσκαλούνται όλοι οι άνθρωποι να κάμουν;

¹⁷ Ενώ τα αποτελέσματα που αναφέραμε πιο πάνω μπορεί να φαίνωνται πολύ σπουδαία για το ανθρώπινο γένος, εν τούτοις, επιπρόσθετα αποτελέσματα πραγματοποιούνται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, που σχετίζονται με όλο το σύμπαν και έχουν, επομένως, πολύ μεγαλύτερη σπουδαιότητα. Πρωτίστως οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενδιαφέρονται για την τακτοποίησι του παγκοσμίου επιμάχου ζητήματος της υπεροχής, για την διεκδίκησι του Ιεχωβά, για την αποκάθαρσι του αγίου του Λόγου και του ιερού του ονόματος, που εκηλιδώθησαν και ωνειδίσθησαν επί τόσον καιρό από τον Διάβολο και τις ορδές του. Ο Ιεχωβά είναι ο μόνος αληθινός και ζων Θεός. Αυτός μόνος είναι η Πηγή της ζωής και των ευλογιών, Θεός απαράμιλλος από κάθε άποψι. Ο Ιεχωβά είναι σοφός πέραν από τη δυνατότητα τελείας αντιλήψεως ή κατανοήσεως. Ο Ιεχωβά είναι δίκαιος πέραν από κάθε αμφισβήτησι ή αντιλογία. Ο Ιεχωβά είναι δυνατός πέραν κάθε αντιστάσεως ή ορίου. Ο Ιεχωβά είναι αγάπη πέραν του πλήρους μέτρου ή εκτιμήσεως. Ναι, ο Ιεχωβά είναι ο υπέρτατος Κυρίαρχος του σύμπαντος! Τα γεγονότα αυτά πρέπει να διακηρυχθούν έως τα πέρατα της γης. «Εβασίλευσεν Ιεχωβά ο Θεός ημών ο Παντοκράτωρ. Ας χαίρωμεν και ας αγαλλώμεθα, και ας δώσωμεν την δόξαν εις αυτόν.» (Αποκάλ. 19:6, 7, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά έχει θέσει τον κεχρισμένον Βασιλέα του επάνω στον ένδοξο θρόνο του στους ουρανούς και οι άνθρωποι όλων των γλωσσών και των φυλών διατάσσονται να υποκλιθούν με υποταγή σ’ αυτόν. Έπειτα από τόσες χιλιάδες χρόνια κάτω από την πιεστική και φονική διακυβέρνησι του Σατανά, όλα αυτά τα γεγονότα αποτελούν βέβαια αγαθές αγγελίες. Για τούτο όλοι όσοι αγαπούν τη δικαιοσύνη και μισούν την πονηρία ας ενωθούν σ’ αυτόν τον χορόν των μαρτύρων ψάλλοντας μεγαλοφώνως αίνον στον Ιεχωβά!

18. Γιατί είναι πράγματι αργότερα από ό,τι πλείστοι άνθρωποι νομίζουν;

¹⁸ Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ επείγον άγγελμα. Ο καιρός παρέρχεται γοργά για τον Σατανά και το δικό του σύστημα πραγμάτων, επειδή αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι οι «καιροί των Εθνών» ετελείωσαν στο 1914 και ο Χριστός Ιησούς ενεθρονίσθη τότε ως ο δικαιωματικός Άρχων της γης. Βρισκόμαστε ήδη σαράντα χρόνια μέσα ‘σ’ αυτή τη γενεά’, τη γενεά που παρέστη μάρτυς του γεμάτου συμβάντα έτους 1914, τη γενεά που είναι καταδικασμένη να λάβη πείραν του Αρμαγεδδώνος. (Ματθ. 23:36· 24:34) Μην κάνετε λάθος, ο τελικός εκείνος πόλεμος είναι μια καθωρισμένη χρονολογία στο θείο ημερολόγιο και είναι τόσο βέβαιον ότι θα συμβή στον ωρισμένο καιρό όσο και όλοι οι άλλοι σκοποί του Ιεχωβά. «Χρόνος είναι εις πάντα, και καιρός δια πάντα σκοπόν υπό τον ουρανόν.» «Δια πάντα σκοπόν είναι καιρός και κρίσις.» (Εκκλησ. 3:1, 17· 8:6, ΑΣ) Πραγματικά, είναι πολύ αργότερα από ό,τι πλείστοι άνθρωποι νομίζουν!

19. Αποδείξατε ότι η ανταρσία της Εδέμ δεν έφθειρε, δεν μετέβαλε και δεν επεβράδυνε τον σκοπόν του Ιεχωβά να κατοικηθή μια παραδείσια γη από τέλεια πλάσματα.

¹⁹ Με το πέρασμα της καταστρεπτικής θυέλλης του Αρμαγεδδώνος, ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά να πληρωθή η γη με πιστά και ευπειθή πλάσματα, θ’ αρχίση να πραγματοποιήται. Η εκπλήρωσις αυτού του σκοπού δεν θ’ αναβληθή, αλλά θα επιτελεσθή μέσα στα χρονικά όρια που ωρίσθησαν αρχικά από τον Δημιουργό. Περί το τέλος της έκτης δημιουργικής ημέρας ο Ιεχωβά είχε απευθύνει στον Αδάμ και στην Εύα τη θεία εντολή να πολλαπλασιασθούν και να γεμίσουν τη γη με τέλεια πλάσματα σαν τον εαυτό τους. Ο Ιεχωβά κατόπιν «ανεπαύθη την ημέραν την εβδόμην από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκαμε.» (Γεν. 2:2, 3· 1:28) Συνεπώς, το τέλος του επτακισχιλιετούς σαββάτου του Ιεχωβά θα ιδή τον σκοπό του εκπληρωμένον με τη χιλιετή βασιλεία του Ιησού Χριστού.a Κατά τον καιρό εκείνο η παραδείσια γη σε όλη της την ωραιότητα και τελειότητα θα έχη πλήρως κατοικηθή από μια κοινωνία Νέου Κόσμου που θα έχη επεκταθή σε όλα τα όριά της. Έτσι ο Χριστός στη διάρκεια της βασιλείας του θα εκτελέση εκείνο που το στασιαστικό χερούβ στην Εδέμ απέτυχε να πράξη. Ούτε ακόμη και η ανταρσία των 6.000 ετών που εξέσπασε στην Εδέμ δεν έφθειρε, δεν μετέβαλε και δεν επεβράδυνε τους αρχικούς σκοπούς του Ιεχωβά ούτε κατά ένα ιώτα!

20. Εν όψει, λοιπόν, των γεγονότων αυτών, τι παρακινούμεθα να πράξωμε;

²⁰ Εν όψει της βαρυσημάντου περιόδου στην οποία ζούμε, δεν είναι τώρα καιρός για σας πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά να χαλαρώσετε τα χέρια σας. Έχετε τη θεία σας αποστολή, έχετε τον καθωρισμένον τομέα σας, γνωρίζετε τον σκοπό σας, και έχετε την υποστήριξι του Υψίστου Θεού. ‘Ένα διατηρημένον σκοπόν θέλει φυλάξει ο Ιεχωβά, λέγων, Ευοδώθητι! Ευοδώθητι!’ (Ησ. 26:3, ΜΙΡ) Για τούτο, Υπάγετε! αναγγείλατε την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού ως την μόνην ελπίδα του ανθρώπου για αιώνια ειρήνη! Υπάγετε, μαθητεύσατε όλα τα έθνη με απόλυτη εμπιστοσύνη σ’ εκείνον ο οποίος είναι «μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 28:20) Υπάγετε, ‘ευαγγελισθήτε εις τους πτωχούς’· υπάγετε, ‘ιατρεύσατε τους συντετριμμένους την καρδίαν’· υπάγετε, ‘κηρύξατε ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους’· υπάγετε, ‘παρηγορήσατε πάντας τους πενθούντας’· και καθώς το πράττετε αυτό, ποτέ μη διστάζετε και μη δείχνετε φόβο στο να διακηρύξετε την «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών». Εξακολουθείτε να πηγαίνετε, και εξακολουθείτε να κηρύττετε τα χαρούμενα και ευτυχή αυτά νέα από θύρα σε θύρα, στους δρόμους, και στα σπίτια των ανθρώπων ώσπου η οργάνωσις του Διαβόλου να ερημωθή και να κενωθή ώστε να μην υπάρχη κάτοικος. «Την διακονίαν σου κάμε πλήρη.» Και ποτέ μη λησμονείτε ότι το πνεύμα, η εύνοια, η ευλογία και η ευόδωσις του Ιεχωβά θα εξακολουθήση να είναι επάνω σας και επάνω στο έργο σας!—Ησ. 61:1, 2· 2 Τιμ. 4:5· Ησ. 6:11, 12· Λουκ. 4:18.

[Υποσημειώσεις]