Είναι η Ολοχρόνιος Διακονία για Σας;
Ο ΙΗΣΟΥΣ Χριστός εκτελούσε ως σκαπανεύς την ολοχρόνια υπηρεσία της Χριστιανικής διακονίας. Αφού εισήλθε σ’ αυτή την υπηρεσία μετά το βάπτισμά του και την τεσσαρακονθήμερη νηστεία του στην έρημο, έκαμε έναρξι αυτής με τη συναρπαστική αναγγελία: «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών», και συνέχισε την υπηρεσία του ως τον θάνατό του, που επήλθε ύστερ’ από τριάμισυ χρόνια. Για να επεκτείνη δε αυτή την εκστρατεία κηρύγματος όσο το δυνατόν ευρύτερα, προσεκάλεσε τον Πέτρο, τον Ανδρέα, τον πλούσιο νεαρό άρχοντα και πολλούς άλλους κυριολεκτικά για να ‘αφήσουν τα πάντα και να τον ακολουθήσουν’.—Ματθ. 4:17, 19· 19:21-27.
Η Εταιρία Σκοπιά, για να επισπεύση την κήρυξι των αγαθών νέων της Βασιλείας τώρα στην εποχή μας, έκαμε ειδική πρόβλεψι για όμοια ολοχρόνια διακονία, του «σκαπανέως». Αυτή η διακονία είναι ανοιχτή σε όλους τους αφιερωμένους και βαπτισμένους ωρίμους Χριστιανούς πιστούς, που υπηρέτησαν αποτελεσματικά και με ζήλο επί έξη μήνες τουλάχιστον. Εκείνοι, που την αναλαμβάνουν, δέχονται ν’ αφιερώσουν τουλάχιστον 100 ώρες τον μήνα σε κήρυγμα «κατ’ οίκους». Εκτός απ’ αυτό, πρέπει να κάνουν ατομική μελέτη, και να παρακολουθούν εκκλησιαστικές συναθροίσεις και να λαμβάνουν μέρος σ’ αυτές. Επίσης, απαιτείται απ’ αυτούς ν’ αντιμετωπίζουν μόνοι τα έξοδά τους.
Προφανώς, αυτή η ολοχρόνια Χριστιανική διακονία δεν είναι για τους οκνηρούς, διότι σημαίνει πολλές ώρες και σκληρή εργασία· δεν είναι για τους απλήστους, διότι στερείται ευκαιριών για ιδιοτελές κέρδος· ούτε για τους ματαιοδόξους είναι, διότι δεν υπάρχουν τίτλοι, τιμές ή ειδική αμφίεσις εν σχέσει μ’ αυτήν.
Σήμερα σ’ αυτή την ολοχρόνια Χριστιανική διακονία υπό την καθοδηγία της Εταιρίας Σκοπιά βρίσκονται και νέοι και ηλικιωμένοι· μερικοί είναι ακόμη κάτω των είκοσι ετών και μερικοί στα ογδόντα τους χρόνια, πάνω από 31.000 σε όλον τον κόσμο. Πολλοί συνεχίζουν από έτος σε έτος· στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο 1.250 και πλέον έχουν δαπανήσει σ’ αυτή την υπηρεσία περισσότερα από δέκα χρόνια, δώδεκα δε υπηρετούν ακόμη σαράντα και πλέον χρόνια. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μερικοί τακτικά ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις ολοχρονίου υπηρεσίας μολονότι είναι κωφοί, τυφλοί ή ανάπηροι δεσμευμένοι σε τροχοφόρα καθίσματα.
Ένας ολοχρόνιος διάκονος στην Ονδούρα εξακολουθεί ν’ ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μολονότι είναι εξήντα ετών, φιλάσθενος κι έχοντας οικογένεια να συντηρήση. Φροντίζει για την οικογένειά του με λίγων ωρών εργασία ξυλουργού και στη δράσι του κηρύγματός του περιλαμβάνεται η διεξαγωγή είκοσι τριών εβδομαδιαίων Γραφικών μελετών. Ένας άλλος ολοχρόνιος Χριστιανός διάκονος, που κατοικεί στην Κόστα Ρίκα, εξακολουθεί ως τοιούτος μολονότι είναι χωλός κι έχει τρία παιδιά να συντηρήση. Εργαζόμενος για την κυβέρνησι μόνο τρεις μέρες την εβδομάδα, μπορεί να φροντίση για την οικογένειά του, έχοντας στη διάθεσί του τέσσερες μέρες κάθε εβδομάδα για τη διακονία. Ένας ιεραπόστολος είπε γι’ αυτόν: «Να βλέπη κανείς αυτόν και τα τρία παιδιά του καθώς κηρύττει από πόρτα σε πόρτα ή στις γωνίες των δρόμων είναι συγκινητικό, και είναι πράγματι αξιοθαύμαστο το πώς πολλά άτομα με τα οποία συμμελετά τη Γραφή γίνονται κι αυτά δραστήριοι διάκονοι. Είναι πάντοτε εύθυμος και δεν μπορεί να καταλάβη γιατί δεν υπάρχουν περισσότεροι ολοχρόνιοι διάκονοι.»
ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ
Η Χριστιανική διακονία συντελεί στη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά με τη γνωστοποίησι στους ανθρώπους τού ότι αυτός είναι Θεός τέλειος σε αγάπη, σοφία και δικαιοσύνη, και παντοδύναμος· ότι αυτός έχει πάντοτε τα πάντα υπό ένα τέλειο έλεγχο και ότι επέτρεψε το κακό για καλούς κι επαρκείς λόγους. Αγνίζει τ’ όνομά του από τις μομφές, που επεσωρεύθησαν σ’ αυτό από ψευδείς διδασκαλίες. Και περαιτέρω, η πιστή υπηρεσία στη διακονία αποτελεί διεκδίκησι του Ιεχωβά ως δικαίου, όταν έλαβε τη θέσι ότι ο Σατανάς δεν θα μπορούσε ν’ απομακρύνη όλους τους ανθρώπους απ’ Αυτόν.—Ιώβ, κεφάλαια 1, 2· Παροιμ. 27:11.
Επιπρόσθετα, η Χριστιανική διακονία φέρνει ζωή σ’ εκείνους που αγαπούν δικαιοσύνη. «Ηυδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος να σώση τους πιστεύοντας». Αυτό συμβαίνει διότι η πρόσληψις γνώσεως περί του Ιεχωβά και του Χριστού Ιησού ‘σημαίνει ζωή αιώνια’. Για ν’ αποκτήσουν αυτή τη γνώσι, κάποιος πρέπει να τη φέρη σ’ αυτούς.—1 Κορ. 1:21· Ιωάν. 17:3· Ρωμ. 10:13-15.
Έπειτα πάλι, μέσω της Χριστιανικής διακονίας οι ασεβείς λαμβάνουν προειδοποίησι για την «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών», για τον Αρμαγεδδώνα. Ο Ιεχωβά πάντοτε προειδοποιεί τους ασεβείς πριν τους καταστρέψη, κάνοντάς τους πλήρως υπολόγους για την πορεία τους. Εκτός απ’ αυτό, μόνο επειδή προειδοποιήθησαν θα μπορούσαν να γνωρίζουν ότι επίκειται η καταστροφή των, για να ‘γνωρίσουν ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά’.—Ησ. 61:2· Ιεζ. 35:15, ΜΝΚ· Αποκάλ. 16:16.
Τελικά δε, εκείνοι, που ασχολούνται στη Χριστιανική διακονία, απαλλάσσονται κι από την ευθύνη του αίματος απέναντι των ανόμων κι εξασφαλίζουν μια θέσι στον νέο κόσμο του Θεού, για να μην πούμε τίποτα για τις πολλές ευλογίες που λαμβάνουν τώρα. «Δεν είναι άδικος ο Θεός, ώστε να λησμονήση το έργον σας, και τον κόπον της αγάπης την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού.» Ναι, μας δίδεται η συμβουλή, «γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.» (Εβρ. 6:10· 1 Κορ. 15:58· Ιεζ. 3:16-19) Βέβαια, εξ αιτίας αυτών των τεσσάρων πολύ σπουδαίων σκοπών, που εξυπηρετούνται από τη Χριστιανική διακονία, κάθε διάκονος δεν πρέπει ν’ αρκήται στην ολιγόωρη διακονία αν είναι εντελώς ικανός να ενασχοληθή στην ολοχρόνια υπηρεσία.
Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΙΣ ΟΛΟΧΡΟΝΙΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ
Επειδή μόνο τέσσερες περίπου τοις εκατό απ’ όλους τους Χριστιανούς διακόνους του Ιεχωβά ενασχολούνται στην ολοχρόνια διακονία, μερικοί μπορεί ν’ αποκλίνουν στο να θεωρούν την ολοχρόνια διακονία ως εξαίρεσι. Σ’ αυτό, όμως, σφάλλουν, διότι κάθε Χριστιανός, δυνάμει της ευχής της αφιερώσεώς του, είναι υποχρεωμένος να υπηρετή ολοχρονίως, εκτός αν περιστάσεις ανεξάρτητες της θελήσεώς του καθιστούν τούτο αδύνατον. Η εντολή είναι, «Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου.» Τίποτα δεν πρέπει να κατακρατήται.—Μάρκ. 12:30, ΜΝΚ.
Δεν μπορούμε να ξεφύγωμε από την ευθύνη μας. «Εις τον όστις λοιπόν εξεύρει να κάμνη το καλόν, και δεν κάμνει, εις αυτόν είναι αμαρτία.» Καθένας έχει υποχρέωσι σύμφωνα με «όσα έχει», και «εις πάντα . . . εις τον οποίον εδόθη πολύ, πολύ θέλει ζητηθή παρ’ αυτού· και εις όντινα ενεπιστεύθη πολύ, περισσότερον θέλουσιν απαιτήσει παρ’ αυτού.» Μια γνώσις της αληθείας οφείλεται στους πλησίον σας και γι’ αυτό «μη αρνηθής το καλόν προς εκείνους, εις τους οποίους πρέπει, όταν ήναι εν τη χειρί σου να κάμνης αυτό.»—Ιάκ. 4:17· 2 Κορ. 8:12· Λουκ. 12:48· Παροιμ. 3:27.
Σκεφθήτε, επίσης, τα πολλά άτομα, στα οποία πρέπει να φθάση η αλήθεια, που κηρύττεται από τους Χριστιανούς διακόνους. Υπάρχουν, βέβαια, πολλοί μεμονωμένοι τομείς, που δεν λαμβάνουν τακτικά τη μαρτυρία και μέσα ακόμη στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να μην πούμε τίποτα για τους ξένους ιεραποστολικούς αγρούς! Αν αγαπούμε τον πλησίον ή συνάνθρωπό μας όπως τον εαυτό μας, θα φροντίσωμε ν’ ακούση κι αυτός για την ελπίδα της Βασιλείας και την οδόν της ζωής.
Έπειτα, σκεφθήτε, επίσης, το σύντομον του χρόνου. Εν σχέσει με την παρούσα γενεά, ο Ιησούς είπε ότι «δεν θέλει παρέλθει. . . , εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.» Η Βιβλική προφητεία τονίζει, επίσης, ότι ο ίδιος ο Σατανάς γνωρίζει ότι λίγον καιρό έχει ώσπου να καταστρέψη ο Ιεχωβά κι αυτόν και όλους όσοι είναι μαζί του. Όταν ο Ιεχωβά επιφέρη τα καταστρεπτικά του πλήγματα εναντίον της συγχρόνου Βαβυλώνος ένεκα των αμαρτιών της, θα είναι πολύ αργά να προτρέπωμε τους ανθρώπους καλής θελήσεως, λέγοντας τους: «Εξέλθετε εξ αυτής.»—Ματθ. 24:34· Αποκάλ. 18:4· 12:12.
ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ
Η Χριστιανική διακονία, πρωτίστως, είναι μια έκφρασις αγάπης, για να είναι δε η αγάπη αληθινή, γνήσια, πρέπει να εκφράζεται με πρακτικό τρόπο. Το να είμεθα πρακτικοί για τη διακονία έτσι ώστε να μπορούμε να ενασχολούμεθα σ’ αυτήν ολοχρόνια, απαιτείται προσωπική οργάνωσις. Καθίσταται επιτακτικό το να κάνωμε την καλύτερη δυνατή χρήσι των μέσων μας, όπως είναι ο χρόνος, η υγεία, και των υλικών αγαθών μας, όπως είναι το χρήμα, ο ιματισμός, κλπ.
Η ολοχρόνια διακονία απαιτεί να προϋπολογίζωμε συνετά τον χρόνο μας και ν’ αναγκάζωμε τον εαυτό μας να εμμένη σ’ αυτό· όχι όμως και τόσο αυστηρά ώστε να μην επιτρέττωμε εξαιρέσεις, όταν πρόκειται για την ευημερία άλλων. Απαιτείται να προσέξωμε τη νουθεσία του Παύλου: «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς· μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί.»—Εφεσ. 5:15, 16.
Το ν’ ανταποκρινώμεθα συνεχώς στις απαιτήσεις της ολοχρονίου διακονίας απαιτεί να είμεθα καλά κατά το σώμα, κι έτσι πρέπει να χρησιμοποιούμε επίσης και το πνεύμα του υγιαίνοντος νοός στον τρόπο δαπανήσεως των ενεργειών μας. Όπως κι ο Παύλος, πρέπει ν’ ασκούμε εγκράτεια, ‘δαμάζοντας το σώμα μας και δουλαγωγώντας’. Πρέπει να φροντίζωμε να κοιμώμεθα επαρκώς, και προς τούτο πρέπει να κατακλινώμεθα σε μια λογική ώρα· πρέπει ν’ ασκούμε εγκράτεια στο τραπέζι, ιδιαίτερα αν είμεθα ‘αδηφάγοι’.—1 Κορ. 9:27· Παροιμ. 23:2.
Ούτε μπορεί κανείς να παραμελήση την αυτοπειθάρχησι στο ζήτημα της δαπανήσεως χρήματος ή στη χρήσι άλλων υλικών αγαθών, ενδυμάτων, επίπλων, αυτοκινήτου, ή οποιουδήποτε πράγματος το οποίον μπορεί να έχωμε, αν θα θέλαμε να συνεχίσωμε ν’ απολαμβάνωμε τις ευλογίες της ολοχρονίου διακονίας. Η σοφία και η αγάπη υποδεικνύουν την αποφύγη αμφοτέρων των άκρων, ούτε να οικονομούμε φιλάργυρα ως τον βαθμό του να στερούμε τον εαυτό μας από την αναγκαία τροφή και ιματισμό, ούτε ν’ αφήνωμε απρόσεκτα το χρήμα να γλιστρά από τα χέρια μας.
Λάβετε υπ’ όψι τη βαθιά ικανοποίησι του να γνωρίζη κανείς ότι ανταποκρίνεται πλήρως στην ευχή της αφιερώσεώς του να πράττη το θέλημα του Θεού και ν’ ακολουθή τα ίχνη του Χριστού Ιησού. Και τι να λεχθή για τη χαρά, που προέρχεται από το να βλέπη κανείς τους καρπούς των κόπων του, τις ‘συστατικές επιστολές’, τους ανθρώπους καλής θελήσεως, που υπηρετούν τώρα τον Ιεχωβά και οι όποιοι θ’ απολαύσουν τις ευλογίες του νέου κόσμου σε όλη την αιωνιότητα, όλα δε αυτά επειδή δεν ηρκέσθητε στην ολιγόωρη διακονία, αλλ’ επεδιώξατε την ολοχρόνια υπηρεσία;
Δεν υπάρχει σπουδαιότερο έργον από το έργον της Χριστιανικής διακονίας. Πρέπει να προσπαθήσωμε ν’ ασχοληθούμε σ’ αυτό ολοχρονίως, εκτός αν έχωμε Γραφικές υποχρεώσεις, που το εμποδίζουν. Θ’ απαιτήση αποτελεσματική προσωπική οργάνωσι, αλλ’ οι ευλογίες βέβαια της αξίζουν.