Σύγχρονη Ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Μέρος ΙΗ΄—Οι Χριστιανοί Ουδέτεροι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη Βρεττανική Κοινοπολιτεία

ΣΤΗ «Μάχη της Βρεττανίας»—που περιελάμβανε την τρομερή της δοκιμασία του εναερίου πολέμου—λιγώτεροι των δώδεκα από τους 12.000 και πλέον μάρτυρας του Ιεχωβά που κατοικούσαν τότε στις Βρεττανικές Νήσους έχασαν τη ζωή τους. Είναι αλήθεια ότι πολλοί μάρτυρες υπέστησαν ζημίες κι έχασαν τις κατοικίες τους και τις Αίθουσες Βασιλείας κατά τις Ναζιστικές αεροπορικές επιδρομές· εν τούτοις, συνέχιζαν κανονικά την πορεία της λατρείας του Ιεχωβά, του ζώντος Θεού. Διετήρησαν το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι σε υψηλό επίπεδο. Οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις χρειάσθηκε να μεταφερθούν στα απογεύματα των Κυριακών προς αποφυγήν των κινδύνων από νυκτερινές αεροπορικές επιθέσεις, αλλά όλες αυτές οι συναθροίσεις διεξήγοντο τακτικά. Η μεγάλη εκστρατεία κηρύγματος, που εξακολούθησε να ενεργήται και να επεκτείνεται ακόμη και στα χρόνια εκείνα του πολέμου, έφερε μεγάλη παρηγορία κι ελπίδα σε χιλιάδες ειλικρινών ανθρώπων.

Διεξήχθησαν κανονικά συνελεύσεις ευρείας ζώνης βάσει προγράμματος, σαν να μην υπήρχε πόλεμος, μερικές δε συνεδριάσεις έγιναν στη διάρκεια πραγματικών βομβαρδιστικών επιδρομών. Σε μια νυκτερινή επιδρομή, η μεγάλη Αίθουσα Ελευθέρου Εμπορίου του Μάντσεστερ κατέρρευσε μετά το τέλος ακριβώς της εθνικής συνελεύσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά στο 1940 σ’ εκείνη την πόλι. Πολύ εκπληκτική ήταν η συνέλευσις που έγινε στο Λέστερ, 3-7 Σεπτεμβρίου 1941, όπου περίπου 12.000 μάρτυρες συνήλθαν για μια πενθήμερη θεοκρατική εορτή μέσα στην πύρινη έντασι του πολέμου. Λόγω μη φιλικών δυνάμεων, σχεδόν ανυπέρβλητα εμπόδια έπρεπε να υπερνικηθούν σε κάθε ζήτημα—στη διατροφή, στα καταλύματα και στις συγκοινωνίες—για τη συγκέντρωσι ενός τόσο μεγάλου αριθμού ατόμων. Οι ηχογραφήσεις των κυριοτέρων ομιλιών που είχε εκφωνήσει ο Δικαστής Ρόδερφορδ στη συνέλευσι του Σαν Λούις τον προηγούμενο μήνα στις Ηνωμένες Πολιτείες, είχαν σταλή αεροπορικώς στο Λονδίνον ακριβώς εγκαίρως ώστε να προφθάσουν οι λογοκριταί να διεκπεραιώσουν τον έλεγχο για τη Βρεττανική αυτή συνέλευσι. Τι πνευματική ανύψωσις απεδείχθη αυτή η συνέλευσις! Τι πνεύμα ενότητος και στοργικής συνεργασίας εξεδηλώθη! Ενίσχυσε όλους για να υπομείνουν τις δοκιμασίες των ετών του πολέμου.a

Ετέθη απαγόρευσις στην παραλαβή αποστολών εντύπων από το Μπρούκλυν. Επηκολούθησε αγών για την προμήθεια χάρτου για να μπορέση η Εταιρία ν’ αναλάβη και να προωθήση αρκετά μεγάλες εκδοτικές εργασίες μέσα στη Βρεττανία, για να διατηρηθή η ροή των εντύπων στον αγρό όπου ένας μεγάλος όμιλος δραστήριων σκαπανέων υπηρετούσε πολλές χιλιάδες ανθρώπων που κατανοούσαν την πνευματική τους ανάγκη. Αργότερα, απηγορεύθη η αποστολή του περιοδικού Η Σκοπιά σε συνδρομητάς των Βρεττανικών Νήσων. Εν τούτοις, δεν απηγορεύθη μια επιτόπιος εκτύπωσις εντύπου που να περιέχη τα κύρια άρθρα μελέτης της Σκοπιάς, κι έτσι δεν επήλθε διακοπή του μηνιαίου προγράμματος πνευματικής τροφής για εκατοντάδες συναθροίσεις εβδομαδιαίας μελέτης Σκοπιάς· οι Βρεττανοί αδελφοί πνευματικώς συνεβάδισαν πλήρως με τους Αμερικανούς συντρόφους των. Αρκετές κατοικίες σκαπανέων διετηρούντο σε διάφορες μεγαλουπόλεις για να συνεχισθή η λειτουργία της υπηρεσίας σκαπανέων σε περιοχές όπου οι ευαγγελιζόμενοι εκκλησιών ήσαν λίγοι.

Η στρατιωτική εξαίρεσις δεν έγινε δεκτή για τους αδελφούς από πολλά δικαστήρια. Αυτό σημαίνει ότι επηκολούθησαν 1.593 καταδίκες, με σύνολον χρόνου φυλακίσεως πάνω από έξη αιώνες. Απ’ αυτές τις καταδίκες, οι 344 επεβλήθησαν σε γυναίκες οι οποίες, όπως και οι άνδρες, υπέστησαν φυλάκισι επειδή δεν συνεμορφώθησαν προς την εθνική διαταγή να εκτελέσουν πολεμικά καθήκοντα.b Στη Μ. Βρεττανία έγινε γενική επιστράτευσις αρρένων και θηλέων. Πριν από τον πόλεμο πολλοί μάρτυρες είχαν φύγει ως πρόσφυγες από την Πολωνία, τη Γερμανία, την Αυστρία, το Βέλγιον και τελικά από τη Γαλλία. Αυτοί οι πρόσφυγες είχαν γίνει σκαπανείς στη Μ. Βρεττανία, αλλ’ αργότερα, όταν ο πόλεμος ενετάθη, η κυβέρνησις τους ενέκλεισε μέσα σ’ ένα στρατόπεδο στη Νήσο Μαν καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Επίσης, οι Αμερικανοί και Ελβετοί υπήκοοι από τους μάρτυρας εξωρίσθησαν από τις Βεττανικές Νήσους.

Έτσι, παρά τους βαρείς πολεμικούς περιορισμούς, οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μ. Βρεττανία ετήρησαν την ουδετερότητά των, και διεκράτησαν την ακεραιότητά των προς τον Θεό. Η μάχη για την ελευθερία λατρείας του Ιεχωβά δεν κατέπαυσε ούτε εξέλιπε στη Μ. Βρεττανία. Μάλλον διεξήγετο εντατικώτερα από κάθε άλλη φορά.

Στον Καναδά, επίσης, η ιστορία των κατορθωμάτων των μαρτύρων του Ιεχωβά έγινε αληθινά συγκινητική. Στα πρώτα χρόνια της Εταιρίας τα έργον του Καναδά ανεπτύχθη υπό την άμεση διεύθυνσι του Γραφείου του Μπρούκλυν μαζί με τις Αμερικανικές εκκλησίες. Τελικά, στο 1918, ιδρύθη ένα χωριστό τμήμα στο Γουΐννιπεγκ.c Κατόπιν, μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και λίγον καιρό μετά την άρσι του απαγορευτικού νόμου εναντίον των μαρτύρων στον Καναδά την 1η Ιανουαρίου 1920, το Καναδικό Γραφείο της Εταιρίας μετεφέρθη στο Τορόντο.d Στο 1925 ωργανώθη το φιλανθρωπικό σωματείο υπό το όνομα ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ, ΚΑΝΑΔΑ, κι έγινε ιδιοκτήτης του κτιρίου του τμήματος.e Το έργον επροχώρησε πολύ καλά με το πέρασμα των ετών, αλλά λόγω παρεκκλίσεως μερικών, παρέστη ανάγκη διοικητικών μεταβολών στο 1936. Προέκυψαν καλύτερες πνευματικές συνθήκες, με μεγαλύτερη πρόοδο του έργου της μαρτυρίας.f Συγχρόνως, στο Καθολικό Κουεμπέκ αντιμετωπίζετο σφοδρή αντίδρασις, με συνεχείς συλλήψεις. Εν τούτοις, η πραγματική «Μάχη του Κουεμπέκ» επεφυλάσσετο να γίνη στα επερχόμενα μεταπολεμικά χρόνια, όπως θα ιδούμε πιο πέρα.

Στις 4 Ιουλίου 1940, στο κορύφωμα των Ευρωπαϊκών κατακτήσεων του Χίτλερ, ο τότε Καναδός υπουργός της δικαιοσύνης Ερνέστος λα Πουάντ, Καθολικός του Κουεμπέκ, υπέβαλε διάταγμα στο Υπουργικό Συμβούλιο που απαγόρευε τελείως τη δράσι των μαρτύρων του Ιεχωβά και του Καναδικού των σωματείου, του Δ.Σ.Σ.Γ. του Καναδά.g Με τις πολεμικές αντιξοότητες που είχαν φθάσει στο κορύφωμά τους για τις δημοκρατικές χώρες οι μάρτυρες του Ιεχωβά εύκολα έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Επηκολούθησε μια σύγχρονη Ιερά Εξέτασις. Ενισχύθη η κατασκοπεία εις βάρος γειτόνων, παρεβιάσθησαν κατοικίες, κατεσχέθησαν ιδιωτικές βιβλιοθήκες, διελύθησαν Γραφικές συναθροίσεις, διεκόπησαν τελέσεις Αναμνήσεως, ακόμη δε και αντίτυπα της γνωστής Μεταφράσεως της Γραφής Βασιλέως Ιακώβου κατεσχέθησαν και διετάχθη η καταστροφή των. Ο τύπος ήταν σκληρός στις επιθέσεις του. Οι προσβολές αυτές εξετάθησαν από το ένα άκρον της χώρας ως τα άλλο.h Αν και όλα αυτά κατέλαβαν αιφνιδιαστικά τους Καναδούς μάρτυρας, αυτοί καθόλου δεν κατεσιωπήθησαν. Σύντομα επηκολούθησε ένα αποτελεσματικό σύστημα συγκεκαλυμμένης δράσεως που τους έκαμε να μπορούν να συναθροίζωνται σε μικρούς ομίλους για Γραφική μελέτη και να διεξάγουν το έργον του κηρύγματός των. Μολονότι άνθρωποι είχαν επιβάλει απαγόρευσι σ’ αυτούς, οι ζηλωταί αυτοί κήρυκες της βασιλείας του Ιεχωβά ήσαν πεπεισμένοι ότι Αυτός, ο ζων Θεός, δεν είχε επιβάλει απαγόρευσι στη λατρεία τους προς Αυτόν, και στις ειλικρινείς των προσπάθειες να πράξουν το θέλημά Του. Γι’ αυτό, υπακούοντας στον Θεό μάλλον παρά σε ανθρώπους, ακολουθούσαν μια πορεία που ευαρεστούσε τον ουράνιο Πατέρα τους έστω και αν αυτό εσήμαινε ποινές από τις επίγειες εξουσίες που ετόλμησαν να παρεμποδίσουν την ελεύθερη λατρεία του ανθρώπου προς τον Παντοδύναμο Θεό. (Πράξ. 5:29) Τελικά, πέντε περίπου χιλιάδες ευαγγελιζόμενοι στάθηκαν πάλι στα πόδια τους, κάνοντας έργον επανεπισκέψεων και Γραφικών μελετών. Ένα πρωί τον Νοέμβριο του 1940, αυτές οι «ακρίδες» σηκώθηκαν νωρίς και επλημμύρισαν τη χώρα από το ένα άκρον ως το άλλο με μια «κεραυνοβόλο» μαρτυρία, θέτοντας εκατοντάδες χιλιάδων αντίτυπα ενός ειδικού βιβλιαρίου κάτω από τις πόρτες των σπιτιών, με τον τίτλο «Τέλος του Ναζισμού». Αυτή η επίδειξις θαρραλέας δραστηριότητος κατατρόμαξε τους εχθρούς των. Οι εναντιούμενοι μπόρεσαν να συλλάβουν δέκα μόνον. Καθώς περνούσαν τα χρόνια του πολέμου, επηκολούθησαν κι άλλα τέτοια τολμηρά κατορθώματα για να διατηρηθή η ροή της πνευματικής τροφής στα καλής θελήσεως άτομα.i

Επί δύο σχεδόν έτη οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπέφεραν σιωπηλά, φιμωμένοι ως προς την ευκαιρία να υποβάλουν επίσημη διαμαρτυρία και να κάμουν την υπεράσπισί των. Κατόπιν, τον Ιούνιο του 1942, τους δόθηκε η ευκαιρία να κάνουν παραστάσεις σε μια Επίλεκτη Επιτροπή της Βουλής των Κοινοτήτων επί της Υπερασπίσεως των Καναδικών Κανονισμών. Η επιτροπή ομοφώνως συνέστησε άρσιν της απαγορεύσεως για τα νόμιμα σωματεία των μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλ’ ο υπουργός της δικαιοσύνης ηρνήθη ν’ ανακαλέση την απαγορευτική διαταγή του. Η αντίδρασις στην απαγόρευσι άρχισε να διαδίδεται ευρέως, όχι μόνο μεταξύ φιλελευθέρων εφημερίδων, αλλά και σε συζητήσεις της Βουλής των Κοινοτήτων. Τέλος, στις 15 Οκτωβρίου 1948, ήρθη η απαγόρευσις όσον αφορά την μη συγκροτημένη σε σωματείον εταιρία των μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλ’ όχι και η απαγόρευσις όσον αφορά τα νόμιμα σωματεία των. Η μερική αυτή άρσις της απαγορεύσεως καθιστούσε ακόμη αδύνατο το νέο άνοιγμα των γραφείων του Μπέθελ του Τορόντο.j Τον Ιούνιο του 1944 έγινε περιφορά μιας εθνικής αναφοράς, στην οποία ελήφθησαν 223.448 υπογραφές, και με την οποίαν εζητείτο η άρσις της απαγορεύσεως για τον Δ.Σ.Σ.Γ. του Καναδά. Εν τούτοις, προτού υποβληθή η αναφορά, η κυβέρνησις απεφάσισε να άρη την απαγόρευσι για το σωματείον στις 13 Ιουνίου 1944.

Από τον Οκτώβριο του 1943, που έγινε η μερική άρσις της απαγορεύσεως, οι Καναδοί αδελφοί, έκαμαν μια εξόρμησι για να ενοικιάσουν Αίθουσες Βασιλείας και να τις διαφημίσουν όπως και πριν από την απαγόρευσι. Στο 1940, όταν επεβλήθη η απαγόρευσις στο Καναδικό έργον, υπήρχε ένας μέσος όρος 6.081 ευαγγελιζομένων, αλλ’ όταν ήρθη η απαγόρευσις μετά τρία έτη τον Ιούνιο του 1944, υπήρχαν 10.345 εργάται που συμμετείχαν στο έργον.k Αληθινά αυτό ήταν μια σημαντική αύξησις στη διάρκεια του περιορισμού, που κατεδείκνυε ότι η λατρεία του Ιεχωβά δεν μπορεί να εκλείψη. Ο διωγμός διεγείρει μάλλον τη θεοκρατική αύξησι. Η ανάπτυξις της κοινωνίας του Νέου Κόσμου στον Καναδά εξακολουθεί να είναι αξιοσημείωτη, επιβλητική και υγιής. Η κοινωνία αυτή είναι ικανή και πρόθυμη ν’ αντισταθή σε κάθε εναντίωσι.

Στην Αυστραλία οι θρησκευτικοί ηγέται άρχισαν να ενθαρρύνουν μια πολιτική ενέργεια εναντίον των δραστήριων μαρτύρων, επίσης, από τον Ιούλιο του 1940 και έπειτα. Στις 16 Ιανουαρίου 1941, ο Πρωθυπουργός Μέντζης ανεκοίνωσε εκ των προτέρων στη Βουλή την πρόθεσι της κυβερνήσεώς του ν’ απαγορεύση το έργον των μαρτύρων του Ιεχωβά. Την επομένη ημέρα, 17 Ιανουαρίου, εδημοσιεύθη Υπουργικό Διάταγμα που περιώριζε τη δράσι της Εταιρίας και των νομικών σωματείων της, περιλαμβανομένης της Ομάδος Μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλι Άντελαϊντ, η οποία κατείχε ένα κτίριο Αιθούσης Βασιλείας, το οποίον σε λίγο το κατέλαβε η κυβέρνησις. Τα γραφεία του Μπέθελ επίσης κατελήφθησαν από την κυβέρνησι.l Είναι λυπηρόν, όμως, ν’ αναφερθή ότι στη διάρκεια της απαγορεύσεως πολλοί από τους μάρτυρας δεν ετήρησαν μια αυστηρή πορεία Χριστιανικής ουδετερότητος. Μάλλον, πολλοί απ’ αυτούς μετέσχον σε επιχειρήσεις που παρέσχον βοήθεια στην πολεμική προσπάθεια του έθνους. Αργότερα οι αδελφοί κατενόησαν την πλάνην των και μετενόησαν.a

Έγινε μια προσφυγή για την ενέργεια της κυβερνήσεως να απαγορεύση τη δράσι της Ομάδος Μαρτύρων του Ιεχωβά της Άντελαϊντ, η οποία τελικά εξεδικάσθη στο Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστραλίας. Το δικαστήριο έδωσε στους μάρτυρας τη νίκη με τέσσερες ψήφους εναντίον μιας. Απεφάνθη ότι το Υπουργικό Διάταγμα που απαγόρευε το έργον των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αυστραλία ήταν παράνομο και εξεδόθη καθ’ υπέρβασιν εξουσίας. Το δικαστήριο έκρινε ότι οι μάρτυρες δεν ησχολούντο σε καμμιά στασιαστική επιχείρησι ούτε ησχολούντο σε δημοσίευσι και εκτύπωσι εντύπων που ήσαν στασιαστικά με την έννοια του ποινικού νόμου της Αυστραλίας. Περαιτέρω, το δικαστήριο απεφαίνετο ότι αυτοί δεν ήσαν επιζήμιοι στην επίσημη διεξαγωγή του πολέμου.b Έτσι, και, οι αδελφοί μας στους «αντίποδας» απηλλάγησαν από τα δεσμά τους, για ν’ αναλάβουν πάλι τη δράσι του κηρύγματος. Κι αυτοί, επίσης, ήσαν νικηταί στη μάχη τους υπέρ της ελευθερίας της λατρείας του Παντοδυνάμου Θεού εναντίον των θρησκευτικών εχθρών.

Καθώς το Καθολικο-Ναζιστο-Φασιστικό πολεμικό ρεύμα προξενούσε πανικόν σε όλη την Ευρώπη, απαγορεύσεις, φυλακίσεις και δια νόμου περιορισμοί επήλθαν στους Ευρωπαίους συντρόφους μας στη Γαλλία, Ισπανία, Πολωνία, Βέλγιο, Ελλάδα, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Ιταλία, Ολλανδία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία, Εσθονία, Φιλλανδία, Δανία και Νορβηγία. Η Αφρικανική ήπειρος, επίσης, επηρεάσθη και επεβλήθησαν περιορισμοί στους μάρτυρας στη Βόρειο Ροδεσία, Νότιο Ροδεσία, Νιγηρία και Χρυσή Ακτή. Ό,τι έγινε στην Ευρώπη αντεγράφη στην Ασία και στην περιοχή του Ειρηνικού, όταν ο Ιαπωνικός οδοστρωτήρας ετέθη σε κίνησι στο 1941. Σκληρός διωγμός των μαρτύρων και απαγορεύσεις επηκολούθησαν και στην ιδία την Ιαπωνία, στις Φιλιππίνες Νήσους, στη Βούρμα, Μαλαισία, στη Βρεττανική Αποικία των Στενών, Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (ήδη Ινδονησία), Νήσους Φίτζι, Νέα Ζηλανδία, Ινδίες και Κεϋλάνη. Αυτό αντιπροσώπευε μια αληθινή παγκόσμια δαιμονική επίθεσι εναντίον των μαρτύρων. Σε κάθε μια απ’ αυτές τις χώρες η ιστορία είναι ιστορία του Χριστιανικού των θάρρους να στέκουν σταθερά υπέρ της ουδετερότητος και να εξακολουθούν να ασκούν τη λατρεία του Ιεχωβά, έστω και «υπό την επιφάνεια». Όταν στο 1945 εκέρδισαν τον πόλεμο οι δημοκρατίες (η συμβολική «γη»), «ο ποταμός» της Καθολικο-Ναζιστο-Φασιστικής παγκοσμίου συνωμοσίας για την καταστροφή της θεοκρατικής ελευθερίας κατεπόθη πλήρως σε μια γενική ήττα. Αληθινά «η γη» εβοήθησε τον λαό του Θεού. (Αποκάλ. 12:16) Αυτό έκαμε τους επιζώντας μάρτυρας να μπορέσουν να επανέλθουν στη δημοσία δράσι «επιφανείας» εκτελώντας τη διακονία της παροχής παρηγορίας στο ανθρώπινο γένος και καταλλαγής με τον Θεό.c

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]