Σύγχρονη Ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Μέρος Κ΄—Θεοκρατική Στρατεία από Χριστιανούς Ουδετέρους στη Διάρκεια της Παγκοσμίου Διενέξεως

ΣΤΟ 1940 οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέδωκαν τον Νόμο περί Εκλεκτικής Εκγυμνάσεως και Θητείας, που επέβαλλε την κατάταξι για στρατιωτική θητεία όλων των νέων ηλικίας άνω των 18 ετών. Έγινε πρόβλεψις στην Κλάσι IV-D για την απαλλαγή εκείνων που ήσαν δεόντως χειροτονημένοι διάκονοι. Ο Στρατηγός Λιούις Μπ. Χέρσεϋ, διευθυντής της Εκλεκτικής Θητείας για τις Ηνωμένες Πολιτείες, εδημοσίευσε γνωμάτευσιν τον Ιούνιο του 1941, ότι μέλη της οικογενείας Μπέθελ του Μπρούκλυν (Ν.Υ.) και σκαπανείς μπορούν να τύχουν απαλλαγής. Εν τούτοις, όπως και όλοι οι άλλοι, έτρεπε να υποβάλουν σχετικές αιτήσεις ενώπιον των κατά τόπους στρατολογικών συμβουλίων.a Κατόπιν, στις 9 Νοεμβρίου 1942, ο Στρατηγός Χέρσεϋ εδημοσίευσε μια τροποποιημένη γνωμάτευσι ως προς το αν οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να υπαχθούν στην Κλάσι IV-D ως τακτικοί ή δεόντος διωρισμένοι διάκονοι της θρησκείας, απηλλαγμένοι από στρατιωτική εκγύμνασι και θητεία. Σ’ αυτή τη γνωμάτευσι δηλώνει ρητώς ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν θρησκευτικό σώμα.

«Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά είναι σωματείον ανεγνωρισμένον από τους νόμους της Πολιτείας Νέας Υόρκης για φιλανθρωπικούς, θρησκευτικούς και επιστημονικούς σκοπούς. Το μη υπό σωματειακήν μορφήν σύνολον των ατόμων που είναι γνωστά ως Μάρτυρες του Ιεχωβά διατηρεί από κοινού μερικά θρησκευτικά δόγματα και πεποιθήσεις και αναγνωρίζει ως επίγεια διοικητική οργάνωσί του τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. Με την προσχώρησί του στην οργάνωσι του θρησκευτικού αυτού σωματείου, το μη υπό σωματειακή μορφή σύνολον των μαρτύρων του Ιεχωβά θεωρείται ότι αποτελεί ένα ανεγνωρισμένο θρησκευτικό δόγμα.»b

Η διοικητική αυτή γνωμάτευσις εβοήθησε πολλούς να διευκρινίσουν τις οικείες θέσεις των υπό τη νομική κατάξι του «θρησκευτικού διακόνου».

Στην πραγματικότητα οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ήδη αφιερωμένοι ως διακονικοί ‘στρατιώται του Ιησού Χριστού.’ Επομένως δεν μπορούν ν’ αναλάβουν άλλη αφιέρωσι για υπηρεσία του Καίσαρος. (2 Τιμ. 2:3) Οι περισσότεροι από τους άρρενας μάρτυρας μπόρεσαν να καθορίσουν τη διακονική τους υπόστασι επιτυχώς ενώπιον των κατά τόπους συμβουλίων. Εν τούτοις, λόγω προκαταλήψεως των επιτοπίων συμβουλίων, μερικοί που εζήτησαν να υπαχθούν σ’ αυτή την κατηγορία δεν έτυχαν αναγνωρίσεως. Αυτό κατ’ ανάγκην έφερε πολλούς απ’ αυτούς ενώπιον των δικαστηρίων, με τελική φυλάκισι από ενός έως πέντε ετών. Συνεπώς, διάφορες απόψεις του στρατολογικού ζητήματος εφέρθηκαν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών, με υποθέσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μερικές υποθέσεις εκερδήθησαν, άλλες εχάθησαν. Τα δύο τρίτα από όλες τις χιλιάδες των ποινικών διώξεων εκείνων που ζητούσαν να εξαιρεθούν για λόγους συνειδήσεως σύμφωνα με τον Νόμον περί Εκλεκτικής θητείας, περιελάμβαναν μάρτυρας του Ιεχωβά.

«Ο εκπληκτικός αυτός αριθμός φυλακισμένων αποτελείται σχεδόν κατά τα δύο τρίτα από μάρτυρας του Ιεχωβά, οι οποίοι σχεδόν όλοι εζήτησαν ν’ αναγνωρισθούν ως διάκονοι του ευαγγελίου, αλλά δεν έτυχαν αναγνωρίσεως από τα οικεία στρατολογικά συμβούλια.»c

Για να ληφθή πρόνοια για τους πολλούς φυλακισμένους, οι οποίοι ήσαν μάρτυρες, ιδρύθησαν ειδικά στρατόπεδα υπό την επίβλεψι διαφόρων ομοσπονδιακών φυλακών. Πάνω από 3.500 νεαροί διάκονοι ενεκλείσθησαν έτσι στα στρατόπεδα στη διάρκεια του πολέμου.d Εν τούτοις, οι νέοι αυτοί δεν έμειναν αργοί αλλά εδαπάνησαν τις διαθέσιμες ώρες τους σε μια εντατική μελέτη των Γραφών και άλλων θεμάτων για να καταρτισθούν καλύτερα για τη διακονία όταν θα απελύοντο. Σ’ αυτούς τους φυλακισμένους επετράπη να έχουν εβδομαδιαίες ομαδικές συμμελέτες επί της Γραφής και καθ’ ωρισμένα χρονικά διαστήματα τους επετράπη να δέχωνται την επίσκεψι ειδικού διακόνου απεσταλμένου από τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας για να τους υπηρετήση πνευματικώς. Η ακεραιότης των νέων αυτών εχρησίμευσε σαν μια μεγάλη μαρτυρία στο έθνος. Απητήθη περισσότερο θάρρος για να σταθή κανείς υπέρ των αρχών της ουδετερότητος παρά να συμβαδίση με το πολύ πλήθος.

Όλες αυτές οι νομικές ενέργειες κατήρτισαν ένα μνημειώδη φάκελλο που μπορεί να αναγνωσθή από όλους. Σημειώστε πώς το διετύπωσε αυτό ο πρώην δικαστικός κ. Μάρφυ, του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών:

«Από τους αρχαίους χρόνους ίσαμε σήμερα, η ανθρώπινη ευφυΐα δεν εγνώρισε όρια στην ικανότητά της να επινοή όπλα καταδυναστεύσεως για να τα χρησιμοποιή εναντίον εκείνων που τολμούν να εκφράσουν ή να ασκήσουν μη παραδεδεγμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις. Οι δε μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν ζωντανή απόδειξι του ότι και στο δικό μας έθνος, που διεμορφώθη σύμφωνα με τα ιδανικά της ελευθερίας, το δικαίωμα της ασκήσεως θρησκείας σύμφωνα με μη καθιερωμένους τρόπους, πολύ απέχει ακόμη από του να είναι ασφαλές. Η πίστις των είναι στρατευόμενη και μη δημοφιλής, ακολουθούμενη από ένα ζήλο φανατικό. Υπέστησαν κτηνώδεις ραβδισμούς· η περιουσία τους κατεστράφη· εβασανίσθησαν σε κάθε περίπτωσι από την αναβίωσι και επιβολή σπανίας χρήσεως διατάξεων και νομοθετημάτων. Βλέπε σύγγραμμα ‘Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Διαμορφώνουν Συνταγματικόν Νόμον’, υπό Μούλντερ και Κομίσκυ, 2 Επιθεώρησις Κώδικος Δικαιωμάτων, Αριθ. 4, σελ, 262. Σ’ αυτούς, μαζί με τις άλλες σημερινές θρησκευτικές μειονότητες, πίπτει το βάρος της δοκιμασίας της αφοσιώσεώς μας στα ιδανικά και στις συνταγματικές εγγυήσεις της θρησκευτικής ελευθερίας.»e

Με μεγάλη λοιπόν γι’ αυτούς θυσία χρόνου, χρήματος και ατομικών παθημάτων οι μάρτυρες του Ιεχωβά στις Ηνωμένες Πολιτείες στη διάρκεια του πολέμου σθεναρά ακολούθησαν μια συνεπή πορεία ουδετερότητος. Έκαμαν μια μαχητική προσπάθεια να τηρήσουν ανοιχτή τη θύρα της ελευθερίας της λατρείας, για να επεκτείνουν μέσω αυτής τη δράσι του κηρύγματός των. Στο τέλος του πολέμου σημαντικό μέρος από τη μεγάλη πλημμύρα της εναντιώσεως κατέπαυσε κι αυτοί μπήκαν σε πιο ήρεμα νερά για να συνεχίσουν τη Θεόδοτη διακονία τους. Παρεμπιπτόντως αναφέρομε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών ως το 1955 εξέδωκε αποφάσεις επί πενήντα υποθέσεων στις οποίες περιελαμβάνοντο μάρτυρες του Ιεχωβά, 23 ευνοϊκές αποφάσεις επί 37 υποθέσεων και 10 δυσμενείς αποφάσεις επί 13 υποθέσεων.

Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στο 1945 οι μάρτυρες του Ιεχωβά ανεδύθησαν μέσ’ από τα συντρίμματα του πολέμου. Χιλιάδες άρχισαν να επιστρέφουν από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως κι από τις φυλακές. Οι πρώτες εκείνες ώρες της ελευθερίας ήσαν γλυκειές. Αμέσως επάνω στο δρόμο της επιστροφής των οι μάρτυρες άρχισαν να κηρύττουν.f Πολλές είναι οι εκθέσεις για τη συγκινητική υποδοχή που εγίνετο στους μάρτυρας όταν εκήρυτταν από σπίτι σε σπίτι. Στο κοινόν αυτοί εφαίνοντο σαν νεκραναστημένοι. Έγιναν προσπάθειες ανασυγκροτήσεως των μαρτύρων σε εκκλησίες για ωργανωμένη δράσι υπηρεσίας αγρού. Τμήματα ανοίχθηκαν και πάλι στη μια χώρα μετά την άλλη καθώς απεσύροντο οι Ναζιστικές στρατιές στην τελική τους ήττα. Υπήρχε μεγάλη ζήτησις διοργανωτικών υπηρετών με αρκετή υγεία για να γίνουν υπηρέται περιοχών. Μέσα στη φτώχεια τους, συνέλεξαν πρόχειρα εφόδια για να ξανακινήσουν τους τροχούς του εκδοτικού έργου, για την παραγωγή εντύπων και άλλων Γραφικών βοηθημάτων. Η τροφή και ο ιματισμός ήσαν δευτερεύοντα ζητήματα. Ο πρώτιστος σκοπός ήταν η επανίδρυσις της υπηρεσίας Γραφικής διατροφής, πρώτα για τους ίδιους τους μάρτυρας και ύστερα για το απέραντο πνευματικά πεινασμένο πλήθος των ανθρώπων καλής θελήσεως.

Στις πιο τυχερές χώρες οι μάρτυρες αμέσως ωργάνωσαν μια παγκόσμια προσπάθεια βοηθείας που ετέθη σε ενέργεια από τον Ιανουάριο του 1946. Οι χιλιάδες των αδελφών στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά, στην Ελβετία και στη Σουηδία εθελοντικά εμοιράσθησαν με τους λιγώτερο τυχερούς αδελφούς των ιματισμό και χρήμα για την αγορά τροφίμων. Το πρόγραμμα βοηθείας εκάλυψε χρονικό διάστημα δυόμισυ ετών για την ανακούφισι των μαρτύρων στις επόμενες πολεμόπληκτες χώρες: Αγγλία, Αυστρία, Βέλγιον, Βουλγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ελλάδα, Ιταλία, Κίνα, Νορβηγία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Τσεχοσλοβακία, Φιλιππίνας Νήσους και Φιλλανδία. Το σύνολο των αποστολών ιματισμού ανήλθε σε 1.056.247 πάουντς και των τροφίμων σε 718.873 πάουντς, εκτός από 124.110 ζεύγη υποδημάτων. Όλα αυτά έφθασαν την αξία των δολλαρίων 1.322.406,90.g Αυτός ο αριθμός δεν συμπεριλαμβάνει την αξία πολλών ωρών χρόνου που εδαπανήθη για τη σύναξι και διανομή των υλικών. Αυτό, βέβαια, εκδηλώνει την αγάπη των αδελφών που εμοιράσθησαν τις ευλογίες τους, οι οποίες έρρευσαν κατά δύο τρόπους. Προς τη μία κατεύθυνσι έρρευσε υλική βοήθεια και, σε αντάλλαγμα, από την άλλη κατεθυνσι έρρευσε η ιστόρησις της ακεραιότητος που απετέλεσε παγκόσμια νέα, φέρνοντας τους μάρτυρας σε περίοπτη πανταχού θέσι ως πρωταγωνιστάς των Χριστιανικών αρχών. Έτσι, το έργο της μαρτυρίας προς αίνον του Ιεχωβά έγινε πιο ευχερές σε όλα τα μέρη της γης. (2 Κορ. 8:13-15) Όλα αυτά χρησιμεύουν ως απόδειξις ότι ο λαός του Ιεχωβά αποτελεί μια ενοποιημένη παγκόσμια οικογένεια κάτω από τη φιλάγαθη κατεύθυνσι μιας θεοκρατικής κοινωνίας Νέου Κόσμου που τους επιβλέπει μητρικά.

Πώς πήγε η ευαγγελιστική τους δράσις στη διάρκεια των καταθλιπτικών ετών του πολέμου; Μολονότι σε πολλές χώρες οι μεγάλες διανομές εντύπων περιεκόπησαν πολύ και χιλιάδες διάκονοι εφυλακίσθησαν, ωστόσο η παγκόσμια διανομή έφθασε σε σημαντικό αριθμό. Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι ο ανώτατος αριθμός των ενεργών διακόνων εδιπλασιάσθη σχεδόν, πράγμα που κατέδειξε ότι ο καύσων του πολέμου επιταχύνει την ένταξι περισσοτέρων ειλικρινών ανθρώπων στις τάξεις των ευαγγελιζομένων μαρτύρων. Σημειώστε τους κατωτέρω αριθμούς παγκοσμίας δράσεως:

1874-1892 1.535.600 400

1893-1918 9.737.224 21.274

1919-1930 93.500.000 23.988

1931-1939 215.984.991 73.469

1940-1945 158.315.308 141.606i

Η διάδοσις των Γραφικών αληθειών προχωρεί μεγαλειωδώς, είτε πόλεμος είναι είτε όχι. Τώρα είναι ο καιρός του τέλους, οπότε τ’ αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας κηρύττονται σε κάθε ήπειρο της γης. Άνθρωποι και δαίμονες δεν μπορούν να τα σταματήσουν. Αν προσπαθήσουν να καταπολεμήσουν τον Θεό και την ακαταμάχητη δύναμι του αγίου του πνεύματος, θέτουν τον εαυτό τους στον δρόμο της τελικής καταστροφής, κατά το παράδειγμα του κακοφήμου εκείνου ουτιδανού πολεμίου του Θεού και των μαρτύρων του—που έφερε το όνομα Χίτλερ.

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]