Μέρος 4—Ο Πρόεδρος Επισκέπτεται την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή

Μέρος 4—Ο Πρόεδρος Επισκέπτεται την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή

Το παρόν άρθρον τερματίζει την αφήγησι του Ν. Ο. Νορρ για την υπηρεσιακή περιοδεία του.

ΕΝΩ ήμουν ακόμη στις Ινδίες, είχε αρχίσει η εθνική συνέλευσις της Κεϋλάνης. Μια νεόδμητη αίθουσα εχρησιμοποιήθη για τις γενικές συνεδριάσεις της συνελεύσεως, δηλαδή η Αίθουσα της Εταιρίας Ερυθρού Σταυρού· ήταν ιδεώδης αίθουσα και ακριβώς του απαιτουμένου μεγέθους. Στην αμέσως επόμενη θύρα ήταν η Αίθουσα Βασιλείας της εκκλησίας Κολόμπο, η οποία μετετράπη σε καφετήρια· έτσι, λοιπόν, τα πράγματα ήσαν πραγματικά κατάλληλα για μια επιτυχή συνέλευσι. Στη διάρκεια της συνελεύσεως έγινε η πρώτη δημοσία προβολή της ταινίας «Η Ευτυχία της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου.» Αυτό ασφαλώς εξετιμήθη από όλους, και περισσότερη ευτυχία εγέμισε τις καρδιές όλων, όταν εβαπτίσθησαν δεκαπέντε από τους νέους αδελφούς και αδελφές μας. Αυτό έγινε ακριβώς μπροστά στον ιεραποστολικό οίκο, που βρίσκεται στην ακτή του Ινδικού Ωκεανού.

Λόγω των συνεδριάσεων της συνελεύσεως δεν ήταν διόλου λογικό να βγουν οι αδελφοί για να με συναντήσουν στο αεροδρόμιο, μολονότι ο υπηρέτης του τμήματος και μερικοί αδελφοί είχαν έλθει· σε λίγο βρισκόμουν στην Αίθουσα Βασιλείας για να μιλήσω. Οι αδελφοί, βέβαια, με υπεδέχθησαν θερμά. Ήταν ευχαρίστησις το να είμαι πάλι μαζί τους και να βλέπω τη θαυμάσια αύξησι της οργανώσεως μέσα σε πέντε μόλις χρόνια. Τα πρόσωπα των 145 ατόμων, που παρευρίσκοντο στη συνέλευσι, πιστοποιούσαν το πόσον αυτοί εκτιμούσαν αυτή την επίσκεψι και μπορούσε επίσης να εκτιμηθή το ότι τα περισσότερα από τα ευτυχή αυτά άτομα ήσαν νέα στην κοινωνία του Νέου Κόσμου.

Ενώ ο παλαιός κόσμος εώρταζε το νέο του έτος με πυροτεχνήματα, με πολύ θόρυβο και ανόητες διασκεδάσεις, ο λαός του Ιεχωβά απελάμβανε μια αξιόλογη συνέλευσι. Στις 5.30΄ της εσπέρας εκείνης ήταν καιρός να συγκεντρωθούν όλοι στο δημαρχείο για ν’ ακούσουν τη δημοσία διάλεξι. Πριν από πέντε χρόνια είχαν παρευρεθή μόνο 235 άτομα όταν ωμίλησα στο ίδιο μέρος. Τώρα η αίθουσα ήταν γεμάτη ως την τελευταία σειρά καθισμάτων, και με μερικούς όρθιους. Η τελική καταμέτρησις ανεβίβασε σε 435 τα άτομα, που άκουσαν με μεγάλη προσοχή τη δημοσία ομιλία. Λίγο πριν αρχίση η ομιλία, ένας αδελφός, τον οποίον εγνώριζα, ήλθε και μου είπε: «Αδελφέ Νορρ, με θυμάσαι από πενταετίας; Τότε ήμουν νέο παιδάκι, και σου είχα κάνει μια ερώτησι.» Εγώ είπα: «Δεν θυμάμαι την ερώτησι, αλλ’ ίσως θα έδινα τώρα την ίδια απάντησι.» Μου είπε: «Η ερώτησίς μου ήταν, Πρέπει να εξακολουθήσω, να πηγαίνω στο σχολείο; Είμαι τώρα στην πρώτη τάξι του κολλεγίου, ή πρέπει ν’ αναλάβω έργον σκαπανέως; Και η απάντησίς σας ήταν: ‘Αναλόγως του τι θέλεις να γίνης· αν θέλης να γίνης διάκονος, τότε εργάσου στη διακονία· αν σκοπεύης να γίνης ένας σπουδαίος άνθρωπος του παλαιού κόσμου, τότε εξακολούθησε να πηγαίνης στο κολλέγιο. Σ’ εσένα ανήκει ν’ αποφασίσης’.» Εξακολούθησε, και είπε ότι είχε πάει στο σπίτι του εκείνο το βράδι και είπε στον πατέρα του ότι επρόκειτο να εγκαταλείψη το κολλέγιο και να επιδοθή στην υπηρεσία σκαπανέως. Κατενόησε από όσα του είπα ότι αν ήθελε να γίνη διάκονος, καλύτερα θα ήταν να εργασθή σε έργον διακονίας. Τώρα ήταν μια πραγματική χαρά να του μιλήσω, διότι ήταν στο έργον σκαπανέως σ’ όλη αυτή την πενταετία και τώρα επροχώρησε στη δράσι του ειδικού σκαπανέως. Ενυμφεύθη ένα πολύ καλό κορίτσι που ήταν σκαπανεύς, και τώρα και οι δύο είναι ειδικοί σκαπανείς, εργαζόμενοι σε μεμονωμένους τομείς. Έχουν εννέα άτομα που είναι τώρα έτοιμα ν’ αφιερωθούν στον Ιεχωβά Θεό. Υπέγραψαν αίτησι για τη Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς «Γαλαάδ» και πολύ πιθανώς οι δύο αυτοί θα είναι εκεί στο έτος 1958 κι έτσι θα γίνουν απόφοιτοι της σχολής. Τώρα αυτός θα τύχη πραγματικής εκπαιδεύσεως στην ανωτάτη σχολή εκμαθήσεως. Ήταν βέβαια ευτυχής και χαρούμενος που ακολούθησε αυτή την πορεία και ήθελε να μ’ ευχαριστήση για τη συμβουλή που του είχα δώσει.

Το έργον, λοιπόν, στην Κεϋλάνη προχωρεί. Τις επόμενες δύο μέρες τις διέθεσα στο γραφείο του τμήματος, εξετάζοντας τα προβλήματα της χώρας και εξελέγχοντας τα αρχεία της Εταιρίας. Την Πέμπτη (3 Ιανουαρίου), όταν πήγα στο αεροδρόμιο, ήλθαν και πολλοί αδελφοί να μ’ αποχαιρετήσουν. Εξεπλάγην που βρήκα εκατό αδελφούς εκεί (και περισσοτέρους, αν υπολογισθούν και τα παιδιά)· για να εκφράσουν τη χαρά τους, έψαλαν τους ωραίους ύμνους της Βασιλείας. Πολλοί επιβάται εγοητεύθησαν από την υμνωδία, και μερικοί διέκοψαν τις συνομιλίες των ακριβώς για ν’ ακούσουν. Όταν ξαναπέρασα από την υπηρεσία μεταναστεύσεως, ένας από τους ελεγκτάς, σφραγίζοντας το διαβατήριό μου, είπε: «Λοιπόν, Κε Νορρ, πώς πήγε η δημοσία ομιλία σας; Είχατε πολύν κόσμο;» Επίσης, οι τελωνειακοί ανεγνώρισαν ότι εγώ ήμουν εκείνος που είχα μιλήσει μέσα στο δημαρχείο, και όλοι έχαιραν πολύ. Προφανώς, οι κάτοικοι της Κεϋλάνης εγνώριζαν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν συνέλευσι. Γνωρίζουν ότι οι μάρτυρες είναι πολύ ενεργητικοί και δραστήριοι στην κήρυξι των αγαθών νέων· ελπίζεται δε και γίνονται προσευχές ώστε αυτή η συνέλευσις του λαού του Κυρίου στο Κολόμπο να βοηθήση πολλούς να λάβουν τώρα τη στάσι τους υπέρ της Βασιλείας.

Η Κεϋλάνη ήταν το σημείον της επιστροφής· έτσι, όταν τους απεχαιρέτησα εκεί, ξεκίνησα για το ταξίδι της επιστροφής. Επήγαμε πίσω στο Καράτσι, για μια τρίωρη διακοπή, και μερικοί από τους εκεί αδελφούς βγήκαν να με συναντήσουν, πράγμα που ήταν πολύ ευχάριστο. Κατόπιν επήγα αεροπορικώς στη Βηρυττό, όπου έφθασα στις 4.30΄ το πρωί. Εκάλεσα τον υπηρέτη του τμήματος, ο οποίος ήλθε την ώρα εκείνη για να πη λίγα λόγια και εχάρηκα βέβαια που τον ξαναείδα κι έμαθα για την επίσκεψί του στους αδελφούς της Βαγδάτης και της Τεχεράνης. Κατόπιν επέταξα στη Ρώμη. (Εκεί ήταν απλώς ο τόπος αλλαγής ταξιδιού για τη Βαρκελώνη, τον επόμενο σταθμό μου.) Παραμένοντας τη νύχτα στο γραφείο του τμήματος της Ρώμης, εχάρηκα που συνήντησα πολλούς ιεραποστόλους, οι οποίοι είχαν έλθει από διάφορα μέρη της Ιταλίας και περάσαμε μαζί πολύ χαρούμενα. Ήταν ευχάριστο να τους πω για την επίσκεψί μου στις άλλες χώρες και ν’ απαντήσω στις ερωτήσεις των. Νωρίς την επόμενη μέρα πρωί ανεχώρησα, πετώντας πάνω από ωραία γαλανά νερά της μεγάλης Μεσογείου, βλέποντας τις Νότιες Άλπεις κι ύστερα τέλος τη Βαρκελώνη.

ΙΣΠΑΝΙΑ

Το έργον στην Ισπανία προχωρεί θαυμάσια. Όπως όλοι γνωρίζουν, η χώρα αυτή διακυβερνάται από Καθολικούς ιερείς. Προτεστάνται ή μη Καθολικοί δεν είναι ευπρόσδεκτοι εκεί, αλλά φαίνεται ότι οι κάτοικοι της Βαρκελώνης είναι πολύ φιλελεύθεροι και πολλοί εκζητούν την αλήθεια, επιθυμώντας ν’ αποκτήσουν γνώσιν του Ιεχωβά και του λόγου Του. Τα άτομα που εκπροσωπούν την Εταιρία στη Βαρκελώνη είναι πολύ ενεργητικά και ωργάνωσαν τους αδελφούς σε μικρές ομάδες ή εκκλησίες, διορίζοντας υπηρέτας σε όλους αυτούς τους ομίλους. Μου ήταν ευχάριστο να μιλήσω σε όλες τις ομάδες της Βαρκελώνης. Μερικά βράδια ωμιλούσα από τις πέντε η ώρα ως τις ένδεκα, δίνοντας πέντε ωριαίες ομιλίες σε διάφορα σπίτια, συναντώμενος με μικρούς ομίλους. Ήταν πολύ ευχάριστο να βλέπω την ευτυχία των προσώπων αυτών των αδελφών και τη χαρά που είχαν ν’ ακούσουν την αλήθεια και να συναναστραφούν αλλήλους.

Το έργον στην Ισπανία είναι καλά ωργανωμένο. Σε διάφορες πόλεις υπάρχουν εκκλησίες, οι δε αδελφοί τακτικά συνέρχονται για να μελετήσουν τον λόγον του Θεού και, ανάλογα με τις ευκαιρίες που έχουν, κηρύττουν τ’ αγαθά νέα στους γείτονας και φίλους των. Ενώ ήμουν εκεί, ήρχοντο οι εκθέσεις έργου του μηνός Δεκεμβρίου, και ήταν μεγάλη η χαρά μας όταν είδαμε ότι έγινε μια αύξησις 47 τοις εκατό επάνω στον μέσο όρο του περασμένου έτους, δηλαδή σύνολον 650 ευαγγελιζομένων, οι οποίοι κηρύττουν τώρα τ’ αγαθά νέα.

Αφού επέρασα πολύ ευχάριστα με τους αδελφούς μας στη Βαρκελώνη, επροχώρησα στη Μαδρίτη, δαπανώντας μια μέρα με τους εκεί αδελφούς μας. Ομίλησα σε διάφορες μικρές εκκλησίες, σε τέσσερες απ’ αυτές το ίδιο βράδι· επίσης, επεσκέφθηκα φίλους που είχαν φοιτήσει στη σχολή Γαλαάδ και οι οποίοι τώρα μένουν στην Ισπανία. Τι ευτυχείς άνθρωποι είναι! Μεγάλη είναι τώρα η ανακούφισίς των που βγήκαν από την Καθολική εκκλησία κι έχουν την ελευθερία να μελετούν τη Γραφή τους και να μπορούν να μιλούν ελεύθερα για τα καλά πράγματα που έμαθαν, βοηθώντας κι άλλους ακόμη. Ναι, η παραμονή μου στην Ισπανία ήταν ευχάριστη. Αν και κάθε λεπτό της ώρας ήταν κατειλημμένο με ομιλία σε κάποιον—σε άτομα που ήσαν σε ολοχρόνια υπηρεσία, σε αποφοίτους της σχολής Γαλαάδ και υπηρέτας σε ειδικές περιπτώσεις—όλα αποτελούσαν χαρά· άρχισε δε τώρα ένα έργον στην Ισπανία που δεν θα εκλείψη ποτέ, διότι οι αδελφοί εκεί είναι ζηλωταί. Θέλουν να κηρύττουν, και ο Θεός τους ευλογεί. Από τη Μαδρίτη συνέχισα το ταξίδι μου στην Ταγγέρη του Μαρόκου, όπου με συνήντησαν λίγοι ιεραπόστολοι κι επεράσσμε ευχάριστα.

ΜΑΡΟΚΟ

Ύστερ’ από την άφιξί μου εκείνο το βράδι (10 Ιανουαρίου), έγινε διευθέτησις για μια συνάθροισι στο σπίτι ενός αδελφού. Στην Ταγγέρη το έργον άρχισε λίγο περισσότερο από ένα έτος πριν, και, για μεγάλη μου έκπληξι, πενήντα οκτώ πρόσωπα εγέμισαν τα δύο δωμάτια του διαμερίσματος που εχρησιμοποιήθη για τη συνάθροισι. Ο διάδρομος είχε κατακλυσθή από ορθίους, και όλα τα καθίσματα ήσαν κατειλημμένα.

Πολύ καλό ήταν το να ομιλήσω σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Το ενδιαφέρον των ήταν πολύ ζωηρό. Φυσικά, έπρεπε να ομιλώ μέσω διερμηνέως, ο οποίος μιλούσε Ισπανικά αμέσως μετά από κάθε φράσι που έλεγα Αγγλιστί. Πίσω σε μια γωνία του δωματίου ήταν ένας μικρός όμιλος Γαλλοφώνων αδελφών που συνωστίζοντο, και σ’ αυτούς μετέφραζε χαμηλοφώνως ένας άλλος αδελφός όσα έλεγα στην Αγγλική. Έτσι, όλοι καταλάβαιναν, κι έχαιραν που μπορούσαν ν’ ακούουν τ’ αγαθά νέα. Παρίστατο κι ένας που ειργάζετο στην οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών και ο οποίος είχε πει στους ιεραποστόλους ότι η μόνη του ελπίδα για παγκόσμια ειρήνη ήταν στα Ηνωμένα Έθνη. Κάθε φορά που τον επεσκέπτοντο οι ιεραπόστολοι τους μιλούσε για τον χάρτη που είχε στον τοίχο του, λέγοντας ότι αυτό ήταν πραγματικά που θα έφερνε ειρήνη στον κόσμο. Εν τούτοις, ήλθε στη συνάθροισι και άκουσε με πολλή προσοχή· το επόμενο πρωί πήγε στους ιεραποστόλους και είπε: «Εκατέβασα τον χάρτη από τον τοίχο μου, διότι δεν φρονώ ότι τα Η.Ε. θα επιτύχουν. Είμαι θετικά βέβαιος πώς ό,τι ελέχθη χθες το βράδι είναι εκείνο που θα φέρη ειρήνη κι ευτυχία στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους και θέλω να γνωρίσω περισσότερα για τη βασιλεία του Θεού.»

Πολλοί άλλοι ενταύθα ενδιαφέρονται αληθινά για ζωή και ποθούν την ευτυχία, όχι σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο, αλλά στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Η Ταγγέρη είναι μια ενδιαφέρουσα πόλις και είχα την ευκαιρία να ιδώ ένα μέρος αυτής με μερικούς από τους φίλους προτού αναχωρήσω για τη Λισσαβώνα. Παρέμεινα στην Ταγγέρη μια μόνο μέρα, αλλ’ ήταν μια ευχαρίστησις η συναναστροφή με τους ιεραποστόλους, το να μάθω για τα προβλήματά τους, τη χαρά τους, τις πείρες τους και να ιδώ την πρόοδο που έγινε σε τόσο βραχύ χρονικό διάστημα.

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

Αφού έφθασα εγκαίρως στη Λισσαβόνα με αεροπλάνο, σε λίγο ωμίλησα πάλι δύο φορές το ίδιο βράδι στις συναθροίσεις με τους αδελφούς ενταύθα, πρώτα σε εβδομήντα πέντε και αλλού σε σαράντα πέντε. Η Πορτογαλία είναι μια άλλη Καθολική χώρα, όπου οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν την ελευθερία που απολαμβάνουν σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου. Ωστόσο συναθροίζονται ενταύθα μέσα σε ωραίες Αίθουσες Βασιλείας και κατά μεγάλους αριθμούς. Δεν είναι όπως στην Ισπανία, όπου το κράτος επιτρέπει μόνον είκοσι άτομα να συγκεντρώνωνται σε ιδιωτικά σπίτια. Ενώ στην Πορτογαλία οι αδελφοί μας δεν έχουν άδεια των αρχών για να συναθροίζονται, εν τούτοις δεν εμποδίζονται και εξακολουθούν να διεξάγουν το έργον με μεγάλη ενεργητικότητα και ζήλο.

Μπόρεσα να ομιλήσω μερικές φορές, συνολικά σε 190 περίπου διάφορα άτομα, εκτός από το έργον του ελέγχου στο γραφείο του τμήματος στη Λισσαβώνα και τη διευθέτησι για την προώθησι του έργου, θέτοντας σε δράσι περισσοτέρους ειδικούς σκαπανείς για να ιδούμε τι μπορεί να γίνη για την κήρυξι των αγαθών νέων σε μεγαλύτερη κλίμακα σε ολόκληρη τη χώρα. Στη Λισσαβώνα οι εκθέσεις έργου του Δεκεμβρίου ήρχοντο από όλα τα μέρη της περιφερείας—από τις Αζόρες, τις Νήσους Μαδέρας, κι από την ίδια την Πορτογαλία· είχαν δε αύξησι 41 τοις εκατό. Ήσαν ευτυχείς! Ναι, σ’ αυτές τις χώρες, όπου επικρατεί η εναντίωσις και δεν υπάρχει ελευθερία συγκεντρώσεως, οι αδελφοί μας εξακολουθούν να εργάζωνται επιμελώς. Αγωνίζονται τον καλόν αγώνα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Αυτός ήταν ο τελευταίος μου σταθμός προτού επιστρέψω στην Αμερική, αλλ’ έπρεπε ν’ αναπολήσω τις περασμένες επτά εβδομάδες του ταξιδιού μου. Δεν μπορούσα να μη σκέπτομαι το εδάφιο 2 Κορινθίους 10:3, 4: «Διότι αν και περιπατώμεν εν σαρκί, δεν πολεμούμεν όμως κατά σάρκα· διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων.» Αυτοί οι αδελφοί μας στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Ισπανία και Πορτογαλία και σε χώρες όπως είναι το Πακιστάν, οι Ινδίες και η Κεϋλάνη, όπου οι άνθρωποι ούτε τον Θεό σέβονται ούτε στον λόγο του πιστεύουν—ναι, οι αδελφοί μας αυτοί βέβαια διεξάγουν έναν πόλεμο, αλλ’ όχι σαρκικόν. Και είναι ισχυροί κατά Θεόν. Επάνω σ’ αυτούς ο Ιεχωβά επέχυσε πλούσια το πνεύμα του και προώθησαν τις προσπάθειές των έναντι πολλών ανισοτήτων. Σε όλες αυτές τις χώρες βγήκαν οι ιεραπόστολοι της Βασιλείας, διανοίγοντας νέους αγρούς, νέες πόλεις, νέα εδάφη· επήγαν σε τόπους μεμονωμένους, και ο Ιεχωβά τούς ευλόγησε πλούσια. Το μόνο τους όπλο, η μάχαιρα του πνεύματος, το χειρίζονται επιδέξια, και καθαιρούν οχυρώματα. Ναι, οι άνθρωποι αποσπώνται από τον παγανισμό, απομακρύνονται από την ειδωλολατρία των Καθολικών εκκλησιών και από τις ψευδείς διδασκαλίες των Προτεσταντικών οργανώσεων. Εκείνοι που δεν έχουν θρησκεία αποσπώνται από τον παλαιό κόσμο και συνταυτίζονται με την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Τώρα είναι ο καιρός που πρέπει να κηρυχθή το ευαγγέλιο της Βασιλείας σε όλο τον κόσμο προς μαρτυρίαν, και αυτό γίνεται. Είμαι πολύ ευγνώμων στον Ιεχωβά Θεό για την ευκαιρία του να υπηρετήσω τους αδελφούς αυτούς και να εργασθώ μαζί τους ώμος προς ώμον.

Παντού όπου επήγα οι αδελφοί με παρεκάλεσαν να φέρω μαζί μου την αγάπη και τους χαιρετισμούς των και να διαβιβάσω αυτά στους αδελφούς των άλλων χωρών. Αυτό το έπραξα και τώρα λαμβάνω την ευκαιρία μέσω της Σκοπιάς να εκφράσω σε όλους τους μάρτυρας του Ιεχωβά απανταχού του κόσμου την ένθερμη αγάπη, χαρά και αγαλλίασι των αδελφών μας στις χώρες που επεσκέφθην στη διάρκεια των τελευταίων αυτών χειμερινών μηνών. Η προσευχή μου είναι να τους ενισχύση όλους ο Ιεχωβά και να τους εποικοδομήση στην αγιοτάτη πίστι για να συνεχίσουν το μεγάλο αυτό έργον της αναγγελίας του Βασιλέως και της Βασιλείας. Είθε όλοι να είναι παντοτινά πιστοί. Ήταν πολύ καλό το ν’ ακούσω τους ιεραποστόλους και πολλούς άλλους να λέγουν, «Ελπίζομε να σας ιδούμε το 1958!» Αν ο Ιεχωβά θέλη, ναι.

[Εικόνες στη σελίδα 260]

ΚΕΫΛΑΝΗ

ΙΣΠΑΝΙΑ

ΜΑΡΟΚΟ

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ