Μέρος 3-Ο Πρόεδρος Επισκέπτεται την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή

Συνέχεια της αφηγήσεως του Ν. Ο. Νορρ, Προέδρου της Εταιρίας Σκοπιά, για την υπηρεσιακή περιοδεία του ανά την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή.

Η ΛΑΧΩΡΗ μια πολύ ενδιαφέρουσα πόλις γεμάτη από Μουσουλμάνους, είναι σ’ ένα κράτος Μουσουλμανικό. Οι ιεραπόστολοί μας περνούν πολύ δύσκολα, ιδιαίτερα οι αδελφές, διότι εκεί οι γυναίκες πολύ σπάνια περιφέρονται στους δρόμους. Αλλ’ όταν κανείς είναι σε ιεραποστολική υπηρεσία, για να κάμη έργον κηρύξεως των αγαθών νέων της Βασιλείας του Θεού, πρέπει, είτε άνδρας είναι είτε γυναίκα, να εμφανίζεται ενώπιον του λαού για να κηρύξη, διότι αν δεν ακούσουν οι άνθρωποι το άγγελμα της Βασιλείας, πώς θα μπορέσουν να πιστέψουν ποτέ σ’ αυτό; Ο υπηρέτης του τμήματος μου είπε ότι οι αδελφές βέβαια είχαν, μια θαυμάσια επιτυχία διανέμοντας προγράμματα και προσκαλώντας τους ανθρώπους στη δημόσια ομιλία. Επειδή αυτές οι γυναίκες ήσαν στο δρόμο διανέμοντας προγράμματα, οι άνδρες τις επρόσεξαν πολύ. Οι Μουσουλμανίδες που εμφανίζονται δημοσία έχουν ένα κάλυμμα, ή «μπούρκα», ένα σκηνοειδή μανδύα που καλύπτει κανονικά όλο το σώμα απ’ το κεφάλι ως τα πόδια. Ακόμη και πάνω από το πρόσωπό τους φορούν ένα πανί με μικρές οπές για να βλέπουν, αλλά κανείς ξένος δεν μπορεί ποτέ να ιδή αυτές που το φορούν. Όταν λοιπόν μια Ευρωπαία διαβαίνη τους δρόμους της Λαχώρης, ή άλλης πόλεως του Πακιστάν, ελκύει την προσοχή. Καθώς οι αδελφές σταματούν για μια στιγμή, όπως κάνουν όταν διανέμουν προγράμματα, περιστοιχίζονται αμέσως από ένα πλήθος ανδρών, οι οποίοι εμφανίζονται ως δια μαγείας. Γι’ αυτό, οι αδελφές πρέπει διαρκώς να κινούνται, προσπαθώντας ν’ απομακρύνωνται από άτομα που προσποιούνται ότι ενδιαφέρονται να λάβουν ένα πρόγραμμα. Κάποτε αυτά τα άτομα τόσο πολύ ενδιαφέρονται να παίρνουν πράγματα από τις αδελφές, ώστε παίρνουν τη Γραφή τους, τα περιοδικά, βιβλία, κλπ., αν δεν έχουν οι αδελφές τη σάκκα τους στο χέρι, και μάλιστα κλεισμένη από πάνω.

Όλοι οι ιεραπόστολοι και οι ευαγγελιζόμενοι εκκλησιών και όσοι παρευρέθηκαν στη συνέλευσι από άλλες πόλεις ειργάζοντο επιμελώς σε έργον διαφημίσεως μεταξύ των Μουσουλμάνων, προσκαλώντας αυτούς στη συνέλευσι και ιδιαίτερα στη δημοσία διάλεξι. Την Κυριακή πρωί ωμίλησα στους αδελφούς, εβδομήκοντα δύο τον αριθμόν· το δε απόγευμα ωμίλησα σε 160 άτομα που παρευρέθηκαν στη δημοσία συνάθροισι, οι δε ογδόντα παρέμειναν για τις τελικές ομιλίες της συνελεύσεως.

Ο υπηρέτης του τμήματος μου είπε ότι ένα νέο κεφάλαιο θεοκρατικής διαφημίσεως άνοιξε στο Πακιστάν εξαιτίας της εκεί επισκέψεώς μου. Ήταν η πρώτη φορά που εχρησιμοποιήθη η ραδιοφωνία. Οι αδελφοί είχαν ενεργήσει με κάποιον, ο οποίος παίρνει συνεντεύξεις με εξέχοντα πρόσωπα, για να με βάλη στο πρόγραμμά του, και απήντησα σε ερωτήσεις επί δώδεκα λεπτά. Οι αδελφοί εχάρησαν πραγματικά μ’ αυτή τη ραδιοφώνησι. Είχα επίσης την ευκαιρία να μιλήσω για τη Βασιλεία με μερικούς άνδρες μέσα στον ραδιοφωνικό σταθμό επί μια ώρα περίπου.

Ο τρόπος του ταξιδιού σ’ αυτές τις Ανατολικές χώρες είναι πολύ διάφορος από τις Δυτικές χώρες. Θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσωμε πρωτόγονο, αλλά πριν από λίγα χρόνια, προτού εμφανισθή το αυτοκίνητο, και οι Αμερικανοί ακόμη χρησιμοποιούσαν τη βωδάμαξα και τ’ άλογα. Εδώ στη Λαχώρη, στο Πακιστάν, τα ποδήλατα χρησιμοποιούνται πολύ, αλλά και πολλά ντόγκας. Το δίτροχο αυτό αμάξι, που σύρεται από ένα αλογάκι, είναι διασκευασμένο έτσι ώστε συνήθως να μπορή να περιλάβη τέσσερα καθήμενα πρόσωπα. Μια φορά, επιστρέφοντας από τη συνάθροισι στο ξενοδοχείο, απεφασίσαμε να πάρωμε ένα ντόγκα αντί να πεζοπορήσωμε ενάμισυ μίλι· ο υπηρέτης του τμήματος κι εγώ καθίσαμε στο πίσω κάθισμα, ενώ ο οδηγός εκάθησε στο πρόσθιο κάθισμα. Αλλ’ όταν ο οδηγός εχτύπησε με το μαστίγιο το πολύ μικρό άλογο για να ξεκινήση, το άλογο δεν μπορούσε να τραβήξη εμπρός διότι το αντίβαρο ήταν πολύ μεγάλο. Ο οδηγός λοιπόν αναγκάσθηκε να παρακαλέση τον Αδελφό Πόουπ να καθήση εμπρός μαζί του, για να κατέβη το άλογο στο έδαφος και να τραβήξη. (Αυτό δεν σημαίνει ότι ο υπηρέτης του τμήματος είναι παχύς, διότι είναι ισχνός, και διατηρείται σε κανονικές διαστάσεις, αλλ’ όταν ήμεθα και οι δύο στο πίσω κάθισμα, ισοφαρίσαμε περίπου το βάρος του πολύ μικρού αυτού αλόγου.) Γελάσαμε πολύ, αλλά κατόπιν, όταν ήταν ανάγκη να χρησιμοποιήσωμε ένα ντόγκα, ο ένας από μας καθόταν πάντοτε εμπρός, μαζί με τον οδηγό.

Ήταν θαυμάσια, βέβαια, να περάσωμε λίγες μέρες με τους ιεραποστόλους στον ιεραποστολικό οίκο και ν’ ακούσωμε τις πείρες τους σ’ αυτή τη χώρα όπου το έργον της μαρτυρίας είναι πολύ δύσκολο. Έως τώρα, τα μόνα άτομα που έδειξαν πραγματικά ένα ζωηρό ενδιαφέρον για την αλήθεια είναι οι λεγόμενοι «Χριστιανοί» που γνωρίζουν κάτι για την Αγία Γραφή και πιστεύουν στον Ιησού Χριστό. Με αυτούς οι αδελφοί μας μπορούν να συμμελετήσουν. Οι Μουσουλμάνοι κάνουν πολλές ερωτήσεις, αλλ’ όταν πρόκειται να λάβουν μια απόφασι, θεωρούν πολύ ευκολώτερο το να διατηρήσουν τη δική τους θρησκεία, διότι μπορεί να εξοστρακισθούν αν μετετάσσοντο στη Χριστιανοσύνη. Λίγοι έλαβαν τη στάσι των, αλλά με πολύ μεγάλη δυσκολία. Οι δώδεκα ιεραπόστολοι που είναι σ’ αυτή τη χώρα κάνουν θαυμάσιο έργον, όχι μόνο στις μεγάλες πόλεις (Καράτσι και Λαχώρη), αλλά και σε μικροτέρους τόπους. Ένας αδελφός, χρησιμοποιώντας το ποδήλατό του, πηγαίνει σε μικρά χωριά, όπου και παραμένει με τους κατοίκους καθώς τους κηρύττει. Αυτό υπενθυμίζει μια από τις ημέρες του Ιησού Χριστού, οπότε οι απόστολοί του ήθελαν να ταξιδέψουν από χωριό σε χωριό, και καθώς εταξίδευαν θα εύρισκαν ανθρώπους που έδειχναν φιλοξενία και αυτοί θα τους καλούσαν να μείνουν στα σπίτια των. Έτσι, ένας από τους αδελφούς μας, ιεραπόστολος στο Πακιστάν από πολλά χρόνια, υπηρετεί σε αγροτικούς τομείς, με εξαίρετη επιτυχία στη διάδοσι του αγγέλματος της Βασιλείας. Πριν από πέντε χρόνια, στην τελευταία μου επίσκεψι εκεί, κατά μέσον όρον τριάντα επτά ευαγγελιζόμενοι εκήρυτταν τ’ αγαθά νέα· τώρα αυτός ο μέσος όρος αυξήθηκε σε εξήντα επτά—μια καλή αύξησις σε πέντε μόνο χρόνια έργου.

Η συνέλευσις ήγειρε, πολύ ενδιαφέρον. Ένας φοιτητής του πανεπιστημίου, με τον οποίον είχε γίνει επαφή στη διάρκεια της συνελεύσεως, επεσκέφθη το τμήμα ζητώντας να γίνεται συμμελέτη μαζί του. Αργότερα είχαμε μια επίσκεψι από τον καθηγητή ενός κολλεγίου της πόλεως, ο οποίος ενδιεφέρετο, επίσης, για μια συμμελέτη.

Όταν ο Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητάς του να παν και να μαθητεύσουν όλα τα έθνη εννοούσε και το Πακιστάν καθώς και άλλα μέρη. Οι ιεραπόστολοι της Βασιλείας που επήγαν σ’ αυτή τη χώρα πρέπει να θαυμάζωνται και να μνημονεύωνται πάντοτε στις προσευχές μας λόγω του θαυμαστού έργου που κάνουν και που εξακολουθούν να το διεξάγουν κάτω από πραγματικά δύσκολες συνθήκες.

Όταν ήλθε η ώρα να επιβώ του αεροπλάνου στη Λαχώρη για το Καράτσι, ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο και παρετηρήσαμε ότι η λεωφόρος ήταν διακοσμημένη με σημαίες και αψίδες ανθέων. Κατά μήκος του δρόμου άρχισαν να παρατάσσωνται πλήθη κόσμου. Στρατιώται και αστυνομικοί ήσαν στις θέσεις των. Εφέρθησαν πολλοί μαθηταί σχολείων για να καθήσουν σε θέσεις κατά μήκος του δρόμου, προετοιμασμένοι για μια μεγάλη υποδοχή. Μια πολύ εξέχουσα προσωπικότης επεσκέπτετο το Πακιστάν κι επρόκειτο να φθάση στη Λαχώρη εκείνο το πρωί. Ήταν ο Τσου Εν Λάι, πρωθυπουργός της Κίνας. Έκαναν λοιπόν μια πολύ μεγάλη επίδειξι γι’ αυτόν τον επίσημο· θα έκανε τη θριαμβευτική του είσοδο μαζί με άλλους επισήμους, ο δε λαός θα τον επευφημούσε σαν έναν αξιοθαύμαστον άνθρωπο. Αποδίδουν λοιπόν δόξα σε ανθρώπους, αλλά πολύ λίγη δόξα στον Θεό. Δεν δέχονται τον Υιό του, και δεν παραδέχονται τον αληθινό Θεό του σύμπαντος. Ενώ οι ιεραπόστολοι είχαν επικοινωνία στο αεροδρόμιο πριν από την ώρα της αναχωρήσεώς μου, ήλθε το αεροπλάνο που έφερε τον Τσου Εν Λάι· οι μουσικές ηχούσαν, ο στρατός έστεκε σε προσοχή, και η μεγάλη υποδοχή ήταν εν προόδω. Ο μεγάλος αυτός άνθρωπος, στον οποίον απεδίδετο τόση τιμή, δεν μπορεί να επιφέρη ειρήνη, ούτε μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να φέρουν και στων δικών τους εθνών τους λαούς την ευημερία που όλη η ανθρωπότης ποθεί να έχη. Ενόσω, λοιπόν, τα έθνη μαίνονται και είναι πλήρη ανησυχίας, με ηρεμία οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να προχωρούν κηρύττοντας τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας. Έχουν έναν ένδοξο θησαυρό υπηρεσίας και προχωρούν μαζί με το μεγάλο θεοκρατικό στράτευμα στη θριαμβευτική πορεία του Ιεχωβά προς τη νίκη. Σύντομα ο Ιεχωβά θα επιδείξη τη δύναμί του και θα καταστρέψη τον πονηρό κόσμο και τους άρχοντάς του.

Δεν πέρασε πολλή ώρα και ήμουν πάλι στο Καράτσι, όπου συνήντησα τους αδελφούς και είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάθροισι μαζί τους το βράδι στην Αίθουσα Βασιλείας, που είναι ιδιόκτητή των και όπου παρευρέθησαν είκοσι εννέα άτομα. Εκεί ωμίλησα στον αδελφό που είχε συναντήσει τον Αδελφό Φραντς κι έλαβα από πρώτο χέρι εξιστόρησι περί του πώς ήταν, κι έμαθα ότι έφυγε εν τάξει. Ήταν καλή η συναναστροφή μας με τους δύο ιεραποστόλους, Αδελφούς Γιογκ και Μος, στο Καράτσι για λίγη ώρα, και πολύ εξετίμησα την προπομπή που μου έκαμαν για τον επόμενο σταθμό μου, τη Βομβάη.

ΙΝΔΙΑΙ

Στο δρόμο του προς τη Βομβάη το αεροπλάνο που επήρα (ένα μικρό δικινητήριο DC-3) έκαμε δύο σταθμούς. Πρώτα, εστάθμευσε στο Μπουτζ, ένα είδος θερέτρου· κατόπιν στο Αχμεταμπάντ όπου εργάζονται μερικοί από τους ιεραποστόλους μας· αλλ’ αυτοί ήσαν ήδη στη Βομβάη, παρακολουθώντας τη συνέλευσι. Η πτήσις πάνω απ’ αυτές τις πόλεις των Ινδιών είναι ενδιαφέρουσα. Βλέπει κανείς πόσο πυκνοκατοικημένες είναι αυτές οι πόλεις· είναι πολυάσχολες εμπορικές πόλεις, και μέσα σ’ αυτές υπάρχουν πολλές χιλιάδες άτομα στα οποία μπορεί κανείς να μιλήση για τη Βασιλεία. Ο τελικός σταθμός ήταν η Βομβάη κι έφθασα εκεί κατά τις 6.30΄, όπου βρήκα διακόσια άτομα που ανέμεναν να με συναντήσουν. Μεταξύ αυτών ήσαν πολλοί παλαιοί φίλοι, ιδιαίτερα ιεραπόστολοι, και ο υπηρέτης του τμήματος Αδελφός Σκίννερ, εκτός από δεκάδες νέων προσώπων, που ήλθαν στην αλήθεια τα τελευταία πέντε χρόνια.

Οι Ινδίες είχαν πραγματικά μια σειρά συνελεύσεων. Ο Αδελφός Φραντς ήταν στο Δελχί κι επροχώρησε στην Καλκούττα, εγώ δε υπηρετούσα εκείνους που μπορούσαν να έλθουν στη Βομβάη. Ο υπηρέτης του τμήματος μπόρεσε να επιτύχη την καλύτερη αίθουσα της Βομβάης για τη δημοσία συνάθροισι. Αυτή συνήθως πρέπει να μισθώνεται έξη μήνες πριν. Ήταν ήδη μισθωμένη από την Ένωσι Επιβατών Σιδηροδρόμων, για μια συνδιάσκεψι. Όταν ο υπηρέτης του τμήματος ήλθε σε επαφή με τον γραμματέα της ενώσεως, αυτός εδέχθη ν’ αλλάξη την ημερομηνία της συνδιασκέψεως για να μπορέσωμε να χρησιμοποιήσωμε την αίθουσα, ενόσω ήμουν στη Βομβάη. Η μόνη επιβάρυνσίς μας που εζήτησαν ήταν οκτώ δολλάρια για να πληρωθούν τα ταχυδρομικά τέλη της ειδοποιήσεως προς τα μέλη των ότι ηκυρώθη η τρίτη μέρα της συνδιασκέψεώς των, πράγμα που εξετιμήσαμε βέβαια. Έτσι έγινε δυνατόν να χρησιμοποιήσωμε την ωραία αυτή αίθουσα για τη δημοσία συνάθροισι. Εξαίρετη διαφήμισις διεξήχθη επί εβδομάδες πριν από τη συνέλευσι, οι δε αδελφοί απεκόμισαν πολύ καλή αμοιβή απ’ αυτό, διότι 1.080 άτομα εγέμισαν την αίθουσα, ο μεγαλύτερος αριθμός ακροατών που υπήρξε ποτέ στις Ινδίες. Οι άνθρωποι άκουσαν να εκτίθεται το θέμα «Η Ειρήνη του Νέου Κόσμου στην Εποχή μας—Γιατί;» Η συνέλευσις, βέβαια, έγινε δύο μέρες πριν από την κορυφωτική αυτή δημοσία συνάθροισι, οι δε αδελφοί είχαν χρησιμοποιήσει άλλη αίθουσα. Η συνέλευσις άρχισε με 315 άτομα στην πρώτη της συνεδρίασι. Τη συνεδρίασι εκείνη δεν μπόρεσα να την παρακολουθήσω λόγω του μεγάλου φόρτου εργασίας που έπρεπε να γίνη στο τμήμα λόγω της επεκτεινόμενης μαρτυρίας στις Ινδίες. Παρέστη, λοιπόν, ανάγκη να ταξιδέψωμε ο Αδελφός Σκίννερ κι εγώ σε διάφορα μέρη της Βομβάης προσπαθώντας να βρούμε ένα καλύτερο τόπο όπου να μπορέσωμε να οικοδομήσωμε μια Αίθουσα Βασιλείας, ένα γραφείο τμήματος και μια εγκατάστασι ενός μικρού τυπογραφείου για να ληφθή φροντίς για το έργον μας.

Ένας από τους αδελφούς είχε την καλωσύνη να μας μεταφέρη με το αυτοκίνητό του σε διάφορες τοποθεσίες. Μας συνώδευσε και ο κτηματομεσίτης και τώρα φαίνεται ότι γρήγορα θα έχωμε μια καλή τοποθεσία και θα είμεθα έτοιμοι να κτίσωμε δικό μας κέντρον και να μετακομίσωμε από την τωρινή μας θέσι στο Λόουβ Λαίην. Χρειαζόμεθα, βέβαια, ένα νέο κτίριο για να κάμωμε το έργο μας που επεκτείνεται στις Ινδίες. Όταν ανηγγέλθη αυτό στην τελευταία συνεδρίασι της συνελεύσεως, οι αδελφοί ενθουσιάσθηκαν πολύ, κι ήσαν ευτυχείς που έμαθαν ότι κάτι το νέον θα εκτίζετο για τις Ινδίες, διότι αυτό αποτελούσε άλλη μια ένδειξι της επεκτεινομένης δράσεως μέσα σ’ αυτή τη μεγάλη χώρα των πολλών εκατομμυρίων λαού.

Οι Ινδίες ασφαλώς είναι μια χώρα γλωσσών και αυτό είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα όχι μόνο για τους ιεραποστόλους, αλλά και για τους αδελφούς μας όλης της χώρας, ιδιαίτερα δε για το τμήμα. Τώρα ακριβώς στις Ινδίες τυπώνομε τη Σκοπιά σε πέντε διάφορες γλώσσες της χώρας. Η κυκλοφορία της ηύξανε, και τούτο μας κάνει πολύ ευτυχείς. Έγιναν διευθετήσεις για να οργανωθή καλύτερα αυτό το έργον, ώστε όλα τα περιοδικά να είναι όμοια—να ομοιάζουν σε εμφάνισι με την Αγγλική έκδοσι.

Οι αίθουσες της συνελεύσεως ήσαν πολύ καλά διακοσμημένες. Ένας αδελφός που εργάζεται, ως κινηματογραφιστής εδώρησε τα σκηνικά, τα οποία συνίσταντο σε μια χαρακτηριστική Ινδική αρχιτεκτονική πρόσοψι με μια ανοιχτή αψίδα στο κέντρον, μέσω της οποίας εφαίνετο μια λαμπρή άποψις του νέου εργοστασίου του Μπρούκλυν. Έδειχνε το εργοστάσιο όπως ακριβώς είναι στην απέναντι όχθη του ποταμού, με το τμήμα που εκτίσθη το έτος 1927, την τελευταία προσθήκη σ’ αυτό και το τωρινό δεκατριώροφο κτίριο με τον μεγάλο του πύργο στην κορυφή. Αυτό απετέλεσε μια ωραία πλαισίωσι για τη συνέλευσι και κατεδείκνυε το ζωηρόν ενδιαφέρον των Ινδών αδελφών για την Αμερικανική δράσι, διότι απ’ εκεί προμηθεύομε πολλά από τα πράγματα που τους διατηρούν εξηρτισμένους και απασχολημένους στο κήρυγμα των αγαθών νέων. Σε όλους τους παρόντας στη συνέλευσι αποτελούσε ευχαρίστησι το να βλέπουν εξήντα πέντε άτομα να στέκουν όρθια και ν’ απαντούν στις ερωτήσεις και να εκδηλώνωνται ενώπιον όλων ως αφιερωμένοι να υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό. Εβαπτίσθησαν στα γαλανά νερά του Οπισθίου Κόλπου της Βομβάης.

Είχα, επίσης, την ευκαιρία να μιλήσω σε εξήντα πέντε από τους σκαπανείς, ειδικούς σκαπανείς και ιεραποστόλους. Υπάρχει βέβαια μεγάλος αγρός στις Ινδίες για περισσοτέρους ειδικούς σκαπανείς, όπως συμβαίνει και σε κάθε άλλο μέρος του κόσμου. Αν υπάρχουν μερικοί που ενδιαφέρονται πραγματικά ν’ αναλάβουν έργον ειδικού σκαπανέως, κηρύττοντας τ’ αγαθά νέα 150 ώρες τον μήνα, η Εταιρία επιθυμεί να τους γνωρίση. Θαυμάσιο έργο γίνεται από τους εξήντα πέντε ευαγγελιζομένους στην υπηρεσία σκαπανέως εκεί στις Ινδίες.

Οι αδελφοί των Ινδιών έχαιραν που μπόρεσαν να θέσουν σε λειτουργία δική τους καφετήρια, την πρώτη καφετήρια των Ινδιών και τα εκατάφεραν πολύ καλά. Οι αδελφοί του τμήματος εσηκώνοντο νωρίς και κατέβαιναν στην αίθουσα για ν’ αρχίσουν το έργον τους για τη διατροφή του πλήθους. Επειδή έπρεπε πολλά να γίνουν στο γραφείο για τον έλεγχο του τμήματος και τον χειρισμό των προβλημάτων της χώρας, ο υπηρέτης του τμήματος κι εγώ παρεσκευάζαμε πάντοτε το πρόγευμά μας και ήμεθα επί το έργον στις οκτώ το πρωί. Μετά τη δημοσία ομιλία στην Αίθουσα του Σερ Καβασή Τζιχανγκίρ, 560 άτομα παρέμειναν για ν’ ακούσουν την τελική ομιλία, στην οποία αφηγήθηκα μερικές πείρες από το ταξίδι που είχα κάμει ήδη και εξήγησα τα σχέδια για την επέκτασι του έργου στις Ινδίες.

Ο Ιεχωβά αναμφιβόλως εκχύνει την ευλογία του σε όλους τους μάρτυρας του στις Ινδίες, εμπνέοντας αυτούς να προχωρήσουν ώστε να ‘φέρουν πάντα τα δέκατα εις την αποθήκην.’ Όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχει ακόμη έργον να γίνη. Το ζήτημα είναι, Μπορούμε να το πράξωμε πριν από τον Αρμαγεδδώνα, και πόσο ζητεί από μας ο Ιεχωβά να πράξωμε; Οι αδελφοί μας στις Ινδίες έχουν, βέβαια, ένα έργον στα χέρια τους. Είναι δύσκολο να καθήση κανείς και να συζητήση μ’ έναν Ινδουιστή. Αυτός ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τους δικούς του θεούς, από τους οποίους έχει πολλούς, ώστε δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τον αληθινό Θεό, ούτε και φαίνεται ελκυστικός ο αληθινός Θεός στη φιλοσοφική διάνοια του Ινδουιστού. Οι Ινδοί είναι πολύ ευφυής λαός και μπορούν να θέσουν πολύ έντεχνες ερωτήσεις, όχι διότι θέλουν να μάθουν την αλήθεια αλλά, διότι αγαπούν να σκέπτωνται με τον δικό τους τρόπο παρά να καθοδηγούνται από τους αληθινούς κανόνας του Ιεχωβά, όπως εκθέτονται μέσα στον λόγον Του.

Οι τρεις μέρες που επεράσαμε στις Ινδίες ήσαν υπερβολικά γεμάτες από εργασία, αλλ’ ήσαν πολύ ευτυχείς, και νωρίς τη Δευτέρα πρωί ανεχωρήσαμε από το γραφείο του τμήματος για να πάμε στο αεροδρόμιο να πάρω το αεροπλάνο για την Κεϋλάνη.

ΚΕΫΛΑΝΗ

Η Κεϋλάνη είναι μια άλλη μη Χριστιανική κοινότης. Η μόνη ανταπόκρισις που λαμβάνομε από τον λαό της χώρας αυτής προέρχεται σχεδόν απ’ εκείνους που γνωρίζουν κάτι από την Αγ. Γραφή και αυτοκαλούνται Χριστιανοί. Όταν οι ιεραπόστολοι της Βασιλείας σ’ αυτή τη χώρα και οι σύντροφοί των ευαγγελιζόμενοι ομιλούν σε μέλη διαφόρων εκκλησιαστικών οργανώσεων, τους λέγουν ότι ποτέ δεν θα συνταυτισθούν με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά δεν «έχουν αντίρρησι να συμμελετήσουν τη Γραφή μαζί τους». Πολλές είναι οι πείρες που μεταβάλλουν πολύ αφωσιωμένους Καθολικούς (των οποίων η πίστις «ποτέ δεν θα εκλονίζετο») μετά από λίγους μήνες μελέτης της Αγ. Γραφής. Εγκαταλείπουν την Καθολική εκκλησία, λαμβάνουν μια σταθερή στάσι με την κοινωνία του Νέου Κόσμου, και γίνονται πραγματικά διάκονοι του Ιεχωβά Θεού. Όλοι μας είχαμε τέτοιες ενδιαφέρουσες πείρες και θα έχωμε κι άλλες σαν αυτές όσο περισσότερο χρόνο δαπανούμε στην υπηρεσία του αγρού.

Η Κεϋλάνη άκουσε την παρούσαν αλήθειαν στο έτος 1912, όταν ο πρώτος πρόεδρος της Εταιρίας επεσκέφθη το νησί αυτό. Ο Αδελφός Ρώσσελ, σε μια παγκόσμια περιοδεία κηρύγματος, βρήκε πολύ ενδιαφέρον εκεί, αλλά δεν υπήρχε κανείς για να παρακολουθήση και να βοηθήση τους ενδιαφερομένους ν’ αναπτυχθούν ώστε να σχηματισθή μια εκκλησία. Πριν από πέντε χρόνια (1951), όταν επεσκέφθηκα την Κεϋλάνη, υπήρχαν μόνο είκοσι εννέα ευαγγελιζόμενοι που έδιναν έκθεσι έργου στη μόνη εκκλησία που υπήρχε στο Κολόμπο. Εν τούτοις, στη δεύτερη αυτή επίσκεψι ιδρύθησαν ήδη τρεις εκκλησίες σε διάφορα μέρη και τρεις ιεραποστολικοί οίκοι, το δε σύνολο των ευαγγελιζομένων έφθασε σε 112. Αυτό βέβαια χαροποιεί την καρδιά των ιεραποστόλων, καθώς και τη δική μου, διότι πρόκειται για αύξησι μέσα σε πέντε χρόνια από 29 σε 112 σε μια χώρα όπου δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που πιστεύουν στην Αγ. Γραφή.

Ενδιαφερόμενοι για καλή διαφήμισι οι αδελφοί της Κεϋλάνης, έκαμαν ό,τι μπορούσαν με εφημερίδες, προγράμματα, τοιχοκολλήσεις και ηχητικά αυτοκίνητα. Κατέκλυζαν τα γραφεία των εφημερίδων με τις ειδήσεις, οι δε εφημερίδες τις εδημοσίευαν. Σ’ αυτή τη χώρα οι αδελφοί ποτέ δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν το ραδιόφωνο για να δώσουν πληροφορίες στο λαό, αλλά και δεν το θεωρούσαν αδύνατον αυτό· επεσκέφθησαν λοιπόν τον Διευθυντή του Ραδιοφωνικού Σταθμού Κεϋλάνης και, προς μεγάλην των έκπληξιν, έγιναν διευθετήσεις για μια συνέντευξι. Ο μόνος διαθέσιμος χρόνος για τη ραδιοφώνησι ήταν την 1η Ιανουαρίου στις 7.30΄ μ.μ., μετά τη δημοσία ομιλία· αλλ’ εδόθησαν τότε πολλές πληροφορίες στο λαό γενικά σε όλη την Κεϋλάνη. Επρόκειτο για μια επιτυχή ραδιοφωνική εκπομπή και εξετίμησα πάρα πολύ που ένας εξέχων άνθρωπος της Κεϋλάνης μου επήρε συνέντευξι.

Η αφήγησις του ταξιδιού μου θα περατωθή στο επόμενο τεύχος του παρόντος περιοδικού.

[Εικόνα στη σελίδα 231]

Bombay