Ο Ιεχωβά Φέρνει την Αύξησι — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Ο Ιεχωβά Φέρνει την Αύξησι

«Μη εις ημάς, Ιεχωβά, μη εις ημάς, αλλ’ εις το όνομά σου δος δόξαν, κατά το έλεός σου, κατά την αλήθειάν σου.»—Ψαλμ. 115:1

1. (α) Γιατί αναφέρεται εδώ ότι η Χριστιανοσύνη αυξάνει; (β) Σε ποιόν πρέπει να δοθή η τιμή γι’ αυτή την αύξησι, και γιατί;

Η ΨΕΥΔΗΣ, κατ’ απομίμησιν Χριστιανοσύνη είναι μια κατάρα για το ανθρώπινο γένος. Η αληθινή, γνησία Χριστιανοσύνη είναι μια ευλογία για τους ανθρώπους καλής θελήσεως Αυξάνει σήμερα η αληθινή Χριστιανοσύνη; Ναι, αυξάνει. Αυτή είναι μια απάντησις που έχει καλά εξετασθή και που βασίζεται σε γεγονότα που πραγματικά λαμβάνουν χώραν, είναι δε αληθινή παρά το γεγονός ότι τώρα βρισκόμαστε στον πιο υλιστικό καιρό της ιστορίας του ανθρώπου. Ποιος επιτελεί την αύξησι στην αληθινή Χριστιανοσύνη; Εκείνος που την επιτελεί, Εκείνος στον οποίον δίδεται όλη η τιμή, είναι ο αληθινός Θεός ο ίδιος, ο Ιεχωβά. Σε μερικούς τομείς της γης, ο ευαγγελισμός των παραδεδεγμένων εκκλησιών είναι εξέχων από καιρό σε καιρό, αλλ’ ο «ευαγγελισμός» αυτός δεν έχει καμμιά σχέσι με τη Θεόδοτη αύξησι της αληθινής Χριστιανοσύνης. Είναι αληθές ότι σε μερικούς τομείς τα μέλη των εκκλησιών και οι εκκλησιαζόμενοι έχουν αυξήσει· αλλ’ ότι η αύξησις αυτή δεν αποτελεί μέρος της σημερινής επεκτάσεως της αληθινής Χριστιανοσύνης, καταδεικνύεται από το γεγονός ότι στους ίδιους εκείνους τομείς αυξάνει επίσης ο διαβολικός υλισμός, και συνοδεύεται από αύξησι του εγκλήματος, ανομία και παραβίασι κάθε δικαίας εντολής και αρχής της Χριστιανοσύνης. Για την πρόοδο, λοιπόν, της υποθέσεως της αγνής λατρείας, της καθαράς θρησκείας, της αληθινής Χριστιανοσύνης, κανένας άνθρωπος και καμμιά οργάνωσις ανθρώπων δεν μπορεί κατάλληλα ν’ άξιοι την τιμή· αλλά, αντιθέτως, «Μη εις ημάς, Ιεχωβά, μη εις ημάς, αλλ’ εις το όνομά σου δος δόξαν, κατά το έλεός σου, κατά την αλήθειάν σου.»—Ψαλμ. 115:1, ΜΝΚ.

2. Γιατί πρέπει να συμφωνούμε με τον Ψαλμό 115:1;

² Συμφωνείτε με την έκφρασι αυτού του ψαλμού; Είσθε πρόθυμοι, ναι, ανυπόμονοι να δοθή η δόξα στο όνομα του Ιεχωβά; Ο Ιεχωβά εκτελεί τους σκοπούς του προς δόξαν του ονόματός του και σύμφωνα με το έλεός του, πρέπει δε να είμεθα σύμφωνοι με το έλεος αυτό, αν πρόκειται να συμμετάσχωμε στις ευλογίες της αυξήσεως της Χριστιανοσύνης τώρα. Η αύξησις γίνεται επίσης ‘κατά την αλήθειάν του’. Η αλήθεια του λόγου του Θεού, της Γραφής, είναι το πολύτιμο μέσον της συνάξεως, το οποίον αυτός χρησιμοποιεί για να επιφέρη την αύξησί του σε όλη τη γη.—Ψαλμ. 115:1, ΜΝΚ.

3. (α) Γιατί είναι βέβαιη η Χριστιανική ευόδωσις; (β) Πώς επιτελείται; (γ) Πού την τοποθετούν τα γεγονότα; Γιατί εκεί;

³ Για να παρατηρήσωμε αυτή την αύξησι με δόξα στο όνομα του Ιεχωβά σύμφωνα με το έλεός του και με την αλήθειά του, πού μπορούμε να κυττάξωμε; Σε ποια περιοχή μπορούμε να στραφούμε για να την ιδούμε πραγματικά να προοδεύη; Ότι η αύξησις αυτή προχωρεί και πρόκειται να έχη διαρκή επιτυχία, είναι αναμφισβήτητα βέβαιο, επειδή ο Ιεχωβά ο ίδιος είναι ο μέγας Εκείνος που την επιφέρει. Πώς επιτελείται στη γη; Οικονομικώς; Όχι, επειδή η οικονομία του κόσμου είναι συγχρόνως υλιστική και ασθενής. Πολιτικώς; Όχι, επειδή καμμιά πολιτική οργάνωσις ή έθνος της Ανατολής ή της Δύσεως δεν είναι αφωσιωμένη στη δόξα του ονόματος του Ιεχωβά, στο έλεός του, ή στην αλήθειά του. Θρησκευτικώς; Ναι, θρησκευτικώς· αλλ’ ασφαλώς όχι μεταξύ των παραδεδεγμένων θρησκειών του ειδωλολατρικού ή του «Χριστιανικού» κόσμου, επειδή καμμιά από αυτές τις θρησκείες δεν κρατεί ψηλά το όνομα του Ιεχωβά Θεού ή δεν απαιτεί ν’ αναγνωρίζουν οι οπαδοί της το έλεός του και να συμμορφώνωνται με την αλήθειά του. Και όμως, προς κάθε κατεύθυνσι, οπουδήποτε και αν στραφούμε, σε όλες τις περιοχές, σε όλη τη γη, φαίνεται η αύξησις της αληθινής Χριστιανοσύνης, την οποίαν ο Ιεχωβά ο ίδιος επιφέρει στη θαυμαστή μας ημέρα. Φαίνεται στην παγγήινη Χριστιανική κοινωνία του Νέου Κόσμου. Αυτή η κοινωνία του Νέου Κόσμου δεν είναι μια φιλοσοφία οικονομική ή πολιτική, ούτε έχει κάτι το κοινόν με την παραδεδεγμένη θρησκεία, αλλά είναι αυστηρώς Χριστιανική.

4. Με ποιόν τρόπο δείχνει το Ιεζεκιήλ 36:8-11 την αιτία, για την οποίαν ο Ιεχωβά φέρνει την αύξησι;

⁴ Είναι καλό να κατανοήσωμε εντελώς ότι, ενώ η αύξησις είναι βεβαία, και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ιεχωβά την επιφέρει, τούτο το πράττει για τον δικό του αγαθό σκοπό. Ποιος είναι ο σκοπός του; Γιατί δίδει ευόδωσι στους λατρευτάς του; Διότι αυτοί δίδουν δόξα στο όνομά του, χάριν του ιδίου του ονόματος: «Σεις δε, όρη του Ισραήλ, θέλετε εκβλαστήσει τους κλάδους σας, και θέλετε δώσει τον καρπόν σας εις τον λαόν μου Ισραήλ· διότι πλησιάζουσι να έλθωσι. Διότι, ιδού, εγώ επιβλέπω εφ’ υμάς, και θέλω στραφή προς υμάς, και θέλετε αροτριασθή και σπαρθή. Και θέλω πληθύνει εφ’ υμών ανθρώπους, άπαντα τον οίκον Ισραήλ, άπαντα αυτόν· και αι πόλεις θέλουσι κατοικηθή, και αι ερημώσεις θέλουσιν οικοδομηθή. Και θέλω πληθύνει εφ’ υμών ανθρώπους και κτήνη, και θέλουσιν αυξηνθή και καρποφορήσει· και θέλω σας κατοικίσει ως ήσθε πρότερον, και αγαθοποιήσει μάλλον παρά τας αρχάς σας· και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.» (Ιεζ. 36:8-11, ΑΣ) Ότι αυτή η ωραία, εξεικονιστική προφητεία δεν βρίσκει εκπλήρωσι σε κάποιο πολιτικό έθνος της γης, στο έθνος του συγχρόνου Ισραήλ, ή αλλού, είναι προφανές από τις συνθήκες, τους κανόνες και τις πράξεις αυτών των εθνών. Και όμως η προφητεία είναι αληθινή. Την βλέπομε να εκπληρώνεται σ’ εκείνους που ανήκουν πραγματικά σήμερα στον «Ισραήλ του Θεού», στον πνευματικόν Ισραήλ, στη Χριστιανική εκκλησία.—Γαλ. 6:16

5. (α) Πώς μπορούμε να συμμετάσχωμε στη σημερινή πνευματική ευόδωσι; (β) Ποιο νέο έθνος υπόκειται στον Θεόν του ουρανού; (γ) Τι αποδεικνύει ότι το νέο έθνος γνωρίζει τον Θεόν του;

⁵ Αν πρόκειται να συμμετάσχωμε στις ευλογίες της σημερινής πνευματικής ευοδώσεως, πρέπει όχι απλώς να είμεθα ενήμεροι της αυξήσεως που φέρνει ο Ιεχωβά, αλλά και να είμεθα αφυπνισμένοι ως προς τη σημασία της, να είμεθα συνταυτισμένοι μαζί της, να είμεθα προσεκτικοί στην αλήθεια του Θεού. Ενώπιον ολοκλήρου του κόσμου η κοινωνία Νέου Κόσμου στέκει ως απόδειξις αυτής της ογκουμένης αυξήσεως. Τούτο το κάνει, όχι σαν ένα νέο δόγμα ή μια νέα θρησκευτική απόχρωσις, επειδή, από διοργανωτική άποψι, η κοινωνία Νέου Κόσμου είναι μια κοινωνία αρχεγόνων Χριστιανών, και δεν είναι ούτε ένα δόγμα ούτε μια θρησκευτική απόχρωσις με τη συνήθη δογματική έννοια αυτών των λέξεων. Μάλλον, είναι ενώπιον του κόσμου τώρα σαν ένα νέο έθνος, όχι κάτω από κοσμική διεύθυνσι, ούτε ως έθνος που αινεί μικροτέρους θεούς ή υπηρετεί επιγείους θεούς, αλλά που αινεί και υπηρετεί τον μέγαν ουράνιον Θεόν. Συνεπώς, οι μάρτυρες του Ιεχωβά λέγουν: «Δια τι να είπωσι τα έθνη, Και πού είναι ο Θεός αυτών; Αλλ’ ο Θεός ημών είναι εν τω ουρανώ· πάντα όσα ηθέλησεν εποίησε.» (Ψαλμ. 115:2, 3) Επομένως, εκείνοι που ανήκουν στην κοινωνία Νέου Κόσμου γνωρίζουν τον Θεόν των και τον καθιστούν γνωστόν στους άλλους με τη διακήρυξι της αληθείας του, η οποία πάλι συνάγει άλλους, προς αίνον του. Τόσο επροχώρησε αυτή η Χριστιανική οργάνωσις και το έργο της, ώστε πραγματικά αντιπροσωπεύεται σε όλη τη γη από 700.000 και πλέον ζηλωτάς διακόνους που κομίζουν σε άλλα άτομα την ουσιώδη γνώσι της αληθείας του Ιεχωβά.

ΟΧΙ ΕΥΑΡΕΣΤΗ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ

6, 7. (α) Ποια προειδοποίησις έρχεται στους Χριστιανούς ως άτομα; (β) Ποια εντολή λαμβάνει η κοινωνία Νέου Κόσμου ως οργάνωσις; (γ) Πού πρέπει να τεθή η αποκλειστική μας αφοσίωσις και εμπιστοσύνη;

⁶ Μέσα στο έλεός του ο Ιεχωβά σαλπίζει μια προειδοποίησι μέσω του λόγου του για ν’ αποφευχθή για πάντα η ειδωλολατρία της ψευδούς «Χριστιανοσύνης» από εκείνους που θα ήθελαν να τον τιμήσουν και να έχουν την επιδοκιμασία του. Αυτός γνωρίζει την απατηλότητα της ειδωλολατρίας. Δεν μπορούμε να δούμε τον κίνδυνο της; Ασφαλώς η ειδωλολατρία είναι υλιστική, επειδή τα κατά γράμμα είδωλα είναι υλικά πράγματα. Και όμως μπορεί ένας να είναι επιρρεπής να πιστέψη ότι επειδή ένα αντικείμενο έχει στόμα, μάτια, αυτιά, μύτη και χέρια και πόδια, και έχει λάρυγγα, πρέπει να υπολογίζεται κάπως, πρέπει ακόμη να είναι ζωντανό. Είναι δυνατόν ν’ απατηθή κανείς από το φαινόμενον. Είναι δυνατόν ένας Χριστιανός ν’ αποκοιμηθή σ’ εκείνο που είναι ευχάριστο, να παρεκκλίνη, και γι’ αυτό στον ίδιο Ψαλμό 115 μάς δίδεται, σε αντιπαραβολή με τα προηγούμενα, μια προειδοποίησις. Είσθε ένας αναγνώστης της Σκοπιάς. Μπορεί να είσθε, όχι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά ένα άτομο που ενδιαφέρεται για τη δράσι των ή ενδιαφέρεται για τη Γραφή σε κάποιο βαθμό, ή ίσως ακόμη ένα άτομο που έρχεσθε για πρώτη φορά σε επαφή μ’ αυτή την περιοδική έκδοσι. Δεν μπορείτε, οποιοσδήποτε και αν είσθε, ν’ αναγνωρίσετε την προειδοποίησι που περιέχεται σ’ αυτή τη Γραφική περικοπή; Στον καθένα από μας ως άτομο, καθώς επίσης σε ολόκληρη την κοινωνία Νέου Κόσμου ως οργάνωσι, έρχεται η εντολή ν’ αποφεύγωμε ως κάτι θανάσιμο τα είδωλα των εθνών που λέγουν σ’ εκείνους οι οποίοι ανήκουν στην κοινωνία Νέου Κόσμου, ‘Και πού είναι ο Θεός σας;’ και να εμπιστευώμεθα μόνο στον Ιεχωβά Θεό: «Τα είδωλα αυτών είναι αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων· στόμα έχουσι, και δεν λαλούσιν· οφθαλμούς έχουσι, και δεν βλέπουσιν· ώτα έχουσι, και δεν ακούουσι· μυκτήρας έχουσι, και δεν οσφραίνονται· χείρας έχουσι, και δεν ψηλαφώσι· πόδας έχουσι, και δεν περιπατούσιν· ουδέ ομιλούσι δια του λάρυγγος αυτών. Όμοιοι αυτών ας γείνωσιν οι ποιούντες αυτά, πας ο εμπιστευόμενος εις αυτά. Ω Ισραήλ, εμπιστεύθητι εις τον Ιεχωβά· αυτός είναι βοηθός και ασπίς αυτών.»—Ψαλμ. 115:4-9, ΜΝΚ.

⁷ Αυτά τα είδωλα δεν πρέπει να είναι για μας. Η λατρεία τους δεν θα είναι η θρησκεία που θα ασκήσωμε. Η εμπιστοσύνη μας πρέπει να είναι και πρέπει να εξακολουθήση να είναι στον Ιεχωβά, τη βοήθειά μας και την ασπίδα μας. Δεν μπορούμε ν’ ακολουθήσωμε το δρόμο ατόμων και οργανώσεων που λατρεύουν είδωλα· δεν μπορούμε ν’ ακολουθήσωμε το δρόμο ατόμων ή οργανώσεων που υπηρετούν και λατρεύουν οτιδήποτε, οποιονδήποτε θεό άλλον παρά τον αληθινό Θεό Ιεχωβά. Εκεί βρίσκεται η προειδοποίησις για μας ως άτομα και ως οργάνωσι.

8. Δείξτε πόσο κατάλληλο είναι να συνοδεύση την πνευματική ευόδωσι η προειδοποίησις του Ψαλμού 115:4-9.

⁸ Ο Ιεχωβά επέφερε τη θαυμαστή του αύξησι, και όμως εν σχέσει με αυτή την πνευματική ευόδωσι έρχεται η προειδοποίησις. Πρέπει να φροντίσωμε, με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά, να καταλήξη η αύξησις μόνο σε καλό, σε καλό για την κοινωνία Νέου Κόσμου ως σύνολον, σε καλό για τους συντρόφους μας που βρίσκονται εκεί, και σε καλό για μας τους ίδιους ατομικώς. Η αύξησις δεν πρέπει να καταλήξη στη συμμόρφωσί μας με τον παλαιό κόσμο. Η μεγάλη πλήθυνσις δεν πρέπει να καταλήξη στο να γίνωμε απλώς τυπικοί «εκκλησιαζόμενοι». Η αύξησις σε αριθμούς δεν πρέπει να καταλήξη σε ήσυχη ικανοποίησι από μέρους μας, επειδή δεν είμεθα όμοιοι με είδωλα, ούτε είμεθα όπως οι ειδωλολάτραι. Έχομε στόματα, μάτια, αυτιά, μύτες, χέρια, πόδια και λάρυγγας, αλλ’ ανόμοια με τα είδωλα, ως δούλοι του Ιεχωβά πρέπει να είμεθα ζωντανοί, χρησιμοποιώντας τις κατά γράμμα και τις συμβολικές ικανότητές μας και πόρους στη συνεχή πρόοδο της αληθινής Χριστιανοσύνης, εξακολουθώντας να είμεθα χωρισμένοι από τον παλαιό κόσμο, δίδοντας πιστή μαρτυρία για το όνομα του Ιεχωβά και τη βασιλεία του, προς ευλογίαν του συνανθρώπου μας και προς αίνον του Θεού μας, ο οποίος «είναι εν τω ουρανώ».

9, 10. Με ποιόν τρόπο ένας θρησκευτικός συγγραφεύς εσχολίασε τη μεταχείρισι των μαρτύρων του Ιεχωβά, την ευόδωσί τους και την ελπίδα ότι θα συμμορφωθούν;

⁹ Υπάρχουν άτομα που προφανώς ελπίζουν στη συμμόρφωσί μας με τον κόσμο και που προσπαθούν να δουν στην αύξησί μας και στην ευόδωσί μας σημεία τέτοιας συμμορφώσεως. Κατά περιστάσεις οι ιδέες αυτές που λέγονται συχνά, βρίσκουν έκφρασι στο δημόσιο τύπο. Ενδιαφέρον είναι το ακόλουθο παράδειγμα, το οποίο, ενώ ανασκοπεί σύγχρονα γεγονότα κατά ένα τρόπο, εκφράζει μια ευχή ή ελπίδα για τη συμμόρφωσί μας, ως εξής: «Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι το πιο γοργά αυξανόμενο θρησκευτικό κίνημα στον κόσμο. Μέσα σε δεκαπέντε χρόνια έχει τριπλασιάσει τα μέλη του. . . . Μια από τις πρώτες εντυπώσεις μου από τον όμιλον εδημιουργήθη στις ημέρες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν, στο δρόμο μιας πόλεως, είδα έναν κληρικό να σπρώχνη έναν Μάρτυρα της Σκοπιάς και να αναφωνή, ‘Καταραμένος να είσαι, αντιρρησία της συνειδήσεως!’ Ο μάρτυς εχαμογέλασε ωσάν η μεταχείρισις αυτή να ήταν απλώς η εκπλήρωσις των όσον ο Κύριος και τα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλυν του είχαν υποσχεθή. . . . επιτεθήκαμε σ’ έναν όμιλο απ’ αυτούς στο Αρκάνσας το 1940 και χτυπήσαμε πέντε με μολυβένιους σωλήνες. Ανατρέψαμε τα ρυμουλκούμενα σπίτια τους σε μια από τις διασκέψεις τους στην Αϊόουα. Τους περιωρίσαμε σε φυλακές λόγω των απόψεών τους για τη στρατιωτική υπηρεσία και λόγω της πείσμονος αρνήσεώς των να υπαχθούν στη στρατολογία. Ζητήσαμε από την αστυνομία να φυλακίση εκατό απ’ αυτούς στη Νέα Ιερσέη επειδή ήσαν ‘επικίνδυνοι’. Τους επιπλήξαμε δημοσίως για τη στάσι τους απέναντι της Αμερικανικής σημαίας και του Αμερικανικού τρόπου ζωής. Τους υποβάλαμε σε αγγαρεία για την εναντίωσί τους σε μεταγγίσεις αίματος. Τους χτυπήσαμε τις πόρτες κατά πρόσωπον. Εκάμαμε κηρύγματα εναντίον τους και προειδοποιήσαμε τον λαό μας γι’ αυτούς. Και με τους τρόπους αυτούς και άλλους, απεδείξαμε πάλι ότι εκείνους που μερικοί θα φονεύσουν, άλλοι θα τους κατατάξουν μεταξύ των αγίων. . . . Αλλά το πιο καταπληκτικό από όλα τα χαρακτηριστικά όσον αφορά τους καταπληκτικούς Μάρτυρας είναι ότι βρίσκονται σ’ ένα μεταβατικό στάδιο. . . . Υπάρχει, πρώτα, μια αλλαγή στον τομέα της εξάρσεως της προσωπικότητας . . . Αυτό μας φέρνει στο δεύτερο σημείο αλλαγής, το ζήτημα της ορολογίας. . . . Το οποίο μας οδηγεί στο τρίτο μεταβατικό φαινόμενον στην ανοιχτή κονίστρα της κοινωνικής συναισθήσεως. . . . τα πράγματα έχουν αλλάξει. Σήμερα οι Μάρτυρες βυθίζονται μέσα στους επικυρωμένους εκκλησιαστικούς καταλόγους. Ο σημερινός προσήλυτος στο νέο και αυξανόμενο θρησκευτικό δόγμα του Μπρούκλυν, δεν είναι πια μια άτακτη ψυχή που προχωρεί απ’ την αντίθετη πλευρά του δρόμου. Είναι ο ίδιος τύπος ατόμου που κάθεται στο στρωμένο με μαξιλάρι στασίδι της εκκλησίας της πόλεως όπου κατοικεί, εκεί κοντά στη γωνία. Και αλλάζει τον τύπον αυτού του φιλοδόξου ομίλου της χιλιετηρίδος, έτσι ώστε γίνεται κοινωνικώς ευπρόσδεκτος και σημαντικά πιο εκτιμώμενος παρά στις διαβόητες ημέρες του Ρώσσελ και στις ‘εκατομμύρια ήδη ζώντων ουδέποτε θα αποθάνωσι’ ημέρες του κ. Ρόδερφορδ. . . . αφού οι καταπληκτικοί Μάρτυρες βρίσκονται εδώ για να παραμείνουν, μπορώ μόνο να ελπίζω ότι είναι γραμμένο στα άστρα ότι και αυτοί επίσης θα τροποποιήσουν την απίστευτη στάσι τους. . . . Οι μάρτυρες δείχνουν κάποια ένδειξι ότι αποκτούν περισσότερο κοινωνικό φρόνημα και περισσότερη συναίσθησι κοινότητος. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι μια απειλή, αλλά μια πρόκλησις που καλεί ακόμη μια φορά την κατά παράδοσιν εκκλησία να—μαρτυρή!»—Δη Κρίστσιαν Σέντσουρυ, 13 Φεβρουαρίου 1957.

¹⁰ Δεν αποτελούν αυτά μια έκφρασι ευχής για να συμμορφωθούμε με τις άλλες θρησκείες, να είμεθα όμοιοι μ’ αυτές, να παύσωμε να κηρύττωμε το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού και να παύσωμε να επιμένωμε στην αποκλειστική λατρεία του Ιεχωβά Θεού;

11. Τι έχομε ως βάσι για να κρίνωμε το μέλλον;

¹¹ Η σύγχρονη ιστορία σταθερότητος στην αλήθεια του Θεού παρά την εναντίωσι και τον διωγμό στα έτη που μόλις πέρασαν, δεν δίδει ασφαλώς καμμιά ένδειξι ότι το μέλλον θα δη μια εγκατάλειψι των απαιτήσεων του Ιεχωβά από τον λαό του. Όσον αφορά την μέλλουσα πορεία ενεργείας των μαρτύρων του Ιεχωβά, αυτή δεν είναι γραμμένη «στα άστρα»· δεν μπορεί να την ιδή κανείς ανερευνώντας την έναστρη δημιουργία του Ιεχωβά. Πράγματι, η προσπάθεια προρρήσεως γεγονότων μέσω των άστρων ή η εμπιστοσύνη ενός ατόμου στην αξιούμενη «επιρροή» των άστρων είναι αντίθετη προς τον λόγον του Ιεχωβά. Όχι στα άστρα των ορατών ουρανών, αλλά στον Θεό του ουρανού των ουρανών αποβλέπομε για το μέλλον μας.

12. Ποια συνάντησι έχουν η ιστορία και η προφητεία από το 1919;

¹² Οι αποδείξεις, λοιπόν, των περασμένων δεκαπέντε ετών, πράγματι, όλων των ετών από το 1919 ιδιαιτέρως, επεσώρευσαν ψηλά ένα μεγάλο όγκο μαρτυρίας για το όνομα και τη βασιλεία του Ιεχωβά και τη Χριστιανική πιστότητα. Η σύγχρονη αυτή ιστορία της κοινωνίας Νέου Κόσμου έδωσε εκπλήρωσι σε πολλές προφητείες της Βίβλου. Και το μέλλον; Μήπως θα δη μια τροποποίησι της Χριστιανικής απόψεως όσον αφορά την υπεροχή του Ιεχωβά και τη συνέπεια του λόγου του; Μήπως θα δη έναν τερματισμό της αυξήσεως που φέρνει ο Ιεχωβά; Μήπως οι εχθροί του Θεού πραγματικά το πιστεύουν αυτό; Ίσως μερικοί το πιστεύουν· ίσως πολλοί το ελπίζουν. Εν τούτοις, τέτοιες πεποιθήσεις ή ελπίδες είναι χωρίς σπουδαιότητα.

13. (α) Ποιο είναι σπουδαίο στην εξέτασι του μέλλοντος της Χριστιανοσύνης; (β) Μπορείτε να οδηγηθήτε από την ενεργό δύναμι του Ιεχωβά;

¹³ Εκείνο που είναι σπουδαίο είναι η συνεχής ευλογία του Ιεχωβά· αυτή «πλουτίζει». Ο Θεός φέρνει την αύξησι. Το πνεύμα του, η ενεργός του δύναμις, πραγματοποιεί τους σκοπούς του προς αίνον του και για το αιώνιο καλό εκείνων που τον αγαπούν. Δεν θα οδηγήση μ’ αυτό ο Θεός την κοινωνία Νέου Κόσμου στις ημέρες που είναι μπροστά μας; Εμφατικώς, Ναι! Μέσω της κοινωνίας Νέου Κόσμου θα οδηγηθήτε με την ενεργό του δύναμι στο μέλλον που παρέχει θαυμαστές ελπίδες; Μπορείτε!—Παροιμ. 10:22