Πολεμήστε τον Υλισμό για τη Ζωή Σας

1, 2. (α) Πώς μπορεί ο υλισμός να παραβληθή προς το ρεύμα το κάτω από την επιφάνεια; (β) Γιατί ο υλισμός είναι ένας τόσο τρομερός εχθρός;

ΗΤΑΝ μια θερμή διαυγής ημέρα του θέρους και η παραλία έλαμπε στο ηλιόφως. Εδώ κι εκεί ομάδες ανθρώπων απελάμβαναν πλήρως τα θέλγητρα της ακρογιαλιάς. Εκείνοι που ελούοντο κοντά στην ακτή όπου έσπαζαν τα κύματα, αντανακλούσαν επίσης την ευτυχή αυτή διάθεσι. Παντού χαρά και ικανοποίησις μαρτυρούσαν ότι όλοι εκεί είχαν μια ευκαιρία αναψυχής. Προς όφελος των κολυμβητών είχε προσδιορισθή μια ζώνη ασφαλείας. Όλοι συνετά έδιναν προσοχή στη ζώνη αυτή, διότι εγνώριζαν ότι το να αποπλανηθούν πέρα απ’ αυτή θα επέφερε μόνο ταραχή. Εν τούτοις, έπειτα από επανειλημμένες προειδοποιήσεις, ένας κολυμβητής ερριψοκινδύνευσε ανόητα να βγη έξω από τη ζώνη ασφαλείας και προφανώς ηυχαριστείτο να κολυμβά στα βαθιά νερά. Τότε ένας ύπουλος και ισχυρός εχθρός επετέθη. Εσύρθη βίαια στα πόδια του, ανερριχήθη στο σώμα του· τον επίεσε από κάθε πλευρά. Τον περιέπλεξε, τον συνέστρεψε και τον εκτύπησε ώσπου κάθε αίσθησις διευθύνσεως εχάθη. Αληθινά, ο άνθρωπος αυτός ενεπλάκη σ’ έναν αγώνα ζωής και θανάτου· πιασμένος στο κάτω από την επιφάνεια ισχυρό ρεύμα, επάλαιε για τη ζωή του. Εφαίνετο σαν να είχε τελείως υποκύψει σ’ αυτόν τον ισχυρό εχθρό, όταν μια ομάς σωτηρίας τον έφθασε και τον έσυρε στην ακτή. Εκεί εκοίτετο εξαντλημένος, πολύ πιθανώς ένα άλλο ακόμη θύμα του θανασίμου αυτού εχθρού.

² Σήμερα στην επιφάνεια τα πράγματα μπορεί να φαίνωνται ήρεμα· αλλά σαν ένα ρεύμα κάτω από την επιφάνεια, ο υλισμός μπορεί να σας σύρη με φαυλότητα και να σας εξαφανίση. Τούτο άσχετα με το πόσο δυνατός μπορεί κανείς να φαίνεται πως είναι. Καθημερινά ο κόσμος αυτός, με την απατηλή προπαγάνδα του, επιτίθεται και τραβά δυνατά τη διάνοια. Αν ο Χριστιανός δεν σταθή μέσα σε ασφαλή όρια, χρησιμοποιώντας το πνεύμα μιας υγιούς διανοίας, και δεν αντισταθή στον πειρασμό ν’ αποπλανηθή πέρα από τα όρια αυτά, θα μπορούσε να πνιγή, βυθισμένος στη στροβιλιζόμενη θάλασσα του υλισμού. Ο υλισμός είναι κτηνώδης, άσπλαγχνος, δεν φείδεται κανενός, και όμως φαίνεται τελείως αθώος. Έτσι είναι περισσότερο ακόμη ένας τρομερός εχθρός. Αλλά, για να τον πολεμήσωμε, πρέπει να τον κατανοήσωμε. Πρέπει να είμεθα ενήμεροι της παρουσίας του και ν’ αντισταθούμε στις διεισδύσεις του. Πρέπει να μάθωμε να τον αναγνωρίζωμε και ν’ ανθιστάμεθα σ’ αυτόν. Επομένως, τι είναι υλισμός, πώς ενεργεί, και πώς μπορούμε να τον πολεμήσωμε επιτυχώς;

3. Πώς μπορεί να ορισθή ο υλισμός, και σε ποια επιθυμία κάνει έκκλησι, σύμφωνα με τον Ιωάννη;

³ Πρώτ’ απ’ όλα, ο υλισμός αποτελεί κοσμικότητα. Είναι το αντίθετο εκείνου που είναι πνευματικό· είναι γήινος και σαρκικός. Είναι μια φιλοσοφία που γεννήθηκε από έναν άπιστο κόσμο και υποστηρίζεται από τις ψευδείς αξίες ενός συστήματος, που κατέστη πτωχό σε αληθινές πνευματικές αξίες. Μεγαλοποιεί τα κατορθώματα του ανθρώπου και υποτιμά την αξία του Ιεχωβά Θεού και του λόγου του στη ζωή μας. Με λίγα λόγια, ενώ φαίνεται ότι είναι ευεργέτης της ανθρωπότητος, είναι εξίσου θανατηφόρος όσο ένα ρεύμα κάτω από την επιφάνεια, εξίσου επίβουλος όσο και η υγρή άμμος. Ο υλισμός, καθώς εναντιώνεται στον Ιεχωβά Θεό και σε όλες τις δίκαιες αρχές του, ποτέ δεν θα επιζήση από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Μαζί με όλες τις άλλες εγκόσμιες φιλοσοφίες, είναι καταδικασμένος σε καταστροφή σ’ αυτή την επικείμενη μάχη. Σήμερα, όμως, πολλοί, είτε το γνωρίζουν πλήρως είτε όχι, δοκιμάζονται λεπτά από την απειλή του υλισμού, και όχι ολίγων εσβέσθη η πνευματικότης. Ο απόστολος Ιωάννης λέγει: «Παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.» (1 Ιωάν. 2:16, 17) Έτσι ο υλισμός κάνει έκκλησι στις πιο ιδιοτελείς επιθυμίες, στην αυτοϊκανοποίησι, και πρέπει ν’ αντισταθούμε σ’ αυτόν αν πρόκειται να διαφυλάξωμε τη ζωή μας σ’ αυτούς τους κρισίμους καιρούς.

4. Πόσο παλαιός είναι ο υλισμός, και ποια σοφή συμβουλή έδωσε ο Μωυσής σχετικά με αυτόν;

⁴ Μερικοί φρονούν ότι ο υλισμός είναι νέος σ’ αυτή τη γενεά. Αντιθέτως, είναι παλαιός όσο και ο ίδιος ο άνθρωπος. Επειδή είναι ύπουλος και παραπλανητικός, πρέπει να τον πολεμήσωμε, για να μας βοηθήση δε ο Ιεχωβά κατηύθυνε να αναγραφούν για μας στον λόγο του, τη Γραφή, πολλά διδακτικά μαθήματα σχετικά με τον υλισμό. Ο Μωυσής διεκήρυξε ότι ο Ισραήλ έπρεπε να τον πολεμήση: «Όταν φάγης, και χορτασθής, θέλεις ευλογήσει Ιεχωβά τον Θεόν σου επί της γης της αγαθής, την οποίαν σοι έδωκε. Πρόσεχε εις σεαυτόν μήποτε λησμονήσης Ιεχωβά τον Θεόν σου, αθετών τας εντολάς αυτού, και τας κρίσεις αυτού, και τα διατάγματα αυτού, τα οποία εγώ προστάζω εις σε σήμερον· μήπως, αφού φάγης και χορτασθής, και οικοδομήσης οικίας καλάς, και κατοικήσης, και οι βόες σου και τα πρόβατά σου αυξήσωσι, και πολυπλασιασθή το αργύριόν σου, και το χρυσίον σου, και πάντα όσα έχεις αυξήσωσι, μήπως τότε υψωθή η καρδία σου και λησμονήσης Ιεχωβά τον Θεόν σου, όστις σε εξήγαγεν εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας.» (Δευτ. 8:10-14, ΜΝΚ) Επρόσεξε ο Ισραήλ αυτή τη σοφή συμβουλή; Οι σελίδες της ιστορίας οριστικά απαντούν Όχι. Όταν ο Ισραήλ ευημέρησε, εκαυχήθη στην ίδια του ισχύ και δύναμι. Είπε κατ’ ουσίαν, «Αι χείρες μας έκαμαν αυτόν τον πλούτον.» Ετίμησαν τον εαυτό τους και όχι τον Θεό που έκαμε αύτη την ευημερία δυνατή γι’ αυτούς.

5. Γιατί, σύμφωνα με τον Δαβίδ, είναι αφροσύνη να εμπιστευώμεθα στα μέσα της διατηρήσεώς μας;

⁵ Ο Δαβίδ έδειξε ότι ο υλισμός είναι εσφαλμένος. «Οίτινες ελπίζουσιν εις τα αγαθά αυτών, και καυχώνται εις το πλήθος του πλούτου αυτών· ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν.» (Ψαλμ. 49:6, 7) Επομένως, πολλοί τυφλώνονται από έναν υλιστικό τρόπο ζωής, επιτρέποντας να τους αποσπάση τις πραγματικές χαρές, που μια από τις μεγαλύτερες είναι η απόκτησις ακριβούς γνώσεως, η οποία οδηγεί στη ζωή και στην υπεράσπισι του ονόματος του Ιεχωβά. Ο πλούτος δεν μπορεί βεβαίως να αγοράση ζωή για κανένα. Δεν θα ήταν καλύτερα να ευαρεστήσωμε τον Θεό και τον Χριστό και να μάθωμε τον αληθινό δρόμο που οδηγεί στη ζωή αντί να κυνηγούμε τον άνεμο;

6. Ποιο λαμπρό παράδειγμα επρομήθευσε ο πλούσιος Ιώβ ως προειδοποίησι εναντίον του υλισμού;

⁶ Ο Ιώβ μάς έδωσε επίσης κάποια λαμπρή συμβουλή που δείχνει πόσο παραπλανητικός είναι ο υλισμός. Μολονότι αυτός ήταν ένας εξαιρετικά πλούσιος άνθρωπος, δεν μπορεί να λεχθή ότι ήταν υλιστής. Γιατί; Επειδή το φρόνημά του ήταν ορθό. Η αντίληψίς του περί αξιών ήταν ορθή. Το πρώτιστο ενδιαφέρον του δεν ήταν για τα υλικά του πλούτη αλλά για τη λατρεία του προς τον Θεό. Γι’ αυτόν είναι γραμμένο: «Διότι ο παρά του Θεού όλεθρος ήτο εις εμέ φρίκη, και δια την μεγαλειότητα αυτού δεν ήθελον δυνηθή να ανθέξω. Αν έθεσα εις το χρυσίον την ελπίδα μου, ή είπα προς το καθαρόν χρυσίον, Συ είσαι το θάρρος μου, αν ευφράνθην διότι ο πλούτος μου ήτο μέγας, και διότι η χειρ μου εύρηκεν αφθονίαν, και τούτο ήθελεν είσθαι ανόμημα κατάδικον· διότι ήθελον αρνηθή τον Θεόν τον Ύψιστον.»—Ιώβ 31:23-25, 28.

7. Για ποιο λόγο ο τρίτος τύπος σπόρου, που αναφέρεται στην παραβολή του Ιησού για τον σπορέα, δεν καρποφορεί; Πώς εφαρμόζεται αυτό σήμερα;

⁷ Ο Ιησούς, επίσης, διευκρίνισε τους κινδύνους του υλισμού. Έδωσε μια δυνατή παραβολή που περιγράφει τέσσερες τύπους ανθρώπων, τους οποίους επηρεάζει το κήρυγμα τούτου του ευαγγελίου της Βασιλείας. Οι πρώτοι δύο τύποι δεν εδέχοντο καθόλου το κήρυγμα, διότι ο λόγος είχε ολίγη μόνο ή δεν είχε καμμιά διείσδυσι στις σκληρές καρδιές των. Τώρα παρατηρήστε τον τρίτο τύπο. «Και οι εις τας ακάνθας σπειρόμενοι είναι ούτοι, οίτινες ακούουσι τον λόγον· και αι μέριμναι του αιώνος τούτου, και η απάτη του πλούτου, και αι επιθυμίαι των άλλων πραγμάτων εισερχόμεναι συμπνίγουσι τον λόγον, και γίνεται άκαρπος.» Σημειώστε εδώ ότι ο Ιησούς δείχνει ότι τα άτομα αυτά έχουν εσφαλμένη αντίληψι περί αξιών. Δίνουν πολύ μεγάλη έμφασι στα υλικά πράγματα, αποκλείοντας τελείως τα πνευματικά. Αυτό είναι το σφάλμα που διέπραξαν και θα τους στοιχίση τη ζωή τους.—Μάρκ. 4:18, 19.

8. (α) Εξηγήστε πώς και γιατί ο γεωργός πολεμά για τη ζωή των γεννημάτων του. (β) Πώς μπορεί ο καρπός της Βασιλείας να καλυφθή από τη σκιά του υλισμού;

⁸ Περαιτέρω, τι κάνει ένας γεωργός όταν βλέπη ότι τα αγριόχορτα συμπνίγουν τα γεννήματα, από τα οποία εξαρτώνται τα χρειώδη της ζωής του; Ο γεωργός πηγαίνει στον αγρό και αγωνίζεται για τη ζωή την ίδια των γεννημάτων του και χρησιμοποιεί κάθε μέσον που διαθέτει για να ξερριζώση και να αποκόψη τα αγριόχορτα, ώστε τα γεννήματά του να αυξήσουν και να φέρουν καρπό. Περαιτέρω, αν τα αγριόχορτα γίνουν πολύ ψηλά, μπορούν να καλύψουν με τη σκιά τους τα γεννήματα που αυξάνουν. Έτσι επίσης, αν επιτρέψωμε στον υλισμό ν’ αυξήση παράπλευρα στον αληθινό καρπό του λόγου του Θεού μέσα στις καρδιές μας, τότε ο καρπός αυτός μπορεί εύκολα να καλυφθή από τη σκιά του υλισμού. Όπως ακριβώς ο γεωργός πολεμά για η ζωή των γεννημάτων του, έτσι κι εμείς ως Χριστιανοί πρέπει να πολεμούμε για τους καρπούς της διακονίας της Βασιλείας και να μην επιτρέπωμε στα αγριόχορτα του υλισμού να αποπνίγουν ή εμποδίζουν την αύξησί των. Ξεριζώστε τον υλισμό, εκθέτοντάς τον στο καυστικό φως του λόγου του Θεού και έτσι κάμετέ τον να μαραθή και να πεθάνη.

9. Γιατί ο υλισμός μπορεί να καταλάβη ισχυρά ένα άτομο προτού παρατηρηθή και πώς μπορεί ν’ αποφευχθή αυτή η κατάστασις;

⁹ Βλέπομε, λοιπόν, την ανάγκη να πολεμήσωμε τον υλισμό για να μην κάμη εισβολές. Εν τούτοις, επειδή είναι τόσο ύπουλος, πολύ συχνά μένει απαρατήρητος ώσπου καταλαμβάνει ισχυρά ένα άτομο. Αξίζει, επομένως, ν’ αναγνωρίσωμε τα συμπτώματά του για να μπορέσωμε να εμποδίσωμε το ξεκίνημά του. Πρώτ’ απ’ όλα, όμως, ο Παύλος μάς λέγει ότι ο Ιεχωβά περιμένει από τον λαό του να προνοή για τα αναγκαία υλικά πράγματα· δεν πρέπει να κάμωμε σύγχυσι τούτου με τον υλισμό. Ο Παύλος λέγει: «Αλλ’ εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού, και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστιν, και είναι απίστου χειρότερος.» (1 Τιμ. 5:8) Έτσι πρέπει ν’ αντιμετωπίσωμε τις κατάλληλες και Γραφικές υποχρεώσεις που έχομε και ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτές. Οποιαδήποτε άλλη πορεία θα ήταν δυσάρεστη στον Ιεχωβά και θ’ αποτελούσε παραβίασι του λόγου του. Εν τούτοις, το σημείο, που θέλομε να κρατήται υπ’ όψιν είναι εκείνο που ο Ιησούς τονίζει στο κατά Λουκάν 12:15: «Και είπε προς αυτούς, Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.» Πρέπει, λοιπόν, να γίνη διάκρισις μεταξύ προμηθείας των αναγκαίων υλικών πραγμάτων και υπερβάσεως του ορίου τούτου με κλίσι προς τον υλισμό.

10. (α) Στην παραβολή του Ιησού για τον πλούσιον, ποια αρχή εξαίρεται; (β) Επομένως, ποια διάκρισις πρέπει να γίνη;

¹⁰ Για να διευκρινίση αυτό το σημείο, ο Ιησούς έδειξε ότι τα χωράφια κάποιου πλουσίου εκαρποφόρησαν άφθονα. Αυτός εσκέφθη ότι εκείνο που έπρεπε να κάμη ήταν να οικοδομήση μεγαλύτερες αποθήκες και κατόπιν να διάγη άνετη ζωή. Έκρινε ότι τα υλικά πλούτη ήσαν αρκετά για τις ανάγκες του. Εν τούτοις, σε όλα αυτά παρέλειψε να δώση δόξα στον Θεό και εβασίσθη τελείως στον υλικό του πλούτο, σκεπτόμενος πολύ ολίγο ή καθόλου την πνευματική ευημερία. Καθώς συνεχίζει η αφήγησις, «Ούτω θέλει είσθαι όστις θησαυρίζει εις εαυτόν, και δεν πλουτεί εις Θεόν.» (Λουκ. 12:16-21) Οι θησαυροί του απέτυχαν να τον σώσουν. Πραγματικά ο Ιησούς έδωσε τον κατάλληλο τρόπο ισορροπίας και την ορθή προοπτική στην πρότυπη προσευχή του όταν είπε: «Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος εις ημάς σήμερον.» (Ματθ. 6:11) Προσέξτε, δεν πρόκειται να δαπανώμεθα σε υλικόν προγραμματισμό μακράς εκτάσεως, αλλά να προνοούμε μόνο για μια ημέρα κάθε φορά. Αν θα γίνη κάποιος προγραμματισμός, αυτός πρέπει να είναι για την πνευματική πρόοδο, ακόμη δε και τότε, μόνο καθώς θέλει ο Ιεχωβά.

11. Ποια συμβουλή έδωσε ο Ιάκωβος όσον αφορά τον υλικό προγραμματισμό μακράς εκτάσεως;

¹¹ Ο Ιάκωβος εξηγεί καλά με παράδειγμα το σημείο αυτό όταν λέγη: «Έλθετε τώρα οι λέγοντες, Σήμερον ή αύριον θέλομεν υπάγει εις ταύτην την πόλιν, και θέλομεν κάμει εκεί ένα χρόνον, και θέλομεν εμπορευθή και κερδήσει· οίτινες δεν εξεύρετε το μέλλον της αύριον· διότι ποία είναι η ζωή σας; είναι τωόντι ατμός όστις φαίνεται προς ολίγον, και έπειτα αφανίζεται· αντί να λέγητε, Εάν ο Ιεχωβά θελήση, και ζήσωμεν, θέλομεν κάμει τούτο ή εκείνο.» (Ιάκ. 4:13-15, ΜΝΚ) Αυτή, λοιπόν, είναι η κατάλληλη ισορρόπησις, και πόσο εσφαλμένα είναι να κάνωμε σχέδια για την απόκτησι υλικού πλούτου, όταν δεν γνωρίζωμε τι θα φέρη μια ημέρα!

12. Μπορεί ο πτωχός, καθώς και ο πλούσιος, να επηρεασθή από τον υλισμό; Γιατί;

¹² Ένα άλλο σημείο άξιο εξετάσεως είναι ότι ο υλισμός δεν σέβεται πρόσωπα. Όπως και το ρεύμα το κάτω από την επιφάνεια, έτσι και ο υλισμός δεν δείχνει προτίμησι για τον πλούσιο ή για τον πτωχό, για τον νέο ή για τον ηλικιωμένο. Η όρεξίς του είναι άπληστη και αχόρταστη. Συχνά νομίζομε ότι ο πλούσιος μόνο μολύνεται απ’ αυτόν. Ίσως επήγατε στο σπίτι ενός αδελφού και είδατε την πιο ωραία επίπλωσι, μια συσκευή τηλεοράσεως με οθόνη πλάτους είκοσι μιας ιντσών και το τελευταίο μοντέλο αυτοκινήτου και είπατε μέσα σας, «Πώς μπορεί ο αδελφός αυτός να κατέχη τέτοια πράγματα και να μην επηρεάζεται από τον υλισμό;» Εκείνα που είδατε μπορεί κάλλιστα να είναι μέσα στις οικονομικές δυνατότητες του αδελφού αυτού και να μην αποτελούν εμπόδιο στο να εκτελή τη διακονία της Βασιλείας. Πράγματι, μπορεί να χρησιμοποιή τα υλικά του μέσα συνετά και έτσι να βοηθή τον εαυτό του και άλλους στη διακονία. Αυτό είναι αξιοσύστατο. Εξ άλλου, ένας αδελφός που μπορεί να μην έχη τόσα πολλά, μπορεί να εργάζεται επιμελώς για κείνα που έχει. Μπορεί να έχη πολύ βυθισθή σε χρέη για να βρίσκεται στην ίδια γραμμή με τους πλουσίους. Επειδή πρέπει να εργάζεται και πέραν των κανονικών ωρών για ν’ αποκτήση επαρκή χρηματικά μέσα ώστε να προοδεύση υλικώς, αφαιρεί από τον χρόνο του για μελέτη, καταστρέφει την προοδευτική του άποψι για τον Νέο Κόσμο και γίνεται δούλος των υλικών επιθυμιών που τον καταναλίσκουν. Τι ανοησία! Πόσο πιο καλό θα ήταν ν’ ακολουθήση τη συμβουλή που δίνει ο Παύλος στην 2 Κορινθίους 8:12: «Εάν προϋπάρχη η προθυμία, είναι τις ευπρόσδεκτος, καθ’ όσα έχει, ουχί καθ’ όσα δεν έχει»! Ο Ιεχωβά, λοιπόν, μας κρίνει με βάσι εκείνα που έχομε και το πόσο φιλόξενοι είμεθα μ’ αυτά, και όχι με βάσι εκείνα που δεν έχομε.

13. Παράλειψις να κάμωμε τι, θα συμβάλη στην ενθάρρυνσι των ιδιοτελών τάσεων;

¹³ Επί πλέον, ο Παύλος, περιγράφοντας πώς να υπερνικούμε τις κοσμικές τάσεις και συνήθειες, εδήλωσε: «Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (Ρωμ. 12:2) Ναι, η παράλειψις του να εργάζεται κανείς επιμελώς γι’ αυτή τη μεταμόρφωσι, μπορεί να τον επηρεάση, είτε πτωχός είναι είτε πλούσιος, και μπορεί να καταστήση πολύ ευκολώτερο το να υποκύψη στις έμφυτες, ιδιοτελείς τάσεις της σαρκός. Έτσι, κανείς δεν είναι απηλλαγμένος από την ισχυρή επιρροή που εξασκεί ο υλισμός. Αυτός επηρεάζει όλες τις τάξεις.

14. Πώς μπορούν οι νέοι να πολεμήσουν τον υλισμό, και ποιον ρόλο μπορούν να παίξουν οι γονείς σ’ αυτό;

¹⁴ Έτσι βλέπομε, ότι όχι μόνο πρέπει και ο πλούσιος και ο πτωχός να πολεμούν τον υλισμό, αλλά και ο νέος και ο ηλικιωμένος πρέπει επίσης να τον αντιμάχωνται με όλη των την καρδιά. Ένας νέος θα χρειασθή να δεχθή με την καρδιά του τη συμβουλή του Εκκλησιαστού 11:9, 10: «Ευφραίνου, νεανίσκε, εν τη νεότητί σου· και η καρδία σου ας σε χαροποιή εν ταις ημέραις της νεότητός σου· και περιπάτει κατά τας επιθυμίας της καρδίας σου, και κατά την όρασιν των οφθαλμών σου· πλην έξευρε, ότι δια πάντα ταύτα ο [αληθινός] Θεός θέλει σε φέρει εις κρίσιν. Και αφαίρεσον τον θυμόν από της καρδίας σου, και απομάκρυνον την πονηρίαν από της σαρκός σου· διότι η νεότης και η παιδική ηλικία είναι ματαιότης.» Σ’ εκείνους, λοιπόν, που είναι νέοι, λέμε, Εργάζεσθε για μια ευνοϊκή κρίσι από μέρους του Ιεχωβά, όχι για τον τελευταίον τύπο αυτοκινήτου. Γιατί να μην κατευθύνετε τις ενέργειές σας στην ολοχρόνια υπηρεσία; Ένας οίκος Μπέθελ, η Σχολή Γαλαάδ και η υπηρεσία σκαπανέως είναι θαυμαστοί και αξιόλογοι αντικειμενικοί σκοποί. Εργασθήτε για έναν απ’ αυτούς. Επί πλέον, πόσο εσφαλμένο θα ήταν οι γονείς να ενθαρρύνουν τα τέκνα των ν’ αγωνίζωνται για υλικά πλούτη! Η πιο μεγάλη κληρονομία που μπορείτε να δώσετε στο παιδί σας είναι η επιθυμία να υπηρετή τον Ιεχωβά ολοχρονίως. Μη ματαιώνετε την είσοδο των τέκνων σας στην ολοχρόνια υπηρεσία ενθαρρύνοντάς τα να εργάζωνται για μεγάλους μισθούς έτσι ώστε η οικογένεια να μπορή τώρα ν’ απολαμβάνη μερικά από τα πιο ωραία πράγματα της ζωής. Ναι, οι νέοι, καθώς και οι ηλικιωμένοι, πρέπει ν’ αντισταθούν στον υλισμό, οι δε γονείς μπορούν να βοηθήσουν πολύ τα τέκνα τους προς την κατεύθυνσι αυτή.

15. Δίδοντας ένα κατάλληλο παράδειγμα για τα τέκνα τους, πώς θα παράσχουν οι γονείς ένα ισχυρό προπύργιο εναντίον του υλισμού;

¹⁵ Εκείνοι που δίνουν το κατάλληλο παράδειγμα διδάσκοντας τα τέκνα τους να εκτιμούν τις αληθινές πνευματικές αξίες, παρέχουν ένα λαμπρό μέσον καταπολεμήσεως της παραβάσεως. Δώστε ένα κατάλληλο παράδειγμα παρακολουθώντας και μετέχοντας στις συναθροίσεις τακτικά. Θυμηθήτε ότι η καλή εκπαίδευσις στα πρώτα χρόνια της διαπλάσεως του παιδιού θα παράσχη ένα πραγματικό θεμέλιο που θα χρησιμεύση αργότερα ως ισχυρό προπύργιο εναντίον του υλισμού. Γονείς, δώστε την οφειλόμενη προσοχή στο σημείο αυτό και αποκτήστε έτσι ανέκφραστες ευλογίες για τον εαυτό σας και για την οικογένειά σας. Ναι, αντισταθήτε στον υλισμό με το πνεύμα του Κολοσσαείς 3:23 (ΜΝΚ): «Παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά.» Τούτο περιλαμβάνει και το να έχωμε μια ισορροπημένη άποψι του υλικού πλούτου, διότι απαιτείται συνετή χρήσις των προσόδων. Αυτό είναι σε αρμονία με τις οδηγίες που δίδονται στις Παροιμίες 30:8: «Πτωχείαν και πλούτον μη δώσης εις εμέ.»

16. (α) Όμοιοι με στρατιώτας, πώς μπορούμε να διεξαγάγωμε πόλεμο εναντίον του υλισμού; (β) Δείξτε πώς ο Σατανάς μετακινεί με ευφυά στρατηγική μερικούς και τους φέρνει σε θέσι όπου είναι τρωτοί στην επίθεσι;

¹⁶ Οι αληθινοί Χριστιανοί κατανοούν ότι ο υλισμός τείνει να κατακτήση όλους τους ανθρώπους σ’ αυτόν τον κόσμο με τη φιλοσοφία του. Κατ’ ανάγκην η κατάκτησίς του θα είναι βραχεία. Εν τούτοις, θα απαιτήση πολλά θύματα, και γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να διεξαγάγωμε αμείλικτον πόλεμο εναντίον του σαν καλοί στρατιώται. Ο Παύλος λέγει: «Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, δια να αρέση εις τον στρατολογήσαντα.» (2 Τιμ. 2:4) Υπάρχει εδώ ένα διπλό μάθημα που πρέπει να μάθωμε. Πρώτον, ένας στρατιώτης δεν μπορεί να έχη διηρημένα συμφέροντα. Είναι ουσιώδες να είναι αποκλειστικά αφωσιωμένος στην υπόθεσί του· αλλιώς δεν θα είναι πραγματικός μαχητής. Δεύτερον, ένας στρατιώτης ενδιαφέρεται έντονα για τη νίκη. Όπως ακριβώς ένας στρατιώτης εκγυμνάζεται, μάχεται και διεξάγει αμείλικτον πόλεμο εναντίον του εχθρού για να κερδίση τη νίκη, έτσι κι εμείς πρέπει να πολεμήσωμε τον υλισμό. Ο πραγματικός εχθρός Σατανάς ή Διάβολος είναι επιδέξιος και ευφυής στον πόλεμο στρατηγικής. Έχει υπερφαλαγγίσει και δια στρατηγήματος καταβάλει μερικούς απομονώνοντάς τους μέσω της φλογερής των επιθυμίας για υλικά πράγματα. Αυτό τους έχει θέσει σε καίριο σημείο, όπου γίνονται εύκολη λεία για τους ενεδρεύοντας σκοπευτάς του Σατανά, τα δε αποτελέσματα μπορεί να είναι ολέθρια. Επομένως, κανείς δεν μπορεί να χαλαρώση τον αγώνα του ούτε για μια στιγμή. Πρέπει να μάθωμε πώς να χρησιμοποιούμε το πιο μεγάλο όπλο που έχομε εναντίον του υλισμού, την «μάχαιραν του πνεύματος». Εναντίον της καμμιά υλιστική φιλοσοφία δεν επιτυγχάνει, διότι μπορεί να κατακόψη και να απογυμνώση και τα πιο ευφυή επιχειρήματα που θα ήσαν υπέρ του υλισμού.

17. Γιατί ο λόγος του Ιεχωβά είναι ένα ισχυρό όπλο εναντίον του υλισμού, και πώς μπορούμε να πολεμήσωμε την απληστία;

¹⁷ Προς αυτή την κατεύθυνσι ο Παύλος έγραψε: «Ο λόγος του Θεού είναι ζων, και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν, και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας. Και δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.» (Εβρ. 4:12, 13) Μυστικά μπορεί να έχωμε υλιστικά σχέδια και να είμεθα ζηλότυποι για κείνο που κάποιος άλλος έχει. Αυτό κάποτε θα επηρεάσει τη σκέψι μας και θα μας κάμη να χάσωμε την ισορροπία και να γίνομε άπληστοι. Ο Ιεχωβά στον λόγο του δείχνει πόσο έντονη είναι η αντίθεσίς του προς την απληστία, διότι αυτό το περιέλαβε σε μια από τις Δέκα Εντολές. Η απληστία είναι πραγματικά η δύναμις της κακής επιθυμίας εν ενεργεία, και με τον καιρό οι σκέψεις ενός ατόμου θα οδηγήσουν στην πράξι, διότι, ‘όπου είναι ο θησαυρός, εκεί θα είναι και η καρδιά’. Πόσο ωφέλιμο, λοιπόν, είναι να μην αφήνωμε τις σκέψεις μας να ενδιατρίβουν σε υλιστικές ακατάλληλες επιθυμίες! Πρέπει να είμεθα ικανοποιημένοι με τα χρειώδη και ν’ αφήνωμε τη χαρά της υπηρεσίας του Ιεχωβά ν’ αποτελή την πραγματική μας ικανοποίησι. Η παράλειψις του ν’ αφήσωμε τις αρχές του λόγου του Θεού να κατευθύνουν τις σκέψεις μας, μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα το να πνιγούμε στη θάλασσα του υλισμού.

18. (α) Πώς μπορούν εύσχημοι συλλογισμοί να εξασθενίσουν την αντίστασί μας; (β) Εξηγήστε πώς μερικοί άφησαν την ιδιοτέλεια να τους κάμη να αποτιμήσουν ακατάλληλα τις υλικές ανάγκες της ζωής, και πώς μπορούμε ν’ αποκόψωμε τους έξυπνους αυτούς συλλογισμούς;

¹⁸ Περαιτέρω, για να διευκρινίσωμε πόσο ζωτικό είναι το ν’ αποκόψωμε τους ψευδείς συλλογισμούς εφαρμόζοντας τις αρχές του λόγου του Θεού, ας παρατηρήσωμε έναν αδελφό, ο οποίος φρονεί ότι υπάρχουν πάρα πολλές συναθροίσεις. Αυτός πιστεύει ότι μπορεί να συμβαδίζη ωραία με την αλήθεια παραλείποντας μια ή δύο συναθροίσεις και συγχρόνως χρησιμοποιώντας αυτά τα βράδια στο να εργάζεται περισσότερες ώρες για να έχη μεγαλύτερο μισθό. Βαυκαλίζεται με την ιδέα ότι δεν είναι δυνατόν να χάνη πάρα πολλά αν λείπη από μια ή δύο συναθροίσεις. Εν τούτοις, εκείνο που αποτυγχάνει ν’ αναγνωρίση είναι ότι έχει αφαιρέσει τους μοχλούς και επέτρεψε να κατευθύνουν τη σκέψι του και την πορεία της ζωής του οι ύπουλες διεισδύσεις του υλισμού. Ο αδελφός αυτός και η σύζυγός του φρονούν ότι χρειάζονται μια πληρέστερη συλλογή ενδυμάτων. Όχι, δεν στερούνται τον αναγκαίο ιματισμό. Κάνουν μια καλή εμφάνισι στην υπηρεσία και στις συναθροίσεις, αλλά τώρα θέλουν περισσότερα ενδύματα. Η ιματιοθήκη των δεν θα ήταν πλήρης αν δεν θα είχαν την κατάλληλη ακριβώς ενδυμασία για κάθε περίπτωσι. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά επρομήθευσε κάθε συνάθροισι για έναν ιδιαίτερο σκοπό, και το να χλευάζη κανείς αυτή τη διάταξι σημαίνει ότι έχασε το πνεύμα του Ιεχωβά. Τι είναι πιο σπουδαίο στα όμματα του Ιεχωβά: ο ωραίος ιματισμός αυτού του κόσμου ή ο άφθαρτος ιματισμός του πράου και ησύχου πνεύματος; (1 Πέτρ. 3:4) Πόσο επιδέξια ο Σατανάς κάνει έκκλησι στην επιθυμία των οφθαλμών και στην αλαζονεία του βίου για να δελεάση και απομακρύνη ένα άτομο από την οργάνωσι του Ιεχωβά! Μια φαινομενικά αβλαβής ενέργεια από μέρους του αδελφού αυτού γίνεται μια βαθιά περιχαρακωμένη συνήθεια και θα χρειασθή να κάμη μια πλήρη αντιστροφή αν πρόκειται να νικήση στη μάχη εναντίον του υλισμού. Αποκόψτε αυτούς τους έξυπνους συλλογισμούς που ευνοούν τον υλισμό με αποτελεσματική χρησιμοποίησι της «μαχαίρας του πνεύματος». Σταματήστε τις ακατάλληλες και περιττές επιθυμίες, ώστε να μη ριζώσουν. Να είσθε ικανοποιημένοι με ολιγώτερα από υλική άποψι για να είσθε πλούσιοι από πνευματική άποψι.