Πράττετε τα Πάντα Σύμφωνα με την Οδόν του Ιεχωβά
«Και τα ώτά σου θέλουσιν ακούσει λόγον όπισθέν σου, λέγοντα, Αύτη είναι η οδός, περιπατείτε εν αυτή· όταν στρέφησθε επί τα δεξιά, και όταν στρέφησθε επί τα αριστερά.»—Ησ. 30:21.
1. Πώς μπορούμε να φθάσωμε να γνωρίζωμε τον Θεό; Και ποια ερωτήματα χρειάζονται απάντησι;
ΜΟΝΟ με το να φθάσωμε να γνωρίζωμε τον Ιεχωβά, τον Μέγαν Ζωοδότην, έχομε ελπίδα διαρκούς ζωής. Πρέπει να γνωρίζωμε τις οδηγίες του για μας, τι απαιτεί από μας, την οδό που θέλει να ακολουθήσωμε. Γι’ αυτό ακριβώς ο ψαλμωδός Δαβίδ είπε: «Δίδαξόν με την οδόν σου, Ω ΚΥΡΙΕ, και οδήγησόν με εις οδόν σαφή.» (Ψαλμ. 27:11, ΚΕΜ) Μολονότι για πολλούς αι οδοί του Θεού είναι ασαφείς και περίπλοκοι, για ένα άτομο που ειλικρινά και ταπεινά ερευνά για γνώσι, η οδός του Θεού γίνεται σαφής, οδός καθαρά σημειωμένη για να την ακολουθήσωμε. Μπορούμε να ερευνήσωμε για τον Ιεχωβά με μια εξέτασι του σύμπαντος και του κόσμου στον οποίο ζούμε, και βλέπομε ότι ο Ιεχωβά είναι ένας δημιουργικός Θεός, ένας Θεός απεριορίστου δυνάμεως, ένας Θεός σοφίας και γνώσεως. Αλλά ποιο είναι το όνομά του; Ποιος είναι ο προορισμός του ανθρώπου; Γιατί θλίψεις και δυστυχία εξακολουθούν να υπάρχουν στη γη; Προέρχονται αυτά τα πράγματα από τον Θεό; Απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα όσον αφορά την οδόν που είναι ενώπιόν μας μπορούμε να εύρωμε μόνο αν στραφούμε στον αποκεκαλυμμένο λόγο του, τη Γραφή.
2. (α) Τι είδους Θεός είναι ο Ιεχωβά; (β) Ποια διάθεσι πρέπει να έχωμε;
2 Μέσω του λόγου του ο Ιεχωβά αποκαλύπτεται σ’ εμάς ως ο Παντοκράτωρ, ο Άρχων του σύμπαντος, παντοδύναμος, και όμως ελεήμων, στοργικός και αγαθός. Εκτός του ότι είναι ένας δημιουργικός Θεός, ένας Θεός δράσεως και έργου, βρίσκομε επίσης ότι είναι ακριβής τηρητής του χρόνου, όπως αποκαλύπτεται στη θεία προφητεία. (Εκκλησ. 3:17) Δεν είναι Θεός που κρύβει τις κατευθύνσεις του από μας, Θεός που επιθυμεί να παραμένη κρυμμένος από τους ανθρώπους, αλλά, μάλλον, επιθυμεί να γνωρίζωμε αυτόν και εκείνο που απαιτεί από μας για ν’ αποκτήσωμε αιώνια ζωή. Καθώς είπε ο Πέτρος: «Μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» (2 Πέτρ. 3:9) Καθώς, λοιπόν, προσπαθούμε να μάθωμε για τον Ιεχωβά, αυτός θα μας βοηθήση και θα μας οδηγήση στον ορθό δρόμο όταν αποπλανώμεθα προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά. Η διάθεσίς μας πρέπει να είναι η διάθεσις ενός παιδιού απέναντι των γονέων του, η διάθεσις του να ζητούμε κατανόησι και ν’ ακολουθούμε τις ορθές οδηγίες που λαμβάνομε. Όπως ακριβώς ένα παιδί προσπαθεί να μιμηθή τον πατέρα του και τη μητέρα του, έτσι κι εμείς πρέπει να μιμούμεθα πιστά τις ορθές αρχές του Ιεχωβά και της ομοίας με σύζυγο οργανώσεώς του. Καθώς ενεργούμε έτσι, θα εύρωμε ότι η οδός του Ιεχωβά δεν είναι μόνο μια σαφής οδός, μια οδός που γίνεται ευκρινής για μας ώστε να την ακολουθήσωμε, αλλ’ επίσης μια οδός δικαιοσύνης. Έτσι η Μετάφρασις Νέου Κόσμου αποδίδει ως εξής την προσευχή του Δαβίδ στον Ψαλμό 27:11: «Δίδαξόν με, ω Ιεχωβά, την οδόν σου, και οδήγησόν με εις οδόν ευθύτητος ένεκα των εχθρών μου.»
3. Γιατί είμεθα συνετοί αν εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά;
3 Ως ο Δημιουργός μας, ο Ιεχωβά γνωρίζει τι προάγει τα καλύτερά μας συμφέροντα. Η άποψίς του είναι πολύ πιο εξέχουσα και πιο υψηλή από τις δικές μας. Αυτός είναι σε θέσι να βλέπη τις παγίδες και τους κινδύνους πολύ προτού μπορέσωμε να τους ιδούμε εμείς. Η σοφία του δεν βασίζεται στην περιωρισμένη σοφία και πείρα που μπορούν οι άνθρωποι να επισωρεύσουν μέσα σε πενήντα απλώς χρόνια, ή περίπου τόσα, αλλά στη θεία σοφία των αιώνων. Για τούτο ο Ιεχωβά Θεός ορθώς λαμβάνει τη θέσι Κριτού μας, Νομοθέτου μας και Βασιλέως μας. Ως κατώτεροί του και ως εξαρτώμενοι από τον Ιεχωβά για ζωή, πρέπει βέβαια να ενδιαφερώμεθα έντονα να τον ευαρεστούμε με το να πράττωμε τα πάντα σύμφωνα με την οδόν του. Μπορούμε να το κάμωμε αυτό με την πεποίθησι ότι ο Ιεχωβά θα μας κατευθύνη σε μια οδό που όχι μόνο θα φέρη ευλογίες σ’ εμάς, αλλά και τιμή στο όνομά του. Αυτός πρέπει να είναι ο σκοπός της ζωής μας, το να μπορέσωμε με κάποιον τρόπο να υπηρετήσωμε δραστήρια τον Θεό μας και να τον τιμήσωμε. Όπως μας λέγει ο Ψαλμός 23 (ΜΝΚ), «Ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμήν μου. . . . Με οδηγεί εις τρίβους δικαιοσύνης χάριν του ονόματος αυτού.» Θα κάμωμε καλά ν’ ακολουθήσωμε πρόθυμα αυτή την πορεία υπό την διεύθυνσιν του Μεγάλου Ποιμένος, όπως τα πρόβατα ακολουθούν τη σοφή και ασφαλή καθοδηγία ενός ποιμένος. Καθώς λέγουν οι Παροιμίες 3:5-7 (ΜΝΚ) «Έλπιζε επί τον Ιεχωβά εξ όλης σου της καρδίας, και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου· εν πάσαις ταις οδοίς σου αυτόν γνώριζε, και αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματά σου. Μη φαντάζεσαι σεαυτόν σοφόν· φοβού τον Ιεχωβά, και έκκλινον από κακού.»
4. Πώς μπορούμε να γνωρίζωμε τι επιφυλάσσει το μέλλον;
4 Πολλοί φρονούν ότι εφ’ όσον διάγουν μια καλή ζωή, εκκλίνοντας από το κακό, θα βρεθούν στην οδόν του Ιεχωβά και αυτό είναι όλο εκείνο που έχουν ανάγκη. Εν τούτοις, μπορεί να έχουν πολύ ολίγη Γραφική γνώσι. Όταν ερωτηθούν για το μέλλον και ποιος είναι ο σκοπός του Θεού για τη γη όσον αφορά τους πιστούς ανθρώπους, θ’ απαντήσουν, ‘Μόνο ο Θεός γνωρίζει’. Είναι αλήθεια ότι ο Θεός γνωρίζει, αλλ’ αυτός, επίσης, δίδει τέτοια γνώσι σ’ εκείνους που την επιθυμούν. Το Αμώς 3:7 (ΑΣ) μας βεβαιώνει: «Βεβαίως Ιεχωβά ο Θεός δεν θέλει κάμει ουδέν, χωρίς να αποκαλύψη το απόκρυφον αυτού εις τους δούλους αυτού τους προφήτας.» Ο Ιεχωβά απεκάλυψε τους σκοπούς του στον λαό του μέσω τον σελίδων του λόγου του. Ένα από τα πολλά εδάφια που μιλούν για το μέλλον της γης βρίσκεται στον Ψαλμό 37:11, που λέγει: «Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.» Η πληροφορία αυτή αναγράφεται για να την διαβάσωμε και να την μελετήσωμε εμείς, ώστε να γνωρίσωμε τον σκοπόν του Ιεχωβά.
5. Είναι αρκετό για να ευαρεστήση κανείς τον Θεό το να διάγη καλή ζωή;
5 Ο Ιησούς ανεγνώριζε ότι το να διάγη απλώς μια καλή ζωή δεν ήταν όλο εκείνο που απαιτούσε ο Θεός απ’ αυτόν· αλλιώς θα μπορούσε να συνεχίση την ήσυχη ζωή που περνούσε ως ξυλουργός ως την ηλικία των τριάντα ετών. Εγνώριζε ότι η προσωπική υπηρεσία προς τον Δημιουργό αποτελούσε, επίσης, μέρος του να πράττωμε τα πάντα σύμφωνα με την οδόν του Ιεχωβά, και σε τούτο έθεσε το υπόδειγμα για μας. Με το ν’ ακολουθούμε αυτή την πορεία αποκτούμε κατανόησι του λόγου του Θεού και τη μεγάλη ευτυχία που προέρχεται από το να υπηρετούμε αυτόν. Το Παροιμίαι 3:13-18 σχολιάζει τούτο λέγοντας: «Μακάριος ο άνθρωπος όστις εύρηκε σοφίαν, και ο άνθρωπος όστις απέκτησε σύνεσιν· . . . Μακρότης ημερών είναι εν τη δεξιά αυτής· . . . Αι οδοί αυτής είναι οδοί τερπναί, και πάσαι αι τρίβοι αυτής ειρήνη. Είναι δένδρον ζωής εις τους εναγκαλιζομένους αυτήν· και μακάριοι οι κρατούντες αυτήν.» Ο Θεός δεν προτίθεται να περιορισθή σε μια τάξι κλήρου αυτή η μακαριότης του να τον γνωρίζη κανείς, αλλ’ αυτή είναι προσιτή σε κάθε άτομο που ζητεί αληθινή σοφία και κατανόησι με μελέτη της Γραφής. Χρειάζεται προσπάθεια από μέρους μας για να την συλλάβωμε και να την κάμωμε δική μας, αλλ’ αν ενεργούμε έτσι και εξακολουθούμε να την κρατούμε στερεά θα είμεθα μακάριοι.
6. Μήπως ο Ιησούς επίστευε σε πολλούς τρόπους υπηρεσίας προς τον Θεό;
6 Ο Ιεχωβά δεν επρομήθευσε πολλούς τρόπους υπηρεσίας προς αυτόν σύμφωνα με την προσωπική ιδιοτροπία ή φαντασιοπληξία του ατόμου, κάτι που προσαρμόζεται στις τάσεις του ατόμου. Είναι ο Θεός υποχρεωμένος να ικανοποιή τις ορέξεις των ανθρώπων; Ή δεν είμεθα εμείς δικαίως οι δούλοι του Δημιουργού μας; Δεν μπορούμε τυφλά ν’ ακολουθούμε τις τάσεις μας και να ελπίζωμε να βρούμε το μονοπάτι που αρέσει στον Θεό. Προς κάθε κατεύθυνσι που κυττάζομε, βλέπομε μια άλλη θρησκεία, μια διαφορετική φιλοσοφία, μια άλλη θεωρία για τη ζωή. Πολλοί πιστεύουν με ευχαρίστησι ότι κάθε τρόπος λατρείας είναι εν τάξει και ότι όλοι θα λάβουν την ίδια ανταμοιβή. Αλλ’ αυτό δεν είναι ό,τι εδίδαξε ο Ιησούς. Στο κατά Ματθαίον 7:13, 14 μας λέγει: «Πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.» Ότι αυτό δεν αναφέρεται απλώς στους απίστους ή στον ειδωλολατρικό κόσμο γίνεται αντιληπτό από το περαιτέρω σχόλιό του: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε· αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς.» (Ματθ. 7:21) Ο Ιησούς περαιτέρω ανεφέρθη στους θρησκευτικούς ηγέτας της εποχής του: «Πάσα φυτεία, την οποίαν δεν εφύτευσεν ο Πατήρ μου ο ουράνιος, θέλει εκριζωθή. Αφήσατε αυτούς· είναι οδηγοί τυφλοί τυφλών· τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει.» Αν επιθυμούμε ν’ αποφύγωμε τον βόθρο της καταστροφής, τότε πρέπει να κρατούμε τα μάτια μας ανοιχτά στον δρόμο που ο Ιεχωβά μάς κατευθύνει ν’ ακολουθήσωμε. Αυτός δεν είναι ο δρόμος της διηρημένης θρησκευτικής πίστεως ή της ανθρωπίνης φιλοσοφίας, αλλ’ η οδός της αληθείας του Ιεχωβά κι ένας δρόμος ευθύτητος.—Ματθ. 15:13, 14.
7. Αντιπαραβάλατε την πορεία του Κάιν και του Άβελ.
7 Δια μέσου των αιώνων, μια εκλογή ετίθετο πάντοτε ενώπιον των ανθρώπων. Για να μπούμε στο δρόμο που χαράσσει ο Ιεχωβά, ο Ιερεμίας μάς προέτρεψε να ζητήσωμε τας «αρχαίας τρίβους» της αληθινής λατρείας. Τις κατευθύνσεις αυτές μπορεί να τις ακολούθησαν άνθρωποι πριν από αιώνες, αλλά τα όσα ο Ιεχωβά απαιτεί από μας σε δίκαιες αρχές και αποκλειστική αφοσίωσι δεν έχουν αλλάξει. Ο Άβελ απεδείχθη ότι ήταν άνθρωπος πίστεως που ενήργησε σύμφωνα με την οδόν του Ιεχωβά και έτσι εκέρδισε την επιδοκιμασία Του. Από την αφήγησι της λατρείας του μπορούμε να δούμε ότι επειδή απλώς ένα άτομο είναι θρησκευτικό, αυτό δεν σημαίνει ότι βρήκε τον σωστό δρόμο. Τόσον ο Κάιν, όσο και ο Άβελ προσέφεραν θυσίες, και οι δύο φαινομενικά αφωσιωμένοι στον ίδιο Θεό, αλλά ο Άβελ προσέφερε τη θυσία του σύμφωνα με την οδόν του Ιεχωβά. Ακόμη και όταν ο Κάιν είδε ότι η θυσία του δεν ήταν ευπρόσδεκτη, αρνήθηκε να την μεταβάλη, αλλά επήγε εντελώς αντίθετα προς την οδόν του Ιεχωβά φονεύοντας τον αδελφό του. Αντί να περιπατήση ταπεινά με τον Θεό του, ο Κάιν εστασίασε και έγινε ένας περιπλανώμενος φυγάς, αποδιωγμένος από την οικογένειά του.—Εβρ. 11:4· Γέν. 4:1-16.
8. Είναι η εκπαίδευσις ή η θέσις αναγκαία για ευπρόσδεκτη λατρεία;
8 Έπειτα από αιώνες δύο άνδρες αντιμετώπισαν το ερώτημα της ορθής λατρείας. Και οι δύο ήσαν πολύ εκπαιδευμένοι στη σοφία του κόσμου, αλλά μόνο ο ένας ανεγνώριζε την ανώτερη σοφία τού να ενεργή σύμφωνα με την οδόν του Ιεχωβά. Όταν το ζήτημα της ελευθερίας της λατρείας ηγέρθη ενώπιον του Φαραώ, αυτός το απέρριψε, κραυγάζοντας, ‘Ποιος είναι ο Ιεχωβά, ώστε ν’ αφήσω τον λαό του να φύγη;’ Η καρδιά του εσκληρύνθη, η διάνοιά του εκλείσθη απέναντι της αιτήσεως του Μωυσέως για παροχή χρόνου θρησκευτικής αφοσιώσεως. Ο Φαραώ εδέσποζε σαν Θεός πάνω στους Αιγυπτίους και ο λόγος του έως τότε ήταν νόμος για τους Ισραηλίτας δούλους. Οι άνθρωποι προχωρούσαν έρποντας επάνω στις κοιλιές τους για να τον πλησιάσουν, αλλά δεν συνέβη το ίδιο και με τον Μωυσή, ο οποίος ήλθε εν ονόματι του Ιεχωβά. Αυτός ήταν ένας που επρόκειτο να γίνη ηγέτης εκατομμυρίων ανθρώπων, που είχε ανατραφή ως γυιος του Φαραώ, με τη γνώσι και υποστήριξι της Αιγυπτιακής παγκοσμίου δυνάμεως—αλλά με μια διαφορά. Ο Μωυσής ανεγνώριζε τον Ιεχωβά. Όταν του υπεδείχθη ο σκοπός και η οδός του Ιεχωβά, ήταν έτοιμος να τα ακολουθήση. Έπρεπε να εγκαταλείψη πολλά πράγματα: τους Αιγυπτίους φίλους του, τη χώρα της γεννήσεώς του, την ασφάλειά του και την «πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας»· αλλά ο Μωυσής έκαμε τη σοφή εκλογή. Δέκα φορές ο Φαραώ είχε την ευκαιρία να μέθη για τον Ιεχωβά και δέκα φορές εσκλήρυνε την καρδιά του. Τελικά ο Φαραώ ξεκίνησε έφιππος επικεφαλής των Αιγυπτίων πολεμιστών του εναντίον των Ισραηλιτών που αναχωρούσαν, μόνο και μόνο για να πεθάνη στην Ερυθρά Θάλασσα. Κανένα μνημείο δεν εσημείωσε τον τάφο αυτού του άφρονος Φαραώ, αλλά μόνο η μνήμη ότι αυτός ήταν ένας που επροκάλεσε τον Δημιουργό.
9. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι ενεργούσε σύμφωνα με την οδόν του Ιεχωβά;
9 Μπορεί να μην είμεθα εθνικοί άρχοντες όπως ήταν ο Φαραώ, ή να μην έχωμε την εκπαίδευσι και το περιβάλλον του Μωυσέως, αλλά κι εμείς έχομε να κάμωμε μια εκλογή. Η σοφή πορεία είναι να εύρωμε και ν’ ακολουθήσωμε την οδόν του Ιεχωβά. Ακόμη και ο Ιησούς ως τέλειος άνθρωπος δεν προσεπάθησε να ενεργήση με τον δικό του τρόπο, αλλά μάλλον με τον τρόπο του Ιεχωβά. Είπε, «Ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γείνη.» Όταν ο Σατανάς προσεπάθησε να τον παραπλανήση τον καιρό του πειρασμού του εφαρμόζοντας κακώς τη Γραφή, ο Ιησούς έδειξε ότι ανεγνώριζε τον γραπτό λόγο του Θεού, κατάλληλα εφαρμοσμένο, ως οδηγό του, λέγοντας: «Πάλιν είναι γεγραμμένον.» Με τούτο έδωσε το παράδειγμα για μας. Απέβλεπε στον ουράνιο Πατέρα του για να τον εκπαιδεύση και να τον οδηγήση στο να πράττη το τέλειο θέλημά του. Έλεγε, λοιπόν: «Απ’ εμαυτού δεν κάμνω ουδέν, αλλά καθώς με εδίδαξεν ο Πατήρ μου, ταύτα λαλώ.» (Ιωάν. 8:28) Δεν ήταν επηρεασμένος στο ν’ ακολουθή την ψευδή ηγεσία των κληρικών της εποχής του, αλλά σθεναρά τους εξέθετε ως τυφλούς οδηγούς. Θα κάμωμε καλά να οδηγούμεθα ομοίως από τον βέβαιον λόγον του Θεού και έτσι ν’ ακολουθούμε την οδόν του Ιεχωβά στη ζωή· διότι το Παροιμίαι 14:12 προειδοποιεί: «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον.»
10. Γιατί είναι ζωτικό να γνωρίζωμε την αλήθεια σήμερα;
10 Για να είμεθα βέβαιοι ότι ενεργούμε σύμφωνα με την οδόν του Ιεχωβά σήμερα, πρέπει να εξετάζωμε προσεκτικά τις οδηγίες που δίδει. Όπως ακριβώς η άγνοια του νόμου δεν αποτελεί δικαιολογία για παράβασι του νόμου, έτσι και η άγνοια της οδού του Ιεχωβά δεν θα μας δώση ζωή. Η οδός του Ιεχωβά ετέθη σήμερα ενώπιον των ανθρώπων όλων των εθνών και φθάνει τώρα ως τις πιο μακρινές γωνίες της γης όπως προείπε ο Ιησούς ότι θα εγίνετο, όταν είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 24:14) Ακόμη και στη λεγόμενη «σκοτεινή Αφρική» η αλήθεια πλησιάζει τους ανθρώπους. Μια πρόσφατη έκθεσις από ένα Κεντρικό Αφρικανικό Τμήμα της Εταιρίας Σκοπιά έλεγε: «Στα περασμένα δύο χρόνια έχομε διανείμει αρκετά αντίτυπα του ‘Τούτο το Ευαγγέλιον της Βασιλείας’ ώστε να εφοδιάσωμε με ένα αντίτυπο κάθε εγγράμματη οικογένεια στη χώρα, το δε βιβλίο ‘Αύτη Εστίν η Αιώνιος Ζωή’ διετέθη τουλάχιστον σε κάθε τέταρτο σπίτι εκείνων που μιλούν ‘Σιμπέμπα’, την πιο ομιλούμενη Αφρικανική γλώσσα σ’ αυτόν τον τομέα.» Έτσι, ακόμη και στην Αφρική, τη χώρα των «θάμνων», οι άνθρωποι μπορούν να λάβουν αυτή τη γνώσι που σημαίνει αιώνια ζωή.—Ιωάν. 17:3.
11. (α) Πώς έχει εκπλήρωσι το σημείο της παρουσίας του Ιησού; (β) Πώς εκδηλώνεται ο Ιεχωβά;
11 Ο Ιησούς όταν μιλούσε για το μεγάλο σημείο του καιρού μας, τη στενοχωρία των εθνών, τους πολέμους, τους λοιμούς και τους σεισμούς, είπε και για τη διαίρεσι των ανθρώπων σε δύο μεγάλες τάξεις. Από τη μία πλευρά θα ήσαν οι εριφοειδείς εχθροί του Δημιουργού, ενώ από την άλλη θα ήσαν οι πράοι και ευπειθείς προβατοειδείς άνθρωποι. Το διαιρετικό αυτό έργο γίνεται τώρα. Όλοι πρέπει τώρα να δείξουν ότι ανήκουν στη μία τάξι ή στην άλλη. Ο καιρός της αγνοίας περί του Θεού παρήλθε. Είναι τώρα καιρός να στραφούμε από την ανωφελή φιλονεικία μεταξύ φυλών στο να ενωθούμε στην καθαρή λατρεία του Δημιουργού. «Και έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης, και διώρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς, και τα οροθέσια της κατοικίας αυτών· δια να ζητώσι τον Κύριον, ίσως δυνηθώσι να ψηλαφήσωσιν αυτόν και να εύρωσιν.» Ο Παύλος κατόπιν υποδεικνύει την πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήσωμε, βεβαιώνοντάς μας ότι ο Θεός «δεν είναι μακράν από ενός εκάστου» που ειλικρινώς τον εκζητεί και εξετάζει τον λόγον του. Αλλά ποτέ δεν βρίσκομε την οδόν του αν τυφλά αποβλέπωμε σ’ ένα είδωλο ή ανδριάντα για καθοδηγία, μη κυττάζοντας ποτέ πέρα απ’ αυτά για να δούμε τον Δημιουργό όπως εκδηλώνεται στην ένδοξη δημιουργία του και αποκαλύπτεται μέσω του λόγου του. Ο Παύλος λοιπόν, μας λέγει: «Δεν πρέπει να νομίζωμεν τον Θεόν ότι είναι όμοιος με χρυσόν ή άργυρον ή λίθον, κεχαραγμένα δια τέχνης και επινοίας ανθρώπου.» Έδειξε την επείγουσα ανάγκη για απόκτησι γνώσεως της οδού του Θεού, λέγοντας: «Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι· διότι προσδιώρισεν ημέραν, εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη.» Μπορεί αληθινά να λεχθή ότι εκείνοι που παραμένουν τώρα σε άγνοια των σκοπών του Ιεχωβά, το κάνουν αυτό από ατομική τους εκλογή, επειδή ο Θεός έχει κάμει τον λόγο του προσιτόν σε όλο τον κόσμο.—Πράξ. 17:26-31.
12. Ποια διοργανωτική διάταξι επρομήθευσε ο Ιεχωβά; Γιατί;
12 Όπως προεγνώρισε ο Ιεχωβά, άνθρωποι όλων των εθνών ερευνούν τώρα σοβαρά για την αλήθεια. Επειδή δεν είναι ευχαριστημένοι με την πλατεία οδό της απωλείας, τον χαμηλό δρόμο της διαφθοράς, ζητούν την οδό που ο Ιεχωβά θέλει ν’ ακολουθήσουν. Όπως είπε ο Δανιήλ, «Πολλοί θέλουσι περιτρέχει, και η γνώσις θέλει πληθυνθή.» Ενόσω αυξάνομε τη γνώσι μας ερευνώντας προσωπικώς τις σελίδες της Βίβλου, ο Ιεχωβά προμηθεύει βοήθεια για μας. Στις ημέρες των αποστόλων είχε εγκαθιδρυθή μια οργάνωσις για την εκπαίδευσι και επίβλεψι των πρώτων Χριστιανικών εκκλησιών. Ο Ιησούς έθεσε το θεμέλιο της οργανώσεως αυτής εκλέγοντας ένα κυβερνών σώμα δώδεκα αποστόλων και άλλων ωρίμων ανδρών. Οι άνδρες αυτοί εξακολούθησαν να επιβλέπουν και διευθύνουν το έργο του κηρύγματος του καιρού εκείνου καθώς επεξετείνετο γοργά σε όλο τον γνωστό κόσμο ως τον θάνατό των. Ο Ιησούς εφανέρωσε ότι μια όμοια διάταξις θα εγκαθιδρύετο στον καιρό μας με την έγερσι μιας τάξεως «πιστού και φρονίμου δούλου» που θ’ απετελείτο από κεχρισμένους δούλους, για την παροχή της πνευματικής τροφής σε καιρό ανάγκης. Το αποτέλεσμα αυτής της θεοκρατικής επιβλέψεως είναι ένα ποίμνιο με ενότητα κατανοήσεως και δράσεως άσχετα με την προηγούμενη κατάστασι ή εκπαίδευσί των.—Δαν. 12:4· Ματθ. 24:45-47.
13. Ποια αντίθεσι βλέπομε μεταξύ του «Χριστιανικού κόσμου» και της κοινωνίας Νέου Κόσμου;
13 Αυτή η διοργανωτική διάταξις, που υποστηρίζεται από το πνεύμα του Ιεχωβά, είναι εκείνη που ενώνει την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά και καθιστά δυνατή την εκτέλεσι του καταπληκτικού έργου της αναγγελίας ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ σε ανθρώπους όλων των εθνών. Ο Ιεχωβά είναι Θεός δημιουργίας και παραγωγής, ο δε λαός του αντανακλά αυτές τις ιδιότητες ως ένας ζηλωτής, σκληρά εργαζόμενος λαός, προς έκπληξιν των απαθών ποιμνίων του διηρημένου «Χριστιανικού κόσμου». Εκείνοι που ανήκουν στην κοινωνία Νέου Κόσμου είναι σαν ένας λαός στην κατανόησι που έχουν του λόγου του Θεού· όλοι έχουν αφιερωθή στον Ιεχωβά και ευχαριστούνται να εργάζωνται ώμος προς ώμον για να εκτελέσουν το έργο που ο Ιησούς έδειξε ότι πρέπει να γίνη στον καιρόν αυτόν. Τι αντίθεσις με τον «Χριστιανικό κόσμο», όπου πολλά μέλη στην ίδια εκκλησία μπορεί να διακρατούν διαφορετικές ιδέες όσον αφορά τις εκκλησιαστικές διδασκαλίες, να δέχωνται ή να απορρίπτουν το σύμβολον της πίστεως καθώς ταιριάζει στη φαντασιοπληξία των!
14. Πώς τα πρόβατα αναγνωρίζουν τη φωνή του Καλού Ποιμένος;
14 Η ενότης εκείνων που ακολουθούν την οδόν της αληθείας του Ιεχωβά αποτελεί βέβαιη απόδειξι ότι έχουν εύρει τον ορθό δρόμο. Στην πρώτη εκκλησία όταν προσωπικότητες εφαίνετο ότι έθεταν σε κίνδυνο την ενότητα των αδελφών, ο Παύλος έσπευσε να τους διορθώση: «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη είναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.» (1 Κορ. 1:10) Αν οι πρώτοι Χριστιανοί όλοι έλεγαν το αυτό και με ενότητα πνεύματος, πρέπει να περιμένωμε να δούμε την ίδια κατάστασι στο ποίμνιο το Θεού σήμερα. Και μολονότι το ποίμνιο είναι διασκορπισμένο ευρέως μέσω διαφορετικών θρησκευτικών παραδόσεων, ανθρωπίνων φιλοσοφιών, και ψευδών και ανοήτων δογμάτων, ωστόσο ο Ιησούς εγνώριζε ότι τα πρόβατα θα άκουαν και θα ανεγνώριζαν τη φωνή του ως του Καλού Ποιμένος και θα ήρχοντο στη μία αληθινή ποίμνη. (Ιωάν. 10:16, 27) Οι άνθρωποι καλής θελήσεως απηλπίσθησαν ότι θα άκουαν κάποια φωνή κύρους ανάμεσα στις διηρημένες φωνές του «Χριστιανικού κόσμου», αλλά όταν ακούουν τον ήχο της αληθείας, τον αναγνωρίζουν και χαίρουν.
15. Πώς μπορούν οι Χριστιανοί να δείξουν ότι είναι ένα με τον Χριστό;
15 Αφού ο Χριστός δεν υπάρχει διηρημένος, όπως ετόνισε ο Παύλος, τότε ούτε ο λαός του δεν μπορεί να υπάρχη διηρημένος και ακόμη να λέγη ότι είναι Χριστιανικός. (1 Κορ. 1:13) Αντιθέτως, ο Χριστός έδειξε ότι πρέπει να είμεθα σε ενότητα μ’ αυτόν όπως αυτός είναι σε ενότητα με τον Πατέρα. Αυτός εχάραξε καθαρά το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσωμε για να φθάσωμε σ’ αυτή την ενότητα διανοίας και καρδιάς με τον Ιεχωβά. Όπως είπε στον Θωμά: «Εγώ είμαι η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.» Ο Ιησούς έδωσε το παράδειγμα για να το ακολουθήσωμε υπηρετώντας τον Θεό. Αυτό ήταν καρποφόρο παράδειγμα, χωρίς διαίρεσι ή διαχωρισμό, ριζωμένο στην αγάπη. Παρωμοίωσε τους δούλους του προς κλήματα μιας αμπέλου, όπως εξήγησε: «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός. Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό· και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, δια να φέρη πλειότερον καρπόν. . . . Εάν τις δεν μείνη εν εμοί, ρίπτεται έξω ως το κλήμα, και ξηραίνεται.»—Ιωάν. 14:6· 15:1-16.
16. Τι είδους καρποί προκύπτουν από το να παραμένωμε με την οργάνωσι του Ιεχωβά, και πώς εκδηλώνεται;
16 Διαχωρισμός μάλλον παρά ενότης βρίσκεται στη ρίζα των αποξηραμμένων κλημάτων του «Χριστιανικού κόσμου» όταν παρατηρούμε στο Παγκόσμιο Ημερολόγιο του 1959 ότι ένα από τα εξέχοντα δόγματα έχει 27 διαιρέσεις, Ένα άλλο 21 και ούτω καθεξής. Αλλά μπορούμε να δούμε αληθινή Χριστιανική ενότητα και πραγματικούς καρπούς ανάμεσα στους άνδρες, γυναίκες και παιδιά που αποτελούν την κοινωνία Νέου Κόσμου. Αυτοί έχουν ενότητα σκέψεως, κατανοήσεως και εκτιμήσεως των Γραφών με το ν’ αποτελούν μέρος της οργανώσεως του Ιεχωβά. Έχουν ενότητα δράσεως με το να εργάζωνται μαζί ενωμένοι σε όλο τον κόσμο στη διακονία των υπέρ της Βασιλείας. Ως αποτέλεσμα του ότι μένουν προσκολλημένοι στην οργάνωσι και παράγουν καλούς καρπούς, το πνεύμα του Ιεχωβά υπήρξε μαζί τους για να τους καθαρίζη από καταστρεπτικές παραδόσεις και να τους ενισχύη να παράγουν περισσότερον καρπό. Αυτός τους εδίδαξε την οδόν του και τους οδηγεί σε τρίβους δικαιοσύνης ένεκεν του ονόματος αυτού.