Η Καρτερικότης Παρά την Εναντίωσι Φέρνει Χαρά

Διήγησις υπό Α. Ι. Τζόσεφ

ΟΤΑΝ ο Ιησούς εξαπέστειλε τους μαθητάς του για να κηρύξουν, τους είπε να αναμένουν εναντίωσι. Είπε, επίσης, ότι το άγιο πνεύμα θα τους βοηθούσε να υπερνικήσουν αυτή την εναντίωσι και ότι θα μπορούσαν να χαίρουν πράγματι όταν εδιώκοντο.​—Ματθ. 5:10-12.

Έχω πείραν τέτοιας εναντιώσεως στη διάρκεια των πενήντα μου ετών υπηρεσίας προς τον Θεό στην Ινδία. Έχω, επίσης, πείραν της βοηθείας του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά. Επιπροσθέτως, είχα πολλούς λόγους να χαίρω, ακόμη και όταν με εδίωκαν, ικανοποιημένος με τη γνώσι ότι είχα κάμει το ορθόν και είχα ευαρεστήσει τον Θεό όπως και οι αρχαίοι προφήται.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

Ήταν το 1905, που ήλθα σ’ επαφή με έντυπα που εξεδίδοντο από την Εταιρία Σκοπιά. Τότε ζούσα με τους γονείς μου στο Τραβανκούρ, μια από τις επαρχίες της Πολιτείας Κεράλα, της Νοτίου Ινδίας.

Είχα αρχίσει να υποψιάζωμαι ότι μερικές από τις διδασκαλίες και τελετουργίες της Εκκλησίας της Αγγλίας, στην οποίαν ανήκαν οι γονείς μου, δεν ήσαν Γραφικές. Εν τούτοις, ούτε οι γονείς μου ούτε κανείς από τους θρησκευτικούς μου φίλους μπορούσε να ρίψη λίγο φως στις απορίες μου. Ο πατέρας μου συνέστησε να γράψω σ’ έναν άνθρωπο, που είχε την επίβλεψι μιας Εκκλησιαστικής οργανώσεως στη Νότιο Ινδία και να τον ρωτήσω αν είχε τίποτε βιβλία που μπορούσαν να εξηγήσουν τη διδασκαλία της τριάδος που αμφισβητούσα. Το έκαμα αυτό. Τι μου έστειλε αυτός ο άνθρωπος; Ήταν ο πέμπτος τόμος της εκδόσεως της Εταιρίας Σκοπιά Γραφικαί Μελέται με τον τίτλο «Η Μεταξύ Θεού και Ανθρώπου Καταλλαγή». Από το βιβλίο αυτό είδα για πρώτη φορά την αλήθεια σχετικά με την υπεροχή του Ιεχωβά, τη σχέσι μεταξύ Θεού και Ιησού Χριστού, και τη σημασία του αγίου πνεύματος. Δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρις ότου απέκτησα κι άλλες τέτοιες εκδόσεις, περιλαμβανομένου του περιοδικού Η Σκοπιά.

Προς το τέλος του 1906 είχα μια σοβαρή ασθένεια, που κατέστησε αναγκαίο να πάω να μείνω στην Κουντάπα, κοντά στο Μαντράς. Εκεί είχα την ευκαιρία να μελετώ εντατικά, και, καθώς είχα αναρρώσει από την ασθένεια μου, άρχισα να διαδίδω το άγγελμα της Βασιλείας μέσω των φυλλαδίων που έλαβα από τα κεντρικά γραφεία της Σκοπιάς στο Μπρούκλυν. Εξησφάλισα μια εργασία προς συντήρησίν μου κι εδαπάνησα τα επόμενα λίγα χρόνια δίνοντας μαρτυρία σε «Χριστιανούς» της περιοχής αυτής.

Ως τακτικός αναγνώστης του περιοδικού Η Σκοπιά, επληροφορήθηκα ότι ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, Κ. Τ. Ρώσσελ, επρόκειτο να επισκεφθή την Ινδία το 1912 επ’ ευκαιρία της ανά τον κόσμον περιοδείας του. Όταν έφθασε, είχα την ευκαιρία ν’ ακούσω ομιλία του. Παρεκάλεσα να του μιλήσω ιδιαιτέρως. Παρά το γεμάτο πρόγραμμα του εδαπάνησε δυο ώρες μαζί μου. Μ’ εκάλεσε ν’ αναλάβω το έργο του κηρύγματος των αγαθών νέων ως μια ολοχρόνια ενασχόλησι. Επροφασίσθηκα, όπως ο Ιερεμίας του παλαιού καιρού, ότι ήμουν τελείως άπειρος για να αναλάβω ένα τέτοιο υπεύθυνο έργο. Μ’ εβεβαίωσε ότι ο Ιεχωβά θα με βοηθούσε, ενδυναμώνοντάς με, όπως έκαμε με όλους τους δούλους του. Δέχθηκα το προνόμιο.

Ταξίδεψα παντού στη Νότιο Ινδία σιδηροδρομικώς, σταματώντας σε κάθε σταθμό για να διανείμω τα φυλλάδια στα πέριξ χωριά. Έπρεπε να ταξιδεύσω με βοϊδάμαξα σε άλλα χωριά προς το εσωτερικό. Έφθασα βαδίζοντας σε μακρινές αποστάσεις, όπου δεν υπήρχαν ευκολίες για κυκλοφορία οχημάτων. Στις ελώδεις περιοχές χρησιμοποιούσα τις πρωτόγονες μαούνες της υπαίθρου για να φθάσω στους ανθρώπους.

Η ανάγκη του κηρύγματος στην Ινδία ήταν μεγάλη και ένοιωθα την ανάγκη για βοήθεια. Παρεκάλεσα τον πρόεδρο της Εταιρίας Σκοπιά να στείλη κάποιον από την Αμερική ή από την Αγγλία για να οργανώση το έργο σε ευρύτερη κλίμακα. Εστάλη ένας αδελφός από το τμήμα του Λονδίνου και ένας άλλος επαναδιωρίσθη από τη Μαλαισία. Αυτό συνέβη περίπου στα μέσα του 1913.

Το έργο προώδευσε καλά στο Τραβανκούρ, ιδιαιτέρως στο κεντρικό και στο βόρειο μέρος της πολιτείας. Καλά διαφημισμένες ομιλίες εδίδοντο σε όλα ουσιαστικώς τα «Χριστιανικά» κέντρα. Παραμέναμε μια εβδομάδα σε κάθε μέρος και διεξήγαμε συναθροίσεις κάθε βράδυ. Εδίδετο ευκαιρία στο ακροατήριο να υποβάλη ερωτήσεις. Μερικές φορές αυτές οι συζητήσεις συνεχίζοντο μέχρις αργά τη νύκτα. Σύντομα ωργανώθηκαν μικροί όμιλοι ενδιαφερομένων ατόμων για τακτική Γραφική μελέτη.

Όταν εξερράγη ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, οι Βρεττανοί αδελφοί ανεκλήθησαν στην πατρίδα τους κι έπρεπε να κάνω το καλύτερο που μπορούσα. Ταξίδεψα στα μέρη εκείνα όπου μικροί όμιλοι είχαν δεχθή την αλήθεια, πράγμα που ήταν αποτέλεσμα των δημοσίων ομιλιών, και διηύθυνα Γραφικές μελέτες μ’ αυτούς. Ενθαρρύνθηκα πάρα πολύ από τη μεγάλη καρποφορία που προέκυψε.

ΕΝΑΝΤΙΩΣΙΣ

Δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρις ότου ηγέρθη μεγάλη εναντίωσις από τους θρησκευτικούς αρχηγούς των διαφόρων «Χριστιανικών» δογμάτων. Παρακινούσαν όχλους να δημιουργούν ταραχές, όταν εύρισκα άτομα που εξεδήλωναν ενδιαφέρον. Αν δεν υπήρχε η βοήθεια του Ιεχωβά δια του πνεύματος του, πιθανόν να είχα αφήσει το έργο, λόγω της σοβαρής αυτής εναντιώσεως.

Ένας κληρικός της Εκκλησίας της Αγγλίας με προεκάλεσε για μια δημοσία συζήτησι επί του δόγματος της αθανασίας της ψυχής. Υπήρχε ένα ακροατήριο 300 περίπου ατόμων για τη συζήτησι. Αναφέροντας μόνο ένα εδάφιο από τη Γραφή, απέτυχε αξιολύπητα ν’ αποδείξη ότι ο άνθρωπος έχει μια αθάνατη ψυχή. Με την εκ μέρους μου χρήσι της Γραφής, το ακροατήριο μπόρεσε να διακρίνη την ορθή άποψι επί της διδασκαλίας αυτής. Μετά τη δημοσία συζήτησι μερικοί ήλθαν εμπρός κι εξέφρασαν την επιθυμία να μάθουν περισσότερα. Συνεπεία τούτου, μια νέα εκκλησία ωργανώθηκε σ’ εκείνη την πόλι που ονομάζεται Τοττάκκα.

Σε μια άλλη περίπτωση διηύθυνα μια δημοσία συνάθροισι στην πόλι Παλλάμ, νοτίως του Κοτταγιάμ. Πριν να μιλήσω επί δεκαπέντε λεπτά, ένας δυνατός άνδρας ώρμησε εναντίον μου και μ’ έρριξε στο έδαφος σύροντας με μαζί του, ενώ μερικοί μέσα στο πλήθος κτυπούσαν τύμπανα. Εν τούτοις, το ταπεινωτικό αυτό επεισόδιο δεν εμείωσε τον ζήλο μου. Μπορούσα μόνο να χαίρω διότι εθεωρήθηκα άξιος να υποφέρω αυτή την καταισχύνη για το όνομα του Ιεχωβά. Ένας διαβάτης, που παρετήρησε αυτό το επεισόδιο, ήλθε στην κατοικία μου την επομένη μέρα κι εξέφρασε βαθιά συμπάθεια, προσκαλώντας με να διευθύνω δημόσιες συναθροίσεις επί ολόκληρη εβδομάδα στο δικό του το οίκημα, όπου θα διέθετε προσωρινώς μια αίθουσα. Εδέχθηκα την προσφορά και 300 έως 400 άνθρωποι παρηκολούθησαν καλά αυτές τις συναθροίσεις. Σύντομα εσχηματίσθη μια άλλη εκκλησία.

Καθώς το έργο προώδευσε, η εναντίωσις ενετάθη, ειδικώς από τις θρησκευτικές οργανώσεις του «Χριστιανικού κόσμου». Στη διάρκεια μιας ομιλίας στην πόλι Πουλλάντ ένας ιεραπόστολος μιας απ’ αυτές τις αιρέσεις με διέκοψε. Τον παρεκάλεσα ευγενώς να καθήση, αλλ’ ηρνήθη. Επηρέασε τους οπαδούς του έτσι ώστε να καταξεσχίσουν το προσωρινό στέγασμα που είχαμε τοποθετήσει για τη συνάθροισι αυτή, δημιουργώντας θόρυβο. Αλλά την επομένη ημέρα τοποθετήσαμε πάλι το στέγασμά μας και δεχθήκαμε την προστασία της αστυνομίας. Οι συναθροίσεις συνεχίσθηκαν για όλη την εβδομάδα.

Επακολούθησαν διάφορες άλλες επιθέσεις που τις υπεκίνησε ο κλήρος. Στη Κουντάρα ενοικίασα αίθουσα για δημόσιες συναθροίσεις. Μερικοί αδελφοί εμοίραζαν διαφημίσεις που ανήγγελλαν τις διαλέξεις. Είχα αρχίσει μια από τις ομιλίες μου στην ωρισμένη ώρα, αλλά είκοσι λεπτά κατόπιν ένας εξέχων κληρικός από μια εκκλησία στάθηκε μπροστά μου κι έκαμε σήμα στο πλήθος του να κτυπούν κενά λευκοσιδηρά δοχεία και να κραυγάζουν δυνατά. Ο διάκονος αυτός, ένας καθ’ ομολογίαν «Χριστιανός» αρχηγός, παρεκίνησε περαιτέρω το άτακτο πλήθος του να ρίψη εναντίον μου κόπρον αγελάδος και ακαθαρσία. Ένας Ινδός, ευυπόληπτος άνθρωπος επιρροής, που ήταν κοντά στον τόπον εκείνον, ήλθε να δη πού ωφείλετο όλος αυτός ο θόρυβος. Ρώτησε τον κληρικό αν αυτό ήταν το παράδειγμα που ετέθη από τον Χριστό για να το ακολουθούν οι Χριστιανοί, ή μήπως η εναντίωσις του προς εμένα ήταν το παράδειγμα που έθεσαν οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται των ημερών του Ιησού. Ο κληρικός τότε κοκκίνισε κι έφυγε οπισθοχωρώντας, οπότε εγώ συνέχισα την ομιλία.

Παρ’ όλη αυτή την καταδίωξι, έλαβα μεγάλη ενθάρρυνσι με μια επιστολή που έλαβα από τον τότε πρόεδρο της Εταιρίας Σκοπιά Ι. Φ. Ρόδερφορδ. Η επιστολή του περιελάμβανε την εξής παράγραφο: «Μπορείτε ν’ αναμένετε εντονώτερο διωγμό από εκείνους που έχουν το πνεύμα του εχθρού, διότι αυτός βλέπει να πίπτη ταχέως η βασιλεία του. Όλοι οι ακόλουθοι του μεγάλου Βασιλέως των βασιλέων πρέπει να λάβωμε θάρρος για να προχωρήσωμε τώρα με ανανεωμένο ζήλο καθώς παρατηρούμε τη Βασιλεία του να μεταβάλλη σε συντρίμμια την αυτοκρατορία του Σατανά, και την εγκαθίδρυσι της δικαιοσύνης πλησίον.»

Τον Δεκέμβριο του 1921 ο Αδελφός Ρόδερφορδ μού έγραψε να κάνω διευθετήσεις για όλες τις εκκλησίες ώστε να διεξαγάγουν δημόσιες συναθροίσεις ένα Κυριακάτικο απόγευμα στις αρχές του 1922. Κάθε ομιλητής έπρεπε να χειρισθή το θέμα «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει.» Η μεγαλειώδης αυτή δημοσία διάλεξις εδόθη σχεδόν σε κάθε χωριό ή πόλι στον τομέα μας. Η πλήρης αυτή μαρτυρία εστενοχώρησε τον κλήρο ακόμη περισσότερο, αλλά το έργο ευδοκιμούσε.

ΚΑΡΤΕΡΙΑ ΕΙΣ ΠΕΙΣΜΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Το 1925 μια μεγάλη συμφορά συνέβη στην οικογένεια μου. Λόγω μιας βαριάς μορφής δυσεντερίας, τρία από τα παιδιά μου πέθαναν. Αυτό ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για μένα και τη σύζυγό μου, αλλά παρηγορηθήκαμε με τη σταθερή μας πίστι στην ανάστασι. Ο Ιεχωβά μάς ενίσχυσε και τους δύο για να υποφέρωμε με θάρρος και καρτερία αυτή τη συμφορά και να σπεύδωμε εμπρός με το έργον.

Πόσο σκιρτούσα από χαρά, που είχα δείξει εγκαρτέρησι, ενώ συγχρόνως, τον Ιούλιο του 1926, έλαβα μια επιστολή από τα κεντρικά Γραφεία του Μπρούκλυν, που με πληροφορούσε ότι ο Αδελφός Φ. Ε. Σκίννερ διωρίζετο στην Ινδία για να ιδρύση γραφείο τμήματος στη Βομβάη, και με παρακαλούσε να συνεχίσω τη διεξαγωγή του έργου μου υπό την διεύθυνσι αυτού του τμήματος. Το όνειρό μου είχε εκπληρωθή! Ειδικώς από τότε κι εμπρός, το έργο του κηρύγματος έχει κάμει σταθερή πρόοδο στην Ινδία καθώς το γραφείο του τμήματος προσέφερε πρακτικές συμβουλές σχετικά με τις μεθόδους που έπρεπε να υιοθετηθούν για τη διοργάνωσι των εκκλησιών και για τη μαρτυρία στον λαό. Από χρόνο σε χρόνο έγινε μια σταθερή περισυλλογή των προβατοειδών ανθρώπων υπό τον Καλόν Ποιμένα Χριστόν Ιησούν, σε σημείο που σήμερα υπάρχουν στην Ινδία δύο χιλιάδες συνταυτισμένοι με 74 εκκλησίες, όλοι ηνωμένοι στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού.

Καθώς κυττάζω πίσω στα περασμένα πενήντα χρόνια της υπηρεσίας μου προς τον Ιεχωβά στην Ινδία, χαίρω που ο Παντοδύναμος Θεός εδείχθη σε μένα αγαθός και μ’ εβοήθησε να δείξω υπομονή σ’ όλο αυτόν τον καιρό εις πείσμα της εντεταμένης εναντιώσεως. Αν και η σωματική μου κατάστασις είναι τώρα εξησθενημένη λόγω προχωρημένης ηλικίας, αισθάνομαι ευτυχία καθώς αποβλέπω σε περαιτέρω εκπλήρωσι των βουλών του Ιεχωβά.