Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Μέχρι ποίου βαθμού προστατεύει πραγματικά ο Ιεχωβά τους δούλους του επάνω στη γη σήμερα; Όταν ένας μόλις διαφεύγη τον θάνατο σ’ ένα δυστύχημα, ή ελευθερώνεται από διώκτας, είναι ορθό να λέγεται ότι ο Ιεχωβά διεφύλαξε έναν, αν και άλλοι πιστοί Χριστιανοί πιθανόν να μην έχουν ελευθερωθή έτσι;​—Μ. Β., Ηνωμένες Πολιτείες.

Το χέρι του Ιεχωβά δεν εσμικρύνθη. Μπορεί να προστατεύση, να απελευθερώση και να υποστηρίξη εκείνους που τον αγαπούν. «Ιδού!», είπε ο Ησαΐας, «Η χειρ του Ιεχωβά δεν εσμικρύνθη, ώστε να μη δύναται να σώση· ουδέ το ωτίον αυτού εβάρυνεν, ώστε να μη δύναται να ακούση.» (Ησ. 59:1, ΜΝΚ) Σκεφθήτε μόνον τι συνέβη όταν ο πονηρός Βασιλεύς Ηρώδης εφυλάκισε τον Πέτρο πριν από δεκαεννέα αιώνες. Ποιας συγκινητικής απολύσεως έλαβε πείραν ο απόστολος! Τα εδάφια Πράξεις 12:6-11(ΜΝΚ) διηγούνται με ζωηρότητα το συμβάν, λέγοντας εν μέρει: «Και ιδού! άγγελος του Ιεχωβά ήλθεν εξαίφνης, και φως έλαμψεν εν τω οικήματι· κτυπήσας δε την πλευράν του Πέτρου, εξύπνισεν αυτόν, λέγων, Σηκώθητι ταχέως. Και έπεσον αι αλύσεις αυτού εκ των χειρών.» Ο έκπληκτος απόστολος επρόσεξε τις οδηγίες που έλαβε και ακολούθησε τον αγγελικό επισκέπτη του. Η αφήγησις συνεχίζει: «Αφού δε επέρασαν πρώτην και δευτέραν φρουράν, ήλθον εις την πύλην την σιδηράν, την φέρουσαν εις την πόλιν, ήτις αφ’ εαυτής ηνοίχθη εις αυτούς· και εξελθόντες διεπέρασαν οδόν μίαν· και ευθύς ο άγγελος ανεχώρησεν απ’ αυτού. Και ο Πέτρος συνελθών εις εαυτόν, είπε, Τώρα γνωρίζω αληθώς, ότι ο Ιεχωβά εξαπέστειλε τον άγγελον αυτού, και με ηλευθέρωσεν εκ της χειρός του Ηρώδου, και όλης της ελπίδος του λαού των Ιουδαίων.» Δεν υπήρχε αμφιβολία περί αυτού. Ο Ιεχωβά, μέσω του αγγέλου του, είχε πραγματοποιήσει την απόλυσι του Πέτρου από τη φυλακή.

Λοιπόν, τι πρέπει να συμπεράνωμε; Ασφαλώς ότι ο Ιεχωβά μπορεί να προμηθεύση απελευθέρωσι και μπορεί, επίσης, να φεισθή ενός αν τούτο είναι το θέλημα του. Ως εκ τούτου τα λόγια του Ιακώβου 4:15 (ΜΝΚ) είναι αξιοσημείωτα: «Αντί να λέγητε, Εάν ο Ιεχωβά θελήση, και ζήσωμεν, θέλομεν κάμει τούτο ή εκείνο.» Ενώ ο Ιεχωβά μπορεί ασφαλώς να προμηθεύση προστασία και απελευθέρωσι, μπορεί να επιτρέψη να συμβούν ωρισμένα πράγματα. Παραδείγματος χάριν, ενώ ο Πέτρος έλαβε πείραν μιας θαυματουργικής απελευθερώσεως από τη φυλακή, λίγο μόλις ενωρίτερα ο Ηρώδης «εφόνευσε . . . δια μαχαίρας Ιάκωβον τον αδελφόν του Ιωάννου.» (Πράξ. 12:2) Λοιπόν, μήπως ο Ιάκωβος ήταν λιγώτερο άξιος απελευθερώσεως από τον Πέτρο; Οι Γραφές δεν δίδουν αυτό το συμπέρασμα. Πράγματι, στην περίπτωσι αυτή, όπως και σε άλλες, τα πράγματα εξειλίχθησαν όπως ηθέλησεν ο Ιεχωβά ή επέτρεψε.

Έχοντας υπ’ όψι τα προηγούμενα, μήπως είναι κατάλληλο να ζητούμε τώρα την προστασία του Ιεχωβά επί των αγαπητών μας προσώπων εάν εμείς κι αυτά είναι Χριστιανοί; Ναι. Ως Χριστιανοί μπορούμε όλα τα ζητήματα της ζωής να τα θεωρήσωμε καταλλήλως ως αντικείμενα προσευχής. Ας το διευκρινίσωμε. Καθημερινώς ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για την τροφή που προσφέρεται στο τραπέζι, αν και γνωρίζομε ότι έπρεπε να εργασθούμε για ν’ αποκτήσωμε αυτή την τροφή. Εν τούτοις, στην προμήθεια τέτοιας τροφής υπάρχει ένα στοιχείο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να προμηθεύση. Αυτό μόνον ο Παντοδύναμος Ιεχωβά Θεός μπορεί να προμηθεύση. Κατάλληλα, λοιπόν, τον ευχαριστούμε για την προμήθεια της τροφής την οποίαν του ζητήσαμε να μας προμηθεύση σύμφωνα με την υποδειγματική προσευχή στο Ματθαίος 6:9-13. Διακρίνομε το χέρι του Θεού στην προμήθεια της τροφής, υπεράνω και πέραν εκείνου που μπορούμε να κάνωμε για να την αποκτήσωμε. Θα πρέπει να συμβαίνη το ίδιο και με την προστασία.

Μπορούμε κατάλληλα να προσευχώμεθα στον Ιεχωβά όσον αφορά την προστασία και τα σχετικά ζητήματα. Όμως, δεν πρέπει να νομίζωμε ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος να εκτελέση θαύματα προς χάριν μας. Πρέπει να ασκούμε καλή κρίσι σχετικά με τη διατήρησι της υγείας μας, παραδείγματος χάριν, και να λαμβάνωμε τα κατάλληλα μέτρα για να κάνωμε βέβαιη την ασφάλεια μας. Αυτό απαιτείται έστω και αν αόρατοι άγγελοι διακονούν τους δούλους του Θεού στις μέρες μας. (Εβρ. 1:14· Ψαλμ. 34:7) Μη νομίζετε ότι φτερουγίζουν κάθε στιγμή στο πλευρό μας για να παρεμβαίνουν θαυματουργικά αν κάνωμε κάτι ανόητο ή αν είμεθα απρόσεκτοι θέτοντας έτσι τον εαυτό μας σε θέσι όπου πιθανόν να υποστούμε ατύχημα ή καταστροφή.

Όπως με την τροφή, που προμηθεύεται από τον Θεό, για την οποία τον ευχαριστούμε, έτσι συμβαίνει και με την προστασία· υπάρχει ένα σημείο πέραν του οποίου δεν μπορούμε να προχωρήσωμε, παρ’ όλα εκείνα που κάνομε για να προστατεύσωμε τον εαυτό μας. Συνεπώς, έπειτ’ από ένα ταξίδι ή έπειτ’ από μια κινδυνώδη πείρα, μπορούμε κατάλληλα να ευχαριστήσωμε τον Ιεχωβά Θεό που μας επροστάτευσε. Ασφαλώς η όλη έκβασις της επιβιώσεως και σωτηρίας δεν πρέπει ν’ αποδοθή μόνον σε ό,τι εμείς οι ίδιοι ή άλλοι κάνουν προσωπικώς, για να φέρουν αποτελέσματα σχετικά με την ασφάλεια. Πιθανόν να μην είναι πράγματι δυνατόν ένα άτομο να καθορίση ειδικώς κατά πόσον ένας άλλος έλαβε πείραν προστασίας από τον Ιεχωβά σε μια περίπτωσι, ή όχι. Όμως, αν ένας προσωπικώς έχη λόγον να πιστεύη ότι ο Θεός εφείσθη της ζωής του ή ότι έτυχε προστασίας, θα πρέπει με ταπεινοφροσύνη να ευχαριστήση γι’ αυτό τον Ιεχωβά με προσευχή. Πραγματικά, είναι πάντοτε καλό να τιμούμε τον Θεό. Ο Παύλος είπε: «Κατά πάντα ευχαριστείτε.» Ένεκα τούτου, μπορούμε κατάλληλα να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για την επιβίωσί μας ακόμη και από μια νύχτα σωματικής αναπαύσεως.​—1 Θεσ. 5:18.

Αλλά, τι θα πούμε αν ένας άλλος Χριστιανός μπορή να μην απηλευθερώθη στη διάρκεια μιας κρίσεως ή μπορή να μη διέφυγε τον θάνατο σ’ ένα δυστύχημα ή στα χέρια διωκτών; Σε μερικούς δεν δείχνεται οίκτος, αλλ’ αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν ήσαν πιστοί. Σκεφθήτε τον Ιάκωβο, ο οποίος εθανατώθη από τον Ηρώδη, ενώ ο Πέτρος έτυχε ελέους και διέφυγε από τη φυλακή με αγγελική βοήθεια. Ο Ιάκωβος δεν απέθανε ένεκα οποιασδήποτε απιστίας. Στην πραγματικότητα, με τον μαρτυρικό του θάνατο απέδειξε την ακεραιότητά του. Για το λόγο αυτό, ο Θεός ευηρεστήθη να επιτρέψη ώστε ο μονογενής του Υιός να υποστή έναν επονείδιστο θάνατο. Με τούτο ο Χριστός απέδειξε την ακεραιότητα του κι επρομήθευσε το εξοχώτερο παράδειγμα πιστότητος μέχρι θανάτου.

Επί πλέον, ο Ιησούς εδήλωσε σχετικά μ’ εκείνους που θα ήσαν μαθηταί του: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού, και ας με ακολουθή.» (Ματθ. 16:24) Ο Ιησούς δεν είπε ότι ο Θεός θα επροστάτευε τους ακολούθους του από το να σηκώσουν τον σταυρόν των, αλλά πράγματι είπε: «Όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν.» (Ματθ. 16:25) Συνεπώς, αν οι συγ-Χριστιανοί μας πεθάνουν στα χέρια των βιαίων διωκτών των, ας μην το θεωρήσωμε αυτό ως μια περίπτωσι απιστίας εκ μέρους των, ή προσωποληψίας εκ μέρους του Ιεχωβά. Τέτοιος θάνατος σε κατάστασι πιστότητος βεβαιώνει κάποιον για ανάστασι και για την ευκαιρία να κερδίση αιώνια ζωή στη νέα τάξι της επαγγελίας του Θεού.​—Αποκάλ. 2:10· 2 Πέτρ. 3:13.

Όσον αφορά τ’ ατυχήματα που μπορούν να φέρουν θάνατο σε συγ-Χριστιανούς μας, ενθυμείσθε ότι «καιρός και περίστασις» συναντά όλους τους ανθρώπους. (Εκκλησ. 9:11) Εφόσον είν’ έτσι, ο θάνατος ενός δούλου του Θεού δεν είναι ένδειξις απιστίας αυτού του προσώπου. Επί πλέον, ο Ιεχωβά δεν εγγυάται σε κανένα συνεχή ζωή σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Η αμοιβή του προς τους πιστούς τηρητάς ακεραιότητος είναι αιώνια ζωή στο νέο σύστημα. (Ρωμ. 6:23) Η παροχή αυτής της υποσχεμένης αμοιβής θα πραγματοποιηθή προς τον πιστό Χριστιανό, ακόμη κι αν ένα άτυχες συμβάν ή μια καταστροφή καταλήξη τώρα στον θάνατο του. Η μερίς του θα είναι ανάστασις σε ζωή κάτω από τη βασιλεία του Θεού. (Ιωάν. 5:28, 29) Συνεπώς, άσχετα με το τι ο Ιεχωβά μπορεί να επιτρέψη, βλέπομε ότι δεν είναι προσωπολήπτης· αμείβει τον πιστόν. Πράγματι, «δεν είναι προσωποληψία παρά τω Θεώ.»​—Ρωμ. 2:11.

Υπάρχει κάτι ακόμη να εξετάσωμε. Ζούμε σε καιρούς δοκιμασίας και κατά την διάρκειαν αυτών των σκοτεινών ημερών εμείς, ως Χριστιανοί, βοηθούμεθα σε μεγάλο βαθμό από τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό, ασφαλώς έχομε λόγο να είμεθα ευγνώμονες. Οφείλεται αποκλειστικά στην παρ’ αξίαν αγαθότητά Του το ότι κι εμείς ακόμη Τον γνωρίζομε κι έχομε το προνόμιο να πράττωμε το θέλημά Του. Ο Ιεχωβά ευλογεί τη διακονία μας. Αυτός ακούει και απαντά στις προσευχές μας. (1 Ιωάν. 5:14, 15) Η γενναιοδωρία του είναι πράγματι μεγάλη. Σκεφθήτε πολλές προμήθειες του Ιεχωβά, τις ευλογίες του και τον τρόπο, με τον οποίο μας βοηθεί στην εκτέλεσι της διακονίας μας. Ναι, ο Θεός μπορεί να επιτρέψη να δοκιμασθούμε, να υποφέρωμε, ή και να πεθάνωμε ακόμη. Αλλά, άσχετα προς το τι επιτρέπει ο Ιεχωβά, αν είμεθα πιστοί, έχομε την αγάπη του και πολλά άλλα για να τον ευγνωμονούμε!​—Ρωμ. 8:38, 39.

Ένα πράγμα είναι βέβαιο. Ως αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά δεν είμαστε εξ ολοκλήρου στο έλεος του Σατανά. Διότι, αν ήμεθα, δεν θα ευρισκόμεθα εδώ σήμερα ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Ευρισκόμεθα στη γη ως προστατευόμενοι δούλοι του Θεού, καθώς και ο Ιώβ ο ίδιος επροστατεύθηκε. Ο Ιεχωβά δεν επέτρεψε στον Διάβολο να φθάση στα άκρα σχετικά με την περίπτωσί του. (Ιώβ 2:4-7) Πράγματι, με την επίθεσι του Γωγ του Μαγώγ που επέρχεται στο εγγύς μέλλον, δεν θα επιζούσε κανείς από το πνευματικό υπόλοιπο ούτε από τις εκατοντάδες χιλιάδων συντρόφων του, αν δεν ήταν η προστασία του Ιεχωβά Θεού. Όμως, στο Λόγο του, ο Ιεχωβά έχει δώσει με θετικό τρόπο την πληροφορία ότι θα προστατεύση και θα διαφυλάξη το πνευματικό του υπόλοιπο και τους συντρόφους του σώους δια μέσου της μάχης του Αρμαγεδδώνος. Μετά το τέλος ‘του πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’, εκείνοι που ανήκουν σ’ αυτό το υπόλοιπο και στους συντρόφους του θα προσφέρουν ευχαριστίες στον Ιεχωβά γι’ αυτή την απελευθέρωσι. (Αποκάλ. 16:14, 16) Διότι, πράγματι, στην περίπτωσί τους οι λόγοι του Ψαλμού 37:34 (ΜΝΚ) θ’ αποδειχθούν αληθινοί: «Πρόσμενε τον Ιεχωβά, και φύλαττε την οδόν αυτού, και θέλει σε υψώσει δια να κληρονομήσης την γην· όταν εξολοθρευθώσιν οι ασεβείς, θέλεις ιδεί.» Η απελευθέρωσις εκείνη θα είναι το αποτέλεσμα της προστασίας του Θεού και θα είναι μια οριστική διεκδίκησις του αγίου ονόματος του Ιεχωβά.