Το Βάλσαμον της Γαλαάδ

«ΔΕΝ είναι βάλσαμον εν Γαλαάδ;» Αυτή την ερώτησι έκαμε ο Ιερεμίας πριν 2.500 περίπου χρόνια. Τι ήταν αυτό το βάλσαμο της Γαλαάδ, και ποια σημασία έχει για τους Χριστιανούς σήμερα;​—Ιερεμ. 8:22.

Η λέξις «βάλσαμον» προέρχεται από δύο Εβραϊκές ρίζες, μπάαλ (κύριος), και σεμέν (έλαιον). Το βάλσαμον, λοιπόν, εθεωρείτο ως το πιο εκλεκτό από τα έλαια, ο κύριος ή επί κεφαλής όλων των ελαίων, που εχρησιμοποιούντο, όχι για φαγητό, αλλά για άρωμα και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. «Ετύγχανε της μεγαλυτέρας εκτιμήσεως μεταξύ των εθνών στην αρχαιότητα αλλά και σήμερα ακόμη εκτιμάται ιδιαιτέρως μεταξύ των κατοίκων της Ανατολής.»​—Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία, 11η Έκδοσις.

Από ποιο ακριβώς φυτό ελαμβάνετο το πολύτιμο βάλσαμο της Γαλαάδ δεν μπορεί να λεχθή με βεβαιότητα σήμερα. Εν τούτοις, μεταξύ των αειθαλών χαμηλού ύψους δένδρων ή θάμνων εκείνο, που έχει τις πιο πιθανές σχετικές αξιώσεις, είναι το Άμυρον οποβάλσαμον ή γαλάγκη. Για να συναχθή το βαλσαμέλαιο, γίνονται εγκοπές στα δένδρα από τα οποία, σύμφωνα με μια αυθεντία, εξήντα το ανώτατο όριο σταγόνες ελαίου μπορούν να συναχθούν σε μια ημέρα στη διάρκεια μιας ωρισμένης εποχής του έτους. Ανεπτύσσετο με τόση αφθονία στην αρχαία Γαλαάδ, ώστε εγίνετο και εξαγωγή από εκεί στην Αίγυπτο και την Τύρο. Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, στα μετέπειτα χρόνια και η Ιεριχώ, επίσης, ήταν ονομαστή για τα βαλσαμόδενδρά της.​—Γέν. 37:25· Ιεζ. 27:17.

Από τις Γραφές καθώς και από την κοσμική ιστορία φαίνεται ότι τα τρία εξέχοντα χαρακτηριστικά του βαλσάμου της Γαλαάδ ήσαν η δαπανηρότης του, το άρωμά του και οι θεραπευτικές του ιδιότητες.

Τα βαλσαμόδενδρα εθεωρούντο τόσο πολύτιμα, ώστε επανειλημμένως διήγειραν την αρπακτικότητα εισβολέων, και αναφέρεται ότι η Πομπηία εξέθετε ένα βαλσαμόδενδρο μεταξύ των λαφύρων της από την κατάκτησι της γης του Ισραήλ. Η δαπανηρότης του βαλσάμου υπονοείται περαιτέρω από το ότι περιελήφθη από τον πατριάρχη Ιακώβ μεταξύ «των καλητέρων καρπών της γης» για δώρα προς τον πρωθυπουργό της Αιγύπτου. (Γέν. 43:11) Φαίνεται, επίσης, από το γεγονός ότι η βασίλισσα της Σεβά και άλλοι άρχοντες περιέλαβαν βαλσαμέλαιο στα δώρα τους προς τον Βασιλέα Σολομώντα. (1 Βασ. 10:2, 10, 25, ΜΝΚ) Όταν ο Βασιλεύς Εζεκίας ήθελε να επιδείξη τους θησαυρούς του βασιλείου του Ιούδα στον απεσταλμένο του βασιλέως της Βαβυλώνος, επέδειξε σ’ αυτόν, μεταξύ άλλων, τους θησαυρούς του βαλσάμου.​—Ησ. 39:1, 2, ΜΝΚ.

Όσον αφορά το άρωμα του βαλσάμου, η ιδιότης του αυτή το έκαμε να χρησιμοποιήται για ταρίχευσι και για καλλυντικά. Επομένως, δεν είναι εκπληκτικό να βλέπωμε ότι ήταν ένα από τα συστατικά του αγίου ελαίου, που εχρησιμοποιείτο για να χρισθή ο αρχιερεύς του Ισραήλ. (Έξοδ. 25:6· 35:8, ΜΝΚ) Οι λεπτές αρωματικές του ιδιότητες υποδεικνύονται περαιτέρω από το ότι η τελική περιποίησις των υποψηφίων για τη θέσι βασιλίσσης για τον Βασιλέα Ασσουήρη συνίστατο στον αρωματισμό τους με βαλσαμέλαιον επί έξη μήνες.​—Εσθήρ 2:12, ΜΝΚ.

Παραπομπές στις θεραπευτικές ιδιότητες του βαλσάμου της Γαλαάδ είναι συνήθεις στη φιλολογία των αρχαίων χρόνων, κυρίως ως φαρμάκου για τραύματα, μολονότι οι Αιγύπτιοι το θεωρούσαν ως ένα προληπτικό της πληγής. Στις Γραφές οι παραπομπές για τις θεραπευτικές του ιδιότητες γίνονται όλες από τον προφήτη Ιερεμία. Γι’ αυτό σχετικά με την πνευματική κατάστασι του λαού του ερώτησε: «Δεν είναι βάλσαμον εν Γαλαάδ; δεν είναι εκεί ιατρός; δια τι λοιπόν η θυγάτηρ του λαού μου δεν ανέλαβε την υγείαν αυτής;» Ναι, υπήρχε κατά γράμμα βάλσαμον στη Γαλαάδ, αλλά δεν υπήρχε πνευματικόν βάλσαμον, δεν υπήρχε πνευματική θεραπεία, διότι, όπως διεπίστωσε ο Ιερεμίας ο ίδιος, «οι προφήται προφητεύουσι ψευδώς, και οι ιερείς δεσπόζουσι δια μέσου αυτών· και ο λαός μου αγαπά ούτω· και τι θέλετε κάμει εις το μετά ταύτα;» Δεν είναι περίεργο ότι δεν υπήρχε πνευματική θεραπεία!​—Ιερεμ. 8:22· 5:30, 31.

Ο Ιερεμίας αναφέρει το ίδιο για την Αίγυπτο: «Ανάβα εις Γαλαάδ, και λάβε βάλσαμον, παρθένε, θυγάτηρ της Αιγύπτου· ματαίως θέλεις πληθύνει τα ιατρικά· θεραπεία δεν υπάρχει δια σε.» Και με το αυτό πνεύμα ομιλεί προς τη θυγατέρα της Βαβυλώνος: «Ολολύζετε δι’ αυτήν· λάβετε βάλσαμον δια τον πόνον αυτής, ίσως ιατρευθή. Μετεχειρίσθημεν ιατρικά δια την Βαβυλώνα, αλλά δεν ιατρεύθη.»​—Ιερεμ. 46:11· 51:8, 9.

Το βάλσαμον της Γαλαάδ, που ήταν ένα πολύτιμο, αρωματικό φαρμακευτικό έλαιο, εξεικονίζει καλά την παρηγορία που μπορούν να λάβουν οι Χριστιανοί, όταν είναι πνευματικώς αποθαρρημένοι ή αποκαρδιωμένοι, με το να καταφεύγουν στην προσευχή, τη συναναστροφή με ομοίους των Χριστιανούς, με τη μελέτη του Λόγου του Θεού και, επίσης, όταν αυτοί οι ίδιοι προσπαθούν να φέρουν το πνευματικό βάλσαμο της Γαλαάδ σε άλλους, οι οποίοι πιθανόν να είναι αποθαρρημένοι και πνευματικώς ασθενείς. Με αυτή τη σκέψι στο νου το νέο υμνολόγιο των μαρτύρων του Ιεχωβά, που φέρει τον τίτλο Άδοντες και Ψάλλοντες εν τη Καρδία Υμών, έχει ένα ύμνο με τον τίτλο «Βάλσαμον εν Γαλαάδ.»