«Αββά, ο Πατήρ»

● Ο Ευαγγελικός συγγραφεύς Μάρκος αναγράφει ότι ο Ιησούς Χριστός εχρησιμοποίησε τον όρο «Αββά», όταν προσηύχετο στον Ιεχωβά Θεό στη Γεθσημανή λίγο πριν από τον θάνατό του, λέγοντας: «Αββά, ο Πατήρ, πάντα είναι δυνατά εις σε· απομάκρυνον απ’ εμού το ποτήριον τούτο· ουχί όμως ό,τι θέλω εγώ, αλλ’ ό,τι συ.» (Μάρκ. 14:36) Εδώ υπάρχει η θερμή έκκλησις ενός υιού προς ένα αγαπητό Πατέρα, την οποία ακολούθησε αμέσως μια βεβαίωσις ότι, σε οποιαδήποτε περίπτωσι, αυτός θα παρέμενε ευπειθής. Η λέξις αββά σημαίνει στην Αραμαϊκή «πατήρ» και αντιστοιχεί προς την Εβραϊκή αβ (πατήρ) αλλά είναι η εμφατική μορφή του Αβ. Ήταν το φιλικό όνομα που χρησιμοποιούσαν τα παιδιά για τον πατέρα τους και συνδυάζει λίγη από την οικειότητα της λέξεως «μπαμπά», που χρησιμοποιείται στην Ελληνική, ενώ διατηρεί την αξιοπρέπεια της λέξεως «πατήρ», κι έτσι είναι ανεπίσημη αλλά ωστόσο πλήρης σεβασμού. Ήταν, επομένως, ένας τρόπος προσφωνήσεως που εκφράζει περισσότερη αγάπη από ένα τίτλο και ήταν μεταξύ των πρώτων λέξεων που εμάθαινε να λέγη ένα παιδί. Δύο άλλες περιπτώσεις της χρήσεως αυτής της λέξεως είναι στις επιστολές του αποστόλου Παύλου, εις Ρωμαίους 8:15 και Γαλάτας 4:6. Και στις δύο περιπτώσεις η λέξις χρησιμοποιείται σχετικά με Χριστιανούς, που εκλήθησαν να είναι αποκυημένοι από το πνεύμα υιοί του Θεού, και δείχνει τη στενή των σχέσι με τον Πατέρα των. Μολονότι είναι «δούλοι του Θεού», εν τούτοις, είναι, επίσης, υιοί στον οίκο ενός στοργικού Πατρός, και καθίστανται βεβαίως ενήμεροι αυτής της καταστάσεως μέσω του αγίου πνεύματος δια του Κυρίου των Ιησού.​—Ρωμ. 6:22· 8:15· Γαλ. 4:6.