Φυλαχθήτε από το να Είσθε Ταχύς ν’ Αμφισβητήτε τα Ελατήρια

ΠΟΣΟ επιρρεπής είναι η εκπεσμένη ανθρωπίνη φύσις ν’ αμφισβητή γρήγορα τα ελατήρια των άλλων! Ένα παιδί προσφέρει ένα δώρο στη διδασκάλισσά του ως εκτίμησι των προσπαθειών της, αλλά οι συμμαθηταί του πιθανόν να σπεύσουν να το κατηγορήσουν ότι το κάνει αυτό για ιδιοτελείς λόγους, επειδή θέλει να έχη την εύνοια της διδασκαλίσσης. Ασήμαντο; Παιδαριώδες; Χωρίς αμφιβολία, αλλά ίσως υπάρχει επίσης λίγη ιδιοτέλεια, λίγη έλλειψις αγάπης, σ’ αυτή την προθυμία αμφισβητήσεως των ελατηρίων του.

Ναι, το να είναι ένας ταχύς στο ν’ αμφισβητή τα ελατήρια των άλλων είναι έλλειψις αγάπης, και συχνά οι ενήλικοι έχουν εξίσου τάσι με τα παιδιά να το κάνουν αυτό. Εν τούτοις, στις καθημερινές μας συναναστροφές πρέπει να θέλωμε να είμεθα ταχείς στο ν’ αποδίδωμε καλά ελατήρια στους άλλους, να είμεθα φιλικά διατεθειμένοι απέναντί των και πρόθυμοι να δώσωμε σ’ αυτούς το ευεργέτημα της αμφιβολίας.

Έτσι, όταν ένας σύζυγος θέλη να κάμη την σύζυγό του ευτυχισμένη με το να της προκαλέση έκπληξι με μια ανθοδέσμη ή μ’ ένα κουτί ζαχαρωτά, ας χαρή εκείνη μ’ αυτή την έκφρασι αγάπης· ας μην αρχίση, χωρίς σοβαρό λόγο, να διερωτάται ποιο ήταν το ελατήριό του, ως να ήταν ένοχος κάποιας απερισκεψίας και τώρα προσπαθούσε να την επανορθώση! Πόσο ψυχρό, πόσο ανόητο! Κι εν τούτοις υπάρχουν γυναίκες σύζυγοι, οι οποίες σκέπτονται και ενεργούν μ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο​—και άνδρες σύζυγοι, επίσης, οι οποίοι κάνουν το ίδιο!

Θα μας βοηθήση να φυλαχθούμε από το να είμεθα ταχείς στο ν’ αμφισβητούμε τα ελατήρια των άλλων αν έχωμε υπ’ όψιν ότι στη Γραφή ο Σατανάς ή Διάβολος φαίνεται συχνά ότι ενεργεί μ’ αυτό τον τρόπο. Έτσι, όταν ο Ιεχωβά Θεός εκάλεσε την προσοχή του Σατανά στον δίκαιο Ιώβ, ο Σατανάς έσπευσε ν’ αμφισβητήση τα ελατήρια που ωθούσαν τον Ιώβ να υπηρετή τον Θεό. Αλλά παρ’ όλα όσα μπόρεσε να κάμη ο Σατανάς, απεδείχθη αυτός ψευδής και ο Ιώβ αληθής.​—Ιώβ 1:7-22· 42:7-17· Αποκάλ. 12:10.

Και μεταξύ εκείνων, οι οποίοι κατήλθαν ως το ναδίρ, ή στα κατώτατα βάθη, όσον αφορά την αμφισβήτησι των ελατηρίων των άλλων, υπήρξαν πολλοί όπως ο αθεϊστής Μαρκήσιος ντε Σαντ, που η φιλοσοφία του ήταν ν’ αποδίδη ταπεινά ελατήρια σε κάθε έντιμη ανθρωπίνη ενέργεια. Σύμφωνα με αυτόν​—για να πάρωμε ένα μόνο παράδειγμα—​οι γονείς δεν είναι άξιοι σεβασμού κι ευγνωμοσύνης, διότι για την παραγωγή απογόνων και κατόπιν την ανατροφή των ακολούθησαν απλώς ιδιοτελή ένστικτα και ελατήρια. Αλλά ο Πλάστης, ο Ιεχωβά Θεός, κάνοντας τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσίν του, έκαμε ένα πλάσμα ικανό να φθάνη στ’ ανώτατα ύψη ευγενείας, αγαθωσύνης και ανιδιοτελείας.​—Γεν. 1:26, 27.

Το να σπεύδη ένας ν’ αμφισβητή τα ελατήρια των άλλων είναι ανόητο, διότι μπορεί να του αφαιρέση πολλή ευτυχία. Ειδικά με τους Χριστιανούς αδελφούς του, είναι πολύ καλύτερο να πλανάται προς την πλευρά του να είναι πολύ γενναιόφρων, πολύ πλήρης εμπιστοσύνης, παρά να είναι πολύ αυστηρός, πολύ καχύποπτος. Με το να δείχνη ένας εμπιστοσύνη αντί να είναι καχύποπτος δεν θα δημιουργή άσκοπες παρανοήσεις, και δεν θα έχη τάσι να λέγη ή να κάνη πράγματα για τα οποία θα μπορούσε κατόπιν να λυπηθή! Πραγματικά, είναι καλό τόσο για τη διάνοια όσο και για το σώμα να είναι ένας γεμάτος ελπίδες, να θέλη να πιστεύη καλά πράγματα για τους άλλους.

Η Γραφή μάς δίνει ένα παράδειγμα της ανοησίας τού να σπεύδη ένας ν’ αμφισβητή τα ελατήρια ενός άλλου στα εδάφια 2 Σαμουήλ 10:1-19. Ο Βασιλεύς του Ισραήλ Δαβίδ έστειλε κάποτε συλλυπητήρια στον βασιλέα του Αμμών για τον θάνατο του πατρός του. Εν τούτοις, ο βασιλεύς εκείνος έσπευσε ν’ αμφισβητήση τα ελατήρια του Βασιλέως Δαβίδ και με πείσμα διετήρησε την εσφαλμένη του στάσι, ακόμη ως το σημείο να επηρεάση ένα γειτονικό βασιλέα να πολεμήση μαζί του, εναντίον του Βασιλέως Δαβίδ. Τελικά ο βασιλεύς του Αμμών δεν επέτυχε παρά να συσσώρευση θλίψεις επάνω στον εαυτό του και στον λαό του.​—2 Σαμ. 12:26-31.

Κάτι που θα μας βοηθήση εναντίον της τάσεως του να σπεύδωμε ν’ αμφισβητούμε τα ελατήρια των άλλων είναι το ν’ αναγνωρίζωμε ότι αυτή η τάσις μπορεί να είναι μια μορφή αντιζηλίας ή ανταγωνισμού. Πώς αυτό; Με το να σπεύδη ένας ν’ αμφισβητή τα ελατήρια ενός άλλου, τον υποβιβάζει κι επομένως εξυψώνει τον εαυτό του με την αντιπαραβολή. Αυτό μπορεί πολύ καλά να γίνη ασυνείδητα, διότι η ανθρώπινη καρδιά είναι απατηλή.​—Ιερεμ. 17:9.

Με το να είναι ένας ταχύς στο ν’ αμφισβητή τα ελατήρια των άλλων, προϋποθέτει ότι ο ίδιος κάνει περισσότερα από όσα στην πραγματικότητα μπορεί. Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, μπορούσε να κρίνη γρήγορα τα ελατήρια των άλλων, όπως δείχνουν οι αφηγήσεις του Ευαγγελίου. Το ίδιο συνέβαινε και με τον απόστολο Πέτρο, διότι είχε λάβει δύναμι με θαυματουργικό τρόπο από το άγιο πνεύμα, όπως αποδεικνύεται από το ότι εξέθεσε τους υποκριτικούς ψεύστες Ανανία και Σαπφείρα. Αλλά ο Θεός δεν έχει προικίσει κάθε άνθρωπο στη γη σήμερα με τέτοια δύναμι.​—Ματθ. 22:17, 18· Πράξ. 5:1-11.

Ιδιαιτέρως η συμπόνια, ή η ικανότης να θέτη ένας τον εαυτό του στη θέσι του άλλου, έτσι να πούμε, τον βοηθεί να φυλάγεται από το να σπεύδη ν’ αμφισβητή τα ελατήρια των άλλων. Συνήθως αναγνωρίζομε στον εαυτό μας καλά ελατήρια, για ό,τι λέμε και κάνομε· δεν είν’ έτσι; Τότε γιατί να μη παραδεχθούμε ότι και άλλοι έχουν, επίσης, καλά ελατήρια για τους λόγους και τις πράξεις των. Αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα να κάνωμε στους άλλους ό,τι θα θέλαμε να κάνουν και αυτοί σ’ εμάς. Δεν θα θέλαμε να είναι οι άλλοι ταχείς στο ν’ αμφισβητούν τα ελατήριά μας· δεν είν’ έτσι;​—Ματθ. 7:12.

Δεν σημαίνει ότι κάθε αμφισβήτησις ελατηρίων είναι εσφαλμένη. Τουλάχιστον, στις εμπορικές συναλλαγές οφείλει κανείς ν’ αναγνωρίση τον πειρασμό που παρουσιάζει το ατομικό συμφέρον τού να μεγαλοποιή την αλήθεια ή να προβαίνη σε σκληρές ενέργειες. Η έκφρασις «ας προσέχη ο αγοραστής» δεν σημαίνει παρά να ασκή ένας λογική σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Υπάρχει, επίσης, καιρός και τόπος για την κρίσι των ελατηρίων, όταν αυτά έχουν αποκαλυφθή με φανερές ενέργειες· όπως όταν ένας παραβάτης καλήται ενώπιον της δικαστικής επιτροπής μιας Χριστιανικής εκκλησίας. Αλλά σημειώστε ότι δεν υπάρχει τίποτε το ταχύ ή βιαστικό στην αμφισβήτησι των ελατηρίων σε μια τέτοια περίπτωσι.​—1 Κορ. 5:1-13· Ιούδ. 4-19.

Εν τούτοις, εκτός από αυτές τις εξαιρέσεις, όταν εξετάζωμε τα ελατήρια των συνανθρώπων μας εκεί που εργαζόμεθα, στον οικογενειακό μας κύκλο ή μέσα στην Χριστιανική εκκλησία, ας είμεθα γενναιόφρονες, φιλεύσπλαγχνοι, ας δείχνωμε εμπιστοσύνη και ας είμεθα πρόθυμοι να δίνωμε στους άλλους το ευεργέτημα της αμφιβολίας. Ενθυμείσθε ότι ο Θεός είναι εκείνος ο οποίος «βλέπει την καρδίαν.» Εν τούτοις, μπορούμε να διαβάσωμε τη δική μας καρδιά, να βεβαιούμεθα ότι τα δικά μας ελατήρια είναι πάντοτε αγνά.​—1 Σαμ. 16:7· Παροιμ. 4:23.