Μην Αποδίδετε Κακά Ελατήρια στους Άλλους

«ΠΕΣ μου. Γιατί δεν με χαιρέτησες στο δρόμο προχθές; Τι έχεις εναντίον μου;»

«Συναντηθήκαμε; Μα δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο!»

«Αδύνατον. Περάσαμε πλάι-πλάι και μάλιστα με κοίταξες στα μάτια, αλλά δεν με χαιρέτησες! Τι έχεις εναντίον μου;»

Αντιμετωπίσατε ποτέ ή παρευρεθήκατε σε μια κατάστασι σαν κι αυτό το πραγματικό γεγονός; Ίσως να έχετε δει ένα ακόμη πιο σοβαρό περιστατικό, όταν απέδωσαν κακά ελατήρια σε κάποιον. Οι αβάσιμες υποψίες και η έλλειψις εμπιστοσύνης δεν ευαρεστούν το Θεό. Αυτό φαίνεται από τα καταστρεπτικά αποτελέσματα στα οποία μπορούν να οδηγήσουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Εξετάστε τι συνέβη στους Βιβλικούς χρόνους με το έθνος Ισραήλ.

Μετά την κατάκτησι της Γης της Επαγγελίας, δυόμισυ Ισραηλιτικές φυλές εγκαταστάθηκαν στις προσδιορισμένες περιοχές τους στην άλλη όχθη του Ιορδάνη Ποταμού. Έκτισαν εκεί ένα θυσιαστήριο, όχι για να κάνουν προσφορές και θυσίες, αλλά σαν μια μαρτυρία ότι αυτοί και οι απόγονοί τους δεν είχαν εγκαταλείψει την αληθινή λατρεία. Αλλά οι άλλες φυλές τούς απέδωσαν κακά ελατήρια, εκφράζοντας την υποψία ότι αυτοί οι Ισραηλίτες αποσκίρτησαν από τη λατρεία του Ιεχωβά και, έτσι, αποφάσισαν να διεξαγάγουν πόλεμο εναντίον τους. Ευτυχώς, η κατάστασις διευκρινίσθηκε και η προγραμματισμένη στρατιωτική ενέργεια δεν έγινε.—Ιησ. Ναυή κεφ. 22.

Ο Βασιλιάς Δαβίδ κάποτε έστειλε τους δούλους του να παρηγορήσουν τον Βασιλιά Ανούν του Αμμών για το θάνατο του πατέρα του. Αλλά οι Αμμωνίτες εσφαλμένα υποπτεύθηκαν τον Δαβίδ ότι είχε στείλει τους άνδρες αυτούς σαν κατασκόπους και γι’ αυτό τους εξευτέλισαν πολύ. Το γεγονός αυτό μάλιστα ωδήγησε σε πόλεμο, στον οποίο οι Αμμωνίτες και οι Σύριοι υπέστησαν μεγάλη ήττα. Τι καταστρεπτικές ήσαν οι συνέπειες επειδή απέδωσαν κακά ελατήρια!—2 Σαμ. κεφ. 10.

ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΥΓΕΝΗ ΕΛΑΤΗΡΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΑΙ

Σε διάφορες περιπτώσεις, στις μέρες των πρώτων Χριστιανών, αποδίδονταν στους ανθρώπους κακά ελατήρια. Παραδείγματος χάρι, αυτό συνέβη στον απόστολο Παύλο. Έτσι, ο Παύλος αισθάνθηκε την υποχρέωσι να γράψη: «Εγώ δεν σας κατεβάρυνα, αλλά πανούργος ων, σας επίασα με δόλον.» Ναι, ωρισμένοι ομόπιστοι στην Κόρινθο ισχυρίζονταν εσφαλμένα ότι ο Παύλος δεν ενεργούσε από αγάπη. Ακατάλληλα, απέδωσαν κακά ελατήρια σ’ αυτό τον πιστό απόστολο.—2 Κορ. 12:16.

Ένα εξέχον παράδειγμα βρίσκεται στην περίπτωσι του Υιού του Θεού. Ήλθε στη γη με τα πιο ευγενή ελατήρια, προσπαθώντας διαρκώς να τιμήση και να υποστηρίξη τον Ιεχωβά Θεό. Παρ’ όλα αυτά, κατηγορήθηκε ψευδώς για βλασφημία. (Ματθ. 26:64, 65) Εκείνοι οι οποίοι εσκεμμένα απέδωσαν κακά ελατήρια στον Υιό του Θεού υπέστησαν καταστρεπτικά αποτελέσματα, με το να γίνουν ένοχοι του φόνου του και να προσπαθήσουν ν’ αποκλείσουν την οδό της σωτηρίας σε πολλούς ανθρώπους.—Ματθ. 23:29-39.

Κακά ελατήρια αποδόθηκαν ακόμη και στον Ιεχωβά Θεό. Ο Σατανάς και οι δαίμονές του επιμένουν ότι ο Θεός δεν κυβερνά από αγάπη. Αντιθέτως, ο Διάβολος ισχυρίζεται ότι ο Ιεχωβά εγωιστικά αρνείται κάτι καλό από τους ανθρώπους με το να θέτη ηθικούς και ηθολογικούς φραγμούς σ’ αυτούς. Επί πλέον, ο Σατανάς ισχυρίζεται ότι ο Θεός «αγοράζει» την υπακοή. (Ιώβ 2:3-5) Με όμοιο τρόπο, ο Σατανάς αμφισβητεί και τα ευγενή ελατήρια των δούλων του Θεού. Γι’ αυτό, ο Διάβολος «κατηγορεί αυτούς ενώπιον του Θεού ημέραν και νύκτα.» (Αποκ. 12:10) Ασφαλώς, τα ευσεβή άτομα ποτέ δεν θα ήθελαν να μιμηθούν τον Σατανά αποδίδοντας αδίκως κακά ελατήρια στους άλλους.

ΦΥΛΑΓΕΣΘΕ ΑΠΟ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

Τι μπορούν να μάθουν οι Χριστιανοί από το Βιβλικό υπόμνημα; Πρώτα-πρώτα, είναι δυνατόν να παρεξηγήσωμε τη στάσι και τα ελατήρια των άλλων. Οι Αμμωνίτες αυτό έκαναν όταν ο Δαβίδ έστειλε τους άνδρες να παρηγορήσουν τον Βασιλιά Ανούν. Σήμερα, ένα άτομο μπορεί να είναι δειλό και ντροπαλό. Ίσως ακόμη και η έκφρασις του προσώπου του να είναι αυστηρή. Οι άλλοι μπορεί εσφαλμένα να συμπεράνουν ότι το άτομο αυτό είναι ψυχρό, υπερήφανο και δεν αγαπά, μολονότι αυτό μπορεί να μη συμβαίνη καθόλου.

Μερικές φορές, οι άνθρωποι εσφαλμένα θεωρούν τους άλλους οκνηρούς. Αλλά εκείνος τον οποίον θεωρούν οκνηρό μπορεί να κάνη το καλύτερο που μπορεί. Λόγω κάποιας σωματικής αδυναμίας ή κάποιου προβλήματος υγείας, ίσως δεν μπορεί να κάνη περισσότερα ή να εργασθή πιο γρήγορα. Έτσι, είναι καλό να κατανοήσωμε ότι, για πολλούς λόγους, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι εξ ίσου παραγωγικοί ή αποτελεσματικοί.

Μερικές φορές, αποδίδονται κακά ελατήρια σ’ εκείνους που απλώς προσπαθούν να δείξουν στοργικό ενδιαφέρον σε άλλους. Παραδείγματος χάρι, σε κάποιο γραφείο διάφορα άτομα αναλαμβάνουν με βάρδιες ν’ απαντούν στο τηλέφωνο ακόμη και μετά τις ώρες τακτικής εργασίας. Δεν είναι ανάγκη να κάθωνται ακριβώς πάνω στο τηλέφωνο περιμένοντας να χτυπήση, αλλά μπορούν να κάνουν κάτι άλλο σ’ ένα διπλανό δωμάτιο. Μια μέρα, κάποιος υπεύθυνος που δεν είχε υπηρεσία βρέθηκε δίπλα στο τηλέφωνο όταν χτύπησε. Ευγενικά, απάντησε στο τηλέφωνο ώστε το άτομο που είχε υπηρεσία να μη χρειασθή να διακόψη την εργασία που έκανε εκεί κοντά. Δυστυχώς, εκείνος που είχε υπηρεσία απέδωσε στο λογικό αυτό άτομο κακό ελατήριο αντί να το ευχαριστήση για τη στοργική του βοήθεια. Μήπως πρόκειται για ένα μηδαμινό ζήτημα; Ναι, αλλά δείχνει την ανάγκη που υπάρχει να φυλαγώμαστε από τις παρεξηγήσεις όταν σταθμίζωμε τις τάσεις και τα ελατήρια των άλλων.

ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟ ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ

Βλέποντας τις θλιβερές συνέπειες του ν’ αποδίδη κανείς κακά ελατήρια στους άλλους, ασφαλώς θέλομε ν’ αποφεύγωμε να ενεργούμε έτσι. Οι Χριστιανοί είναι συνετοί και δίνουν στους άλλους το ευεργέτημα της αμφιβολίας. Αυτό συμφωνεί με τη θεία αρχή που εξέφρασε ο απόστολος Παύλος, ο οποίος είπε ότι η αγάπη «πάντα πιστεύει.» (1 Κορ. 13:7) Η υπακοή σ’ αυτή την εντολή ασφαλώς σημαίνει να δείχνωμε εμπιστοσύνη σ’ ένα συγχριστιανό μας σε περιπτώσεις αμφιβολίας, αντί να έχωμε ακατάλληλες υποψίες γι’ αυτόν.

Το να γνωρισθούμε καλύτερα με τους άλλους ίσως μας βοηθήση ν’ αποφεύγωμε ν’ αποδίδωμε κακά ελατήρια σ’ αυτούς. Μερικές φορές, απαιτούνται μήνες, ή ακόμη και χρόνια για να γίνη αυτό. Αλλά σε πολλές περιπτώσεις, όσο περισσότερες πληροφορίες έχομε, τόσο λιγότερο κινδυνεύομε ν’ αποδώσωμε κακά ελατήρια στους άλλους.

ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΛΑΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΑΙ

Αλλά τι θα λεχθή αν είμαστε εμείς εκείνοι στους οποίους αποδίδονται κακά ελατήρια; Πώς πρέπει ν’ αντιδράσωμε; Είναι καλό να μη θυμώνωμε, διότι το εδάφιο Εκκλησιαστής 7:9 λέει: «Μη σπεύδε εν τω πνεύματί σου να θυμόνης· διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων.» Καθώς ο χρόνος περνά, το άλλο άτομο μπορεί να σας γνωρίση καλύτερα και ίσως διορθώση την άποψί του. Όταν καταλάβη ότι έσφαλε, θα σας αγαπήση περισσότερο, ιδιαίτερα αν δεν αντιδράσατε με θυμό. Ασφαλώς, οι Χριστιανοί θέλουν να μιμούνται το Θεό, ο οποίος ασκεί εγκράτεια εν όψει κατηγοριών. Επίσης, ο Ιεχωβά γνωρίζει τα ελατήριά μας, και θα μάς παρηγορήση. Θα βρούμε χαρά αν εξακολουθήσωμε να «ελπίζωμε επί τον Ιεχωβά και να πράττωμε το αγαθόν.» Αν εκείνος θέλη να μας υποστηρίξη σε κάποιο ζήτημα, θα το κάνη στον κατάλληλο καιρό.—Ψαλμ. 37:3-8· Πράξ. 15:8· 2 Κορ. 7:6.

Μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάστασις προκύπτει όταν ένα άτομο λαμβάνη συμβουλή από κάποιον ο οποίος κατακρίνει τα ελατήριά του. Οτιδήποτε κι αν πη για να υπερασπίση τον εαυτόν του, ίσως θεωρηθή σαν αυτοδικαίωσις. Στην πραγματικότητα, όμως, η συμβουλή μπορεί να μην είναι εφαρμόσιμη, επειδή δεν έχουν ληφθή υπ’ όψιν όλοι οι παράγοντες. Και πάλι, μερικοί καλοπροαίρετοι σύμβουλοι μπορεί να έχουν την τάσι να αμφισβητούν τα ελατήριά σας αν προσπαθήτε να δείξετε την πραγματική κατάστασι. Επομένως, αν το σημείο που αμφισβητείται είναι μικρής σπουδαιότητας, ίσως προτιμήσετε να μην πήτε τίποτε περισσότερο για να διορθώσετε την άποψι του συμβουλεύοντα, υπό τον όρο ότι κανένα βλαβερό αποτέλεσμα δεν θα επέλθη από τη διακράτησι σιωπής. Αλλά δεν είναι πάντοτε απαραίτητο απλώς να μην πήτε τίποτα αν η θέσις σας ή τα ελατήρια σας έχουν παρεξηγηθή. Προφανώς, θα ήταν ηθικά εσφαλμένο να επιτρέψετε να περάση αμφισβητούμενο ένα ψεύδος. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες είναι κατάλληλο να εξηγήσετε τη θέσι σας ή τη στάσι σας ήρεμα, έτσι ώστε η συνείδησίς σας να είναι ήσυχη επειδή γνωρίζετε ότι τουλάχιστον κάνατε μια προσπάθεια να διευκρινίσετε τα ζητήματα αντί να ενοχοποιηθήτε ότι συμφωνείτε αδύναμα με μια ψευδή κατηγορία. Μ’ αυτό τον τρόπο, ίσως ωφεληθή και ο συμβουλεύων, επίσης, ιδιαίτερα ως προς την ανάπτυξι ισορροπίας όταν δίνη συμβουλές.

Μια Γερμανική παροιμία λέει, «Αν κάποιος πη ψέματα μια φορά, ο άλλος ποτέ δεν θα τον πιστεύη πια, ακόμη κι αν λέη την αλήθεια.» Αλλ’ αυτό δεν πρέπει να συμβαίνη μεταξύ των Χριστιανών. Αν ένα άτομο διαπράξη κάποιο σφάλμα που γίνεται γνωστό στους άλλους, και ένα μετέπειτα γεγονός φέρη στη μνήμη μερικών αυτό το προηγούμενο λάθος, δεν θα πρέπει να υποψιασθούν αυτόν τον πρώην αμαρτήσαντα; Όχι κατ’ ανάγκην, διότι η αγάπη δεν σπεύδει να κρίνη ένα άτομο. Αν μας υποπτεύονταν, μολονότι ήμαστε αθώοι, για κάτι μόνο και μόνο επειδή κάναμε ένα τέτοιο πράγμα στο παρελθόν, δεν θα στενοχωριόμαστε για την έλλειψι εμπιστοσύνης που θα μας έδειχναν; Φυσικά θα στενοχωριόμασταν, διότι κάτω από την επιρροή του αγίου πνεύματος του Θεού, οι άνθρωποι έχουν κάνει τρομερές αλλαγές προς το καλύτερο. Είναι καλό, επίσης, να μην ξεχνούμε ότι «η αγάπη ... δεν διαλογίζεται το κακόν.»—1 Κορ. 6:9-11· 13:4, 5.

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Καθώς προσπαθούμε ν’ ακολουθούμε την αρχή να μην αποδίδωμε αδίκως κακά ελατήρια στους άλλους και να δείχνωμε ισορροπία αν τα ελατήρια μας παρεξηγούνται, πρέπει να μην ξεχνούμε ότι υπάρχει ανάγκη για προσοχή. Παραδείγματος χάρι, όταν οι Χριστιανοί ζουν κάτω από ένα καθεστώς που διώκει τους αληθινούς δούλους του Θεού, μερικοί αξιωματούχοι μπορεί να καταφύγουν στο δόλο για να τους κάνουν να προδώσουν τους ομοπίστους τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, πώς θα μπορούσε ένα άτομο να πιστέψη κάθε δήλωσι ή υπόσχεσι που γίνεται από τους διώκτες; Η επόμενη αρχή του Λόγου του Θεού εφαρμόζεται σ’ αυτή την κατάστασι: «Ο απλούς πιστεύει εις πάντα λόγον· ο δε φρόνιμος προσέχει εις τα βήματα αυτού.» Και ο Ιησούς Χριστός είπε στους ακολούθους του να είναι «φρόνιμοι ως οι όφεις.»—Παρ. 14:15· Ματθ. 10:16.

Ωστόσο, οι Χριστιανοί πρέπει να εμπιστεύωνται και να πιστεύουν τους ομοπίστους τους λάτρεις του Θεού ενόσω δεν υπάρχει καμμιά θετική ένδειξις απιστίας. Θα κάνωμε καλά να φέρωμε στη μνήμη μας τα θεόπνευστα λόγια: «Συ τις είσαι όστις κρίνεις ξένον δούλον;» «Είς είναι ο νομοθέτης, ο δυνάμενος να σώση και να απολέση· συ τις είσαι όστις κρίνεις τον άλλον;»—Ρωμ. 14:4· Ιακ. 4:12.

Θυμάστε την περίπτωσι που αναφέρθηκε στην αρχή; Μια γυναίκα είχε αποδώσει κακά ελατήρια σε κάποιο άλλο άτομο επειδή παρέλειψε να τη χαιρετήση. Στη συζήτησι που επακολούθησε, διαπιστώθηκε ότι το άλλο άτομο βρισκόταν σε βαθειά σκέψι εκείνη τη στιγμή και δεν είχε γνωρίσει τη γυναίκα. Αυτή και μόνο ήταν η αιτία που δεν την είχε χαιρετήσει. Ήταν καλό που μίλησε αυτή η γυναίκα στο άλλο άτομο σχετικά με την εντύπωσι που είχε αποκομίσει και δεν κράτησε κακία εναντίον του, ενώ ταυτόχρονα δεν κοινολόγησε τη σκέψι της. Αλλά μια πιο καλύτερη λύσι σ’ αυτό το πρόβλημα θα ήταν το να κατέληγε από την αρχή στο συμπέρασμα ότι το άλλο άτομο απλώς δεν την είχε δει.

Υπάρχει, πράγματι, ανάγκη για ισορροπία στη στάθμισι των ελατηρίων των άλλων. Ευτυχώς, θα υπάρξη καιρός που κανένας στη γη δεν θα υποψιάζεται τα λόγια ή τα έργα των συνανθρώπων του. Τελικά, αυτό θα συμβή στο νέο σύστημα πραγμάτων κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας. Όλοι τότε θα δείχνουν αγάπη και θα βλέπουν τις καλές ιδιότητες των άλλων. Δεν θα υπάρχουν πια αιτίες για παραπτώματα, στενοχώριες, κακία ή αποθάρρυνση. Μέχρι τότε, πρέπει να είμαστε άγρυπνοι ώστε να μην αποδίδωμε αδίκως κακά ελατήρια στους άλλους.