Να Φυλάγεστε από το να Αποδίδετε Εσφαλμένα Κίνητρα
ΕΝΑΣ εξέχων ευαγγελιστής της τηλεόρασης κατήγγειλε με δριμύτητα κάποιον άλλον κήρυκα για το ότι διέπραττε μοιχεία. Μέσα σε ένα χρόνο, όμως, αυτός ο ευαγγελιστής ο οποίος τον κατηγόρησε πιάστηκε μαζί με μια πόρνη.
Σε κάποια άλλη περίπτωση, μια μεγάλη παγκόσμια δύναμη ανέθεσε σε απεσταλμένους της να οδηγήσουν κάποιες αντιμαχόμενες φατρίες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Στο μεταξύ, το ίδιο έθνος έστελνε κρυφά σε ξένα έθνη εμπόρους όπλων για να πηγαίνουν από χώρα σε χώρα πουλώντας όπλα αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Εφόσον η κραυγαλέα υποκρισία έχει γίνει πολύ κοινή, είναι να απορούμε που ο σκεπτικισμός έχει αντικαταστήσει σε τόσο μεγάλο βαθμό την εμπιστοσύνη; Για πολλά άτομα, η αμφισβήτηση των κινήτρων των άλλων έχει γίνει δεύτερη φύση.
Ως Χριστιανοί πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην επιτρέπουμε σε τέτοιες στάσεις να επηρεάζουν τη σχέση μας με τους πιστούς αδελφούς μας. Αν και ο Ιησούς Χριστός μάς πρότρεψε να είμαστε «προσεκτικοί σαν τα φίδια» όταν βρισκόμαστε ανάμεσα στους εχθρούς μας, δεν είπε ότι θα πρέπει να είμαστε καχύποπτοι απέναντι στους αληθινούς ακολούθους του. (Ματθαίος 10:16) Έτσι λοιπόν, ποιους κινδύνους εγκυμονεί το να αποδίδουμε εσφαλμένα κίνητρα στους άλλους; Σε ποιους τομείς πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ώστε να αποφεύγουμε αυτή την τάση; Και πώς μπορούμε να περιφρουρούμε την πολύτιμη σχέση που έχουμε με τους συγχριστιανούς μας;
Ένα Μάθημα από το Παρελθόν
Το να αποδίδουμε εσφαλμένα κίνητρα στους άλλους χωρίς εύλογη αιτία ισοδυναμεί με το να τους κρίνουμε. Είναι σαν να βγάζουμε το βεβιασμένο συμπέρασμα ότι τα λόγια τους ή οι πράξεις τους δεν αποτελούν παρά ένα πρόσχημα πίσω από το οποίο κρύβεται κάτι δόλιο και μοχθηρό. Συχνά το πραγματικό πρόβλημα έγκειται στην εσφαλμένη αντίληψη των πραγμάτων, όπως φαίνεται από τη Βιβλική αφήγηση που βρίσκεται στο 22ο κεφάλαιο του βιβλίου Ιησούς του Ναυή.
Οι Ισραηλίτες είχαν ολοκληρώσει την κατάκτηση της Υποσχεμένης Γης και μόλις είχαν λάβει τις περιοχές που τους ανήκαν κατά φυλές. Οι φυλές του Ρουβήν και του Γαδ, καθώς και η μισή φυλή του Μανασσή, έχτισαν ένα θυσιαστήριο «μέγα εις την όψιν» δίπλα στον Ιορδάνη Ποταμό. Οι υπόλοιπες φυλές συμπέραναν εσφαλμένα ότι αυτή ήταν μια πράξη αποστασίας. Υπέθεσαν ότι οι τρεις φυλές επρόκειτο να χρησιμοποιήσουν αυτό το μεγάλο οικοδόμημα για να κάνουν θυσίες αντί να πηγαίνουν στη σκηνή της συνάντησης στη Σηλώ, δηλαδή στον καθορισμένο τόπο λατρείας. Αμέσως, οι φυλές που απηύθυναν την κατηγορία προετοιμάστηκαν για στρατιωτικές ενέργειες.—Ιησούς του Ναυή 22:10-12.
Προς έπαινό τους, επικοινώνησαν με τους Ισραηλίτες αδελφούς τους, στέλνοντας μια επίσημη αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Φινεές. Όταν άκουσαν τις κατηγορίες της απιστίας, του στασιασμού και της αποστασίας εναντίον του Ιεχωβά, οι φυλές που υποτίθεται ότι είχαν διαπράξει το παράπτωμα εξήγησαν για ποιο λόγο είχαν φτιάξει αυτό το τεράστιο θυσιαστήριο. Αντί να είναι θυσιαστήριο για θυσίες, επρόκειτο να είναι ‘μάρτυρας’ της ενότητας με την οποία θα λάτρευαν τον Ιεχωβά οι φυλές του Ισραήλ. (Ιησούς του Ναυή 22:26, 27, ΜΝΚ) Η αντιπροσωπεία επέστρεψε ικανοποιημένη από το γεγονός ότι τίποτα το εσφαλμένο δεν συνέβαινε με τους αδελφούς τους. Έτσι, αποτράπηκε ένας εμφύλιος πόλεμος καθώς και φοβερή αιματοχυσία.
Τι κατάλληλο μάθημα για εμάς ώστε ποτέ να μη βιαζόμαστε να αποδίδουμε εσφαλμένα κίνητρα στους άλλους! Συχνά, αυτό που με μια απλή επιφανειακή ματιά φαίνεται αληθινό διαπιστώνεται πως είναι εντελώς διαφορετικό έπειτα από πιο προσεκτική εξέταση. Αυτό αληθεύει σε πολλές πτυχές της ζωής του Χριστιανού.
Η Άποψή μας για τους Πρεσβυτέρους
Καθώς εκπληρώνουν την ευθύνη που έχουν ‘να ποιμαίνουν την εκκλησία του Θεού’, οι πρεσβύτεροι μερικές φορές διαπιστώνουν πως είναι αναγκαίο να δώσουν συμβουλή σε διάφορα άτομα στην εκκλησία. (Πράξεις 20:28) Λόγου χάρη, πώς αντιδρούμε αν κάποιος πρεσβύτερος μας μιλήσει για τα παιδιά μας γύρω από ζητήματα όπως είναι οι κακές συναναστροφές ή η ακατάλληλη διαγωγή με κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου; Μήπως υποθέτουμε ότι υπάρχει κάποιο κρυμμένο κίνητρο και λέμε στον εαυτό μας: ‘Ποτέ δεν του άρεσε η οικογένειά μας’; Αν αφήσουμε να μας επηρεάσουν τέτοια αισθήματα, μπορεί να λυπηθούμε αργότερα. Ίσως διακυβεύεται η πνευματική ευημερία των παιδιών μας, και θα πρέπει να εκτιμούμε τις υποβοηθητικές Γραφικές συμβουλές.—Παροιμίαι 12:15.
Όταν ένας πρεσβύτερος στην εκκλησία μάς δίνει συμβουλή, ας μην αναζητούμε κάποιο συγκαλυμμένο κίνητρο. Αντίθετα, ας αναρωτηθούμε αν υπάρχει κάποιος τρόπος να ωφεληθούμε από τη βασισμένη στη Γραφή συμβουλή του. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Είναι αλήθεια ότι καμιά διαπαιδαγώγηση δεν φαίνεται προς το παρόν να φέρνει χαρά, αλλά λύπη· ύστερα όμως, σε εκείνους που έχουν γυμναστεί από αυτήν αποφέρει ειρηνικό καρπό, δηλαδή, δικαιοσύνη». (Εβραίους 12:11) Έτσι, ας είμαστε ευγνώμονες και ας σκεφτόμαστε τα ζητήματα αντικειμενικά. Να θυμάστε ότι, συχνά, όσο δύσκολο είναι για εμάς να δεχτούμε συμβουλή άλλο τόσο δύσκολο είναι και για τους πρεσβυτέρους να δώσουν αυτή τη συμβουλή.
Αισθήματα Απέναντι στους Γονείς
Όταν υφίστανται ορισμένους περιορισμούς από τους γονείς τους, μερικοί νεαροί αμφισβητούν τα κίνητρά τους. Μερικοί νέοι μπορεί να λένε: ‘Γιατί θέτουν οι γονείς μου τόσο πολλούς κανόνες; Λες και δεν θέλουν να απολαμβάνω τη ζωή’. Αντί να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, όμως, οι νεότεροι πρέπει να αναλύσουν την κατάσταση αντικειμενικά.
Οι γονείς έχουν δαπανήσει πολλά χρόνια φροντίζοντας τα παιδιά τους. Αυτό έχει απαιτήσει πολλές θυσίες, τόσο υλικές όσο και άλλου είδους. Υπάρχει λόγος να συμπεράνει κάποιος ότι αποφάσισαν τώρα να κάνουν τη ζωή των εφηβικής ηλικίας παιδιών τους δυστυχισμένη; Δεν είναι πιο λογικό να σκεφτεί ότι η αγάπη υποκινεί αυτούς τους γονείς να προστατεύουν τα παιδιά τους και να τα φροντίζουν; Δεν θα τους υποκινούσε η ίδια αυτή αγάπη να θέσουν ορισμένους περιορισμούς στα παιδιά τους, τα οποία αντιμετωπίζουν τώρα νέες προκλήσεις στη ζωή; Πόσο σκληρό θα ήταν, και πόση αχαριστία θα φανέρωνε, αν κάποιος απέδιδε εσφαλμένα κίνητρα στους στοργικούς γονείς!—Εφεσίους 6:1-3.
Η Στάση μας Απέναντι στους Συγχριστιανούς
Πολλοί τείνουν να προδικάζουν τους άλλους, έχοντας προκατασκευασμένες αντιλήψεις για αυτούς. Τι πρέπει να γίνει αν εμείς οι ίδιοι έχουμε αυτή τη στάση και βλέπουμε με καχυποψία ορισμένους ανθρώπους; Θα ήταν δυνατόν να επηρεαστούμε από τον κόσμο σε αυτό το ζήτημα;
Λόγου χάρη, υποθέστε ότι ένας από τους πνευματικούς αδελφούς μας έχει ωραίο σπίτι και ακριβό αυτοκίνητο. Θα πρέπει αυτομάτως να συμπεράνουμε ότι είναι υλιστής και ότι δεν βάζει τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα στη ζωή; Μερικοί Χριστιανοί μπορεί να έχουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν καλά πράγματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν κακά κίνητρα ή ότι δεν ‘επιζητούν πρώτα τη βασιλεία’. Μπορεί να είναι πολύ απασχολημένοι με πνευματικές δραστηριότητες, χρησιμοποιώντας απλόχερα τους υλικούς τους πόρους για να προωθήσουν τα συμφέροντα της Βασιλείας, ίσως με έναν τρόπο που περνάει απαρατήρητος.—Ματθαίος 6:1-4, 33.
Η Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα αποτελούνταν από ανθρώπους κάθε είδους—πλούσιους και φτωχούς. (Πράξεις 17:34· 1 Τιμόθεο 2:3, 4· 6:17· Ιακώβου 2:5) Ο Θεός δεν αξιολογεί τους ανθρώπους με βάση την οικονομική τους κατάσταση, και δεν θα πρέπει να το κάνουμε αυτό ούτε εμείς. Θα πρέπει να αγαπάμε τους δοκιμασμένους και πιστούς αδελφούς μας, «μη κάνοντας τίποτα με προκατειλημμένη διάθεση».—1 Τιμόθεο 5:21.
Σε αυτόν τον κόσμο που βρίσκεται στην εξουσία του Σατανά, οι προκατασκευασμένες αντιλήψεις και η καχυποψία γίνονται έκδηλες με διάφορες μορφές. Για παράδειγμα, κάποιο άτομο μπορεί να θεωρηθεί βίαιο ή υλιστικό απλώς και μόνο εξαιτίας του παρελθόντος του. Εντούτοις, ως Χριστιανοί δεν πρέπει να πέφτουμε θύματα τέτοιων στάσεων. Η οργάνωση του Ιεχωβά δεν είναι τόπος για αδιαλλαξία και καχυποψία. Όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί χρειάζεται να μιμούνται τον Ιεχωβά Θεό, στον οποίο ‘δεν υπάρχει αδικία ούτε προσωποληψία’.—2 Χρονικών 19:7· Πράξεις 10:34, 35.
Να Υποκινείστε από Αγάπη
Οι Γραφές λένε ξεκάθαρα ότι «όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού». (Ρωμαίους 3:23) Έτσι, πρέπει να βλέπουμε τους ομοπίστους μας ως άτομα με τα οποία αγωνιζόμαστε ενωμένα να αποδίδουμε αποδεκτή υπηρεσία στον Ιεχωβά. Αν έχουμε αφήσει την καχυποψία ή άλλα αρνητικά αισθήματα να επηρεάσουν τη σχέση μας με κάποιον πνευματικό αδελφό ή αδελφή, ας προσευχηθούμε για τη βοήθεια του Θεού ώστε να καταπολεμήσουμε αυτή τη στάση και να μη γίνουμε λεία του Σατανά. (Ματθαίος 6:13) Εκείνος έπεισε την Εύα ότι ο Ιεχωβά είχε κακά κίνητρα, ότι δεν ενδιαφερόταν για την ευημερία της και ότι κατακρατούσε ελευθερίες οι οποίες θα την έκαναν αληθινά ευτυχισμένη. (Γένεσις 3:1-5) Αν αποδίδουμε εσφαλμένα κίνητρα στους αδελφούς μας, τότε εξυπηρετούμε τους σκοπούς του.—2 Κορινθίους 2:11· 1 Πέτρου 5:8
Αν διαπιστώσουμε ότι έχουμε την τάση να αποδίδουμε εσφαλμένα κίνητρα στους άλλους, ας εξετάσουμε το παράδειγμα του Ιησού Χριστού. Μολονότι ήταν ο τέλειος Γιος του Θεού, δεν έψαχνε για κακά κίνητρα στους μαθητές του. Αντίθετα, ο Ιησούς έψαχνε για τα καλά τους σημεία. Όταν οι μαθητές του μάλωναν για μια θέση εξοχότητας, εκείνος δεν συμπέρανε ότι είχαν διεφθαρμένα κίνητρα ούτε τους αντικατέστησε με 12 καινούριους αποστόλους. (Μάρκος 9:34, 35) Ως ατελείς που ήταν, ίσως είχαν επηρεαστεί κατά κάποιον τρόπο από τον πολιτισμό του αποστατικού Ιουδαϊσμού, ο οποίος έδινε έμφαση στην υπερηφάνεια και στις ταξικές διακρίσεις. Ο Ιησούς γνώριζε ότι το βασικό κίνητρο των ακολούθων του ήταν η αγάπη για τον Ιεχωβά. Επειδή εκδήλωσαν αυτή την αγάπη και παρέμειναν προσκολλημένοι στον Ιησού, ανταμείφθηκαν πλούσια.—Λουκάς 22:28-30.
Αν κοιτάζαμε με καχυποψία τους πιστούς αδελφούς μας, θα ήταν σαν να βλέπαμε διάφορα αντικείμενα μέσα από έναν παραμορφωτικό φακό. Τίποτα δεν θα φαινόταν όπως είναι πραγματικά. Συνεπώς, ας βλέπουμε μέσα από το φακό της αγάπης. Υπάρχουν άφθονες αποδείξεις ότι οι όσιοι συγχριστιανοί μας μάς αγαπούν και αξίζουν το καλοσυνάτο ενδιαφέρον μας. (1 Κορινθίους 13:4-8) Έτσι, είθε να τους δείχνουμε αγάπη και να φυλαγόμαστε από το να αποδίδουμε εσφαλμένα κίνητρα.
[Εικόνα στη σελίδα 26]
Πώς βλέπετε άλλα άτομα που λατρεύουν πιστά τον Θεό;
[Εικόνα στη σελίδα 27]
Η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός καθιστούν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά μια ευτυχισμένη οικογένεια