Συνελεύσεις που Προάγουν την Μαθήτευσιν
«ΜΕΡΙΚΟΙ άνθρωποι δεν αγαπούν να συζητούν για θρησκεία,» έλεγε, αρχίζοντας ένα άρθρο της, η εφημερίς Νιους του Σαν Χοσέ της 14ης Ιουλίου 1967.
«Αλλ’ αυτό δεν αληθεύει για τους 10.000 περίπου που θα συναντήσετε στο Γήπεδο της Εκθέσεως της Κομητείας της Σάντα Κλάρα κάθε μέρα ως την Κυριακή,» συνεχίζει το άρθρο. «Αυτοί είναι μέλη των 170 εκκλησιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε 13 κομητείες του Μπαίη Έρια [Σαν Φρανσίσκο] για να παρευρεθούν στην περιφερειακή συνέλευσι ‘Μαθητεύσεως’.»
Η συνάθροισις στο Σαν Χοσέ, Καλιφόρνιας, ήταν μόνο μία από τις εξήντα τρεις τέτοιες τετραήμερες συνελεύσεις που έλαβαν χώρα το θέρος του 1967 στον Καναδά και τις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Ένα συνδυασμένο σύνολο από 463.658 παρευρέθησαν στη δημοσία ομιλία «Διάσωσις ενός Μεγάλου Πλήθους του Ανθρωπίνου Γένους Από τον Αρμαγεδδώνα,» που υπήρξε το χαρακτηριστικό αυτών των συνελεύσεων, και 6.878 νέοι διάκονοι, εσυμβόλισαν την αφιέρωσί των στον Ιεχωβά Θεό με το εν ύδατι βάπτισμα.
Εν τούτοις, αυτές ήσαν λίγες μόνο από τις Περιφερειακές Συνελεύσεις «Μαθητεύσεως.» Εβδομήντα επτά άλλες έλαβαν χώρα στην Αγγλία και στη δυτική Ευρώπη. Αυτές είχαν ένα συνδυασμένο ακροατήριο από 312.032, με 6.171 βαπτισθέντας. Αυτό ανέβασε το γενικό σύνολο των παρευρεθέντων στις συνελεύσεις «Μαθητεύσεως» σε αυτά τα μέρη μόνο σε 775.690—τρία τέταρτα του εκατομμυρίου και πλέον! Και πόσο ικανοποιητικό ήταν να βλέπη κανείς 13.000 και πλέον άτομα σ’ αυτές τις 140 συνελεύσεις να συμβολίζουν την αφιέρωσι της ζωής των για να υπηρετήσουν τον Μεγάλο Δημιουργό των, προστιθέμενοι έτσι ολοψύχως στο Χριστιανικό έργο της μαθητεύσεως.
ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ
Η σειρά των συνελεύσεων άρχισε στις 8 Ιουνίου στο Μπραίη, Ιρλανδίας, όπου 839 άτομα παρευρέθησαν στη δημοσία ομιλία. Δύο εβδομάδες αργότερα οι συνελεύσεις ξεκίνησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες στο Κάλισπελ (Μοντάνα), το Σρήβπορτ (Λουιζιάνα) και το Στόκτον (Καλιφόρνια) μ’ ένα συνδυασμένο ανώτατο όριο από 19.270 παρευρεθέντων. Την επομένη εβδομάδα άρχισαν τη σειρά των συνελεύσεων των η Αγγλία και ο Καναδάς, κι εκεί καθώς και στις Ηνωμένες Πολιτείες 52.966 άκουσαν τη δημοσία ομιλία.
Κατόπιν, στη διάρκεια των επομένων εβδομάδων, πρόσθετες δεκάδες χιλιάδων συγκεντρώθηκαν σε ευρέως διασκορπισμένες πόλεις. Συχνά ο πληθυσμός σ’ αυτούς τους τόπους ήταν σχετικά μικρός, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κάμη βαθιά εντύπωσι η παρουσία των επισκεπτών. Παραδείγματος χάριν, μπορείτε να φαντασθήτε την επίδρασι που προξένησαν οι 4.000 περίπου επισκέπται στη συνέλευσι του Κάλισπελ, όπου ο τακτικός πληθυσμός δεν υπερβαίνει πολύ τις 10.000! Ή οι 18.000 περίπου επισκέπται στην Κόστα Μέσα, της Καλιφόρνιας, όπου ζουν μόνο 40.000 περίπου κάτοικοι. Μερικές φορές η αναλογία των επισκεπτών της συνελεύσεως προς τον πληθυσμό της πόλεως ήταν ένας προς πέντε, και, σε μερικές περιπτώσεις, πολύ υψηλότερη.
Η μεγαλύτερη εβδομάδα, όσον αφορά τον αριθμό των παρευρεθέντων, ήταν από 3 έως 6 Αυγούστου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο, 82.345 παρευρέθησαν στη συνέλευσι την εβδομάδα εκείνη! Στην Πόλι του Τζέρσεϋ Σίτυ (Νιου Τζέρσεϋ) παρευρέθησαν 32.283, και 25.018 στην Πομόνα (Καλιφόρνια) τις δύο μεγαλύτερες συνελεύσεις. Τελικά, από 14 έως 17 Σεπτεμβρίου, η θερινή σειρά συνελεύσεων έφθασε στο τέλος της με τελευταία την συνέλευσι της Λίβερπουλ, Αγγλίας.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Το πρόγραμμα, το οποίον ήταν ουσιαστικώς το ίδιο σε κάθε συνέλευσι, ετόνιζε τη σπουδαιότητα τού να είναι ένας όχι μόνο μαθητής του Ιησού Χριστού, αλλά να βοηθή και άλλους να γίνουν, επίσης, μαθηταί. Η κυριώτερη ομιλία, «Ας Εγερθή ο Θεός, Και Ας Διασκορπισθώσιν οι Εχθροί Αυτού,» ετόνιζε το επικείμενο τέλος της πονηρίας, όταν ο Θεός θα εγερθή συντόμως εναντίον των εχθρών του στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Τώρα είναι καιρός να διακηρυχθή η βασιλεία του Θεού, ετονίσθη, ώστε οι άνθρωποι να μάθουν τις ένδοξες νίκες που έχει η κυβέρνησις του Θεού, και ακόμη εκείνες που θα πραγματοποιήση.
Ύστερ’ από αυτή την ομιλία παρουσιάσθη προς διάθεσιν μια αναθεωρημένη έκδοσις στην Αγγλική του βιβλίου Ικανοί Διάκονοι για να βοηθηθούν οι παρευρισκόμενοι στις συνελεύσεις στο έργον των μαθητεύσεως. Αυτό το βιβλίο χρησιμοποιείται τώρα ως εκπαιδευτικό βιβλίο στην εβδομαδιαία Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας των μαρτύρων του Ιεχωβά. Παρεδόθησαν σε κυκλοφορία στη διάρκεια των συνελεύσεων δύο ακόμη νέα βιβλία στην Αγγλική, που έχουν ετοιμασθή για να βοηθήσουν στην μαθήτευσι—τα Μήπως ο Άνθρωπος Ευρέθη Εδώ από Εξέλιξι ή από Δημιουργία; και Λύχνος εις τους Πόδας Μου Είναι ο Λόγος Σου.
Το νέο βιβλίο για την Εξέλιξι αιχμαλώτισε το ενδιαφέρον πολλών. Ένας επισκέπτης στη συνέλευσι στο Μοντγκόμερυ (Αλαμπάμα) είπε: «Ως τις δύο ή τρεις η ώρα σήμερα το πρωί εδιάβαζα αυτό το βιβλίο.» Πράγματι συμπληρώνει μια ανάγκη, κι ένας από τους συνέδρους στη συνέλευσι του Τούκσον (Αριζόνα) έγραψε: «Αληθινά πιστεύω ότι, το νέο βιβλίο Εξέλιξις πρέπει ασφαλώς να ελκύση εκείνους οι οποίοι έχουν μια κοσμική επιστημονική εκπαίδευσι ή βάθος μορφώσεως, και μπορεί να γίνη όργανο προσεγγίσεώς των με την αλήθεια.» Ελπίζομε ότι θα βοηθήση πολλά άτομα να γίνουν Χριστιανοί μαθηταί και λάτρεις του Θεού της Δημιουργίας, του Ιεχωβά.
Το 224 σελίδων βιβλίον Λύχνος, περιγράφει τις ευθύνες των Χριστιανών μαθητών και τονίζει τα χαρακτηριστικά της Χριστιανικής οργανώσεως της εποχής μας. Είναι γραμμένο με τέτοιο ελκυστικό τρόπο ώστε ένας από τους συνέδρους, όταν το διάβασε, είπε: «Μ’ έκαμε να θέλω να βγω να κηρύξω σε άλλους.»
Ολόκληρο το πρόγραμμα της τετραημέρου συνελεύσεως είχε μια παρόμοια επίδρασι επάνω σε πολλούς. Ένας σύνεδρος στο Σάουθ Μπεντ (Ινδιάνα) το περιέγραψε κατάλληλα ως εξής: «Το πρόγραμμα ήταν τόσο πλήρες από πρακτικά πράγματα—πράγματα που μπορούμε να πάρωμε μαζί μας σπίτι και να εφαρμόσωμε. Με έκαμε να θέλω να υπηρετήσω τον Ιεχωβά, όχι απλώς να το κάνω επειδή ενόμιζα ότι έπρεπε να το κάμω.»
Ιδιαιτέρας εκτιμήσεως έτυχαν τα Βιβλικά δράματα. «Μας μετέφεραν στο μέσον πραγματικών καταστάσεων,» παρετήρησε ένας σύνεδρος. «Γίναμε κι εμείς ένα μέρος του δράματος. Ήταν εύκολο ν’ αντιληφθή ένας τη σύγχρονη εφαρμογή διότι η πλοκή περιεστρέφετο γύρω από γνωστά προβλήματα που αντιμετωπίζομε.» Ένα δράμα περιελάμβανε ένα Ισραηλίτη ο οποίος είχε ένα βόδι που είχε τη συνήθεια να κερατίζη. (Έξοδ. 21:28, 29) Αυτό το βόδι εθανάτωσε ένα γείτονα, αλλά τα γεγονότα είχαν κακοπαρασταθή, και έπρεπε ν’ ανακαλυφθή η αλήθεια από τους Ισραηλίτας κριτάς.
«Μπαμπά,» ρώτησε ένα επτά ετών παιδί τον πατέρα του ύστερ’ από το δράμα, «πήραν πράγματι αυτούς τους ανθρώπους έξω και τους ελιθοβόλησαν;» Τα γεγονότα είχαν παρουσιασθή με τόσο ρεαλισμό ώστε η εντύπωσις έμεινε ανεξίτηλη. Είχε γίνει σαφές πόσο σοβαρό είναι στα όμματα του Θεού να ψεύδεται ένας και να παίρνη στα ελαφρά τη συμβουλή που έρχεται μέσω της οργανώσεως του Θεού.
Αλλά οι εντυπώσεις ήταν ακόμη βαθύτερες στα μεγαλύτερα παιδιά. Ένα δεκαέξη ετών παιδί, που διατηρούσε κοσμικές συναναστροφές παρά τις διαμαρτυρίες του πατρός του, έδωσε τεταμένη προσοχή στο πρόγραμμα. Στο σπίτι εκείνο το βράδυ, ύστερ’ από το τέλος του προγράμματος, εζήτησε συγγνώμη από τον πατέρα του για την προηγουμένη του πορεία ενεργείας. «Δεν είχα αντιληφθή πόσο σοβαρό ήταν, ωμολόγησε, και υπεσχέθη να μη είναι πια ένοχος μιας τέτοιας ανοησίας στο μέλλον.
Το πρόγραμμα της συνελεύσεως επέτυχε πράγματι το αποτέλεσμα να κάνη Χριστιανούς μαθητάς! Και ενέπνευσε τους παρόντας ν’ ανανεώσουν το σθένος της Χριστιανικής διακονικής δραστηριότητος. Όπως το εξέφρασε ένας όμιλος από το Βέλγιο: «Πώς μπορούμε ν’ αποδείξωμε στον ουράνιο Πατέρα μας ότι εκτιμούμε αυτή την πνευματική τροφή; Μόνο με το να ζούμε σύμφωνα με τη συμβουλή που δίδεται και να κάνουμε μαθητάς για τον Χριστό.»
ΣΥΝΕΔΡΟΙ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ
Οι ώριμοι Χριστιανοί εκτιμούν την ανάγκη των για τη ζωτική συναναστροφή και εκπαίδευσι που τους αναμένουν στις συνελεύσεις, και γι’ αυτό είναι αποφασισμένοι να παρευρίσκονται σ’ αυτές. Μια ηλικιωμένη τυφλή μαθήτρια δεν μπορούσε να βρη κάποιον να την συνοδεύση και, επομένως, μετέβη στη συνέλευσι του Τρέντον μόνη. Εξέφρασε τη στάσι της ως εξής: «Μη ανησυχείτε. Οι αδελφοί θα φροντίσουν για μένα.» Τελικά τακτοποιήθηκε άνετα και πραγματικά απήλαυσε τη συνέλευσι.
Σε μία άλλη περίπτωσι, το σπίτι μιας επταμελούς οικογενείας από το Μιζούρι απειλείτο από κατακλυσμό υδάτων. Ως τις 29 Ιουνίου, την ημέρα που επρόκειτο ν’ αρχίση η συνέλευσις, τα νερά είχαν τελείως περιστοιχίσει το σπίτι των και οι ελπίδες ότι θα υποχωρούσαν εφαίνοντο πολύ πενιχρές. Εν τούτοις, εστοίβαξαν τα έπιπλά των επάνω σε τραπέζια και καθίσματα και ανύψωσαν τα κρεββάτια των, εκδηλώνοντας την αποφασιστικότητά των: «Θα μεταβούμε, στη συνέλευσι κι εμπιστευόμεθα στον Ιεχωβά.» Έλαβαν μια πραγματική πνευματική ευλογία από το ότι παρευρέθησαν εκεί.
Το να παρευρεθή στη συνέλευσι του Άσβιλ (Βόρειος Καρολίνα) δεν ήταν εύκολο για μια χήρα με οκτώ παιδιά. Εν τούτοις, επήγε! «Απεφάσισα απλώς να οδηγώ το αυτοκίνητο κάθε ημέρα,» είπε. «Η απόστασις είναι 320 χιλιόμετρα μ’ επιστροφή, αλλά μου εφαίνετο ότι ήταν αδύνατο ν’ απουσιάσωμε.»
Ένας Χριστιανός επίσκοπος από το Μισσισσιππή μολονότι, είχε δέκα παιδιά, από τα οποία εννέα κατοικούσαν μαζί του, ήταν αποφασισμένος να παρευρεθή στη συνέλευσι του Μονγκόμερυ (Αλαμπάμα). Δανείσθηκε ένα φορτηγό αυτοκίνητο από τον εργοδότη του, κατεσκεύασε στο πάτωμα του ένα επίστρωμα τύπου κατασκηνώσεως, για ύπνο, στοίβαξε μέσα την οικογένειά του μαζί με άλλα πέντε μέλη της εκκλησίας του, και όλοι οι δεκαέξη παρευρέθησαν στη συνέλευσι!
Η πίστις εκείνων οι οποίοι υπερπήδησαν πραγματικά εμπόδια για να παρευρεθούν σε μια από τις συνελεύσεις «Μαθητεύσεως» απετέλεσε έμπνευσι για τους Χριστιανούς αδελφούς των. Τέτοια ήταν η περίπτωσις, παραδείγματος χάριν, 622 Πορτογάλων Χριστιανών, οι οποίοι, εφόσον δεν τους εδίδετο το δικαίωμα να έχουν μια συνέλευσι στη χώρα των, εταξίδευσαν ως την Μασσαλία της Γαλλίας, κι εκεί απήλαυσαν μια πνευματική ευλογία καθώς και την φιλοξενία των Γάλλων αδελφών των. Το ίδιο συνέβη και σε 4.000 περίπου Χριστιανούς μάρτυρας στην Ισπανία, όπου συνεκεντρώθησαν ελεύθερα σε μια συνέλευσι—κάτι που δεν επετρέπετο στον τόπο των.
Και στο Ουέστ Παλμ Μπητς (Φλώριδα) οι πείρες των Κουβανών προσφύγων οι οποίοι υπέμειναν σκληρή μεταχείρισι και στερήσεις κάτω από τον Κομμουνιστικό έλεγχο ενεθάρρυναν όλους τους παρόντας. Ακόμη και ο δημόσιος τύπος εξεδήλωσε πραγματικό ενδιαφέρον στις ενθαρρυντικές αφηγήσεις των για την διακράτησι Χριστιανικής ουδετερότητος. Στην εφημερίδα Ποστ του Παλμ Μπητς της 8ης Ιουλίου 1967, ένας συντάκτης της ανέφερε:
«Οι οικογένειες μερικών από τους πρόσφυγας βρίσκονται ακόμη στην Κούβα, και οι συγγενείς των εδώ ενθυμούνται πώς οι άνδρες ετοποθετούντο μέσα σε λάκκους κι εκαλύπτοντο με άμμο αφήνοντας μόνο την κεφαλή έξω από το χώμα για να καψαλίζωνται από τον φλογισμένο ήλιο, πώς τους ανάγκαζαν να παραμένουν μέσα στο νερό για μακρές χρονικές περιόδους, και άλλες απίστευτες σκληρότητες.
«Στις γυναίκες δεν φέρονται τόσο άσχημα όσο στους άνδρες, είπαν μερικοί που εγκατέλειψαν τη νήσο, αλλά το ιεραποστολικό των έργο έγινε πολύ δύσκολο και η κατοχή της Γραφής είναι αρκετή αιτία για φυλάκισι.
«Αλλά, παρά τους διωγμούς, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Κούβα παραμένουν ουδέτεροι στις κυβερνητικές πιέσεις και, όπως ένας πρόσφυξ το εξέφρασε, ‘Οι επίσημοι έχουν ιδεί την πίστι που δείχνεται και λέγουν ότι είμεθα ευπειθείς στην πίστι μας’.»
ΕΛΚΥΟΝΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΑΘΗΤΑΙ
Επισκέπται των συνελεύσεων των μαρτύρων του Ιεχωβά διαπιστώνουν την απόδειξι της ιδίας αληθινής πίστεως. Η Χριστιανική αγάπη και το γνήσιο φιλικό πνεύμα διαπνέουν αυτές τις συνελεύσεις και κινούν πολλούς που παρευρίσκονται για πρώτη φορά να κάνουν σοβαρά βήματα για να γίνουν μαθηταί του Ιησού Χριστού. Κάποιος, ο οποίος παρευρέθη στη συνέλευσι του Κολόμπους (Τζιόρτζια), εξεφράσθη:
«Πριν από λίγες εβδομάδες ένας μάρτυς του Ιεχωβά στο έργο μου έδωσε μια Σκοπιά.Την διάβασα. Μου έκαμαν μεγάλη εντύπωσι οι πληροφορίες της. Τις επόμενες δύο εβδομάδες εδαπάνησα δέκα ώρες στην Αίθουσα Βασιλείας και κάθε λεπτό εκεί το απήλαυσα. Ήλθα τώρα εδώ και δεν έχασα κανένα μέρος του προγράμματος. Το να είμαι εδώ είναι ως να βρίσκωμαι στο φως, και το να βρίσκωμαι έξω στην ψευδή θρησκεία είναι ως να βρίσκωμαι στο σκότος. Υπήρξα στρατιωτικός επί είκοσι ένα χρόνια. Τώρα φαίνεται ότι πρόκειται να ενωθώ μ’ έναν άλλο στρατό.» Έγιναν διευθετήσεις για μια τακτική μελέτη για να διεξάγεται μ’ αυτό τον άνθρωπο ώστε να μπορέση να εκπληρώση την επιθυμία του να γίνη ένας καλός στρατιώτης του Ιησού Χριστού.—2 Τιμ. 2:3.
«Ένα άλλο άτομο επείσθη από τον Μάρτυρα με τον οποίον είχε μια τακτική Γραφική μελέτη να παρευρεθή μια μέρα στη συνέλευσι στην Άλλενταουν (Πενσυλβάνια). Πράγματι πήγε, και του έκαμε τόση εντύπωσι ώστε έκαμε διευθετήσεις για να παρευρεθή και στην συνέλευσι του Τρέντον, (Νιου Τζέρσεϋ) δύο εβδομάδες αργότερα. Στη διάρκειά της είπε: «Αυτή πρέπει να είναι η οργάνωσις του Ιεχωβά· είμαι μέσα στον κόσμο και από ό,τι βλέπω οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ένα θαύμα.»
Σ’ ένα τέτοιο συμπέρασμα μπορεί να φθάση κανείς αν αναλάβη πρωτοβουλία και ερευνήση προσωπικώς με το να παρευρεθή σε μια συνέλευσι. Στη Νορβηγία μία γυναίκα που δεν ήταν στην πίστι έκαμε αυτό και συνώδευσε τον Μάρτυρα σύζυγό της. Διέμειναν στο γήπεδο κατασκηνώσεως της συνελεύσεως μαζί με 2.000 περίπου άλλους Μάρτυρας. Μόλις έληξε η τελική συνεδρίασις, έφυγαν μαζί για μια περίοδο διακοπών σε τόπους κατασκηνώσεως. Ποια ήταν η εντύπωσίς της από τη συνέλευσι;
Αμέσως, την επομένη ημέρα επέστρεψαν στον χώρο της συνελεύσεως! «Μα δεν επρόκειτο να πάτε σε διακοπές;» τους ρώτησαν. Η σύζυγος απήντησε: «Ναι, και μείναμε μια νύχτα σ’ ένα άλλο τόπο κατασκηνώσεως, αλλά, με την ενθύμησι της ειρήνης και της τάξεως σ’ αυτόν τον χώρο κατασκηνώσεως, βρήκα τόσο μεγάλη τη διαφορά ώστε προτίμησα να επιστρέψω εδώ να σας βοηθήσω στον καθαρισμό.»
Προτίμησε να εργασθή μαζί με τους μάρτυρας του Ιεχωβά μάλλον παρά να πάη σε διακοπές με κοσμικούς ανθρώπους! Από τον καιρό της συνελεύσεως παρευρίσκεται στις συναθροίσεις της εκκλησίας μαζί με τον σύζυγό της, και κάνει βήματα για να γίνη μια Χριστιανή μαθήτρια.
Οι Περιφερειακές Συνελεύσεις «Μαθητεύσεως» υπήρξαν πράγματι μια μεγάλη επιτυχία! Επέτυχαν τόσο πολλά για να βοηθήσουν άτομα με έντιμη καρδιά ν’ αναγνωρίσουν ποιοι είναι πραγματικά οι αληθινοί μαθηταί του Ιησού Χριστού στη γη σήμερα. Και η θεόπνευστη συμβουλή και εκπαίδευσις εκίνησαν τις εκατοντάδες χιλιάδων των Χριστιανών συνέδρων να προχωρήσουν με ανανεωμένο σθένος να εκπληρώσουν την εντολή του Ιησού: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη.»—Ματθ. 28:19.