Έπαυσα το Κάπνισμα
ΤΟΝ πρώτον αιώνα ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, ο Ιάκωβος, έγραψε μια θεόπνευστη επιστολή στους διεσπαρμένους οι οποίοι ήθελαν να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά. Μεταξύ άλλων σημείων, έδωσε την εξής συμβουλή: «Γίνεσθε . . . εκτελεσταί του λόγου, και μη μόνον ακροαταί, απατώντες εαυτούς.»—Ιάκ. 1:22.
Όπως ακριβώς συνέβαινε εκείνο τον αιώνα, έτσι και σήμερα άτομα που μαθαίνουν το θέλημα του Θεού γίνονται ‘εκτελεσταί του λόγου, και όχι μόνον ακροαταί.’ Δύο πείρες που ελέχθησαν σε συνελεύσεις μαρτύρων του Ιεχωβά πέρυσι το καλοκαίρι τα αποδεικνύουν αυτό.
Μία Μάρτυς στο Μισισιπή έλαβε ένα γράμμα από μια φίλη, που την παρακαλούσε να κάμη μια επίσκεψι σε κάποια γυναίκα που ζούσε στην περιοχή της. Η Μάρτυς έκαμε την επίσκεψι και μπόρεσε να διευθετήση μια Γραφική μελέτη με την οικογένεια. Η διάκονος αυτή λέγει: «Ύστερ’ από την πρώτη μελέτη σχετικά με τον αληθή Θεό και τα είδωλα, αυτή η οικογένεια απεμάκρυνε μια μεγάλη θρησκευτική εικόνα, η οποία κρατούσε εξέχουσα θέσι στο δωμάτιο. Επί μια περίοδο χρόνου τους εβοήθησα να εκτιμήσουν τη σπουδαιότητα του να προσέρχωνται στην Αίθουσα Βασιλείας. Αλλά, δυστυχώς, ύστερ’ από μια εβδομάδα μετοίκησαν είκοσι μίλια στο εσωτερικό της χώρας και δεν ήθελαν να πηγαίνω εγώ τόσο μακριά να τους παίρνω. Τελικά απέκτησαν ένα αυτοκίνητο. Την ίδια εβδομάδα παρευρέθησαν στη συνάθροισι της Κυριακής στην Αίθουσα Βασιλείας.
«Ποιό ήταν το αποτέλεσμα; Μια αλλαγμένη οικογένεια. Είχαν πεισθή ότι αυτή ήταν η αλήθεια της Γραφής κι εδοκίμαζαν έκπληξι για τη φιλικότητα που τους έδειχναν όλοι. Αυτό έκαμε τόση εντύπωσι στην ηλικίας σαράντα ετών θυγατέρα, ώστε άρχισε να αισθάνεται ενοχή για τις κακές τις συνήθειες. Ύστερ’ από την πρώτη της συνάθροισι, είπε: ‘Έπαυσα να καπνίζω.’ Αργότερα έκαμε το εξής σχόλιο: ‘Αφού ο Ιεχωβά μού έχει δώσει τόσο πολλά, πώς μπορούσα να επιστρέψω στο σπίτι και να κάνω κάτι που αυτός αποδοκιμάζει; Φοβόμουνα την αναμονή. Ποτέ δεν γνωρίζομε τι θα συμβή αύριο, και αν ανέμενα ίσως δεν θα είχα ποτέ την ευκαιρία να παύσω το κάπνισμα και ν’ αποδείξω την αγάπη μου στον Ιεχωβά’.»
Η Μάρτυς προσέθεσε: «Το αξιοσημείωτο είναι ότι αυτή η γυναίκα είναι ανάπηρη. Τα σιγαρέττα ήσαν σαν δεκανίκι γι’ αυτήν όλ’ αυτά τα χρόνια, αλλ’ απ’ όσα έμαθε στην Αίθουσα Βασιλείας σε μια μόνο συνάθροισι, έλαβε τη δύναμι να εγκαταλείψη αυτή την κακή συνήθεια. Στη δευτέρα συνάθροισι άπλωσε το χέρι της και είπε: ‘Δεν είναι ωραίο; Δεν είναι πια καμένο και λερωμένο από καπνό.’ Τώρα παρακολουθεί τακτικά.»
Σε μια συνέλευσι στο Ρότσεστερ, Νέας Υόρκης, ένα ζεύγος ανέφερε σχετικά με μια Γραφική μελέτη που είχαν, λέγοντας: «Το ζεύγος εκάπνιζε πολύ, και όταν επιστρέφαμε στο σπίτι από τη μελέτη, μυρίζαμε σαν καπνιστές ρέγγες. Σιγά-σιγά άρχισαν να παρευρίσκονται στις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας. Αργότερα άρχισαν να συμμετέχουν στη διακονία του αγρού κι εξέφρασαν την επιθυμία να βαπτισθούν. Αλλά το πρόβλημά των ήταν ότι και οι δύο ήσαν μανιώδεις καπνισταί.
«Ενόμιζαν ότι μπορούσαν να βαπτισθούν και κατόπιν να παύσουν το κάπνισμα. Τους είπαμε ότι το γεγονός ότι δεν είχαν διακόψει αυτή τη συνήθεια δεν τους απέκλειε από το βάπτισμα, αλλά θα μπορούσαν να καπνίζουν συγκεκαλυμμένα επί ένα μακρό διάστημα.
«Πήραν την απόφασι να παύσουν τα κάπνισμα τον Δεκέμβριο, αλλά κατόπιν το ανέβαλαν. Κάθε φορά που προσπαθούσαν να το παύσουν εγίνοντο νευρικοί και ευερέθιστοι. Τελικά ένας Μάρτυς τους έδειξε μερικά άρθρα των περιοδικών Η Σκοπιά και Ξύπνα!, που έγραφαν για το κάπνισμα. Όταν αντελήφθησαν τη Γραφική άποψι του ζητήματος, απεφάσισαν να παύσουν το κάπνισμα στον καιρό της προσεχούς συνελεύσεως περιοχής. Ένεμειναν στην απόφασί των, αλλά είπαν ότι ήταν σκληρό και για τους δύο, διότι είχαν γίνει πολύ ευερέθιστοι και νευρικοί τις πρώτες δύο εβδομάδες. Αλλά καθώς περνούσε ο καιρός, η έντονη επιθυμία για καπνό υποχωρούσε. Στην τελευταία συνέλευσι περιφερείας εβαπτίσθησαν για να συμβολίσουν την αφιέρωσί των στον Θεό. Και το έπραξαν με καθαρή συνείδησι, αφού απέβαλαν αυτή την ακάθαρτη συνήθεια. Από τότε η σύζυγος απήλαυσε δυο φορές το προνόμιο της υπηρεσίας σκαπανέως διακοπών, πράγμα που την έκαμε πολύ ευτυχισμένη.»