Συμμετοχή στην Αύξησι Διαγγελέων της Βασιλείας

Αφήγησις υπό Τζωρτζ Νίσμπετ

ΣΗΜΕΡΑ υπάρχουν σημαντικές αυξήσεις στον αριθμό των ανθρώπων που ενδιαφέρονται για τη λατρεία του Ιεχωβά, του αληθινού Θεού. Αυτό είναι καταφανές από την ταχεία αύξησι των παρευρισκομένων στις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά σε κάθε μέρος σχεδόν της γης.

Αλλ’ όσο για τον εαυτό μου, στη διάρκεια των σχολικών μου ημερών στο Εδιμβούργο της Σκωτίας, ποτέ δεν ένοιωσα την ανάγκη να πάρω στα σοβαρά τη λατρεία του Θεού. Ακόμα και όταν η μητέρα μου κι ο μεγαλύτερος αδελφός μου άρχισαν να συνδέωνται με τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά το 1925, λίγο περίεργος ήμουν για το τι ήταν εκείνο που τους ενδιέφερε.

Όταν, όμως, τελείωσε ο καιρός του σχολείου, μια μέρα άρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο που είχε εκδώσει η Εταιρία Σκοπιά. Εκείνο που μ’ εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η λογική εξήγησις που εδίδετο από τη Γραφή σχετικά με την κατάστασι των νεκρών και την ελπίδα της αναστάσεως. Μια μελέτη μερικών ακόμη βιβλίων αύξησε το ενδιαφέρον μου. Η απόδειξις με έπεισε τόσο ώστε είπα: «Αυτή είναι πράγματι η αλήθεια.» Με θερμή προσευχή αφιερώθηκα στον Ιεχωβά.

Εκείνον τον καιρό ετοιμαζόμουν να δώσω εξετάσεις για να γίνω ποντοπόρος ασυρματιστής. Έτσι τον Σεπτέμβριο του 1930 έφυγα στη θάλασσα, υπηρετώντας εκεί ως ασυρματιστής πάνω από τέσσερα χρόνια.

Το πρώτο μου ταξίδι με πήρε από το Λονδίνο στην Ινδία. Ταξιδεύοντας τακτικά από τη Βομβάη επί δεκαπέντε μήνες, έμεινα σ’ εκείνη την πόλι λίγες μέρες κάθε δύο ή τρεις εβδομάδες. Αργότερα, έμενα μια ή δυο μέρες κάθε εβδομάδα στη Νέα Υόρκη. Η ευγενική βοήθεια και ο ζήλος των Χριστιανών αδελφών μου σ’ αυτά τα μέρη μού είναι εξαιρετικά ευτυχείς αναμνήσεις. Ακόμα και τώρα, ύστερα από σαράντα και πλέον χρόνια, δεν παύω ποτέ να εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στον Ιεχωβά και σ’ αυτούς, διότι αργά αλλά σταθερά με βοήθησαν με λόγια και παράδειγμα να θέσω την όρασί μου σε μια πολύ εκτεταμένη συμμετοχή στη Χριστιανική υπηρεσία.

Εφόσον ο μεγαλύτερος αδελφός μου είχε φύγει για τη Νότιο Αφρική το 1931, απεφάσισα να ενωθώ μαζί του στο ολοχρόνιο έργο του κηρύγματος.

ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΠΕΚΤΑΣΕΩΣ ΣΤΗ ΝΟΤΙΟ ΑΦΡΙΚΗ

Ο Μάρτιος του 1935 με βρήκε στο Κέηπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής. Εδώ ήταν ένας απέραντος αγρός για κήρυγμα των αγαθών νέων, επειδή υπήρχαν εκεί μόνο 240 περίπου ευαγγελιζόμενοι της βασιλείας του Θεού σε όλη τη χώρα. Εκάλυψα ολόκληρο το μήκος της Νοτίου Αφρικής από το νότο μέχρι το βορρά σε τέσσερις μόνο μήνες, κηρύττοντας σε πολλά μέρη καθ’ όλη τη διαδρομή.

Ενώ εκηρύτταμε τ’ αγαθά νέα στο Ανατολικό Τράνσβαλ και στη Σουαζιλάνδη το 1936, δίναμε μαρτυρία επί πέντε μήνες χωρίς να συναντήσωμε καμμιά εκκλησία του λαού του Ιεχωβά. Αλλά είχαμε πολύ ενθαρρυντικές πείρες.

Επί παραδείγματι, η περιοχή γύρω από το Μπάρμπερτον είχε πολλούς δασοκομικούς οικισμούς, και σε μια περίπτωσι φθάσαμε ξαφνικά σ’ έναν οικισμό μετά τη δύσι του ηλίου. Πλησιάζοντας τον οικισμό, που ωνομαζόταν Κέτσεστρουμ, φθάσαμε σ’ ένα υψηλό σημείο απ’ όπου μπορούσαμε να καλύψωμε ολόκληρη την περιοχή με τις πλάκες του γραμμοφώνου μας. Βάλαμε μια πλάκα με σύντομη μουσική, και κατόπιν πλάκες με Βιβλικές ομιλίες. Ήταν πολύ ευχάριστο όταν επισκεφθήκαμε τους ανθρώπους την άλλη μέρα. Ήσαν πτωχοί, τα σπίτια των μικρά. Σχεδόν όλοι των συνέδεσαν την επίσκεψί μας με το ηχογραφημένο άγγελμα που είχαν ακούσει το προηγούμενο βράδυ. Μερικοί, πράγματι, είπαν: «Για μας ήταν σαν μια φωνή που ερχόταν απ’ τον ουρανό.»

Μια ακόμα ευτυχέστερη έκπληξις ήταν όταν ήλθαμε στο σπίτι ενός Μάρτυρος ο οποίος εργαζόταν απομονωμένος. Τι ζωηρή συζήτησι είχαμε μαζί μ’ αυτόν και την οικογένειά του! Αισθανθήκαμε ότι η οικογένειά του θα εκτιμούσε πολύ να μετέχη σε Γραφική μελέτη μαζί μας. Όχι μόνον μετείχε αυτός και η οικογένειά του, αλλά το ίδιο έκαμαν και έξη άλλοι των οποίων το ενδιαφέρον είχε ήδη εκείνος αναπτύξει! Αυτό σε μια περιοχή που φαινόταν να είναι μίλια μακριά από παντού.

Στη διάρκεια της επισκέψεώς μας στη Σουαζιλάνδη εργασθήκαμε από σπίτι σε σπίτι, και με την πάροδο του χρόνου βρεθήκαμε στον βασιλικό μανδρότοιχο. Ο Βασιλεύς Σομπχούζα μάς υπεδέχθη πολύ ευγενικά. Βάλαμε μια πλάκα με μουσική και κατόπιν πλάκες με Γραφικές ομιλίες. Ο βασιλεύς εντυπωσιάσθηκε πολύ όπως και οι πολλοί πρόθυμοι ακροαταί που ήσαν ολόγυρα σε κάποια απόστασι. Όταν ο βασιλεύς εξέφρασε την επιθυμία ν’ αγοράση το ηχογραφικό μηχάνημα και το μεγάφωνο, βρεθήκαμε για μια στιγμή σε αμηχανία επειδή το μηχάνημα το είχαμε δανεισθή από την Εταιρία. Αλλ’ αφού άκουσε με συμπάθεια την εξήγησί μας γιατί δεν μπορούσαμε να δεχθούμε την αίτησί του, έλαβε ευχαρίστως αντί για το μηχάνημα ένα αντίτυπο από κάθε έκδοσι της Εταιρίας που είχαμε διαθέσιμες. Στα έτη που ακολούθησαν, ο Βασιλεύς Σομπχούζα έδειξε αγαθότητα στους μάρτυρας του Ιεχωβά που τον επεσκέφθησαν. Δεν είναι πολύς καιρός που εώρτασε το πεντηκοστό έτος της ενθρονίσεώς του.

Από τη Σουαζιλάνδη συνεχίσαμε την πορεία μας μέσω του βορείου Νατάλ μέχρι τη Ντουρπάν. Στο σύντομο διάστημα των είκοσι μηνών, επισκέφθηκα όλες τις επαρχίες της Δημοκρατίας της Νοτίου Αφρικής. Έπειτα, τον Οκτώβριο του 1936, προσεκλήθην να εργασθώ στο τμήμα της Εταιρίας στο Κέηπ Τάουν.

Είχα ήδη συναντήσει τους Χριστιανούς αδελφούς μου στο γραφείο του τμήματος, και όλοι φαίνονταν πολύ ικανοί και επιδέξιοι στο έργο τους. Για που ακριβώς θα μπορούσα να είμαι κατάλληλος για να δώσω πραγματική βοήθεια; Οι τέσσερις συνεργάται μου, όλοι μεγαλύτεροι στα χρόνια και περισσότερο εκπαιδευμένοι, ήσαν πολύ υποβοηθητικοί σ’ εμένα. Όταν ήμουν στο πλοίο το βήμα ήταν αργό· στην υπηρεσία σκαπανέως ήταν γρηγορώτερο, αλλά στο γραφείο του τμήματος ήταν πάρα πολύ γρηγορώτερο, σχεδόν εκπληκτικό μερικές φορές.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΥΞΙΣΙ ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Ενώ έκανα έναν περίπατο στον κύριο δρόμο στο Κλίφτον του Κέηπ Τάουν ένα απόγευμα, ξαφνικά αντιλήφθηκα ότι τ’ αγόρια με τις εφημερίδες φώναζαν: «Πόλεμος, ειδική έκδοσις!» Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος άρχιζε, στον οποίο έλαβε μέρος και η Νότιος Αφρική.

Ξαφνικά απαγορεύθηκε η εισαγωγή όλων των εκδόσεων της Εταιρίας. Μια μέρα ήλθαν δυο αστυνομικοί στο γραφείο του τμήματος με ένα έγγραφο που τους εξουσιοδοτούσε να κατάσχουν όλα τα έντυπα της Εταιρίας. Μήπως επρόκειτο να είναι αυτό το τέλος της χρησιμοποιήσεως εκ μέρους μας Γραφικών βοηθημάτων μελέτης;

Σύντομα ο επίσκοπος του τμήματος επέστησε την προσοχή των αστυνομικών στο γεγονός ότι η εξουσιοδότησις απαιτούσε να καταγράφουν ονομαστικώς η κάθε μια από όλες τις εκδόσεις—διαφορετικά δεν μπορούσαν ορθώς να τις κατάσχουν. Αυτή απεδείχθη ότι ήταν η ορθή στάσις, και οι αστυνομικοί έφυγαν. Γνωρίζαμε, όμως, ότι θα επέστρεφαν.

Συνεχώς, χωρίς καθυστέρησι, ο επίσκοπος του τμήματος, Τζωρτζ Φίλιπς, ασχολήθηκε με τη νόμιμη υπεράσπισι του ευαγγελίου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλές ευνοϊκές αποφάσεις του Αρείου Πάγου ώστε στον κατάλληλο καιρό παραλάβαμε χιλιάδες κιβώτια εκδόσεων που τα κρατούσαν στο λιμάνι του Κέηπ Τάουν. Εν τω μεταξύ ο Ιεχωβά ευλόγησε τις προσπάθειες του λαού του με ένα αξιοσημείωτο τρόπο. Το ανώτατο όριο των ευαγγελιζομένων της Βασιλείας ανήλθε από 555 το 1939 σε 1.253 το 1941. Στο τέλος του πολέμου το 1945 σχεδόν τριπλασιασθήκαμε, αναφέροντας 3.466 κήρυκες.

Αλλ’ ενώ ο πόλεμος ακόμα συνεχιζόταν, λάβαμε ένα θαυμάσιο βιβλιάριο με τον τίτλο «Ειρήνη—Δύναται να Διαρκέση;» Αφομοιώνοντας τα περιεχόμενά του, μπορέσαμε αμυδρώς να οραματισθούμε ένα απέραντο μεταπολεμικό έργο κηρύγματος. Κάθε αμφιβολία που μπορεί να είχαμε σχετικά μ’ αυτό διαλύθηκε, όταν μάθαμε για την έναρξι της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της Σκοπιάς για την εκπαίδευσι ιεραποστόλων με τον σκοπό να πάνε σε όλα τα μέρη του κόσμου.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Ν’ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΘΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

Το 1946 δώδεκα από μας από τη Νότιο Αφρική παρακολουθήσαμε τη διεθνή συνέλευσι στο Κλήβελαντ του Οχάιο. Αργότερα, έφθασε ο πρώτος μας απόφοιτος της Γαλαάδ στη Νότιο Αφρική. Μαθαίνοντας πολλά σχετικά με την ιεραποστολική σχολή Γαλαάδ στη Νέα Υόρκη, υποκινήθηκα να συμπληρώσω μια αίτησι για να παρακολουθήσω τη Σχολή. Τι χαρά όταν, το 1950, έγινα δεκτός! Άφησα πίσω στη Νότιο Αφρική πάνω από 7.600 διαγγελείς της βασιλείας του Θεού, διπλάσιους απ’ όσους είχαμε το 1945! Καθ’ οδόν προς τη Γαλαάδ, είχα τη μεγάλη χαρά να ξαναϊδώ στη Σκωτία τους γονείς μου και τους δύο άλλους αδελφούς μου, που είχα να τους δω δεκαπέντε χρόνια.

Η παρακολούθησις της Γαλαάδ ήταν ένα προνόμιο ασύγκριτο. Σπανίως μας περίσσευε μια στιγμή. Ολόκληρη η ατμόσφαιρα διαπνεόταν από ολοκάρδια προσφορά. Οι εκπαιδευταί με πεποίθησι έδιναν το παράδειγμα προς αυτή την κατεύθυνσι, και υποκινήθηκα ν’ αφοσιωθώ στο πλήρες. Σ’ όλους μας δόθηκε συμβουλή για την ιδιαίτερη αδυναμία μας στην εκφώνησι ομιλιών, και έχω ακόμη το δελτίο συμβουλής ομιλιών της Γαλαάδ και δεν λησμόνησα ποτέ ότι είχα σημειωθή αδύνατος στον ενθουσιασμό. Μερικές φορές περνούν έτη προτού κάποιος εκτιμήση πραγματικά τη συμβουλή που λαμβάνει σε μια ιδιαίτερη κατεύθυνσι και έπειτα παρατηρεί τους καλούς καρπούς που φέρνει. Πόσο ευχαριστημένος είναι κανείς όταν βλέπη τη βαθμιαία πρόοδο που έχει κάμει!

ΑΥΞΗΣΙΣ ΣΤΗ ΝΗΣΟ ΜΑΥΡΙΚΙΟ

Τι ευχάριστη έκπληξις όταν ο μεγαλύτερος αδελφός μου κι εγώ διωρισθήκαμε από τη Γαλαάδ να πάμε στη νήσο του Μαυρικίου στον Ινδικό ωκεανό! Ξεκινήσαμε για τον διορισμό μας τον Ιούλιο του 1951. Η Γαλλική ήταν η κυρία γλώσσα που έπρεπε να μάθωμε στο Μαυρίκιο, και απεδείχθη ευλογία που είχα μάθει λίγα Γαλλικά στο σχολείο μου, πριν από είκοσι πέντε χρόνια. Δαπάνησα πολλές ώρες μαθαίνοντας πάλι τη Γαλλική και χρησιμοποιώντας την στην υπηρεσία μου.

Δύο απόφοιτοι της Γαλαάδ από τον Καναδά ενώθηκαν μαζί μας το 1953. Ήταν χαρά για μένα να βλέπω το έργο της Βασιλείας ν’ αυξάνη. Το 1958 ο αριθμός των ιεραποστόλων της Γαλαάδ στη νήσο είχε αυξηθή σε οκτώ. Εφόσον, όμως, η κυβέρνησις του Μαυρικίου απεφάσισε να περιορίση τον αριθμό των ιεραποστόλων, σε τέσσερις, η Εταιρία Σκοπιά με ειδοποίησε να συνεχίσω στη Νότιο Αφρική, όπου είχα πάει για διακοπές. Είχα περάσει τόσο πολλά ευτυχισμένα χρόνια στη Νότιο Αφρική προηγουμένως, ώστε ήμουν πολύ ευχαριστημένος. Δύο ζεύγη ιεραποστόλων συνέχισαν στον Μαυρίκιο, και με συγκινεί πολύ όταν μαθαίνω, από καιρό σε καιρό, πόσο έχει προοδεύσει το έργο της Βασιλείας. Αυτοί οι ιεραπόστολοι και οι εντόπιοι αδελφοί έχουν διαδώσει τα αγαθά νέα της Βασιλείας σε όλη τη νήσο.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΑΥΞΗΣΙΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΜΠΕΘΕΛ

Μετά από ευτυχή δραστηριότητα ενός έτους στο ιεραποστολικό έργο στο Κέηπ Τάουν στη διάρκεια του 1959 με προσεκάλεσαν να εργασθώ στο γραφείο του τμήματος της Εταιρίας ή οίκον Μπέθελ του Ελαντσφοντέην το 1959, όπου υπήρχαν 46 αδελφοί που υπηρετούσαν εκεί. Τώρα είναι 96. Όταν ήμουν στον Μαυρίκιο, οι Μάρτυρες στη Νότιο Αφρική είχαν αυξηθή από 7.658 το 1950 σε 16.776 το 1959.

Η υπηρεσία με τους Χριστιανούς αδελφούς μου μού θυμίζει πάντα το πνεύμα της συνεργασίας που είναι τόσο έκδηλο μεταξύ του λαού του Ιεχωβά. Η συνεργασία, όμως, που εκδηλώθηκε έως τώρα φαίνεται μικρή, αν συγκριθή με τον τρόπο με τον οποίον οι αδελφοί της Νοτίου Αφρικής ανταποκρίθηκαν όταν ήλθε καιρός να βοηθήσουν τους Χριστιανούς αδελφούς μας από τη Μαλάουη, όταν ήσαν σ’ ένα στρατόπεδο προσφύγων στη Ζάμπια. Τέτοια προθυμία στο να δώσουν από τα υπάρχοντά τους, τον ρουχισμό τους και από τον εαυτό τους δεν έχω ιδή ποτέ στη ζωή μου. Τόννους και τόννους από καραβόπανο και μουσαμά προμήθευσε η Εταιρία για την κατασκευή σκηνών, μεγάλων και μικρών. Τι συγκινητική σκηνή ήταν όταν δύο πελώρια φορτηγά και ρυμουλκούμενα οχήματα ξεκίνησαν από το Μπέθελ με τριάντα τέσσερις τόννους καραβόπανο και ρουχισμό!

Αν και η κυρία εργασία μου είναι στο Μπέθελ, απολαμβάνω να συνεργάζωμαι με μια εκκλησία και να μετέχω στο έργο της μαρτυρίας. Σε μια περίπτωσι μερικοί Μάρτυρες επεσκέπτονταν έναν Ιταλό ο οποίος ενδιαφερόταν για τη Βίβλο. Ένας απ’ αυτούς με παρεκάλεσε αν ήθελα ν’ αρχίσω μια Γραφική μελέτη μ’ αυτόν και άρχισα. Έκαμε εξαιρετική πρόοδο, άρχισε να μετέχη στο έργο μαρτυρίας ο ίδιος, έκαμε την αφιέρωσί του στον Ιεχωβά και βαπτίσθηκε.

Εκείνον τον καιρό η σύζυγός του ήταν έτοιμη για μια μελέτη, και την συνέχισα προς όφελος και των δύο. Με τον καιρό και αυτή άρχισε να λέγη τα αγαθά νέα στους άλλους και βαπτίσθηκε. Έκαναν σταθερή πρόοδο και ύστερα από λίγο, εκείνος άρχισε τρεις Γραφικές μελέτες στην Ιταλική γλώσσα τη μια κατόπιν της άλλης. Ήταν έτοιμος ν’ αρχίση και μια τετάρτη που μπορούσε να γίνη στην Αγγλική γλώσσα, αλλά, ευγενώς παρεκάλεσε εμένα να την αναλάβω.

Όλες αυτές οι τέσσερις μελέτες ήσαν επιτυχείς, και ο αριθμός των Ιταλοφώνων στην εκκλησία μας αυξανόταν σταθερά. Ο επίσκοπος περιοχής, στη διάρκεια της επομένης του επισκέψεως, συνέστησε να σχηματισθή μια Ιταλική εκκλησία. Η Εταιρία ήταν σύμφωνη, και τώρα χρησιμοποιούν την αίθουσα μας. Εκείνοι που παρακολουθούν έρχονται από δεκαπέντε μίλια μακρυά και μερικοί, σε ειδικές περιπτώσεις, από εκατό και πλέον μίλια. Μεγάλη ήταν η χαρά μας όταν οι Ιταλοί αδελφοί είχαν την πρώτη τους συνέλευσι περιφερείας στην Πρετόρια, τον Οκτώβριο του 1972!

Είμαι ευτυχής που είχα ένα μικρό μέρος στη θαυμάσια αύξησι των διαγγελέων της Βασιλείας στη Νότιο Αφρική. Ο αριθμός τους έχει αυξηθή από 240 που ήσαν το 1935 σε 4.163 το 1947 και τώρα έχει φθάσει σε 28.000 και άνω. Δεν μπορώ να σκεφθώ κανένα έργο που θα μπορούσε να συγκριθή στο ελάχιστο με τα τριάντα εννέα έτη στην ολοχρόνιο υπηρεσία του Ιεχωβά. Τι συναρπαστικά γεγονότα βρίσκονται μπροστά μας τα ερχόμενα έτη! Τι χαρά θα είναι να βλέπωμε τη συνεχή εκπλήρωσι του εδαφίου του Ησαΐα 9:7 σχετικά με τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού: «Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος»!