Τι Κάνουν τα Τυχερά Παιγνίδια στους Ανθρώπους
ΕΝΑΣ ταχυδρομικός υπάλληλος της Νέας Υόρκης δεν είχε στοιχηματίσει ποτέ προηγουμένως. Κάποτε, όμως, ένα Γραφείο Στοιχημάτων Ιπποδρόμου άνοιξε στη γειτονιά του. Το ένα στοίχημα ωδήγησε στο άλλο. Όταν προσφάτως η σύζυγός του τηλεφώνησε στην οργάνωσι ‘Ανώνυμοι Παίκτες’ έμαθε ότι ο άνθρωπος αυτός χρεωστούσε $5.000, και είχε μόλις τρέξει να στοιχηματίση τα 16 τελευταία δολλάριά του, αφήνοντας πίσω του ένα άδειο ψυγείο και δυο πεινασμένα παιδιά.
Οι πείρες είναι συχνά παράξενες. Ο ιδιοκτήτης μιας ευημερούσης εταιρίας ειδών ιματισμού συμβουλεύθηκε ένα ψυχίατρο λόγω της μανίας του να παίζει τυχερά παιγνίδια. Ο ψυχίατρος, για να ερευνήση την περίπτωσί του συνώδευσε τον άνθρωπο αυτόν στον ιππόδρομο. Γοητευμένος παρακολούθησε τον άνθρωπο να κερδίζη χρήματα σε επτά από τις εννέα κούρσες. Από περιέργεια, ο ψυχίατρος απεφάσισε να δοκιμάση. Σύντομα και αυτός επίσης έγινε ένας μανιώδης παίκτης και με τον καιρό έχασε τη δουλειά του.
«Απίστευτο» λέτε; «Τυπική περίπτωσις,» απήντησε ένας πρώην παίκτης όταν άκουσε αυτή την πείρα. «Έχω ιδεί πολλές περιπτώσεις σαν αυτή.»
ΜΙΑ ΥΠΟΥΛΗ ΜΑΝΙΑ
Αυτή η μανία για τυχερά παιγνίδια αρχίζει μ’ ένα φαινομενικό αθώο τρόπο. «Βλέπω τις γυναίκες να μπαίνουν,» εξήγησε ένας πωλητής εισιτηρίων σ’ ένα γραφείο στοιχημάτων. «Στην αρχή στοιχηματίζουν $2 ή $4. Κατόπιν αυτά γίνονται είκοσι και τριάντα. Μετά από λίγους μήνες στοιχηματίζουν $50 και $60 σε κάθε ιπποδρομία. Πόσες τέτοιες περιπτώσεις έχω ιδεί; Στο κατάστημά μου και μόνον—τουλάχιστον 20.»
Ο αριθμός των ανθρώπων που παρασύρονται από τα στοιχήματα είναι καταπληκτικός. «Οι μισοί από τους πελάτες αυτού του γραφείου στοιχηματίζουν επί έξη μέρες την εβδομάδα,» ισχυρίζεται ένα μέλος της οργανώσεως ‘Ανώνυμοι Παίκτες.’ Πολλοί έχουν χάσει τον έλεγχο του εαυτού των και λυπούνται που άρχισαν κάποτε. Μια νοικοκυρά από το Μπρούκλυν φώναξε «Θα ήθελα να μη στοιχημάτιζα τακτικά.» Κι ένας νεαρός εθρήνησε: «Έχω, χάσει πάρα πολλά προσφάτως . . . Αλλά δεν μπορώ και να σταματήσω, είναι μέσα στο αίμα μου.»
Πολλοί εξέχοντες επιχειρηματίες, επίσης, έχουν γίνει μανιώδεις παίκτες. Το περιοδικό Ντανς Ρηβιού, στο άρθρον του με τίτλο «Τα Κρυμμένα Ελαττώματα του Επιχειρηματία,» καταλήγει ότι «τα τυχερά παιγνίδια αποτελούν μια από τις πιο σοβαρές απειλές των Ηνωμένων Πολιτειών—περισσότερο και από τον αλκοολισμό και την τοξικομανία.»
Είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι αρχίζουν δεν γίνονται μανιώδεις παίκτες. Πραγματικά, πολλοί θεωρούν τα τυχερά παιγνίδια σαν μια αβλαβή διασκέδασι. Αλλά είναι πράγματι έτσι; Πού οδηγεί πολύ συχνά αυτή η διασκέδασις; Μπορεί να εκπλαγήτε μαθαίνοντας πόσα σπίτια επηρεάζονται από τις λυπηρές συνέπειες.
Σύμφωνα με υπολογισμούς του Εθνικού Ινστιτούτου Διανοητικής Υγείας, υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνον 10 εκατομμύρια μανιώδεις παίκτες! Αυτά τα άτομα παίζουν τυχερά παιγνίδια ως το σημείο να προξενήσουν σοβαρά οικονομικά και προσωπικά προβλήματα, επιφέροντας αφάνταστα δεινά στις οικογένειές τους. Αυτοί οι παίκτες, όπως οι τοξικομανείς και οι αλκοολικοί, δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη συνήθεια αυτή οσεσδήποτε φορές και αν θελήσουν να το πράξουν. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι μια μανία,» λέγει ένας βοηθός περιφερειακός εισαγγελεύς που είναι κατατοπισμένος στα τυχερά παιγνίδια.
Εκείνοι που δεν ρέπουν προς τα τυχερά παιγνίδια θεωρούν αυτή την επίδοσι, ή τη μανία, δυσνόητη. Ωστόσο αυτό είναι πραγματικότης. Ο Δρ Ρόμπερτ Κάστερ, προσωπάρχης του Νοσοκομείου Β.Α. του Κλήβελαντ έχει νοσηλεύσει πολλούς τέτοιους παίκτες. «Αυτοί είναι πολύ απελπισμένοι όταν εισέρχωνται στο ίδρυμα,» είπε. «Όταν ο μανιώδης παίκτης ζητήση βοήθεια, είναι τόσο φοβισμένος και συγχυσμένος ώστε είναι σχεδόν πανικόβλητος. Όταν πρώτη φορά παύση να παίζη είναι τόσο απελπισμένος ώστε θα ενομίζατε ότι κινδυνεύει η ζωή του.»
Τι κάνει τα άτομα να αποκτούν μια τέτοια μανία για τυχερά παιγνίδια;
ΜΙΑ ΕΞΑΧΡΕΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ
Η επιθυμία για εύκολο κέρδος αποτελεί προφανώς ένα μεγάλο παράγοντα. Φυσικά, κανείς δεν θέλει να είναι φτωχός· όλοι επιθυμούμε την άνεσι. Αλλά στα τυχερά παιγνίδια προσφέρεται η προοπτική τεραστίων κερδών χωρίς εργασία—απλώς με την τύχη ή την εύνοια της τύχης υπάρχει πιθανότης να γίνη κανείς γρήγορα πλούσιος. Η προοπτική αυτή είναι δελεαστική. Και πολύ συχνά εκείνο που παγιδεύει ένα παίκτη είναι η λεγόμενη «τύχη του αρχαρίου.»
Έτσι, σε μια χαρακτηριστική πείρα ένας κάτοικος του Οντάριο του Καναδά είχε μια εξαιρετική τύχη στην πρώτη του επίσκεψι σ’ ένα ιππόδρομο, που του επέφερε περίπου $1.000 στα 4. «Έπρεπε να σταματήση εκεί,» είπε η σύζυγός του. «Αλλά δεν μπορούσε.» Γιατί;
Διότι τα τυχερά παιγνίδια εφαίνοντο τόσο εύκολος τρόπος για ν’ αποκτήση χρήματα. Το κέρδος τον εδελέασε, εγείροντας μέσα του την επιθυμία για περισσότερα χρήματα. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; «Άρχισε ν’ αλλάζη,» είπε η σύζυγός του. «Ήταν σαν να μεταβλήθηκε σε δυο διαφορετικούς ανθρώπους.» Με τον καιρό έχασε $60.000 στα παιγνίδια, και κατέστρεψε τη ζωή της οικογενείας του.
Όταν ριζώση η επιθυμία, ένα μεγάλο κέρδος σπάνια φέρνει ικανοποίησι. Όπως τα ζωύφια δελεάζονται από ένα φωτεινό λαμπτήρα, έτσι και οι παίκτες ερεθίζονται με την προοπτική ν’ αποκτήσουν ένα ακόμη μεγαλύτερο κέρδος. Έτσι, ένας διδάσκαλος σαράντα περίπου ετών έφθασε στο σημείο να οφείλη από τυχερά παιγνίδια το ποσόν των $20.000. Αλλά σ’ ένα ασυνήθιστα τυχερό τετραήμερο εκέρδισε $25.000. Μήπως επλήρωσε τα χρέη του; Ομολογεί τα εξής: «Άρχισα να σκέπτωμαι πόσο εύκολα θα μπορούσα να διπλασιάσω τα $25.000. Άρχισα να στοιχηματίζω στα άλογα τη Δευτέρα, και ως το τέλος της εβδομάδος τα είχα χάσει όλα.»
Μ’ ένα ύπουλο τρόπο, τα τυχερά παιγνίδια μπορούν να φέρουν αυτό το αποτέλεσμα, φθείροντας τον ηθικό χαρακτήρα του ατόμου. Σχεδόν κατά κανόνα, οι μανιώδεις παίκτες με τον καιρό γίνονται ανέντιμοι και ασυνείδητοι. Τελευταία ένας παίκτης διάλεξε τέσσερα άλογα για να παίξη σ’ αυτό που είναι γνωστό ως υπερτέλειο στοίχημα, και εκέρδισε $111.000 με στοίχημα $3. Εν τούτοις, αρνήθηκε να πάη στο γραφείο του Τζερόμ Τ. Πωλ, υπαλλήλου του Γραφείου Στοιχημάτων Ιπποδρόμου για να φωτογραφηθή. Γιατί; «Χρεωστούσε περισσότερα από $111.000,» εξήγησε ο Πωλ, «και δεν είχε σκοπό να πληρώση.»
Άνθρωποι απ’ όλα τα στρώματα της ζωής επηρεάζονται. Ένας Ορθόδοξος ραββίνος, ο οποίος έφθασε σε χρέη από τυχερά παιγνίδια συνολικά $100.000, εξήγησε τα εξής: «Δεν είχα καμμιά συναίσθησι ευθύνης απέναντι στην οικογένειά μου ή στην εκκλησία μου. Έπρεπε να προγραμματίζω ενωρίς μια κηδεία, για να προφθάσω να πάω στο ιπποδρόμιο. Έκανα σημειώσεις για την ομιλία μου στα διαλείμματα των ιπποδρομιών.»
Τα τυχερά παιγνίδια προξενούν αυτά τα πράγματα στους ανθρώπους—πολύ συχνά τους κάνουν άπληστους, ανειλικρινείς και σχεδόν απίστευτα αδιάφορους προς τους άλλους. Καταστρέφουν επίσης την εγκράτεια. Τα τυχερά παιγνίδια λοιπόν σαφώς συγκρούονται με τις βασικές Βιβλικές εντολές, που καταδικάζουν τους ‘απλήστους,’ και τονίζουν την εγκράτεια και την αγάπη για τον πλησίον.—1 Κορ. 6:9, 10· Γαλ. 5:22, 23· Ματθ. 22:39.
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ ΚΑΚΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ
Αλλά προφανώς και άλλα πράγματα συντείνουν στη μανία των τυχερών παιγνιδιών. Γιατροί που έχουν ερευνήσει το πρόβλημα διαπιστώνουν ότι είναι πολύπλοκο και ομολογούν ότι πραγματικά δεν το καταλαβαίνουν. Εν τούτοις, μερικοί πιστεύουν ότι η συναρπαστική δράσις και η συγκίνησις που προκαλούνται από τα τυχερά παιγνίδια συμβάλλουν σ’ αυτή την κακή συνήθεια. Έτσι, ο Δρ Ουίλλιαμ Μπόυντ, που εδαπάνησε εννέα χρόνια μελετώντας το πρόβλημα, συνεπέρανε τα εξής: «Το μέσον στον αλκοολισμό είναι το οινόπνευμα και το μέσον στην τοξικομανία είναι τα ναρκωτικά. Αλλά το μέσον στα τυχερά παιγνίδια είναι η διέγερσις.» Ο Δρ Ρόμπερτ Κάστερ προφανώς συμφωνεί. «Το ‘ναρκωτικό’ που ζητούν,» λέγει, «είναι το να βρίσκονται σε δράσι.»
Η δράσις αρχίζει με το στοίχημα και συνεχίζεται ως την έκβασί του. Υπάρχει χαρά όταν κερδίζη και αγωνία όταν χάνη, και διέγερσις σε όλη αυτή τη διάρκεια. Κατόπιν, όπως τονίζει ο Δρ Μπόυντ, «Ο παίκτης πρέπει να επιστρέψη για να ξαναρχίση τη συγκίνησι.» Και είναι γεγονός ότι η επιθυμία γι’ αυτή τη δράσι είναι τόσο μεγάλη ώστε ακούει κανείς τους παίκτες να λέγουν: «Δεν είναι το χρήμα που χρωστάτε εκείνο που σας απελπίζει, αλλά η ιδέα ότι θα ξυπνήσετε και δεν θα έχετε χρήματα για να παίξετε.»
Είναι αλήθεια ότι είναι δύσκολο ν’ αντιληφθήτε πως κάτι που δεν είναι χειροπιαστό—όπως η ηρωίνη του τοξικομανούς—μπορεί να δημιουργήση τέτοια μανία. Αλλά και στην τοξικομανία ακόμη περιλαμβάνονται πολύ περισσότερα από μια φυσική απλώς ροπή προς κάποιο χημικό προϊόν. Και η διάνοια επίσης επηρεάζεται κάπως και φέρνει διανοητικό εθισμό. Αυτό είναι φανερό, εφόσον η τοξικομανία συνεχίζεται και μετά την απομάκρυνσι του ναρκωτικού από το σώμα του τοξικομανούς. Ο Δρ Κάστερ, εξετάζοντας το ζήτημα των τυχερών παιγνιδιών, κάνει τον εξής παραλληλισμό: «Η ψυχολογική απαίτησις αποτελεί την ουσία του αλκοολισμού και της τοξικομανίας, ακριβώς όπως γίνεται και με τη μανία των τυχερών παιγνιδιών.»
Αλλά με οποιονδήποτε τρόπο και αν ενεργούν τα τυχερά παιγνίδια για να εξαχρειώσουν τον άνθρωπο, είτε με αγάπη για το χρήμα είτε με τη διέγερσι που συνοδεύει τα τυχερά παιγνίδια, εκείνο που δεν πρέπει να ξεχνούμε είναι ότι αυτά καταλαμβάνουν ύπουλα τον άνθρωπο. Πόσο συνετό λοιπόν είναι ν’ αποφεύγωμε τα τυχερά παιγνίδια! Μη δελεάζεσθε να τα δοκιμάσετε απλώς επειδή η σημερινή ανεκτική κοινωνία τα έχει νομιμοποιήσει. Πολλοί άνθρωποι άρχισαν τα τυχερά παιγνίδια σε μικρή κλίμακα—απλώς για «διασκέδασι»—αλλά γρήγορα «αγκιστρώθηκαν» και συχνά με τραγικά αποτελέσματα.
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΩΣ
Καταβάλλονται τώρα πραγματικές προσπάθειες να βοηθηθούν οι μανιώδεις παίκτες να εγκαταλείψουν τη συνήθεια. Οι «Ανώνυμοι Παίκτες» αποτελούν παγκοσμία οργάνωσι που ιδρύθηκε γι’ αυτόν το σκοπό, με 200 περίπου τμήματα και 3.000 μέλη στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνον. Προσπαθεί να παρέχη στους ανθρώπους αρκετά κίνητρα για να εγκαταλείψουν τη συνήθεια αυτή. Αλλά συχνά αποτυγχάνει. Αυτό πιστοποιείται από τις ομολογίες ενός οδηγού ταξί ονομαζόμενου Βίκτωρ σε μια συγκέντρωσι των Ανωνύμων Παικτών στη Νέα Υόρκη.
«Σηκώθηκα και ωμολόγησα ότι δεν μπορούσα να παύσω τα στοιχήματα,» είπε, «και στοιχημάτιζα δυο φορές την ημέρα για να ικανοποιήσω τη μανία μου. Τους είπα ότι έχω τόσο εξαχρειωθή ώστε μόλις θα έβγαινα από τη συγκέντρωση, θα έκανα ίσως τέσσερις ώρες δρόμο ως το Μπόουι της Μαίρυλαντ για να παίξω στον ιππόδρομο. Όταν τελείωσα, με περίμεναν τρία μέλη. ‘Ε, Βικ,’ μου είπαν, ‘έχεις θέσι για μας στο αμάξι σου;’
Το να κατανοή ένα άτομο απλώς την εξαχρείωσί του, ακόμη και να επιθυμή ν’ αποφυγή την οδύνη και τις συνέπειες που φέρνει, συχνά δεν αποτελεί επαρκή υποκίνησι για να υπερνικήση τη μανία του παιχνιδιού. Αλλά υπάρχει ένας τρόπος για ν’ απαλλαγή από τη συνήθεια. Ας σας το πη αυτό ένας που ήταν βυθισμένος στη μανία των τυχερών παιγνιδιών, αλλά κατόπιν θεραπεύθηκε.