Όταν το Κήρυγμα Είναι ένα Πραγματικό Κατόρθωμα
ΤΙ ΘΑ κάνατε αν σας ανετίθετο ως τόπος κηρύγματος ένας τομεύς που είναι σχεδόν το ήμισυ της εκτάσεως της Ευρώπης ή το ήμισυ της εκτάσεως των Ηνωμένων Πολιτειών; Τι θα κάνατε αν αυτός ο τομεύς ήταν κυρίως έρημος, όπου η ζέστη από έναν καυτερό ήλιο ανεβαίνει συνήθως πάνω από 120 βαθμούς Φαρενάιτ; Θα δεχόσαστε αν σας καλούσαν να κηρύξετε εκεί όπου ο ακάθαρτοι δρόμοι, η σκόνη, ο μυίγες, τα σμήνη άλλων εντόμων και οι κατά καιρούς καταρρακτώδεις βροχές θα φαίνονταν να σας φέρνουν ατελείωτες δοκιμασίες;
Στη σύζυγό μου και σ’ εμένα ανετέθη για να κηρύξωμε ένας τέτοιος τόπος στην έρημο στο εσωτερικό της Αυστραλίας και τον δεχθήκαμε. Μπορεί να εκπλαγήτε που η Αυστραλία είναι τόσο μεγάλη—είναι 58 φορές το μέγεθος της Αγγλίας! Έχει περισσότερη χιονισμένη έκτασι από την Ελβετία, περισσότερες λίμνες από τη Σκωτία, την Ολλανδία, τη Γαλλία και το Βέλγιο μαζί, και περισσότερο ήλιο και ακτές με αφρισμένα κύματα από τη Χαβάι, την Ταϊτή, το Μπάλι, το Φίτζι και τα Πάγο-Πάγο όλα μαζί. Και ο έρημοί της είναι μεταξύ των μεγαλυτέρων του κόσμου.
Επί δύο χρόνια διασχίσαμε αυτές τις έρημες περιοχές, καλύπτοντας περίπου 10.000 μίλια κάθε εξάμηνο στην επίσκεψι που κάναμε σε δεκατέσσερις εκκλησίες και επτά μικρούς ομίλους μαρτύρων του Ιεχωβά. Γνωρίζετε τι σημαίνει να πηγαίνη κανείς από εκκλησία σε εκκλησία στο έρημο εσωτερικό αυτής της χώρας;
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑΞΙΔΙ
Εν πρώτοις, το αυτοκίνητό μας έπρεπε να τροποποιηθή για να αντέχη στις απότομες εδαφικές ανωμαλίες, στα μονοπάτια, στις διαβάσεις ποταμών και στη σκόνη. Ιδιαίτερα δύσκολο για το αυτοκίνητο ήσαν τα 3.000 μίλια ακάθαρτων δρόμων που διανύαμε κάθε φορά γύρω από την περιοχή του κηρύγματός μας.
Για να προστατεύσωμε το «παρμπρίζ» του αυτοκινήτου μας εφαρμόσαμε ένα προστατευτικό κάλυμμα. Κατόπιν τοποθετήσαμε έναν προφυλακτήρα για να προλαβαίνουμε ζημιές όταν τα καγκουρώ πηδούσαν στα φώτα που έρριχνε το αυτοκίνητο. Εφαρμόσθηκαν μεγαλύτερα σπειροειδή ελατήρια στο μπροσθινό μέρος του αυτοκινήτου για να ανυψώνουν τη μηχανή και τον μηχανισμό των ταχυτήτων υψηλότερα από το δρόμο. Στο πίσω μέρος κολλήσαμε πλήρως ένα φύλλο από λαμαρίνα γύρω από το δοχείο βενζίνης για να μη τρυπηθή από τις πέτρες. Τελικά τοποθετήθηκε μια ενίσχυσις του διαφορικού για να μη δονήται το διαφορικό ελεύθερα και πέση στο δρόμο.
Το αυτοκίνητό μας είναι εφωδιασμένο με σχάρα που καλύπτει σχεδόν πλήρως τη στέγη του. Χρησιμοποιήσαμε, κάθε ίντσα του χώρου του για να φυλάξωμε στεφάνες τροχών, πρόσθετη βενζίνη, λάδι, φίλτρα, αεραντλία, σχοινιά προσδέσεως, γρύλλους, καλώδια μπαταρίας, νερό για νίψιμο και πόσιμο, εργαλεία και ανταλλακτικά του αυτοκινήτου για τον χειρισμό σχεδόν κάθε μηχανικής ανωμαλίας. Έχετε δίκαιο να συμπεράνετε ότι προτού ένα άτομο κριθή κατάλληλο να διορισθή για κήρυγμα εδώ πρέπει να είναι ένας καλός μηχανικός. Εκείνο που τονίζει την ανάγκη να είναι κανείς προετοιμασμένος είναι το γεγονός ότι κάθε χρόνο πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν μέσα στα χαλασμένα αυτοκίνητά των από την υπερβολική ζέστη. Συχνά η απόστασις είναι παραπάνω από τριακόσια μίλια μεταξύ των σταθμών εφοδιασμού βενζίνης και σπανίως συναντάτε ένα άλλο αυτοκίνητο.
Επίσης ένα σπουδαίο μέρος της προετοιμασίας είναι να τυλιχθούν όλα τα ενδύματα σε πλαστικά περιτυλίγματα πριν τοποθετηθούν στις βαλίτσες. Κατόπιν ο βαλίτσες τυλίγονται με καναβόπανο. Γιατί; Διότι αλλιώς τα ενδύματα θα διαπερασθούν από τη λεπτή σαν ταλκ σκόνη.
ΠΕΙΡΕΣ ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ
Γενικά, δαπανούσαμε τις πρώτες μέρες της εβδομάδος ταξιδεύοντας και τις άλλες μέρες μετέχοντας στο έργο του κηρύγματος μαζί με μια εκκλησία Μαρτύρων. Διανύαμε κατά μέσον όρο 500 μίλια επισκέψεις σε εκκλησίες ή σε μεμονωμένους ομίλους. Αυτό εσήμαινε ότι κοιμόμαστε μέσα στο αυτοκίνητό μας καθ’ οδόν μια ή δυο νύχτες κάθε εβδομάδα, με νυκτερινές θερμοκρασίες 100 βαθμών Φαρενάιτ ή και περισσότερο.
Διανύοντας 750 μίλια από το Γουίνταμ της Δυτικής Αυστραλίας στο Μπρουμ συναντήσαμε βροχές. Κατά καιρούς έπρεπε να αφήσωμε τον κανονικό δρόμο και να βγαίνωμε έξω από το χαραγμένο μονοπάτι για ν’ αποφεύγωμε τις λάσπες. Ή έπρεπε να βαδίζωμε και να ρίχνωμε μυρμηκοφωλιές για να γεμίζωμε τα ανώμαλα μέρη του δρόμου. Εγώ έσπρωχνα το αυτοκίνητο και η σύζυγός μου το ωδηγούσε κι έτσι περνούσαμε.
Την πρώτη φορά που καλύψαμε την περιοχή μας δεν βρήκαμε χλόη σε όλα τα 10.000 μίλια που διανύσαμε, παρά μόνο σε μια πόλι. Η ξηρασία ήταν ερημωτική! Αλλ’ όπως τονίζουν ο Γραφές, οι ερημιές μπορούν να ανθήσουν σαν το ρόδο μετά τη βροχή. (Ησ. 35:1) Μετά τις εποχιακές βροχές, είδαμε χιλιάδες μίλια με ωραία άνθη που εκάλυπταν κατά γράμμα τη γη ως εκεί που μπορεί να φθάση το βλέμμα. Επίσης, ο ερημικές περιοχές είναι γεμάτες από άγρια ζώα, καγκουρώ, μεγάλες σαύρες, ονάγρους, ίππους, δρομαίους, αγριόσκυλους, και λίγες καμήλες.
Ένα τμήμα του χωματόδρομου σε μάκρος 455 μιλίων ήταν ιδιαίτερα απομονωμένο και θερμό. Για να ελαττώσωμε το βάρος, αποφασίσαμε ν’ αφήσωμε πίσω το πρόσθετο απόθεμα νερού. Στο δρόμο όμως ξεφούσκωσε ένα λάστιχο, και κατόπιν έσκασε. Χρησιμοποιήσαμε τότε τα δυο εφεδρικά μας λάστιχα· σπάνια περνούσε κανένα αυτοκίνητο από το δρόμο και είχαμε ακόμη 120 μίλια να διανύσωμε για να φθάσωμε στην επόμενη πόλι.
Με λίγα λόγια και με την καρδιά στο στόμα ξεκινήσαμε με ταχύτητα είκοσι μιλίων την ώρα, πράγμα που φαινόταν σαν μια αιωνιότης, με φόβο ότι κάθε στιγμή θα χάναμε άλλο ένα λάστιχο. Η θερμοκρασία ήταν περίπου 115 βαθμοί Φαρενάιτ και είχαμε μόνο μισό παγούρι ζεστό νερό. Ξαφνικά έσπασε άλλο ένα λάστιχο, αλλά ήμαστε στα περίχωρα της πόλεως. Καλό ήταν που φθάσαμε σ’ ένα «πολιτισμένο μέρος» εκείνο το βράδυ.
Σε μια άλλη περίπτωσι είχαμε μια απρόοπτη βροχή και μεγάλα φορτηγά αυτοκίνητα βούλιαξαν στο δρόμο. «Ποτέ δε θα το κατορθώσης, σύντροφε,» μας είπε ένας οδηγός φορτηγού. Αλλά του είπαμε ότι θα ανεβαίναμε το δρόμο τουλάχιστον για να ρίξωμε μια ματιά. Ο δρόμος φαινόταν σχεδόν αδιάβατος, γι’ αυτό σταματήσαμε στο μέσον του δρόμου εκείνη τη νύχτα και κοιμηθήκαμε λίγες ώρες.
Το επόμενο πρωί συνέστησα στη σύζυγό μου, ‘να μη τρομάξη.’ Κατόπιν, αφού ζεστάναμε τη μηχανή προσεκτικά και σκεπτόμαστε τον Βιβλικό αρματηλάτη Ιηού που έτρεχε μανιωδώς, ωδηγήσαμε το «άρμα» μας, που βούιζε υπερβολικά, προς το ύψωμα, μέσα σε λάσπες που πετιούνταν σε όλες τις διευθύνσεις. (2 Βασ. 9:20) Είναι ανάγκη μερικές φορές να κάνωμε προσπάθειες, όπως λέγουν ο Αυστραλοί. Είχαμε ως πρώτιστο πράγμα στο νου μας να φθάσωμε στην επόμενη εκκλησία και να μετάσχωμε με τους Χριστιανούς αδελφούς μας εκεί στο έργο του κηρύγματος.
Εν τούτοις, δεν μπορούσαμε πάντοτε να τηρούμε το πρόγραμμά μας. Λόγω πλημμυρών αναγκασθήκαμε σε μια περίπτωσι να παρακάμψωμε 2.600 μίλια για να επισκεφθούμε μια εκκλησία! Έτσι, αντί να φθάσωμε στις αρχές της εβδομάδος, φθάσαμε το βράδυ της Πέμπτης, κουρασμένοι και πολύ σκονισμένοι και αναμαλλιασμένοι. Αυτό ωφείλετο εν μέρει στο ότι 450 μίλια πίσω όταν κατεβαίναμε το δρόμο έσπασε ένας προφυλακτήρας αέρος. Αλλά μπορέσαμε να μετάσχωμε με την εκκλησία στο έργο του κηρύγματος από την Παρασκευή ως την Κυριακή.
Οι αποστάσεις που διανύσαμε για να πάμε στις Χριστιανικές συνελεύσεις ήσαν ακόμη πιο μακρυά. Παραδείγματος χάριν, κάναμε πάνω από 6.000 μίλια με επιστροφή για να παρακολουθήσουμε μια διεθνή συνέλευσι στο Σύδνεϋ, ξεκινώντας από το Πορτ Χέντλαντ και επιστρέφοντας στο Μάουντ Νιούμαν. Σε περίπτωσι δυσκολιών σ’ αυτά τα ταξίδια, παίρνομε μαζί μας ένα κιβώτιο με τρόφιμα, συνήθως αρκετά για να μας φθάσουν για δύο εβδομάδες. Τα παξιμάδια και τα φασόλια του φούρνου μού άρεσαν, ενώ η σύζυγός μου προτιμούσε σαρδέλες του κουτιού.
Μερικές φορές ήταν ανάγκη να κάμω λίγες μέρες κοσμική εργασία για να έχω αρκετά χρήματα να συντηρήσω το αυτοκίνητό μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το χρόνο που είχα την ευκαιρία να εργασθώ με τους αυτόχθονας στο Γουίνταμ, που λέγεται ότι είναι ένας από τους πιο θερμούς τόπους της γης. Ένας από τους εκεί ιθαγενείς ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την Αγία Γραφή, και είχα την ευκαιρία να του δώσω μια καλή μαρτυρία για το νέο σύστημα που υποσχέθηκε ο Θεός.—2 Πέτρ. 3:13.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΖΕΣΤΗΣ
Ποτέ δεν διανοηθήκαμε να δώσωμε στους άλλους λίγη από τη ζέστη μας σε αντάλλαγμα με πιο δροσερό καιρό. Όταν συνεχίζετο η μεγάλη ξηρασία στο έτος 1972, η θερμοκρασία ήταν συνεχώς 120 βαθμούς Φαρενάιτ και πλέον. Η σύζυγός μου δεν έκανε άλλο από το να δροσίζη το πρόσωπο και το λαιμό της μ’ ένα βρεγμένο πανί. Τρώγαμε το γεύμα μας σκυμμένοι κάτω από χαμόκλαδα, διότι δεν υπάρχουν δένδρα σε έκτασι 800 μιλίων προς την πεδιάδα Νούλλαρμπορ. Αυτή η πεδιάδα καλά ωνομάσθηκε έτσι, διότι Νούλλαρμπορ σημαίνει «Δεν υπάρχουν δένδρα.»
Όλα έκαιγαν από τη ζέστη· αν εγγίζατε το αυτοκίνητο θα καιγόταν το δέρμα σας. Η παρατεταμένη ζέστη χάλασε τα λάστιχα γύρω από τα παράθυρα του αυτοκινήτου μας. Έκαμα το σφάλμα ν’ αγοράσω ένα φθηνότερο ζευγάρι παπούτσια, και οι σόλες έλειωσαν και γλίστρησαν προς τα πλάγια ύστερα από λίγες εβδομάδες. Κάποτε, αφού φθάσαμε στον προορισμό μας, η θερμοκρασία έπεσε στους 117 βαθμούς Φαρενάιτ, και νοιώσαμε λίγη δροσιά.
Συχνά είχαμε θερμοκρασίες πάνω από 110 βαθμούς Φαρενάιτ στη διάρκεια του έργου κηρύγματος, και ωστόσο μπορέσαμε να διατηρήσωμε το κανονικό μας πρόγραμμα επισκέψεων από σπίτι σε σπίτι. Στο Έξμουθ, όπως ενθυμούμαι, η θερμοκρασία ήταν 110 βαθμούς Φαρενάιτ πριν από τις 9 π.μ. ένα πρωί όταν χτύπησα την πρώτη πόρτα. Αλλ’ οι άνθρωποι είναι πολύ σκληραγωγημένοι, και μαθαίνουν ν’ αντιμετωπίζουν αυτόν τον καιρό.
Είδαμε ένα παιδί μάρτυρα του Ιεχωβά ηλικίας είκοσι δύο μηνών να πηγαίνη από σπίτι σε σπίτι κάθε πρωί με μια ζέστη 105 βαθμών χωρίς να μουρμουρίζη. Όταν συναντηθήκαμε για το γεύμα, ήταν λερωμένος από κόκκινη λάσπη σ’ όλο το πρόσωπό του, με τον ιδρώτα να τρέχη από το κεφάλι του και ν’ αυλακώνη τα μάγουλα του, καθώς βάδιζε κρατώντας τον πατέρα του από το χέρι. Αλλά είχε ένα πλατύ χαμόγελο και προσπαθούσε να μας πη για μερικούς ανθρώπους που είχε συναντήσει εκείνο το πρωί.
Μια μέρα όταν η θερμοκρασία ήταν 117 βαθμούς, έδωσα μια δημόσια ομιλία σ’ ένα σπίτι στην πόλι Μηκαθάρρα. Αργότερα, όταν έβγαλα το πανταλόνι μου, είχε σχηματισθή ένα λευκό τετράγωνο από αλάτι στο αριστερό γόνατο όπου είχα καθήσει. Αλλά ο εντόπιοι, συνηθισμένοι στη ζέστη, δεν έλαβαν τον κόπο ούτε τους ανεμιστήρες να βάλουν εκείνο το απόγευμα. Η σύζυγός μου κι εγώ μπορέσαμε ν’ αντιμετωπίσωμε αυτές τις συνθήκες καταναλώνοντας πρόσθετο αλάτι και εμπιστευόμενοι στον Ιεχωβά Θεό να μας ενισχύση.
ΙΣΧΥΡΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ
Μια οικογένεια μαρτύρων του Ιεχωβά που επισκεφθήκαμε κατοικεί σε απόστασι εκατοντάδων μιλίων από την πλησιέστερη εκκλησία, κι εντούτοις φροντίζει να λαμβάνη την ίδια πνευματική τροφή που λαμβάνουν και οι άλλοι Μάρτυρες. Κάθε βράδυ της συναθροίσεως ντύνονται με τα καλά τους ρούχα και τα διάφορα μέλη της οικογενείας διεξάγουν τα ίδια μέρη της συναθροίσεως που εξετάζονται στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλον τον κόσμο.
Παρουσιάσθηκε ένα πρόβλημα όταν η μητέρα ήταν στο νοσοκομείο, όπου γέννησε ένα μωρό την ημέρα εκείνη. Πώς θα μπορούσαν να κάμουν τη συνάθροισί τους εκείνο το βράδυ, αφού εκείνη είχε ομιλία σπουδαστού στη σχολή θεοκρατικής διακονίας; Πήγαν λοιπόν όλοι εκεί στο νοσοκομείο και έκαμαν εκεί τη συνάθροισί, τους! Τίποτε δεν σταματά αυτή την οικογένεια από το τακτικό της πρόγραμμα πνευματικής διδασκαλίας.
Άλλος ένας μεμονωμένος μάρτυς ακολουθούσε το ίδιο υπόδειγμα. Αλλ’ επειδή ήταν μόνος εχειρίζετο ο ίδιος όλα τα μέρη της συναθροίσεως, ψάλλοντας μάλιστα μόνος του τους ύμνους της βασιλείας. Οι πολίται αντελήφθησαν την απουσία του από τις κοινωνικές συναναστροφές, και σκέφθηκαν να του κάμουν μια χάρι και ενέγραψαν το όνομά του στους καταλόγους μελών δύο συλλόγων της πόλεως. Εκείνος ευγενικά τους εξήγησε ότι δεν μπορούσε να αναμιχθή σε υποθέσεις συλλόγων.
Αυτό το άτομο ήταν ένας νέος μάρτυς του Ιεχωβά, και πέρασε αρκετός χρόνος προτού να λάβη το θάρρος να επισκεφθή τους γείτονές του και να κηρύξη σ’ αυτούς. Τότε εκείνοι οι άνθρωποι συχνά του έλεγαν: «Όχι σήμερα, σύντροφε. Εσύ είσαι καλός άνθρωπος, αλλά μη μας φέρης εδώ αυτή τη θρησκεία.» Εν τούτοις αυτός άρχισε μια Γραφική μελέτη με κάποιον, και σε λίγον καιρό εκείνος μετείχε μαζί του στο πρόγραμμα συναθροίσεων. Αισθανθήκαμε ότι η επίσκεψίς μας σ’ αυτούς ήταν πολύ σύντομη.
Επισκεφθήκαμε πολλά μέρη όπου κατοικούσε ένας μόνο μάρτυς του Ιεχωβά. Μια μεμονωμένη Χριστιανή αδελφή συνέχισε ένα γερό πρόγραμμα κηρύγματος με το να δίνη μαρτυρία σε 10.000 άτομα και πλέον στον τομέα της. Έφερε ένα μωρό στη ράχη της και κρατούσε άλλο ένα παιδί από το χέρι. Μπόρεσε να καλλιεργήση πολύ ενδιαφέρον για τον Λόγο του Θεού μεταξύ των ανθρώπων. Κατά καιρούς στέλλονται σε μεμονωμένους ευαγγελιζομένους ή σε ομίλους κασέτες μαγνητοφώνου με δημόσιες Γραφικές διαλέξεις που γίνονται στις εκκλησίες για να λάβουν και αυτοί επίσης αυτά τα πνευματικά οφέλη.
Το έργον της μαρτυρίας είναι απόλαυσις σε πολλές μακρυνές πόλεις που υπάρχουν ορυχεία. Για να φθάσουν έως εκεί ο Μάρτυρες, συχνά πρέπει να ταξιδέψουν εκατοντάδες μίλια, κατασκηνώνοντας για μια εβδομάδα περίπου κάθε φορά. Εκεί συναντήσαμε πολλές νεαρές οικογένειες, και είδαμε ότι οι άνθρωποι είναι πολύ φιλικοί. Έχουν λιγώτερες ψυχαγωγίες, και έχουν περισσότερο χρόνο για να διαβάζουν. Μια μέρα ένα άτομο στην Καρράθα πήρε όλα τα Γραφικά βοηθήματα που είχα μαζί μου.
Μολονότι κατά καιρούς κουραζόμαστε λίγο, οι ευλογίες ήσαν πράγματι πολύ μεγάλες. Μερικές φορές είχαμε λίγες μόνο προμήθειες. Κάποτε είμαστε σε απόστασι εκατοντάδων μιλίων από το μέρος που θα πηγαίναμε και προσπαθούσα κάτω από το αυτοκίνητο να βρω το βύσμα του φρένου που δεν υπήρχε εκεί. Προς έκπληξί μας, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο. Ο οδηγός ήταν ένας μάρτυς του Ιεχωβά που έκανε έργο κηρύγματος σε ανεπεξέργαστο τομέα. Τι ευχάριστο θέαμα! Όταν επέστρεψε στο σπίτι του μας έστειλε αμέσως $50 στην επόμενη στάσι που κάμαμε. Ποτέ δεν μας έλειψαν τα όσα χρειαζόμαστε.
Δεν είναι τίποτε για τους μάρτυρας του Ιεχωβά που είναι στο εσωτερικό της χώρας να ταξιδεύουν εβδομήντα μίλια για να πάνε σε μια εβδομαδιαία Γραφική συνάθροισι. Μια επιτροπή τριών Χριστιανών πρεσβυτέρων μπορεί να δαπανήση όλο το Σαββατοκύριακό της για να βοηθήση μια γειτονική εκκλησία σ’ ένα δικαστικό ζήτημα, ταξιδεύοντας έως 1.200 μίλια. Μερικοί μάρτυρες ταξιδεύουν 3.000 μίλια για μετάβασι και επιστροφή για να παρακολουθήσουν την εξαμηνιαία τους συνέλευσι περιοχής. Αν ο δρόμοι είναι πολύ χαλασμένοι ή πλημμυρισμένοι, πηγαίνουν αεροπορικώς, αν έχουν τα μέσα. Μια οικογένεια εδαπάνησε πάνω από $1.000 σε αεροπορικά ταξίδια και καταλύματα για να παρακολουθήση τη συνέλευσι περιοχής. Τι ευχαρίστησις ήταν να είμεθα με αυτούς τους ανθρώπους που θέτουν τα πνευματικά ζητήματα πρώτα στη ζωή τους!
Τώρα έχομε έναν άλλο τόπο για κήρυγμα . . . Ο τομεύς τον οποίον καλύπτομε στη νέα περιοχή μας θα μπορούσε να χωρέση στην περιοχή μιας μόνο εκκλησίας του προηγουμένου τομέως. Η καρδιά μας πηγαίνει στους αδελφούς μας που είναι στο μεγάλο εσωτερικό έδαφος της Αυστραλίας—αυτοί θα μας είναι πάντοτε ιδιαίτερα αγαπητοί.—Από συνεργάτην.
[Εικόνα στη σελίδα 101]
Περίγραμμα της Αυστραλίας επάνω σ’ ένα χάρτη της Ευρώπης που δείχνει και την πορεία του ταξιδιού