Τι Σημαίνει η Παροιμία;
Τέσσερα Πράγματα τα Οποία Είναι Αιτία για Σκέψι
Ανάμεσα στους ‘λόγους του Αγούρ, υιού του Ιακαί,’ βρίσκομε την ακόλουθη παροιμία: «Τα τρία ταύτα είναι θαυμαστά εις εμέ, μάλιστα τέσσαρα δεν εννοώ· τα ίχνη του αετού εις τον ουρανόν τα ίχνη του όφεως επί του βράχου· τα ίχνη του πλοίου εν μέσω της θαλάσσης· και τα ίχνη του ανθρώπου εν τη νεότητι (του ανδρός μετά της νεανίδος ΜΝΚ),» (Παροιμ. 30:18, 19) Ποιο στοιχείο είναι κοινό και στις τέσσερις περιπτώσεις εδώ;
Ο αετός, ο οποίος είναι μεγάλο και βαρύ πτηνό, μπορεί ν’ ανυψωθή και να διασχίση τον αέρα με τη μεγαλύτερη ευκολία, αλλά δεν αφήνει ορατά ίχνη από τα οποία να προσδιορισθή η πτήσις του ή να εξακριβωθή αν πέρασε. Το ερπετό αφήνει ίχνη όταν βρίσκεται στην άμμο ή στο χορτάρι. Και μολονότι δεν έχει πόδια, μπορεί με κάποιο τρόπο να σκαρφαλώση στην κορυφή ένας γυμνού βράχου και να μην αφήση καθόλου ίχνη. Ένα πλοίο που ταξιδεύει στην απέραντη θάλασσα, βρίσκει τον δρόμο του, αλλ’ αφού περάση τα ίχνη του σύντομα εξαφανίζονται και κανείς δεν μπορεί να πη με βεβαιότητα ότι πέρασε ένα πλοίο.
Όλα αυτά τα πράγματα παρομοιάζονται με «τα ίχνη του ανθρώπου εν τη νεότητι.» Η Παροιμία προφανώς αναφέρεται στις σεξουαλικές σχέσεις, ιδιαιτέρως εκείνες που διακρατούνται μυστικές. Ο άνδρας και η γυναίκα οι οποίοι αναζητούν μια παράνομη σεξουαλική σχέσι ωθούμενοι από τις φυσικές των ορμές χρησιμοποιούν απατηλή, εσφαλμένη λογίκευσι για να δικαιολογήσουν την πορεία τους. Αφού φθάσουν σ’ ένα ωρισμένο σημείο, προχωρούν, ρίχνοντας τις συνέπειες στον άνεμο. Κατόπιν δεν υπάρχει καμμιά ορατή απόδειξις της πράξεώς των. Φυσικά, μια μεταγενέστερη εγκυμοσύνη ή η ιατρική εξέτασις μπορούν ν’ αποκαλύψουν ότι το κορίτσι έχει βιασθή. Αλλά διαφορετικά, ενώπιον των ανθρώπων η πράξις μπορεί να παραμείνη κεκαλυμμένη. Μόνο ο Παντοδύναμος Θεός βλέπει, γνωρίζει και κρίνει και μπορεί να την κάμη να έλθη στο φως αν οι ένοχοι είναι μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας.
Πράγματα τα Οποία Ποτέ δεν Ικανοποιούνται
Ως προειδοποίησις για μας το εδάφιο Παροιμίαι 27:20 λέγει: «Ο άδης και η απώλεια δεν χορταίνουσι· και οι οφθαλμοί του ανθρώπου δεν χορταίνουσιν.»
Το εδάφιο Παροιμίαι 30:15, 16 περιέχει μια ακόμη πληρέστερη δήλωσι της ιδίας ιδέας: «Η βδέλλα έχει δύο θυγατέρας, αίτινες φωνάζουσι, Φέρε φέρε. Τα τρία ταύτα δεν χορταίνουσι ποτέ, μάλιστα τέσσερα δεν λέγουσι ποτέ, Αρκεί. Ο άδης, και η στείρα μήτρα· η γη, ήτις δεν χορταίνει από ύδατος· και το πυρ, το οποίον δεν λέγει, Αρκεί.»
Ο συγγραφεύς είχε μόλις προηγουμένως μιλήσει στο εδάφιο Παροιμίαι 30:14 για κείνους οι οποίοι «κατατρώγωσι τους πτωχούς εκ της γης και τους ενδεείς εκ μέσου των ανθρώπων.» Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν τις βδέλλες, οι οποίες κολλούν επάνω στο δέρμα και φουσκώνουν καθώς ροφούν αχόρταγα το αίμα. Αυτά τα άτομα πάντοτε απαιτούν περισσότερα χρήματα, περισσότερη εξουσία. Μ’ έναν όμοιο τρόπο, ο άδης είναι πάντοτε ανοικτός για περισσότερα θύματα του θανάτου. Η στείρα μήτρα ‘φωνάζει,’ όπως θα λέγαμε, για παιδιά. Η Ραχήλ είπε στον Ιακώβ: «Δος μοι τέκνα· ειδέ μη, εγώ αποθνήσκω.» (Γεν. 30:1) Μια ξηραμένη γη απορροφά τη βροχή που πέφτει επάνω της και σύντομα φαίνεται σαν να μην έπεσε ποτέ βροχή. Η φωτιά, αφού καταβροχθίση όσα ρίξουν σ’ αυτήν, επεκτείνει τις φλόγες της τριγύρω και θα συνεχίση να καίη όσο την τροφοδοτούν.
Όλες αυτές οι συγκρίσεις φαίνεται ότι χρησιμοποιούνται σαν παραδείγματα για την ανικανοποίητη απληστία—για το γεγονός ότι οι άπληστοι άνθρωποι ποτέ δεν βρίσκουν ικανοποίησι ή ανάπαυσι, αλλά κατατρώγονται αδιάκοπα από την ιδιοτελή των επιθυμία, καταναλώνοντας οτιδήποτε ή οποιονδήποτε στέκεται στο δρόμο τους.