Η Μαρτυρία της Δημιουργίας για τον Θεό των Προθέσεων

ΟΛΟΙ εμείς οι άνθρωποι έχομε πολλά ερωτήματα ενώπιόν μας—ιδιαίτερα το πώς και το γιατί των πραγμάτων—στον κόσμο που μας περιβάλλει, για τη ζωή γενικά και ειδικά για τη δική μας ζωή και το μέλλον μας. Πώς; και Γιατί; αυτά είναι δύο μεγάλα ερωτήματα.

Το Πώς; μπορεί εν μέρει ν’ απαντηθή από νοήμονας ανθρώπους. Η επιστήμη και η ιατρική έχουν βγάλει πολλά συμπεράσματα για το πώς λειτουργούν τα πράγματα. Εξ άλλου, ως προς το γιατί δίδονται λίγες ή δεν δίδονται διόλου απαντήσεις.

Αλλά για τη διανοητική και την πνευματική μας ευημερία έχομε ανάγκη απαντήσεων στο γιατί μάλλον, παρά στο πώς. Γιατί η γη είναι τόσο κατάλληλη για τη συντήρησι της ζωής; Γιατί υπάρχει τόση αλληλεξάρτησις μεταξύ του φυτικού και του ζωϊκού βασιλείου, έτσι ώστε το καθένα να καταλαμβάνη τη θέσι του για την ευημερία των υπολοίπων; Εφόσον η επιστήμη έχει κατανοήσει αυτά τα πράγματα, Γιατί δεν μας έδωσε απάντησι στο ερώτημα: Υπάρχει κανένας σκοπός σ’ όλα αυτά, και Γιατί υπάρχομε εμείς;

Πρέπει να υπάρχη ένας σκοπός για τον οποίο βρισκόμεθα εδώ. Ένα σύντομο βλέμμα σε μερικά από τα όσα μας περιβάλλουν, θα μπορούσε να πείση τους σκεπτομένους ανθρώπους ότι δεν είμεθα μέσα σε μια άσκοπη, τυχαία κατάστασι, που διέπεται απλώς από τυφλές δυνάμεις.

Η ΒΛΑΣΤΗΣΙΣ ΤΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΚΟΠΟΝ

Παραδείγματος χάριν, πάρτε τα δένδρα. Τα δένδρα, όπως και όλα τα άλλα ζωντανά πράγματα, αποτελούνται από κύτταρα. Για τη βλάστησι ενός δένδρου, τα κύτταρα πρέπει να διαιρεθούν, αρχίζοντας από τα πρώτα κύτταρα που είναι στο γονιμοποιημένο σπόρο. Σε κάθε δένδρο που βλαστάνει, υπάρχει ένα μονόστρωμο περίβλημα κυττάρων που βρίσκεται ακριβώς μέσα από τον φλοιό, και λέγεται «φελλογενές» στρώμα και αποτελείται από τα «μητρικά» κύτταρα. Αυτά τα κύτταρα είναι όλα ακριβώς όμοια και κάνουν την έναρξι της κυτταρικής διαιρέσεως που είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξι του όγκου του δένδρου στην πλήρη του διάμετρο. Υπάρχει μια ωρισμένη αναλογία «θυγατρικών» κυττάρων που παράγονται από τη διαίρεσι των «μητρικών» κυττάρων, που πρέπει να σχηματίσουν το ξύλο του δένδρου, και μια πολύ μικρότερη αναλογία κυττάρων που σχηματίζουν τον φλοιό. Υπάρχει προφανώς μια σημαντική διαφορά σ’ αυτά τα δύο είδη κυττάρων, του ξύλου και του φλοιού. Κατά τη διαδικασία της διαιρέσεως, τα φελλογενή κύτταρα παράγουν πολύ περισσότερα ξυλοκύτταρα από φλοιοκύτταρα, επειδή, φυσικά, υπάρχει περισσότερο ξύλο παρά φλοιός. Έτσι, διατηρείται η κατάλληλη αναλογία και το δένδρο μεγαλώνει κανονικά. Το καθένα από τα εκατομμύρια των «μητρικών» κυττάρων παράγει πάντοτε φλοιοκύτταρα και ξυλοκύτταρα ακριβώς στην απαιτούμενη αναλογία.

Όλοι γνωρίζομε ότι ούτε το δένδρο, ούτε τα κύτταρά του έχουν νοημοσύνη. Το δένδρο δεν γνωρίζει ότι χρειάζεται περισσότερο ξύλο από φλοιό ή ότι υπάρχουν και άλλα δένδρα σαν αυτό. Δεν εννοεί ότι καταλαμβάνει μια λειτουργική θέσι με όλα τα δένδρα της δασικής οικολογίας, έτσι ώστε να βλαστάνη με τον ορθό τρόπο. Ποιοι παράγοντες κάνουν το δένδρο να παράγη ακριβώς τα κύτταρα που χρειάζεται στις ορθές αναλογίες;

Σ’ αυτή την περίπτωσι, το πώς είναι άγνωστο. Αλλά το γιατί μπορεί να γίνη γνωστό αν παραδεχθούμε ότι υπάρχει ένας σκοπός στη ζωή επάνω στη γη και ότι πίσω από όλα, υπάρχει μια Υπερτάτη Διάνοια. Μπορούμε να διακρίνωμε τον λόγο της υπάρξεως δένδρων για σκιά, δένδρων για ξυλεία, καρποφόρων δένδρων, καρυών, και λοιπά. Γνωρίζομε επίσης ότι τα δένδρα έχουν πολλές λειτουργίες που είναι ουσιώδεις για τη ζωή των ζώων και των ανθρώπων. Αλλ’ αν πιστεύωμε ότι τα πάντα προήλθαν από την ενέργεια τυφλών δυνάμεων, πραγματικά δεν υπάρχει γιατί.

Ακόμη κι αν μπορούσε να θεωρηθή ως δεδομένο ότι τυχαία δύναμις έκανε τα κύτταρα του δένδρου να παράγουν τις σωστές αναλογίες ξύλου και φλοιού, (μολονότι οι πιθανότητες εναντίον τούτου είναι τόσο αστρονομικές ώστε να το καθιστούν ουσιαστικά αδύνατον), πώς «γνωρίζουν» επίσης να παράγουν όχι μόνο ένα τύπο ξυλοκυττάρων, αλλά πολλά και διάφορα κύτταρα που χρειάζονται για να κάμουν το δένδρο να βλαστάνη; Διότι πολλά απ’ αυτά τα ξυλοκύτταρα που σχηματίζονται από τα «μητρικά» κύτταρα, προορίζονται για τη διοχέτευσι ύδατος, ή μεταβάλλονται σε μακρές ίνες για τη μηχανική υποστήριξι του δένδρου, ή για την εναποθήκευσι τροφής. Και όλ’ αυτά συνεχίζονται κατ’ επανάληψιν, με τις ορθές ακριβώς αναλογίες, όχι μόνο μια ή δύο φορές, όπως θα εγίνετο αν επρόκειτο για τυχαίο γεγονός. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται άψογα επί εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια στο ίδιο δένδρο, καθώς και σ’ όλα τα γειτονικά του δένδρα.

Επίσης, αν δεν υπάρχη Δημιουργός, ούτε συγκεκριμένος νοήμων σκοπός πίσω από τη βλάστησι του δένδρου, γιατί αυτό επιμένει να ζη και ν’ αναπτύσσεται κάτω από ποικίλες, ακόμη μάλιστα και δυσμενείς συνθήκες; Ένα ζώο μπορεί να μετακινηθή σε άλλο τόπο ή περιοχή, αλλά ένα δένδρο πρέπει να μείνη εκεί που φύτρωσε. Πρέπει εκ των προτέρων να είναι κατάλληλα εφοδιασμένο για ν’ αντιμετωπίση οποιαδήποτε κατάστασι που μπορεί να προκύψη. Αν ένας σπόρος δένδρου φυτρώση στην πλαγιά ενός λόφου ή κάμπτεται συνεχώς προς μια κατεύθυνσι από τον άνεμο, έτσι ώστε να μη βλαστάνη καθέτως, μήπως το δένδρο πέφτει; Αυτό θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε σκοπός ούτε νοημοσύνη στη διαμόρφωσί του. Αλλά δεν πέφτει. Παράγει ένα αφύσικο ιστό ή «αντιδραστικό ξύλο» που προσπαθεί ν’ αναγκάση τον κορμό του δένδρου να ευθυγραμμισθή καθέτως για να παραμείνη ισορροπημένος.

Μερικά δένδρα χρησιμοποιούν μια μέθοδο και μερικά άλλη μέθοδο για να επιτύχουν αυτή τη σταθερότητα. Τα κωνοφόρα δένδρα παράγουν αντιδραστικό ξύλο στο κατώτερο μέρος του επικλινούς δένδρου. Αυτό το ξύλο, με την ιδιόμορφη σύστασί του, έχει συμπιεστική δύναμι, που τείνει να «ωθήση» το κατώτερο μέρος του δένδρου για να το ευθυγραμμίση. Αλλά στα πλατύφυλλα δένδρα, το αντιδραστικό ξύλο σχηματίζεται στο ανώτερο μέρος. Είναι διαφορετικής, συνθέσεως, με δυνάμεις ελκυσμού, και τείνει να «επαναφέρη» το δένδρο σε ορθία ευθυγράμμισι. Και στις δύο περιπτώσεις, όταν το δένδρο γίνη πάλι κάθετο, ή σχεδόν κάθετο, τα «μητρικά» κύτταρα παράγουν πάλι μόνο φυσιολογικό ξύλο. Ποιος άλλος εκτός από ένα νοήμονα Σχεδιαστή θα μπορούσε να γνωρίζη ότι και η μια και η άλλη μέθοδος θα ήσαν κατάλληλες αλλά για κάποιο λόγο, ασφαλώς για κάποιο σοβαρό και αναγκαίο σκοπό, θα χρησιμοποιούσε μια διαφορετική μέθοδο για κάθε είδος δένδρου;

Δεν μπορούμε να ισχυριζώμεθα ότι είμεθα ισορροπημένα, λογικά άτομα, και συγχρόνως να αποκρούωμε τα πάντα, λέγοντας ότι πρόκειται για μια διαδικασία που προήλθε από τη «φύσι», από μόνη της. Αυτό θα εσήμαινε μόνο ότι αποφεύγομε το πρόβλημα, όχι ότι το λύνομε. Αντιθέτως, γνωρίζομε ότι αυτά τα δένδρα τακτικά και συνεχώς εξυπηρετούν ένα πραγματικό και ωφέλιμο σκοπό, πρέπει να έχη ένα σχεδιαστή. Πρέπει να έχη πίσω του μια διάνοια που συντονίζει τις ενέργειες των πραγμάτων, στην προκειμένη περίπτωσι την βλάστησι των δένδρων, ως αναπόσπαστο και ουσιώδες μέρος της οικολογίας.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Για να προχωρήσωμε πιο βαθειά σ’ αυτή την έρευνα ως προς το ότι υπάρχει ένας σκοπός προς όφελος του ανθρώπου στη φυτική ζωή, ας εξετάσωμε τον ινδοκάλαμο, (μπαμπού), που χαρακτηρίζεται ως χλόη. Αυτό το στερεό, συνεκτικό φυτό με τη σκληρή, στιλπνή επιφάνειά του έχει κατά γράμμα εκατοντάδες χρήσεις. Τα βλαστάρια του ινδοκαλάμου αποτελούν μια εύγευστη τροφή και πηγή ενζύμων. Οι ινδοκάλαμοι χρησιμοποιούνται στην κατασκευή κατοικιών, ικριωμάτων και πλοίων, καθώς και για το κρέμασμα ασπρορούχων για να στεγνώσουν. Έπιπλα και πολλά οικιακά σκεύη, περιλαμβανομένων και κυπέλλων, ακόμη δε και μαχαίρια, κατασκευάζονται από ινδοκάλαμο. Πολλοί από μας γνωρίζουν καλά τα αλιευτικά καλάμια από ινδοκάλαμο. Ο δε πολτός του ινδοκαλάμου και οι ίνες του είναι πολύτιμα στη χαρτοποιία, καθώς και για ωρισμένα φάρμακα και χημικούς καταλύτας.

Ή, εξετάστε τους κοκοφοίνικες (φοινικοκαρυές). Από τον φλοιό του κοκοφοίνικος γίνονται σχοινιά, ψάθες, καλάθια, βούρτσες και σάρωθρα. Η κόπρα, η ψύχα του κοκοκαρύου, χρησιμεύει για τροφή του ανθρώπου και των ζώων, για λίπασμα, το δε λάδι του κοκοκαρύου (καρύδας), χρησιμοποιείται στην κατασκευή σαπώνων, ‘σαμπουάν,’ απορρυπαντικών, μαργαρινών, φυτικών λιπών, συνθετικού ελαστικού, γλυκερίνης, υγρού για υδραυλικά φρένα και πλαστικοποιητικών υλών για γυαλιά ασφαλείας. Αν λοιπόν δεν υπήρχε σκοπός, θα είχε το φυτό αυτές τις ιδιότητες;

Μήπως νομίζετε ότι αυτά τα πολύτιμα φυτά προήλθαν τυχαία—όλ’ αυτά τα χαρακτηριστικά του φυτού αναπτύχθηκαν μέσα του χωρίς κανένα σκοπό, εκτός ίσως για να ζήση το ίδιο το φυτό; Ή μήπως το παρήγαγε ένας Δημιουργός για να προμηθεύση τα ωραία προϊόντα του για τη ζωή και την απόλαυσι του ανθρώπου;

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩΜΕ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ «ΦΥΣΕΩΣ»

Φυσικά, μια μελέτη των δένδρων ή άλλων φυσικών πραγμάτων δεν αποκαλύπτει πλήρως γιατί ο Δημιουργός έκαμε αυτά τα πράγματα, αλλά μας αφυπνίζει ως προς το γεγονός ότι αυτός έχει ανώτερη νοημοσύνη είναι πραγματικά Θεός όλης της δημιουργίας του. Η Αγία Γραφή το εκφράζει αυτό ως εξής: «Τα αόρατα αυτού [του Θεού] βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης.»—Ρωμ. 1:20.

Από μια πολύ σύντομη εξέτασι λίγων μόνο μορφών της φυτικής ζωής, το λογικό άτομο μπορεί ν’ αναγνωρίση την άσκησι τεραστίας δυνάμεως και απαράμιλλης σοφίας. Και το σπουδαιότερο, γίνεται πολύ φανερή άλλη μια ιδιότης, η ιδιότης της αγάπης. Και αυτή η αγάπη κατευθύνεται πρωτίστως προς τους ανθρώπους. Τα χωρίς νόησι δένδρα και τα άλογα ζώα ωφελούνται επίσης, μολονότι αυτά δεν μπορούν να εκτιμήσουν τη στοργική φροντίδα που εκδηλώνεται με τον τρόπο που συνεργάζονται τα δημιουργήματα για το καλό όλων. Αλλά οι άνθρωποι μπορούν να ιδούν και πρέπει να εκτιμήσουν αυτό το γεγονός. Πρέπει να κατανοήσουν ότι ο Θεός εδημιούργησε τα πράγματα να λειτουργούν για να μπορή να ζη ο άνθρωπος και ν’ απολαμβάνη τη ζωή στη γη.

Ως ένα παράδειγμα υπάρξεως σκοπού, ο Θεός μνημονεύει τον κύκλο των βροχών. Λέγει: «Καθώς καταβαίνει η βροχή και η χιών εκ του ουρανού και δεν επιστρέφει εκεί, αλλά ποτίζει την γην και κάμνει αυτήν να εκφύη και να βλαστάνη, δια να δώση σπόρον εις τον σπείροντα και άρτον εις τον εσθίοντα.» (Ησ. 55:10) Οι επιστήμονες δεν μπορούν να εξηγήσουν πλήρως την Αιτία της βροχής, αλλά το Γιατί είναι βέβαια φανερό από το ότι επιτελεί ένα πολύ ζωτικό σκοπό για το ανθρώπινο γένος.

Μολονότι η μελέτη πραγμάτων όπως αυτά είναι καλή και μπορεί να φέρη ένα άτομο πλησιέστερα στον Θεό, αποκαλύπτει μόνο ότι «ταύτα είναι μέρη των οδών αυτού» και ένα «ελάχιστον πράγμα» αυτού που είναι ο Θεός. (Ιώβ 26:14) Ένα βλέμμα στα δημιουργήματα πρέπει να μας υποκινήση να προχωρήσωμε πιο πέρα για να τον γνωρίσωμε και ν’ αναπτύξωμε μια σχέσι μαζί του. Υπάρχει πολύ πιο συγκινητική, πολύ πιο ικανοποιητική και επωφελής πληροφορία στο μέσον επικοινωνίας του Θεού με μας—στην Αγία Γραφή. Ένα μεγάλο μέρος της είναι γραμμένο με σαφείς, ευθείς δηλώσεις που μπορεί ο καθένας να τις εννοήση.

Αν εμείς αναγνωρίσωμε τον Θεό, κι αυτός θα μας αναγνωρίση. Θα μας διδάξη τις οδούς του και θα πραγματοποιήση προς όφελός μας τον αρχικό του σκοπό. Ποιος είναι αυτός ο σκοπός; Όχι μόνο ν’ απολαύσωμε τη ζωή σήμερα, μ’ ένα σκοπό στη ζωή, αλλά και να ζουν για πάντα άνδρες και γυναίκες σε μια εξωραϊσμένη γη σε πλήρη αρμονία με Αυτόν και μ’ όλα τα δημιουργήματα.—Αποκάλ. 21:3, 4· Γεν. 1:28.

Σας προτρέπομε να εξετάσετε την Αγία Γραφή με ανοιχτή, ερευνητική διάνοια. Θα σας εκπλήξη και θα σας ενθαρρύνη πολύ. Θα εννοήσετε Γιατί οι συνθήκες είναι έτσι όπως είναι σήμερα και Πώς ο Θεός θα τις διορθώση. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ευτυχείς να βοηθήσουν κάθε ερευνητή της αληθείας να εξετάση την Αγία Γραφή όποτε επιθυμεί και δωρεάν.

[Διάγραμμα στη σελίδα 4]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΚΑΘΕΤΟΣ ΤΟΜΗ ΚΟΡΜΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΦΛΟΙΟΣ προστατεύει το δένδρο

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΦΛΟΙΟΣ μεταφέρει την τροφή που παράγουν τα φύλλα

ΣΟΜΦΟΝ ΞΥΛΟΝ μεταφέρει το νερό από τις ρίζες στα φύλλα

ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ βοηθεί το δένδρο να στηρίζεται

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Ένα δένδρο που φύτρωσε στην πλαγιά ενός λόφου ευθυγραμμίζεται μόνο του με το να παράγη αντιδραστικό ξύλο το οποίο βοηθεί το δένδρο να μεγαλώνη προς τα πάνω