Μπορείτε να Ωφεληθήτε από την Πίστι;
Σ’ ΟΛΗ τη γη τα πρόσφατα χρόνια έχει παρατηρηθή ένα είδος θρησκευτικής αφυπνίσεως. Γιατί συνέβη αυτό;
Ο Καθηγητής Μάρτιν Ε. Μάρτυ, της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Σικάγου, δίνοντας την απάντησί του, είπε: «Πρώτον, τίποτε άλλο δεν φέρνει αποτελέσματα—μ’ αυτό τον ωμό τρόπο θέλω να πω ότι πρόσφατα, τα τελευταία 15 χρόνια, οι άνθρωποι έθεσαν πολλή πίστι στην ανθρώπινη γνώσι, στο συνδυασμό τεχνολογίας και πολιτικής. Και, κερδίσαμε θαυμάσια πράγματα, νομίζω, στη χώρα μας [τις Ηνωμένες Πολιτείες]—σε πολιτικά δικαιώματα, ανθρώπινα δικαιώματα, σε αμοιβαίες σχέσεις, σε ωρισμένα χαρακτηριστικά περιθάλψεως υγείας και στην πρόνοια ασφαλείας.»
«Αλλά,» συνέχισε ο Καθηγητής Μάρτυ, «μάθαμε επίσης τα όρια της ανθρωπίνης προσπαθείας. Διαπιστώσαμε ότι αυτά τα κατορθώματα δεν μας έδιναν νόημα στη ζωή. Δεν μας έδιναν αξίες που θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες σε μια νέα γενεά. Και, οποτεδήποτε στην ιστορία οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τα όριά τους, ακολουθούν δύο κατευθύνσεις—πρώτον, εμβαθύνουν μέσα τους για εσωτερική εμπειρία και, δεύτερον, ερευνούν πέραν από τον εαυτό τους το υπερφυσικό. . . . Οι άνθρωποι επιζητούν νόημα. Οι άνθρωποι επιζητούν ν’ ανήκουν κάπου. Και υπάρχουν εύλογες αιτίες γι’ αυτό στη δεκαετία του ’70 και νομίζω ότι γι’ αυτό ακριβώς παρατηρείται αυτή η θρησκευτική αφύπνισις.»
Εν τούτοις, μήπως η σύγχρονη θρησκευτική αφύπνισις απεμάκρυνε τους εθνικούς φραγμούς που χωρίζουν την ανθρώπινη φυλή; Η θρησκεία γενικά μετεμόρφωσε πράγματι τη ζωή και έδωσε ‘αξίες που θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες σε μια νέα γενεά’; Έδωσε στους ανθρώπους μια βεβαία ελπίδα για το μέλλον;
Πληροφορημένοι παρατηρητές αναγνωρίζουν ότι, παρ’ όλη την παγκόσμια θρησκευτική αφύπνισι, οι εθνικοί φραγμοί διαχωρίζουν ακόμη την ανθρώπινη οικογένεια. Αυτοί οι ισχυρισμοί πίστεως δεν σταμάτησαν τις συζυγικές διαμάχες, τις αυξανόμενες αναλογίες διαζυγίων και τη σεξουαλική ανευθυνότητα που, στην πραγματικότητα, προκαλεί απογοήτευσι και δυστυχία. Επί πλέον, μολονότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στη θρησκεία, υπάρχουν πολύ λίγες ενδείξεις ότι αυτό που αποκομίζουν οι περισσότεροι τους δίνει πραγματικό θάρρος ή τους δίνει μια καλά θεμελιωμένη ελπίδα για το μέλλον. Παραδείγματος χάριν, η αυτοκτονία έγινε η τρίτη κυριώτερη αιτία θανάτου μεταξύ ατόμων ηλικίας 15 έως 24 ετών στις Ηνωμένες Πολιτείες, και ο Δρ Κάλβιν Τζ. Φρέντερικ, του Εθνικού Ιδρύματος Διανοητικής Υγείας, αποδίδει αυτές τις αυτοκτονίες «σε κατάθλιψι που επιφέρει η ‘ατυχία, η εγκατάλειψις και η απελπισία.’»—Νιούσγουηκ, 28 Αυγούστου 1978.
Επειδή η θρησκευτική αφύπνισις των προσφάτων ετών δεν έκανε έντονη εντύπωσι στην ανθρώπινη ιστορία, μπορεί κάποιος να ρωτήση: ‘Μπορώ εγώ να ωφεληθώ από την πίστι; Επιδρά πράγματι στη ζωή ενός ατόμου;’
Ένα άτομο μπορεί να είναι θρησκευόμενο και, ωστόσο, να μην έχη αληθινή πίστι. Γι’ αυτό το ζήτημα, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έγραψε: «Η πίστις δεν υπάρχει εις πάντας.» (2 Θεσ. 3:2) Αλλά η βασισμένη στην Αγία Γραφή πίστις υπάρχει σε μερικούς ανθρώπους, και πράγματι επηρεάζει τη ζωή τους. Μια τέτοια πίστις υπερνικά εμπόδια και δυσκολίες. Έχει μεταμορφωτική δύναμι. Η αληθινή πίστις δεν γνωρίζει εθνικούς φραγμούς. Δίνει θάρρος και ελπίδα για το μέλλον.
Μήπως αυτές οι δηλώσεις αποτελούν κενούς ισχυρισμούς; Καθόλου! Παρακαλείσθε να εξετάσετε τις αποδείξεις που παρέχει το επόμενο άρθρο.