Εκήρυτταν από Σπίτι σε Σπίτι
ΤΟ 1956, δύο ολοχρόνιες κήρυκες των Μαρτύρων του Ιεχωβά διωρίσθηκαν να εργασθούν στη μικρή πόλι του Πρίνσετον, στο Κεντάκυ, όπου δεν υπήρχαν άλλοι Μάρτυρες. Κατάλαβαν ότι, για να καλύπτουν τον τομέα αποτελεσματικά, έπρεπε να ζουν μέσα στο Πρίνσετον. Δεν είχαν αυτοκίνητο και ήταν δύσκολο να μετακινούνται από τη μακρυνή πόλι όπου έμεναν με μερικούς Μάρτυρες. Πώς θα διευθετούσαν για καταλύματα;
Πήγαν από σπίτι σε σπίτι, όπως συνήθιζαν, κηρύττοντας τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού. Όταν εύρισκαν άτομα που έδειχναν κάποιο ενδιαφέρον, εξηγούσαν ότι εχρειάζοντο ένα μέρος να μείνουν, ώστε να μπορούν να υπηρετούν την κοινότητα πιο αποτελεσματικά στο Βιβλικό εκπαιδευτικό τους έργο. Δυστυχώς, όμως, κανείς δεν είχε κάποιο επιπρόσθετο δωμάτιο για να τις στεγάση.
«Κόντευε να νυχτώση,» εξήγησε πρόσφατα σε μια συνέλευσι περιοχής η Κάτη Ουίλλιαμς, μια από τις ολοχρόνιες διαγγελείς της Βασιλείας, «και φθάσαμε στο τελευταίο σπίτι στο τέλος του δρόμου όπου εργαζόμεθα.» Αφού πληροφόρησαν την κυρία ότι ήσαν σπουδαστές της Βίβλου, και της μίλησαν σύντομα για τη φύσι του έργου τους, η Κάτη και η συνοδός της εξήγησαν την ανάγκη που είχαν να βρουν κατάλυμα.
Τότε, η κυρία φώναξε στον σύζυγό της: «Εδώ είναι κάτι σπουδαστές της Αγίας Γραφής και ζητούν ένα μέρος να μείνουν.»
«Σπουδαστές της Αγίας Γραφής;» ρώτησε εκείνος, «Πες τους να έλθουν μέσα. Αυτό ακριβώς χρειαζόμεθα.» Τα δύο κορίτσια στην αρχή εξεπλάγησαν από τη θερμή υποδοχή. Αλλά, κατόπιν, η κυρία είπε: «Σας χρειαζόμεθα για να μας βοηθήσετε να υποκινήσωμε την εκκλησία μας.»
Σύντομα έμαθαν ότι ο σύζυγός της, Φρανκ Ουώττλεη, ένας άνδρας 70 περίπου ετών, ήταν ο τοπικός Βαπτιστής λειτουργός. «Μας είχαν υποδεχθή τόσο θερμά,» εξήγησε η Κάτη, «που δεχθήκαμε την πρόσκλησί τους να μείνωμε.» Αργότερα, ο Φρανκ πληροφόρησε τα κορίτσια ότι εκείνο που είχε, στην πραγματικότητα, υπ’ όψι του ήταν να τις προσηλυτίση στη θρησκεία του.
Από το πρώτο πρωινό, η Κάτη και η σύντροφός της άρχισαν την ημέρα τους εξετάζοντας ένα Γραφικό εδάφιο, προσκαλώντας και το ζεύγος Ουώττλεη να καθίσουν και να συμμετέχουν. Το γηραιό ζεύγος πρόθυμα δέχθηκε την πρόσκλησι. Ένα πρωινό, το εδάφιο που εξέταζαν ήταν από τον Ιεζεκιήλ 18:4, το οποίο λέγει: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.»
«Τι; Θέλετε να πήτε ότι η ψυχή πεθαίνει;» ρώτησε ο Φρανκ. «Περιμένετε ένα λεπτό. Θέλω να μάθω κάτι περισσότερο γι’ αυτό,» Έτσι, άρχισε μια τακτική Γραφική μελέτη μ’ αυτόν και με τη σύζυγό του. Ο Φρανκ, αφού επείσθη για τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής σχετικά με την ψυχή, είπε: «Ακούστε, κορίτσια, δεν μπορώ ποτέ να διδάξω και πάλι στην εκκλησία μου τη διδασκαλία της αθανασίας της ψυχής.» Έτσι, αυτός και η σύζυγός του έφυγαν από την εκκλησία και άρχισαν να κηρύττουν από σπίτι σε σπίτι μαζί με την Κάτη και τη συνοδό της. Αλλά δεν ήταν αυτό μόνο.
Αρκετά από τα μέλη της προηγούμενης εκκλησίας του Φρανκ άρχισαν να μελετούν την Αγία Γραφή μαζί τους. Με τον καιρό, διευθετήθηκαν συναθροίσεις στο σπίτι των Ουώττλεη και, καθώς η ομάδα μεγάλωνε σε αριθμό, νοίκιασαν ένα κατάστημα για τις συναθροίσεις. Πολλοί, περιλαμβανομένου και του ζεύγους Ουώττλεη, σύντομα βαπτίσθηκαν. Ένας Μάρτυς από μια άλλη πόλι ερχόταν και διεξήγε τις συναθροίσεις. Τελικά, σχηματίσθηκε μια νέα εκκλησία Μαρτύρων του Ιεχωβά.
Όταν ο τόπος συναθροίσεώς τους έγινε πολύ μικρός, ο Φρανκ είπε: «Θέλομε να δωρίσωμε ένα κομμάτι γης στην εκκλησία.» Με τον καιρό, εκτίσθη μια Αίθουσα Βασιλείας σ’ εκείνη την τοποθεσία. Ο Φρανκ Ουώττλεη παρέμεινε πιστός μάρτυς του Ιεχωβά μέχρι τον θάνατό του και η Κάτη Ουίλλιαμς βρίσκεται τώρα στο 32ο έτος του έργου σκαπανέως, και συμμετέχει ακόμη τακτικά στο κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι.