Η Μακρά Παρέλαση των Ανθρωπίνων Κυβερνήσεων

Οι άνθρωποι τις δοκίμασαν όλες· καμιά δεν πέτυχε. Ποια ελπίδα απομένει για δίκαιη διακυβέρνηση;

ΜΟΝΑΡΧΙΕΣ, αυτοκρατορίες, δημοκρατίες, δικτατορίες και σοσιαλιστικές κυβερνήσεις—όλες οι μορφές ανθρώπινων διακυβερνήσεων δοκιμάστηκαν επανειλημμένα στη διάρκεια των περασμένων 6.000 χρόνων. Τελικά όλες απέτυχαν, μολονότι κάθε νέα που δοκιμαζόταν διακήρυττε ότι θα ήταν εκείνη που θα πετύχαινε.

Οι τωρινές προσπάθειες για ανθρώπινη διακυβέρνηση δεν αποτελούν εξαίρεση. Δεν παρουσίασαν κανένα νέο φωτεινό σημάδι, δεν έφεραν καμιά λαμπρή επιτυχία. Υπάρχουν ακόμη τα ίδια συστήματα κυβερνήσεως, με την ίδια ιστορία αποτυχίας. Η εντιμότητα στην εργασία ξεθωριάζει, η ηθική καταρρέει, και οι παλιές αξίες δίνουν τη θέση τους σε εγωιστικές φιλοσοφίες. Η φτώχεια και η πείνα, η ανισότητα και τα ειδικά προνόμια, η καταπίεση και η διαφθορά, το έγκλημα και η τρομοκρατία, η κυριαρχία των ισχυρών εθνών πάνω στα ασθενέστερα, ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών και οι άπληστοι πόλεμοι—όλα αυτά τα κακά είναι προϊόντα των σημερινών ανθρώπινων κυβερνήσεων. Αν υπάρχει κάποιο πράγμα που ξεχωρίζει αυτή τη γενιά, είναι η μεγάλη πρόοδος σε επιστημονική γνώση, αλλά αυτή η πρόοδος έχει ξεπουληθεί στη διεφθαρμένη βιομηχανία και στην παραγωγή τρομερών πολεμικών όπλων.

Ύστερα από 6.000 χρόνια ανθρώπινων πειραματισμών με κυβερνήσεις κάθε είδους, και στον τομέα αυτό μπορούμε να πούμε ότι «ουδέν νέον υπό τον ήλιον.» (Εκκλησιαστής 1:9) Ούτε και είναι κάτι νέο οι αιτίες για την αποτυχία στην ανθρώπινη κυβέρνηση. Είναι ακόμη αληθινό, αυτό που διακήρυξε ο Ιεχωβά μέσω του προφήτη του Ιερεμία: «Του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.» (Ιερεμίας 10:23) Εκτός που υπάρχει ανθρώπινη ατέλεια, «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» «Ο θεός του κόσμου [του αιώνος, Κείμενο· του συστήματος, ΜΝΚ] τούτου ετύφλωσε τον νουν» εκατομμυρίων. Οι Σατανικές επιρροές κατευθύνουν «τους βασιλείς της οικουμένης όλης»—2 Κορινθίους 4:4· 1 Ιωάννου 5:19· Αποκάλυψις 16:14.

Όταν παρατηρούμε την παρέλαση των ανθρώπινων κυβερνήσεων, την άνοδό τους σε δύναμη και αργότερα την παρακμή και την πτώση τους, φαίνεται να ακολουθούν όλες ένα πανομοιότυπο σχέδιο. Αυτό έχει κάνει τους μελετητές να λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οι παγκόσμιες δυνάμεις φτάνουν στο αποκορύφωμά τους με επιμονή και θυσίες. Αλλά, όταν εδραιωθούν, βαθμιαία χαλαρώνουν στο πνεύμα και τελικά βυθίζονται σε υλιστικές υπερβολές και σαρκικές ανηθικότητες. Όταν συμβεί αυτό, η κατάρρευση δεν απέχει πολύ.

Ο ιστορικός Γουίλ Ντιούραντ διαπίστωσε αυτό το σχέδιο της εσωτερικής αποσυνθέσεως, λέγοντας: «Προσπαθήσαμε να δείξουμε ότι η βασική αιτία για την κατάκτηση της Ελλάδας από τη Ρώμη ήταν η αποσύνθεση του Ελληνικού πολιτισμού από τα μέσα. Κανένα έθνος δεν κυριεύτηκε ποτέ αν πρώτα δεν είχε αυτοκαταστραφεί.» (Μέρος 2 της Ιστορίας του Πολιτισμού, σ. 659) Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (έκδοση 1978) εντοπίζει έναν πρόδρομο της καταρρεύσεως που θα πρέπει να κάνει τη γενιά μας να ανησυχήσει ιδιαίτερα: «Η οικογένεια είναι ο αρχαιότερος ανθρώπινος θεσμός. Με πολλούς τρόπους είναι ο πιο σπουδαίος. Είναι η πιο βασική μονάδα της κοινωνίας. Ολόκληροι πολιτισμοί επέζησαν ή εξαφανίστηκαν, ανάλογα με το αν η οικογενειακή ζωή ήταν ισχυρή ή αδύνατη.»—Τόμ. 7, σ. 24.

Θα Επαναληφθεί η Ιστορία;

Ο Ιστορικός Άρνολντ Τόυνμπη είπε για την επανάληψη της ιστορίας: «Μια ανασκόπηση της ιστορίας κάτω από το φως της υπάρχουσας γνώσεως δείχνει ότι, μέχρι σήμερα, η ιστορία επαναλήφθηκε γύρω στις είκοσι φορές για να παραγάγει ανθρώπινες κοινωνίες του είδους στο οποίο ανήκει η δική μας Δυτική κοινωνία, και δείχνει επίσης ότι, με την πιθανή εξαίρεση της δικής μας κοινωνίας, όλα αυτά τα είδη της κοινωνίας που ονομάζονται πολιτισμοί είναι ήδη νεκρά ή ετοιμοθάνατα. Επιπλέον, όταν μελετάμε λεπτομερώς αυτούς τους νεκρούς και ετοιμοθάνατους πολιτισμούς, και τους συγκρίνουμε μεταξύ τους, βρίσκουμε ενδείξεις για ένα επαναλαμβανόμενο σχέδιο στην πορεία της διασπάσεώς τους, της παρακμής και της πτώσεώς τους. Είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε σήμερα αν αυτό το ιδιαίτερο κεφάλαιο της ιστορίας πρόκειται να επαναληφθεί στην περίπτωσή μας. Μήπως αυτό το υπόδειγμα της παρακμής και της πτώσεως επιφυλάσσεται και για μας, σαν μια καταδίκη από την οποία κανένας πολιτισμός δεν ελπίζει να διαφύγει;»

Κατόπιν απαντά ο ίδιος στο ερώτημά του: «Κατά τη γνώμη του συγγραφέα, η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα είναι έντονα απαισιόδοξη. . . . Δεν υπάρχει τίποτα για να εμποδίσει το Δυτικό μας πολιτισμό από το να ακολουθήσει τα ιστορικά προηγούμενα, αν το επιθυμεί αυτό, αυτοκτονώντας κοινωνικά. Αλλά δεν είμαστε καταδικασμένοι να κάνουμε την ιστορία να επαναληφθεί· εξαρτάται από μας, από τις δικές μας προσπάθειες, να δώσουμε στην ιστορία, στη δική μας περίπτωση κάποια νέα άνευ προηγουμένου στροφή. . . . Τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε; Στην πολιτική, να ιδρύσουμε ένα συνταγματικό συνεργατικό σύστημα παγκόσμιας κυβερνήσεως. Στην οικονομία, να βρούμε πετυχημένους συμβιβασμούς (που να ποικίλλουν ανάλογα με τις πρακτικές απαιτήσεις διαφόρων τόπων και καιρών) ανάμεσα στην ελεύθερη οικονομία και στο σοσιαλισμό. Στη ζωή του πνεύματος, να ξαναβάλουμε το κοσμικό εποικοδόμημα πάνω σε θρησκευτικά θεμέλια. . . . Από τα τρία καθήκοντα, το θρησκευτικό είναι, ασφαλώς, μακροπρόθεσμα το πιο σπουδαίο.»—Ο Πολιτισμός σε δοκιμασία (1948), σσ. 38-40.

Στην πραγματικότητα, εξαίρει το γεγονός ότι ο πολιτισμός μας μπορεί να είναι διαφορετικός και να διαφύγει την επανάληψη της ιστορίας των ανθρώπινων κυβερνήσεων. Έγραψε τα παραπάνω πριν από 34 χρόνια, βασίζοντας την ελπίδα του πολιτικά στα Ηνωμένα Έθνη, οικονομικά στο συμβιβασμό ανάμεσα στον καπιταλισμό και στον Κομμουνισμό, και το πιο σπουδαίο απ’ όλα, σε μια επιστροφή στη θρησκεία σαν θεμέλιο του πολιτισμού μας. Σήμερα βλέπουμε την αποτυχία και στα τρία αυτά μέτωπα. Τα Ηνωμένα Έθνη αποδείχτηκαν ανεπαρκή, ο συμβιβασμός ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον Κομμουνισμό είναι πιο απομακρυσμένος από κάθε άλλη φορά, και η θρησκεία είναι πιο ασθενικιά από οποτεδήποτε άλλοτε.

Η ιστορία είναι έτοιμη να επαναληφθεί. Αλλά θα επαναληφθεί; Υπάρχει ένας άλλος συγγραφέας της ιστορίας που έχει εκφράσει τις σκέψεις του για την ανθρώπινη κυβέρνηση. Και μάλιστα αυτός έχει γράψει από πριν μια ιστορία γι’ αυτή. Έχει γράψει επίσης από πριν για μια δίκαιη διακυβέρνηση που θα έρθει πάνω στη γη. Το επόμενο άρθρο εξετάζει τις σχέσεις του γι’ αυτήν την κυβέρνηση.