Στο Βάθος των Ειδήσεων

Δικαιοσύνη για το Θέμα

«Ένα από το πιο μεγάλα προβλήματα στον ποινικό νόμο είναι η αποζημίωση των θυμάτων», είπε ο δικαστής Μάικλ Μπηλ της Βόρειας Καρολίνας των ΗΠΑ. Όπως γνωρίζει καθένας που έχει υποστεί κλοπή, κακοποίηση, ληστεία, ή βανδαλισμό με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, όχι μονάχα είναι σπάνιες οι φορές που το θύμα αποζημειώνεται για τις απώλειές του, αλλά το θύμα τελικά, είναι εκείνος που πρέπει να πληρώσει τους φόρους για τη συντήρηση των εγκληματιών αν σταλούν στη φυλακή. Αυτή είναι η κατάσταση του ποινικού νόμου.

Τώρα, σύμφωνα με τη «Δη Νιου Γιόρκ Τάιμς», δοκιμάζεται ένα πρόγραμμα διορθώσεως του προβλήματος αυτού στη Βόρεια Καρολίνα. Αντί να στέλνονται στη φυλακή ή σε αναμορφωτήρια, οι νεαροί κακοποιοί στέλνονται τα Σαββατοκύριακα και τις εορτές για να δουλεύουν σε αγροκτήματα, για να οργώνουν χωράφια ή για να κόβουν ξύλα. Το μεγαλύτερο μέρος από το μισθό των κατηγορουμένων πηγαίνει στο θύμα, αλλά μια μικρή αναλογία μπαίνει στην άκρη σαν ένα ταμείο για απρόβλεπτα, και τα χρήματα αυτά τα παίρνει ο παραβάτης αφού έχει ξεπληρωθεί τελείως το θύμα. Στο πρώτο έτος, το πρόγραμμα περιέλαβε 34 αγόρια, ηλικίας 10 έως 15 ετών. Όλα εκτός από ένα, το οποίο το έσκασε ξεπλήρωσαν τα θύματά τους τελείως. Επιτέλους δικαιοσύνη για το θύμα!

Μια τέτοια δικαιοσύνη, όμως, αποτελούσε μέρος του νόμου που είχε δώσει ο Θεός στο έθνος Ισραήλ. Σε περιπτώσεις κλοπής ή φθοράς της ιδιοκτησίας, ο νόμος απαιτούσε ότι, αν ο κατηγορούμενος δεν μπορούσε να ξεπληρώσει στο θύμα την υπολογισμένη ποσότητα της ζημιάς, τότε έπρεπε να πουληθεί σαν δούλος, αποζημιώνοντας με αυτό τον τρόπο το θύμα και εργαζόμενος για την ατομική του συντήρηση. (Έξοδος 22:1-6) Οι νόμοι αντανακλούν τη δικαιοσύνη και τη σοφία του τέλειου «Κριτή,» «Νομοθέτη» και «Βασιλιά,» του Ιεχωβά Θεού.—Ησαΐας 33:22.

Επιστήμη ή Μύθος;

Το ενδιαφέρον για την εξωγήινη ζωή έχει γίνει δημοφιλές τα τελευταία χρόνια χάρη, κυρίως, στα ταξίδια στο διάστημα, στην επιστημονική φαντασία και στην κινηματογραφική βιομηχανία. Πράγματι, τα δύο πιο δημοφιλή κινηματογραφικά έργα της ιστορίας—Ο Πόλεμος των Άστρων και το Ε.Τ. ο Εξωγήινος—και τα δύο βασίζονται πάνω σ’ αυτό το θέμα. Ταυτόχρονα, δαπανηρά επιστημονικά σχέδια εκπονούνται με πραγματικό ζήλο για να βρεθεί ζωή και / ή νοημοσύνη στο εξωτερικό διάστημα. Το αποτέλεσμα είναι ότι για πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα για τους νεαρούς, γίνεται ολοένα και δυσκολότερο να πουν πού σταματάει η επιστήμη και πού αρχίζει ο μύθος. Η ύπαρξη εξωγήινων και η δυνατότητα επικοινωνίας και επιροής από αυτούς έχουν εισχωρήσει στην ψυχολογία του κόσμου ασυναίσθητα.

Σχολιάζοντας πάνω σ’ αυτό το φαινόμενο, ο Τζακ Κάτραν, επιστήμονας της βιομηχανίας διαστήματος, γράφει στο περιοδικό Νιούσγουηκ ένα άρθρο με τον τίτλο «Α.Π.= Αρκετά Πια»: «Οι συγγραφείς και οι παραγωγοί ταινιών έχουν το δικαίωμα να εμπορικοποιούν οποιοδήποτε επιστημονικό θέμα, αλλά πρέπει να πούμε την αλήθεια: πρόκειται για επιστημονική φαντασία, όχι για επιστήμη. Και ας πούμε καθαρά ποιοι είναι οι σκοποί τους: εκμετάλλευση και πωλήσεις, όχι εκπαίδευση.» Ασφαλώς η συμβουλή της Βίβλου να διακρίνουμε ανάμεσα στα γεγονότα και στην ψευδώνυμη γνώση [δηλαδή σε αυτό που εσφαλμένα ονομάζεται ‘γνώση’] είναι ο σοφός δρόμος.—1 Τιμόθεον 6:20.

Οι Σημερινοί Ευαγγελιστές

Τον περασμένο Δεκέμβριο η Εθνική Διάσκεψη Καθολικών Επισκόπων ψήφισε τη λήξη του πενταετούς προγράμματός της και της επιτροπής για την προώθηση του ευαγγελιστικού έργου. «Η εξάπλωση των ‘καλών νέων’ δεν έχει πια την πρώτη θέση για τη διάσκεψη των επισκόπων,» λέει το «Νάσιοναλ Κάθολικ Ρηπόρτ», «αφέθηκε πια σε τοπικό επίπεδο και στην τύχη.»

Αλλά γιατί εγκατέλειψε η Διάσκεψη την ευαγγελιστική της προσπάθεια; «Πέρασε πια ο χρόνος που οι περισσότεροι Καθολικοί δέχονταν ότι ένα φυσιολογικό συστατικό της πίστης τους ήταν το κήρυγμα του ευαγγελίου», λέει ο «Ρηπόρτερ», προσθέτοντας «δεν υπήρχε πολύ μεγάλη επίγνωση ότι το κήρυγμα του ευαγγελίου ήταν η κυρίαρχη δραστηριότητα στην οποία όλα τα άλλα πράγματα της εκκλησίας έπρεπε να προσαρμοστούν.»

Πόσο μεγάλη αντίθεση είναι αυτή με το πύρινο ευαγγελιστικό πνεύμα των Χριστιανών του πρώτου αιώνα! Ακόμη και οι εναντιούμενοι αναγκάστηκαν να πουν: «Ιδού, εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας.» (Πράξεις 5:28) Αντί να το εγκαταλείψει στην «τύχη» ο απόστολος Παύλος διεκήρυξε: «Επειδή ανάγκη επίκειται εις εμέ· ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω.»—1 Κορινθίους 9:16.

Σήμερα, ανταποκρινόμενοι στα λόγια του Ιησού στο Ματθαίος 24:14 και 28:19, 20, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πράγματι έχουν κάνει το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού σαν την «κυρίαρχη δραστηριότητα» της ζωής τους. Η δική τους οργάνωση είναι μια παγκόσμια ευαγγελιστική οργάνωση.