Γνωρίζετε το Θεό που Λατρεύετε;

«Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ». Η φράση αυτή που επινοήθηκε από τον Γερμανό φιλόσοφο Φρίντριχ Νίτσε πριν από έναν αιώνα, ξαναζωντάνεψε από μερικούς θεολόγους στη δεκαετία του 1960. Πολλοί μορφωμένοι τότε σκέφτηκαν ότι μια καθαρά κοσμική ανθρώπινη κοινωνία θα μπορούσε να λύσει τα προβλήματα του ανθρώπου και να εξασφαλίσει την ευτυχία.

Έπειτα ήρθε η απογοήτευση, και η δεκαετία του 1970 είδε μια τάση προς την «αποκοσμικοποίηση». Οι κοινωνιολόγοι ανακάλυψαν ότι, για να είναι ευτυχισμένοι οι άνθρωποι χρειάζονται πνευματική διάσταση στη ζωή τους. Ακόμη και σε επιστημονικούς κύκλους έγινε ευκολότερη η αποδοχή της ανάγκης για πίστη στο Θεό. Έτσι στο βιβλίο του που εκδόθηκε το 1979 Ντιέ εξίστ; Ουί (Υπάρχει Θεός; Ναι), ο Γάλλος συγγραφέας Κριστιάν Σαμπανί μπόρεσε να περιλάβει συνεντεύξεις με εννιά προσωπικότητες από τη Γαλλία στον τομέα της επιστήμης, και όλοι τους ομολόγησαν κάποιο είδος πίστης στο Θεό.

Φυσικά, εκατομμύρια άνθρωποι ποτέ δε δέχτηκαν τη θεολογία ότι ο «Θεός είναι νεκρός». Διατήρησαν την πίστη τους στο Θεό. Αλλά μήπως αυτό κατ’ ανάγκη σημαίνει ότι έχουν σαφή αντίληψη για το Θεό;

Το 1967 η Σύνοδος των Γάλλων Καθολικών επισκόπων συνέταξε ένα κατάλογο με τα προβλήματα που ενοχλούσαν τους Καθολικούς. Το πρώτο στον κατάλογο ήταν «Η γνώση Μας για το Θεό», και το δεύτερο ήταν «Το πρόσωπο του Χριστού». Ο συγγραφέας Ζακ Ντυκέσν στο βιβλίο του Ο Θεός για τους Ανθρώπους Σήμερα, πήρε συνέντευξη από έναν Καθολικό ηλικίας 58 χρόνων ο οποίος ομολόγησε: «Μερικές φορές διερωτώμαι αν ο Χριστός είναι πράγματι ο Θεός. . . . Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου. Είναι μεγάλο πρόβλημα για μένα». Ο Ντυκέσν παρέθεσε επίσης δυο Καθολικούς ιερείς να αναφέρουν ότι για πολλούς Χριστιανούς «τα δόγματα είναι χωριστοί, αφηρημένοι, αυθαίρετοι ορισμοί· όλα τους δεν έχουν σχεδόν καμιά σημασία· το ένα δόγμα δε ρίχνει φως σ’ ένα άλλο· γι’ αυτό είναι δύσκολο να τα εξηγήσεις σε ανθρώπους που ζουν σήμερα. Αν οι θεολόγοι αποφάσιζαν να προσθέσουν ένα τέταρτο Πρόσωπο στην Τριάδα, σε ποιο βαθμό θα ενοχλούσε αυτό τη μάζα ακόμη και των καλύτερων Χριστιανών;»

Στην πραγματικότητα, το δόγμα που μπερδεύει περισσότερο απ’ όλα όχι μόνο τους Καθολικούς αλλά και μέλη επίσης της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και τις περισσότερες Προτεσταντικές εκκλησίες είναι η Τριάδα. Σχετικά μ’ αυτή Ένα Καθολικό Λεξικό αναφέρει: «Μπορούμε να καταλάβουμε πώς τρεις ξεχωριστοί άνθρωποι είναι χωριστοί ο ένας από τον άλλον κι όμως και οι τρεις είναι άνθρωποι. Η ενότητα των τριών Θείων Προσώπων είναι τελείως διαφορετική. Όταν μιλάμε για αυτά σαν ένα Θεό, δεν εννοούμε μόνο ότι καθένα είναι Θεός, αλλά ότι καθένα είναι ο ένας και ο ίδιος Θεός, και εδώ είναι το μυστήριο, που δεν μπορεί να καταλάβει καμιά δημιουργημένη διάνοια». Δεν απορεί κανείς που οι Καθολικοί παραπονιούνται ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα τους είναι η «γνώση του Θεού»!

Λατρεύοντας Έναν Άγνωστο Θεό

Σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι που ανήκουν στις εκκλησίες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου καλούνται να λατρέψουν ένα Θεό που δεν μπορούν να καταλάβουν. Βρίσκονται σε μια κατάσταση παρόμοια με εκείνη των αρχαίων Σαμαρειτών, και σε μια τέτοια Σαμαρείτισσα ο Ιησούς είπε: «Σεις [Σαμαρείτες] προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε». (Ιωάννης 4:22) Γιατί μπορούσε ο Ιησούς να το πει αυτό;

Τον όγδοο αιώνα π.Χ., το δεκάφυλο βόρειο βασίλειο του Ισραήλ και η πρωτεύουσά του η Σαμάρεια κατακτήθηκαν από τους Ασσύριους, και πολλοί Ισραηλίτες εξορίστηκαν στην Ασσυρία και σ’ άλλες κυριευμένες περιοχές. Κατόπιν, ο βασιλιάς της Ασσυρίας έστειλε διάφορους υπόδουλους, κυρίως από τη Βαβυλώνα, στην περιοχή του Ισραήλ που ήταν γνωστή σαν Σαμάρεια. Αυτό παρήγαγε έναν ανάμικτο πληθυσμό Ισραηλιτών και ειδωλολατρών. Σχετικά με τους λάτρεις της ανάμικτης θρησκείας που δημιουργήθηκε, η Βίβλος λέει: «Εφοβούντο μεν τον Κύριον [Ιεχωβά, ΜΝΚ], ελάτρευον όμως τους ιδίους αυτών θεούς, κατά τον τρόπον των εθνών, όθεν μετωκίσθησαν».—2 Βασιλέων 17:26-33· παράβαλε 1 Βασιλέων 12:28-31.

Ναι, οι Σαμαρείτες φοβούνταν τον Ιεχωβά. Μάλιστα δέχτηκαν ένα μέρος από το Λόγο του—την Πεντάτευχο, ή τα πρώτα πέντε βιβλία της Βίβλου. Αλλά ανέμιξαν τη λατρεία του Ιεχωβά με την Βαβυλωνιακή ψεύτικη θρησκεία. Και γι’ αυτούς τους Σαμαρείτες ο Ιησούς είπε: «Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε». Αυτοί ήξεραν τον Ιεχωβά, αλλά δε δέχτηκαν όλο το Λόγο του. Ούτε λάτρεψαν το Θεό «εν πνεύματι και αληθεία»,—Ιωάννης 4:22, 23.

Δε βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση τα μέλη των θρησκειών του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου; Ξέρουν το Θεό, αλλά πολλοί απ’ αυτούς ομολογούν ότι πραγματικά δεν τον ξέρουν. Εσείς δεν μπορείτε να μείνετε αδιάφορος σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, γιατί ο Ιησούς δήλωσε: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν».—Ιωάννης 17:3

Ποιο είναι το δόγμα εκείνο που ειδικά εμπόδισε τα μέλη των εκκλησιών του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου να γνωρίσουν τον Ιεχωβά, «τον μόνον αληθινόν Θεόν»; Χωρίς αμφιβολία, είναι το ‘ακατάληπτο μυστήριο’ της Τριάδας. Ωστόσο, όταν διαβάζει κανείς τη Βίβλο δε συμπεραίνει ότι οι πρώτοι Χριστιανοί λάτρευαν έναν ‘μυστήριο Θεό’. Ο απόστολος Ιωάννης είπε ότι «ο Υιός του Θεού . . . έδωκεν εις ημάς νόησιν, διά να γνωρίζωμεν τον αληθινόν [τον Ιεχωβά Θεό]· και είμεθα εν τω αληθινώ [σε ενότητα με τον αληθινό, ΜΝΚ], εν τω Υιώ αυτού Ιησού Χριστώ».—1 Ιωάννου 5:20.

Πώς λοιπόν έφτασαν οι εκκλησίες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου να λατρεύουν ένα Θεό τον οποίο τα μέλη τους δεν μπορούν να καταλάβουν; Το ζήτημα αυτό θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο.

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Βωμός αφιερωμένος σε ανώνυμους θεούς, βρέθηκε στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας