Ερωτήσεις από Αναγνώστες
◼ Θεωρούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τον αλκοολισμό σαν αρρώστια;
Πολλοί άνθρωποι χαρακτηρίζουν τον εθισμό στο αλκοόλ σαν αρρώστια, σύμφωνα με έναν πλατύ ορισμό αυτής της λέξης. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι ερευνητές, γιατροί και άτομα που βοηθούν αλκοολικούς, γιατί πολλοί απ’ αυτούς χρησιμοποιούν όρους όπως «αρρώστια», «ασθένεια», ή «νόσος» όταν περιγράφουν ή ορίζουν τον αλκοολισμό. Για παράδειγμα, το Σάιενς Ντάιτζεστ του Μαΐου 1984 αναφέρει:
«Ο αλκοολισμός είναι ακόμη μια αρρώστια που ψάχνουμε να βρούμε την εξήγησή της. Κάποτε θεωρούνταν μια διαταραχή μόνο της διάνοιας, σήμερα όμως πιστεύεται ότι έχει επίσης γενετικά και βιοχημικά αίτια . . . Πρόσφατες διαπιστώσεις υποστηρίζουν προηγούμενες αποδείξεις από τη Σουηδία ότι η κακή χρήση του αλκοόλ είναι κληρονομική».—Σελίδα 16.
Ωστόσο υπάρχει λόγος να προσέξουμε σχετικά με το αν θεωρούμε τον αλκοολισμό σαν αρρώστια. Μερικοί αλκοολικοί, και άλλοι, έχουν την τάση να δικαιολογούν τον εθισμό τους στο ποτό ή το υπερβολικό ποτό, ισχυριζόμενοι ότι στην πραγματικότητα δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γι’ αυτό, γιατί είναι αρρώστια. Άλλοι φαίνεται να πιστεύουν ότι αν ένας αλκοολικός έχει βιολογική προδιάθεση προς το πρόβλημα ή το σώμα του έχει κάποια βλάβη στη βιοχημική του αντίδραση στο αλκοόλ τότε δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν ηθικά κατακριτέο άτομο.
Οι Χριστιανοί, όμως, ενδιαφέρονται πρωτίστως για το ποια είναι άποψη του Θεού στο ζήτημα. Η άποψή του είναι σωστή, ισορροπημένη και μόνιμη, σε αντίθεση με τις απόψεις των γιατρών και των ψυχολόγων που μπορεί να είναι της μόδας για κάποιο χρόνο και αργότερα να τις αλλάξουν ή να τις εγκαταλείψουν. Ο τέλειος Λόγος του Ιεχωβά καταδικάζει ευθέως τη μέθη, κατατάσσοντάς την ανάμεσα στα πράγματα που μπορούν να κρατήσουν κάποιον έξω από τη Βασιλεία του Θεού. (Γαλάτας 5:19-21) Τα εδάφια Ρωμαίους 13:12, 13 συμβουλεύουν: «Η νυξ προεχώρησεν, η δε ημέρα επλησίασεν· ας απορρίψωμεν λοιπόν τα έργα του σκότους και ας ενδυθώμεν τα όπλα του φωτός. Ας περιπατήσωμεν ευσχημόνως ως εν ημέρα, μη εις συμπόσια και μέθας, μη εις κοίτας και ασελγείας, μη εις έριδα και φθόνον». Ακόμη κι αν υπάρχει βιολογική προδιάθεση σε ορισμένες περιπτώσεις, κάνοντας μερικούς να θεωρούν τον αλκοολισμό σαν ιατρικό πρόβλημα ή αρρώστια, οι Χριστιανοί λαβαίνουν υπόψη τους τις ηθικές πλευρές του ζητήματος.
Ο απόστολος Πέτρος έγραψε στους Χριστιανούς: «Διότι αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις· και διά τούτο παραξενεύονται ότι σεις δεν συντρέχετε με αυτούς εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας, και σας βλασφημούσιν». (1 Πέτρου 4:3, 4) Ο Πέτρος ήταν ο ίδιος ατελής και καταλάβαινε την ανθρώπινη κατάσταση. Ωστόσο, δεν είπε ότι όλοι όσοι έγιναν Χριστιανοί δεν είχαν κάποια γενετική ή βιολογική προδιάθεση σε προβλήματα με αλκοόλ προηγουμένως και δεν είχαν κάνει καταχρήσεις κρασιού. Στην πραγματικότητα, ο απόστολος Παύλος είπε ότι μερικοί Χριστιανοί ήταν προηγουμένως πόρνοι, κλέφτες, μέθυσοι και άρπαγες. Αλλά άσχετα με το τι τους οδήγησε σ’ αυτά τα ηθικά προβλήματα, μπορούσαν να αλλάξουν και άλλαξαν. Ο Παύλος είπε: «Απελούσθητε, αλλ’ ηγιάσθητε, αλλά εδικαιώθητε διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού και διά του Πνεύματος του Θεού ημών».—1 Κορινθίους 6:9-11.
Έτσι, πρέπει να διακρατήσουμε την υψηλή και καλή αρχή που βρίσκεται στο Λόγο του Θεού είτε ο αλκοολισμός θεωρείται αρρώστια είτε όχι. Οποιοσδήποτε έχει αναπτύξει εθισμό στο αλκοόλ—είτε από έλλειψη εγκράτειας, εθνικής ή οικογενειακής επιρροής, ή ακόμη από βιολογική ιδιορρυθμία—πρέπει να εργαστεί για να το ξεπεράσει, ίσως επωφελούμενος από τη βοήθεια άλλων που ήταν σ’ αυτή τη θέση και οι οποίοι τον καταλαβαίνουν. (Βλέπε Ξύπνα! 8 Δεκεμβρίου 1982, σελίδες 4-12.) Έτσι θα ζήσει «τον εν σαρκί επίλοιπον χρόνον, ουχί πλέον εν ταις επιθυμίαις των ανθρώπων, αλλ’ εν τω θελήματι του Θεού».—1 Πέτρου 4:2.