Συγκλονιστικά Οράματα που Ενισχύουν την Πίστη

Κύρια Σημεία από την Αποκάλυψη

Ο ΔΟΥΛΟΣ του Ιεχωβά Ιωάννης βρίσκεται στο μικρό νησί της Πάτμου, στα ανοιχτά της δυτικής ακτής της Μικράς Ασίας. Εκεί, αυτός ο ηλικιωμένος απόστολος βλέπει θαυμάσια πράγματα—συμβολικά, πολλές φορές συγκλονιστικά, και γεμάτα σημασία! Αυτός βρίσκεται στη μέρα του Κυρίου, η οποία διαρκεί από την ενθρόνιση του Ιησού το 1914 μέχρι το τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας Του. Παρά το ότι ο Ιωάννης βλέπει γεγονότα που λαβαίνουν χώρα στην πιο σκοτεινή ώρα που έχει ζήσει το ανθρώπινο γένος, πόσο λαμπρή είναι η πρόγευση της Χιλιετούς Διακυβέρνησης του Χριστού! Τι ευλογίες θα απολαύσει τότε το υπάκουο ανθρώπινο γένος!

Ο Ιωάννης κατέγραψε αυτές τις οράσεις στο Γραφικό βιβλίο της Αποκάλυψης. Γραμμένο περίπου το 96 Κ.Χ., αυτό το βιβλίο μπορεί να ενισχύσει την πίστη μας στον Θεό των προφητειών, τον Ιεχωβά, και στο Γιο του, τον Ιησού Χριστό.—Για λεπτομέρειες, βλέπε το βιβλίο Αποκάλυψη—Το Μεγαλειώδες Αποκορύφωμά της Πλησιάζει! που εκδόθηκε από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά.

Ο Χριστός Δίνει Στοργικές Συμβουλές

Στην αρχή της αποκάλυψης που έδωσε ο Θεός μέσω του Χριστού, παρουσιάζονται επιστολές προς εφτά εκκλησίες οι οποίες απαρτίζονταν από άτομα που θα κληρονομούσαν μαζί με τον Ιησού τη Βασιλεία. (1:1–3:22) Γενικά, οι επιστολές δίνουν έπαινο, εντοπίζουν προβλήματα, παρέχουν διόρθωση και/ή ενθάρρυνση, και αναφέρουν τις ευλογίες που απορρέουν από την πιστή υπακοή. Οι Εφέσιοι, αν και είχαν υπομείνει, είχαν αφήσει την πρώτη τους αγάπη. Η πνευματικά πλούσια εκκλησία της Σμύρνης ενθαρρύνεται να παραμείνει πιστή παρά τη θλίψη. Η εκκλησία της Περγάμου δεν νικήθηκε από το διωγμό, αλλά ανέχεται τις αιρέσεις. Παρά την αυξημένη δραστηριότητα των Χριστιανών στα Θυάτειρα, υπάρχει εκεί η επιρροή της Ιεζάβελ. Η εκκλησία των Σάρδεων πρέπει να αφυπνιστεί πνευματικά, η εκκλησία της Φιλαδέλφειας παροτρύνεται να κρατήσει αυτό που έχει και οι χλιαροί Λαοδικείς έχουν ανάγκη από πνευματική θεραπεία.

Τι υπέροχα λόγια για να εκπαιδεύσει κανείς μελλοντικούς ουράνιους βασιλιάδες—στην πραγματικότητα όλους τους Χριστιανούς! Για παράδειγμα, μήπως κάποιοι από εμάς έχουν γίνει χλιαροί; Τότε αναλάβετε δράση! Γίνετε αναψυκτικοί σαν ένα ποτήρι κρύο νερό σε μια ζεστή μέρα, αλλά αρχίστε επίσης να επιδεικνύετε θερμό ζήλο για τον Ιεχωβά και την υπηρεσία του.—Παράβαλε Ματθαίος 11:28, 29· Ιωάννης 2:17.

Το Αρνί Ανοίγει Ένα Βιβλίο

Κατόπιν βλέπουμε τον Ιεχωβά στο μεγαλοπρεπή θρόνο του. (4:1–5:14) Περιστοιχίζεται από 24 πρεσβυτέρους και τέσσερα ζωντανά πλάσματα. Ένα βιβλίο σφραγισμένο με εφτά σφραγίδες είναι στα χέρια του. Ποιος μπορεί να ανοίξει το βιβλίο; Το Αρνί, ο Ιησούς Χριστός, είναι άξιο να το κάνει αυτό!

Συνταρακτικά γεγονότα ξετυλίγονται καθώς το Αρνί ανοίγει έξι από τις σφραγίδες. (6:1–7:17) Όταν ανοίγεται η πρώτη σφραγίδα, εμφανίζεται ο Χριστός πάνω σ’ ένα άσπρο άλογο, λαβαίνει ένα στεφάνι (το 1914) και προελαύνει νικώντας. Με το άνοιγμα τριών ακόμα σφραγίδων, εμφανίζονται ιππείς που φέρνουν πόλεμο, πείνα και θάνατο στην ανθρωπότητα. Όταν ανοίγεται η πέμπτη σφραγίδα, αυτοί που έχουν πεθάνει μαρτυρικά για τον Χριστό κράζουν ζητώντας εκδίκηση για το αίμα τους, και στον καθένα απ’ αυτούς δίνεται μια ‘λευκή στολή’, η οποία συμβολίζει τη δίκαιη υπόσταση που σχετίζεται με την ανάστασή τους ως αθάνατων πνευματικών πλασμάτων με βασιλικά προνόμια. (Παράβαλε Αποκάλυψις 3:5· 4:4.) Με το άνοιγμα της έκτης σφραγίδας, η μέρα της οργής του Θεού και του Αρνιού αναγγέλλεται μ’ ένα σεισμό. Αλλά οι ‘τέσσερις άνεμοι της γης’, που συμβολίζουν την καταστροφική κρίση, συγκρατούνται μέχρι να σφραγιστούν οι 144.000 δούλοι του Θεού. Όταν χρίονται με το πνεύμα του Θεού και υιοθετούνται ως πνευματικοί γιοι Του, αυτοί λαβαίνουν μια εκ των προτέρων εγγύηση—μια σφραγίδα, μια βεβαίωση—της ουράνιας κληρονομιάς τους. Μόνο αφού δοκιμαστούν θα είναι μόνιμο το σφράγισμα. (Ρωμαίους 8:15-17· 2 Κορινθίους 1:21, 22, ΜΝΚ) Και πόσο έκπληκτος πρέπει να έμεινε ο Ιωάννης όταν είδε έναν ‘πολύ όχλο’ απ’ όλα τα έθνη—ένα πλήθος που είχε την ελπίδα της αιώνιας ζωής σ’ έναν επίγειο παράδεισο! Αυτοί έρχονται μέσα από τη ‘μεγάλη θλίψη’, έναν καιρό πρωτοφανούς στενοχώριας για την ανθρωπότητα.

Με το άνοιγμα της έβδομης σφραγίδας συμβαίνουν συγκλονιστικά πράγματα! (8:1–11:14) Ύστερα από μισή ώρα σιωπής, η οποία επιτρέπει να ακουστούν οι προσευχές των αγίων, ρίχνεται φωτιά από το θυσιαστήριο στη γη. Κατόπιν, εφτά άγγελοι ετοιμάζονται να σαλπίσουν για να αναγγείλουν τις πληγές του Θεού εναντίον του Χριστιανικού κόσμου. Οι σάλπιγγες ηχούν σε όλη τη διάρκεια του καιρού του τέλους μέχρι τη μεγάλη θλίψη. Τέσσερις σάλπιγγες αναγγέλλουν πληγές που πλήττουν τη γη, τη θάλασσα, τις πηγές του πόσιμου νερού, καθώς και τον ήλιο, τη σελήνη και τα άστρα. Το πέμπτο σάλπισμα καλεί ακρίδες, οι οποίες εξεικονίζουν τους χρισμένους Χριστιανούς που ξεχύνονται σαν σμήνος για να πολεμήσουν από το 1919 και μετά. Με το έκτο σάλπισμα γίνεται μια επίθεση ιππικού. Σε εκπλήρωση αυτού, οι χρισμένοι, με την ενίσχυση του ‘πολύ όχλου’ από το 1935, διακηρύττουν βασανιστικά αγγέλματα κρίσης εναντίον των θρησκευτικών ηγετών του Χριστιανικού κόσμου.

Κατόπιν ο Ιωάννης τρώει ένα βιβλιάριο, πράγμα που υποδηλώνει ότι οι χρισμένοι αποδέχονται το διορισμό τους και αντλούν τροφή από το τμήμα του Λόγου του Θεού το οποίο περιέχει τις εκφράσεις θεϊκής κρίσης που αυτοί διακηρύττουν εναντίον του Χριστιανικού κόσμου. Ο απόστολος λαβαίνει την εντολή να μετρήσει το αγιαστήριο του ναού, και αυτό συμβολίζει τη βέβαιη εκπλήρωση των σκοπών του Ιεχωβά σχετικά με τη διάταξη του ναού και ότι εκείνοι που σχετίζονται μ’ αυτόν πρέπει να ανταποκρίνονται στους θεϊκούς κανόνες. Ύστερα, οι χρισμένοι ‘δυο μάρτυρες’ του Θεού που προφητεύουν ντυμένοι με σάκο θανατώνονται, αλλά κατόπιν ανασταίνονται. Αυτό αναφέρεται στα έτη 1918-1919, όταν το έργο κηρύγματος που έκαναν αυτοί σχεδόν νεκρώθηκε από τους εχθρούς, αλλά οι δούλοι του Ιεχωβά αναζωογονήθηκαν θαυματουργικά για να εκτελέσουν τη διακονία τους.

Γεννιέται η Βασιλεία!

Το σάλπισμα της έβδομης σάλπιγγας αναγγέλλει τη γέννηση της Βασιλείας. (11:15–12:17) Στον ουρανό, μια συμβολική γυναίκα (η ουράνια οργάνωση του Ιεχωβά Θεού) γεννάει ένα αρσενικό παιδί (τη Βασιλεία του Θεού με τον Χριστό ως Βασιλιά), αλλά ο δράκοντας (ο Σατανάς) προσπαθεί μάταια να το καταβροχθίσει. Ο νικηφόρος Μιχαήλ (ο Ιησούς Χριστός) φέρνει στο αποκορύφωμά του τον πόλεμο που έγινε στον ουρανό μετά τη γέννηση της Βασιλείας το 1914, ρίχνοντας το δράκοντα και τους αγγέλους του στη γη. Εκεί ο δράκοντας συνεχίζει να διεξάγει πόλεμο ενάντια στο χρισμένο υπόλοιπο του σπέρματος της ουράνιας γυναίκας.

Κατόπιν, ο Ιωάννης βλέπει ένα θηρίο προς τιμήν του οποίου κατασκευάζεται μια αηδιαστική εικόνα. (13:1-18) Αυτό το εφτακέφαλο πολιτικό θηρίο με τα δέκα κέρατα ανεβαίνει «εκ της θαλάσσης», τις ταραγμένες μάζες της ανθρωπότητας από τις οποίες πηγάζει η ανθρώπινη διακυβέρνηση. (Παράβαλε Δανιήλ 7:2-8· 8:3-8, 20-25.) Ποιος είναι η πηγή της εξουσίας αυτού του συμβολικού πλάσματος; Δεν είναι κανένας άλλος από τον Σατανά, τον δράκοντα! Αλλά για φανταστείτε! Παρουσιάζεται ένα δικέρατο θηρίο (η Αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Δύναμη) που κατασκευάζει γι’ αυτό το πολιτικό τερατούργημα μια «εικόνα», η οποία τώρα είναι γνωστή ως Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Πολλοί άνθρωποι εξαναγκάζονται να λατρέψουν το θηρίο και να δεχτούν το ‘σημάδι’ του ενεργώντας με τον τρόπο του θηρίου και αφήνοντάς το να κυβερνάει τη ζωή τους. Αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αρνούνται σταθερά το δαιμονικό σημάδι του θηρίου!

Οι Δούλοι του Ιεχωβά Αναλαμβάνουν Δράση

Διάφοροι δούλοι του Θεού παρουσιάζονται σε δράση καθώς εκχύνονται οι εφτά φιάλες του θυμού του. (14:1–16:21) Ακούστε! Πάνω στο ουράνιο Όρος Σιών, ο Ιωάννης μπορεί να ακούσει τους 144.000 να ψάλλουν κάτι που μοιάζει με καινούρια ωδή. Ένας άγγελος που πετάει στο μεσουράνημα έχει αιώνια καλά νέα να διακηρύξει στους κατοίκους της γης. Τι δείχνει αυτό; Ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αγγελική βοήθεια καθώς κηρύττουν το άγγελμα της Βασιλείας.

Ο Ιωάννης θα πρέπει να έμεινε κατάπληκτος βλέποντας να τρυγιέται το αμπέλι της γης, και ολόκληρα έθνη να συνθλίβονται καθώς πατιέται το πατητήρι του θυμού του Θεού. (Παράβαλε Ησαΐας 63:3-6· Ιωήλ 3:12-14) Έπειτα, κατ’ εντολή του Ιεχωβά, εφτά άγγελοι εκχύνουν τις εφτά φιάλες του θυμού του Θεού. Η γη, η θάλασσα και οι πηγές του πόσιμου νερού, όπως επίσης ο ήλιος, ο θρόνος του θηρίου και ο Ευφράτης Ποταμός επηρεάζονται από την έκχυση των πρώτων έξι φιαλών. Φανταστείτε πόση έξαρση συναισθημάτων νιώθει ο Ιωάννης καθώς παρατηρεί ότι η δαιμονική προπαγάνδα συνάγει τους ανθρώπινους βασιλιάδες στον πόλεμο του Θεού, τον Αρμαγεδδώνα. Και τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά καθώς η έβδομη φιάλη εκχύνεται στον αέρα.

Δυο Συμβολικές Γυναίκες

Ασφαλώς ο Ιωάννης συγκλονίζεται καθώς γίνεται μάρτυρας του τέλους της Βαβυλώνας της Μεγάλης, της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας, και παρατηρεί τα χαρμόσυνα γεγονότα που ακολουθούν την καταστροφή της. (17:1–19:10) Μεθυσμένη με το αίμα των αγίων, τη βλέπουμε να ιππεύει πάνω σ’ ένα κόκκινο θηρίο με εφτά κεφάλια και δέκα κέρατα (την Κοινωνία των Εθνών και το διάδοχό της, τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών). Τι καταστροφή υφίσταται, όμως, όταν τα κέρατα στρέφονται εναντίον της!

Ακούγονται ουράνιες φωνές που αινούν τον Γιαχ για την καταστροφή της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Και τι βροντερές φωνές αίνου αναγγέλλουν το γάμο του Αρνιού και της νύφης του, των χρισμένων που έχουν αναστηθεί!

Ο Χριστός Θριαμβεύει και Κυβερνά

Κατόπιν ο Ιωάννης βλέπει τον Βασιλιά των βασιλιάδων να οδηγεί τις ουράνιες στρατιές για την καταστροφή του συστήματος πραγμάτων του Σατανά. (19:11-21) Ναι, ο Ιησούς, «ο Λόγος του Θεού», διεξάγει πόλεμο εναντίον των εθνών. Ο απόστολος βλέπει το θηρίο (την πολιτική οργάνωση του Σατανά) και τον ψευδοπροφήτη (την Αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Δύναμη) να ρίχνονται στη «λίμνην του πυρός» που είναι σύμβολο πλήρους, αιώνιας καταστροφής.

Τι συμβαίνει μετά; Ο Ιωάννης παρατηρεί το ρίξιμο του Σατανά στην άβυσσο. Ακολουθεί μια πρόγευση της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού, στη διάρκεια της οποίας ο Ιησούς και οι αναστημένοι συγκυβερνήτες του κρίνουν την ανθρωπότητα, εξυψώνοντας σε ανθρώπινη τελειότητα εκείνους που είναι υπάκουοι! (20:1-10) Τώρα είναι καιρός για μια τελική δοκιμή. Ελευθερωμένος από την άβυσσο, ο Σατανάς θα επιχειρήσει να παροδηγήσει την τελειοποιημένη ανθρωπότητα, αλλά το τέλος της σταδιοδρομίας όλων των δαιμόνων και των ανθρώπων που στασίασαν εναντίον του Θεού θα είναι η καταστροφή.

Πόσο θα πρέπει να συναρπάζεται ο Ιωάννης, καθώς τώρα γυρνάει πίσω στο χρόνο, όταν βλέπει όλους όσοι βρίσκονται στο θάνατο, στον Άδη (τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους) και στη θάλασσα να ανασταίνονται και να κρίνονται μπροστά στον Θεό, ο οποίος κάθεται σ’ ένα μεγάλο λευκό θρόνο! (20:11-15) Και τι ανακούφιση θα απολαύσουν οι δίκαιοι όταν ο θάνατος και ο Άδης ριχτούν στη λίμνη του πυρός, ώστε να μην απαιτήσουν θύματα ποτέ ξανά!

Καθώς τα οράματα του Ιωάννη φτάνουν στο τέλος τους, αυτός βλέπει τη Νέα Ιερουσαλήμ. (21:1–22:21) Αυτή η κυβερνητική πόλη κατεβαίνει από τον ουρανό και φωτίζει τα έθνη. Μέσα από τη Νέα Ιερουσαλήμ ρέει ‘το ποτάμι του ύδατος της ζωής’, το οποίο εξεικονίζει τη Γραφική αλήθεια και κάθε άλλη θεόδοτη προμήθεια που βασίζεται στη θυσία του Ιησού, η οποία έγινε για να αποκατασταθούν οι υπάκουοι άνθρωποι από την αμαρτία και το θάνατο και για να τους παρασχεθεί αιώνια ζωή. (Ιωάννης 1:29· 17:3· 1 Ιωάννου 2:1, 2) Στις δυο όχθες αυτού του ποταμιού, ο Ιωάννης βλέπει δέντρα με θεραπευτικά φύλλα, τα οποία εξεικονίζουν μέρος των προμηθειών που έχει κάνει ο Ιεχωβά για να δώσει αιώνια ζωή στην υπάκουη ανθρωπότητα. Τα τελικά μηνύματα από τον Θεό και τον Χριστό ακολουθούνται από μια πρόσκληση. Πόσο θαυμάσιο είναι να ακούει κανείς το πνεύμα και τη νύφη να καλούν όποιον διψάει να ‘έλθει και να λάβει δωρεάν το ύδωρ της ζωής’! Και καθώς διαβάζουμε τα τελευταία λόγια της Αποκάλυψης, χωρίς αμφιβολία συμμεριζόμαστε κι εμείς το ζήλο της αναφώνησης του Ιωάννη: «Αμήν, ναι, έρχου, Κύριε Ιησού».

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 21]

Παραμείνετε Άγρυπνοι: Ανάμεσα στα προφητικά λόγια σχετικά με τον πόλεμο του Θεού, τον Αρμαγεδδώνα, λέγονται τα εξής: «Ιδού, [εγώ, ο Ιησούς Χριστός] έρχομαι ως κλέπτης· μακάριος όστις αγρυπνεί και φυλάττει τα ιμάτια αυτού, δια να μη περιπατή γυμνός και βλέπωσι την ασχημοσύνην αυτού». (Αποκάλυψις 16:15) Αυτά τα λόγια μπορεί να αναφέρονται στα καθήκοντα που είχε ο επίσκοπος, ή αξιωματικός, του όρους του ναού στην Ιερουσαλήμ. Αυτός περιπολούσε στο ναό κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας των Λευιτών που ήταν φρουροί, για να δει αν αυτοί ήταν ξύπνιοι στις θέσεις τους ή είχαν κοιμηθεί. Όποιο φρουρό τον έβρισκε να κοιμάται, τον χτυπούσε μ’ ένα ραβδί και μπορούσε να κάψει τα ρούχα του για να τον τιμωρήσει με ταπεινωτικό τρόπο. Τώρα που ο Αρμαγεδδών είναι τόσο κοντά, το χρισμένο υπόλοιπο του ‘βασιλικού ιερατείου’, ή ‘πνευματικού ναού’, είναι αποφασισμένο να παραμείνει πνευματικά άγρυπνο. Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι σύντροφοί τους, ο ‘πολύς όχλος’, οι οποίοι έχουν γήινες ελπίδες, επειδή και αυτοί αποδίδουν στον Θεό ιερή υπηρεσία, στο ναό. (1 Πέτρου 2:5, 9, ΝΔΜ· Αποκάλυψις 7:9-17) Ιδιαίτερα οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι πρέπει να επαγρυπνούν για να μην αναπτύσσονται άσχημες συνθήκες στην εκκλησία. Επειδή παραμένουν άγρυπνοι, όλοι οι όσιοι λάτρεις που βρίσκονται στον πνευματικό ναό του Θεού κρατούν τα ‘ιμάτιά’ τους, τα οποία συμβολίζουν την τιμημένη υπηρεσία τους ως Μάρτυρες του Ιεχωβά.