Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Ιωάννη του Βαφτιστή, έγινε κουφός και μουγκός, όπως φαίνεται να εννοεί το εδάφιο Λουκάς 1:62;

Μερικοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ζαχαρίας έγινε και κουφός επίσης. Διαβάζουμε στην αφήγηση της Αγίας Γραφής: «Ωνόμαζον [το παιδί] κατά το όνομα του πατρός αυτού Ζαχαρίαν. Και αποκριθείσα η μήτηρ αυτού, είπεν· Ουχί, αλλ’ Ιωάννης θέλει ονομασθή. Και είπον προς αυτήν ότι ουδείς υπάρχει εν τη συγγενεία σου, όστις καλείται με το όνομα τούτο. Ηρώτων δε δια νευμάτων τον πατέρα αυτού τι όνομα ήθελε να δοθή εις αυτό. Και ζητήσας πινακίδιον έγραψε, λέγων· Ιωάννης είναι το όνομα αυτού».—Λουκάς 1:59-63.

Ωστόσο, τίποτα σ’ αυτή την αφήγηση δεν λέει σαφώς ότι ο Ζαχαρίας δεν μπορούσε να ακούσει για κάποια χρονική περίοδο.

Νωρίτερα, ο άγγελος Γαβριήλ είχε αναγγείλει στον Ζαχαρία την επικείμενη γέννηση ενός γιου που θα έπρεπε να ονομαστεί Ιωάννης. Ο ηλικιωμένος Ζαχαρίας δυσκολεύτηκε να το πιστέψει αυτό. Ο άγγελος απάντησε: «Ιδού, θέλεις είσθαι σιωπών και μη δυνάμενος να λαλήσης έως της ημέρας, καθ’ ην θέλουσι γείνει ταύτα, διότι δεν επίστευσας εις τους λόγους μου, οίτινες θέλουσιν εκπληρωθή εις τον καιρόν αυτών». (Λουκάς 1:13, 18-20) Ο άγγελος είπε ότι η ομιλία, όχι η ακοή, του Ζαχαρία θα επηρεαζόταν.

Η αφήγηση αναφέρει παρακάτω: «Ότε δε εξήλθε [από το ναό], δεν ηδύνατο να λαλήση προς [το λαό που περίμενε]· και ενόησαν ότι οπτασίαν είδεν εν τω ναώ· και αυτός έκαμνεν εις αυτούς νεύματα και διέμενε κωφός». (Λουκάς 1:22) Η λέξη κωφός της κοινής ελληνικής σήμαινε κάποιον με αμβλυμμένη την ομιλία, την ακοή ή και τα δύο. (Λουκάς 7:22) Τι συνέβη στον Ζαχαρία; Σκεφτείτε τι έγινε όταν θεραπεύτηκε. «Ηνοίχθη . . . το στόμα αυτού πάραυτα και η γλώσσα αυτού, και ελάλει ευλογών τον Θεόν». (Λουκάς 1:64) Αυτό οδηγεί λογικά στην άποψη ότι μόνο η ικανότητα ομιλίας του Ζαχαρία είχε χαθεί.

Γιατί λοιπόν οι άλλοι ρωτούσαν τον Ζαχαρία «δια νευμάτων . . . τι όνομα ήθελε να δοθή εις [το παιδί]»; Μερικοί μεταφραστές μάλιστα αποδίδουν αυτό το τμήμα ως εξής: «με νεύματα και σχήματα» ή «με γλώσσα νευμάτων».

Ο Ζαχαρίας, ο οποίος ήταν μουγκός από την αναγγελία του αγγέλου και μετά, αναγκαζόταν συχνά να χρησιμοποιεί χειρονομίες, ένα είδος γλώσσας νευμάτων, για να εκφραστεί. Για παράδειγμα, «έκαμνεν . . . νεύματα» σ’ εκείνους που βρίσκονταν στο ναό. (Λουκάς 1:21, 22) Όταν αργότερα ζήτησε μια πλάκα θα πρέπει να χρησιμοποίησε νεύματα, δηλαδή χειρονομίες. (Λουκάς 1:63) Είναι πιθανό λοιπόν ότι εκείνοι οι οποίοι βρίσκονταν κοντά του κατά την περίοδο που ήταν μουγκός είχαν κι αυτοί την τάση να χρησιμοποιούν χειρονομίες.

Υπάρχει, ωστόσο, μια πιο πιθανή εξήγηση για τα νεύματα που αναφέρονται στο εδάφιο Λουκάς 1:62. Η Ελισάβετ είχε μόλις εκφράσει την άποψή της σχετικά με το όνομα του γιου της. Έτσι, χωρίς να την αντικρούουν, ίσως απλώς έκαναν την επόμενη, κατάλληλη κίνηση να ζητήσουν την απόφαση του συζύγου της. Αυτό θα μπορούσαν να το κάνουν με ένα απλό νεύμα ή με μια χειρονομία. Το γεγονός ακόμα ότι δεν έγραψαν την ερώτησή τους για να τη διαβάσει ο Ζαχαρίας μπορεί να είναι ένδειξη ότι αυτός είχε ακούσει τι είπε η σύζυγός του. Συνεπώς, ένα απλό νεύμα ή ένα παρόμοιο σημάδι προς αυτόν θα μπορούσε να έχει τη σημασία: ‘Λοιπόν, όλοι μας (κι εσύ επίσης, Ζαχαρία) ακούσαμε την πρότασή της, αλλά ποια είναι η δική σου τελική απόφαση για το όνομα του παιδιού;’

Και αμέσως μετά συνέβη ένα άλλο θαύμα που αντέστρεψε την κατάσταση. «Ηνοίχθη . . . το στόμα αυτού πάραυτα και η γλώσσα αυτού, και ελάλει». (Λουκάς 1:64) Δεν χρειαζόταν να γίνει αναφορά στην ακοή του εφόσον αυτή δεν είχε επηρεαστεί.