Γιατί Υπάρχει Τόση Απόγνωση;

Η ΕΛΠΙΔΑ για μια καλύτερη ζωή—επιτέλους πραγματοποιήθηκε! Πολλοί άνθρωποι οι οποίοι ζούσαν στη χώρα που τότε ονομαζόταν Ανατολική Γερμανία το πίστεψαν αυτό όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου το Νοέμβριο του 1989. Ωστόσο, λίγο παραπάνω από ένα χρόνο αργότερα, παραπονέθηκαν ότι «ήταν πιο δύσκολο να αντιμετωπίσουν το σκληρό κόσμο της καπιταλιστικής δημοκρατίας παρά τη ζωή η οποία προστατευόταν από το Τείχος του Βερολίνου». Το αποτέλεσμα; Απογοήτευση και απόγνωση που διαρκώς αυξάνουν.

Η βία στην οικογένεια και στην κοινωνία μπορεί να αναγκάσει τους ανθρώπους να αφήσουν το σπίτι τους σε αναζήτηση ασφάλειας, αλλά λίγοι είναι εκείνοι που τη βρίσκουν. Για μερικούς το αποτέλεσμα είναι να ζουν ανάμεσα στους αστέγους οι οποίοι εγκαθίστανται στους δρόμους των πόλεων. Σε ορισμένες χώρες το αποτέλεσμα για πολλούς απ’ αυτούς είναι να εμπλακούν σε περίπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Δεν μπορούν να συντηρήσουν ένα σπίτι επειδή δεν έχουν δουλειά· δεν μπορούν να βρουν εργασία επειδή δεν έχουν διεύθυνση κατοικίας. Οι κρατικές υπηρεσίες πρόνοιας προσπαθούν να βοηθήσουν, αλλά απαιτείται χρόνος για να λύσουν τα προβλήματα. Έτσι η απογοήτευση και η απόγνωση μονιμοποιούνται.

Πολλές γυναίκες οδηγούνται εξαιτίας της απόγνωσης σε φοβερές πράξεις απελπισίας. Στην έκθεση Γυναίκες και Έγκλημα στη Δεκαετία του 1990 (Women and Crime in the 1990s), η λέκτορας της νομικής, Δρ Σούζαν Έντγουορντς, εξηγεί: «Το γεγονός ότι νεότερες γυναίκες αναμειγνύονται [στην πορνεία] αποτελεί άμεσο αποτέλεσμα των οικονομικών αναγκών· δεν φταίει η έλλειψη αυτοπειθαρχίας ή το οικογενειακό παρελθόν». Παρόμοια, οι νεαροί άντρες που φεύγουν από το σπίτι τους για να βρουν εργασία συχνά δεν βρίσκουν. Ορισμένοι, στην απόγνωσή τους, γίνονται «αγόρια προς ενοικίαση», προσφέροντας το σώμα τους σε ομοφυλόφιλους ως αντάλλαγμα τροφής και στέγης, με αποτέλεσμα να γίνονται πιόνια στα χέρια διεφθαρμένων, ακόλαστων ομάδων κακοποιών.

Οι σκληρές πολιτικές πραγματικότητες, η βία, οι οικονομικές δυσκολίες, όλα μπορούν να προκαλέσουν απόγνωση σε κάποιο βαθμό. Ακόμα και άτομα που έχουν κάποιο επάγγελμα δεν είναι απρόσβλητα καθώς επιζητούν να διατηρήσουν τον εύπορο τρόπο ζωής τους ενώ αντιμετωπίζουν ολοένα και περισσότερα οικονομικά προβλήματα. Το αποτέλεσμα; «Η καταδυναστεία [καταπίεση, ΜΝΚ] παραλογίζει τον σοφόν», όπως είπε ο αρχαίος Βασιλιάς Σολομών!a (Εκκλησιαστής 7:7) Πράγματι, η απόγνωση οδηγεί ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να διαλέξουν την πιο ακραία λύση—την αυτοκτονία.

Η Πιο Ακραία Λύση

Οι πολλές περιπτώσεις αυτοκτονιών ανάμεσα στους νέους δείχνουν ότι ακόμα κι αυτοί επηρεάζονται από τη μάστιγα της απόγνωσης. Μια Βρετανίδα αρθρογράφος ρώτησε: «Τι υπάρχει στην εποχή μας που προκαλεί τόση απόγνωση στους εφήβους;» Σε μια μελέτη που έγινε σε παιδιά από 8 έως 16 χρονών, τα οποία είχαν εισαχθεί σε νοσοκομεία αφού προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν παίρνοντας δηλητήριο, ο Δρ Έρικ Τέιλορ του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής του Λονδίνου αναφέρει: «Ένα εντυπωσιακό σημείο ήταν το πόσα από τα παιδιά ένιωθαν απεγνωσμένα και απελπισμένα για τις διάφορες καταστάσεις». Η Βρετανία αναφέρει κατά προσέγγιση 100.000 μη θανατηφόρες εσκεμμένες λήψεις δηλητήριου κάθε χρόνο οι οποίες ισοδυναμούν με απεγνωσμένες κραυγές για βοήθεια.

Ένα βρετανικό φιλανθρωπικό ίδρυμα εξαπέλυσε μια εκστρατεία σκοπός της οποίας ήταν να βρουν τα απεγνωσμένα άτομα ένα «ευήκοο αφτί». Μ’ αυτόν τον τρόπο οι σύμβουλοι του ιδρύματος ισχυρίστηκαν ότι προσφέρουν «εναλλακτικές λύσεις αντί του θανάτου». Εντούτοις, παραδέχονται ότι είναι ανήμποροι να λύσουν τα προβλήματα που οδηγούν τους ανθρώπους στην απόγνωση.

Το ποσοστό αυτοκτονιών αντανακλά «το επίπεδο της αποξένωσης και την έλλειψη κοινωνικής συνοχής στην κοινωνία», σχολιάζει η εφημερίδα Δε Σάντεϊ Κορεσπόντεντ (The Sunday Correspondent). Γιατί υπάρχει τόσο υψηλή αναλογία αυτοκτονιών σήμερα; Η εφημερίδα ανέφερε «την έλλειψη στέγης, την αυξημένη κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών, την απειλή του AIDS και το κλείσιμο των ψυχιατρείων» ως παράγοντες οι οποίοι οδηγούν τα άτομα σε τόσο μεγάλη απόγνωση ώστε να σκέφτονται πως η αυτοκτονία είναι η μόνη λύση στα προβλήματά τους.

Υπάρχει κάποια ελπίδα να εξαλειφτεί η απόγνωση; Ναι! «Ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας» είναι η εμψυχωτική παρότρυνση του Ιησού! (Λουκάς 21:28) Τι εννοούσε; Ποια ελπίδα υπάρχει;

[Υποσημειώσεις]