Η Ζήλια Παραλίγο να Καταστρέψει τη Ζωή Μου

Η ΖΗΛΙΑ άρχισε πραγματικά να με επηρεάζει άσχημα όταν παντρεύτηκα το δεύτερο σύζυγό μου, τον Μαρκ.a Είχαμε να φροντίσουμε από κοινού τα θετά παιδιά μας και να ασχολούμαστε με τους προηγούμενους συντρόφους μας. Η κατάσταση σε μερικές περιπτώσεις ήταν αφόρητη. Οποτεδήποτε ξεσπούσε κάποια αντιπαράθεση στην οικογένεια, φαινόταν ότι ο Μαρκ δεν με υποστήριζε. Άρχισα να νιώθω ότι εξακολουθούσε να αγαπάει την πρώην σύζυγό του. Αντί να ελέγξω τη ζήλια μου, της επέτρεψα να αναλάβει τον έλεγχο της ζωής μου. Ένιωθα να απειλούμαι όποτε βρισκόταν κοντά μας η πρώην σύζυγος του Μαρκ.

Παρακολουθούσα διαρκώς τον Μαρκ, προσέχοντας ακόμη και τα μάτια του ώστε να βλέπω πού κοιτούσε. Διάβαζα στις ματιές του πράγματα που ούτε καν υπήρχαν. Μερικές φορές τον κατηγορούσα ανοιχτά ότι εξακολουθούσε να είναι ερωτευμένος με την πρώην σύζυγό του. Σε κάποια περίπτωση, αυτό τον στενοχώρησε τόσο πολύ ώστε σηκώθηκε και έφυγε από μια Χριστιανική συνέλευση. Ένιωθα ένοχη ενώπιον του Ιεχωβά. Έκανα αξιοθρήνητη τη ζωή της οικογένειάς μου, διότι τελικά επηρεάστηκαν και τα παιδιά. Μισούσα τον εαυτό μου για ό,τι έκανα, αλλά, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούσα, φαινόταν ότι απλώς δεν μπορούσα να ελέγξω τη ζήλια μου.

Ο Μαρκ, αντί να με βοηθήσει, άρχισε να ανταποδίδει. Όταν τον κατηγορούσα, αυτός μου φώναζε: «Ζηλεύεις, απλώς ζηλεύεις». Μάλιστα φαινόταν ότι κατέβαλλε ιδιαίτερη προσπάθεια για να με κάνει να ζηλεύω. Ίσως πίστευε ότι έτσι θα θεράπευε τη ζήλια μου, αλλά αυτό απλώς επιδείνωνε τα πράγματα. Άρχισε να κοιτάζει άλλες γυναίκες, σχολιάζοντας πόσο όμορφες φαίνονταν. Αυτό με έκανε να νιώθω ακόμη πιο μειωμένη και ανεπιθύμητη. Η κατάσταση έφτασε μέχρι του σημείου να κάνει την απαίσια εμφάνισή του ένα άλλο συναίσθημα—το μίσος. Εκείνη την περίοδο βρισκόμουν σε τέτοια σύγχυση ώστε το μόνο που ήθελα ήταν να φύγει ο ίδιος και η οικογένειά του από τη ζωή μου.

Όταν η Αγία Γραφή λέει ότι ‘η ζήλια είναι σάπισμα για τα οστά’, αυτό ακριβώς είναι. (Παροιμίαι 14:30, ΜΝΚ) Η υγεία μου άρχισε τώρα να επηρεάζεται. Έπαθα έλκος στο στομάχι το οποίο πήρε πολύ καιρό για να γιατρευτεί. Συνέχισα να κάνω αξιοθρήνητη τη ζωή μου δείχνοντας καχυποψία για οτιδήποτε έκανε ο Μαρκ. Έψαχνα τις τσέπες του, και όποτε έβρισκα αριθμούς τηλεφώνου τους καλούσα για να δω ποιος θα απαντήσει. Βαθιά μέσα μου ντρεπόμουν τόσο πολύ για τον εαυτό μου, έκλαιγα από ντροπή ενώπιον του Ιεχωβά. Αλλά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Ο εαυτός μου ήταν ο χειρότερος εχθρός μου.

Η πνευματικότητά μου υπέφερε μέχρι του σημείου να μην μπορώ πια να προσεύχομαι. Αγαπούσα τον Ιεχωβά και ήθελα πραγματικά να κάνω το σωστό. Γνώριζα όλα τα εδάφια που σχετίζονται με τους συζύγους και τις συζύγους, αλλά δεν ήμουν σε θέση να τα εφαρμόσω. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν ήθελα να ζήσω άλλο, παρότι είχα θαυμάσια παιδιά.

Οι πρεσβύτεροι στη Χριστιανική εκκλησία αποτελούσαν μεγάλη ενθάρρυνση, και έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν για να με βοηθήσουν. Όταν, όμως, έφερναν στο προσκήνιο το θέμα της ζήλιας μου, εγώ το αρνιόμουν από αμηχανία, μη θέλοντας να παραδεχτώ ότι είχα αυτό το πρόβλημα.

Τελικά, η υγεία μου επιδεινώθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε χρειάστηκε να μπω στο νοσοκομείο για εγχείρηση. Ενόσω βρισκόμουν εκεί συνειδητοποίησα ότι η ζωή δεν μπορούσε να συνεχιστεί έτσι. Ο Μαρκ και εγώ αποφασίσαμε να χωρίσουμε τρεις μήνες ώστε να εξετάσουμε την κατάστασή μας με νηφαλιότητα. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου συνέβη κάτι υπέροχο. Στο περιοδικό Ξύπνα! εμφανίστηκε ένα άρθρο με τίτλο «Βοήθεια για τα Ενήλικα Παιδιά των Αλκοολικών».b

Βλέπετε, η μητέρα μου ήταν αλκοολική. Αν και δεν είχα υποστεί σωματική κακοποίηση, οι γονείς μου ποτέ δεν χάιδευαν με στοργή ο ένας τον άλλον ούτε και εμένα. Δεν μπορώ να θυμηθώ τη μητέρα μου να με κρατάει ποτέ στην αγκαλιά της ούτε να μου λέει ότι με αγαπάει. Έτσι, κατέληξα να μεγαλώσω χωρίς να γνωρίζω πραγματικά πώς να αγαπάω ή, κάτι εξίσου σημαντικό, πώς να δέχομαι αγάπη.

Η μητέρα μου πολλές φορές μου μίλαγε για τις ερωτικές περιπέτειες του πατέρα μου και για το ότι δεν μπορούσε να τον εμπιστευτεί. Έτσι, υποθέτω, μεγάλωσα χωρίς να εμπιστεύομαι τους άντρες γενικά. Εξαιτίας της ανατροφής μου, πάντοτε ένιωθα κατώτερη από τους άλλους, ιδιαίτερα από τις άλλες γυναίκες. Διαβάζοντας εκείνο το άρθρο του Ξύπνα! βοηθήθηκα να αντιληφτώ τη σημασία αυτών των πραγμάτων. Για πρώτη φορά, καταλάβαινα τις ρίζες του προβλήματος που είχα με τη ζήλια.

Έδειξα το άρθρο του Ξύπνα! στο σύζυγό μου, τον Μαρκ, και αυτό βοήθησε και τον ίδιο να με καταλάβει καλύτερα. Σύντομα εκείνος και εγώ ήμασταν σε θέση να ακολουθήσουμε τη συμβουλή της Αγίας Γραφής για αντρόγυνα που σκέφτονται να χωρίσουν. Συμφιλιωθήκαμε. (1 Κορινθίους 7:10, 11) Τώρα ο γάμος μας είναι καλύτερος από ποτέ άλλοτε. Κάνουμε τα περισσότερα πράγματα μαζί, ιδιαίτερα όταν περιλαμβάνονται Χριστιανικές δραστηριότητες. Ο Μαρκ δείχνει περισσότερη συμπόνια. Σχεδόν καθημερινά μου λέει πόσο πολύ με αγαπάει, και τώρα το πιστεύω πραγματικά.

Οποτεδήποτε γνωρίζω ότι πρόκειται να συναντήσουμε την πρώην σύζυγο του Μαρκ, προσεύχομαι στον Ιεχωβά για δύναμη, ζητώντας του να με βοηθήσει να συμπεριφερθώ με ώριμο Χριστιανικό τρόπο. Αυτό αποδίδει. Ακόμη και τα αισθήματα εχθρότητας που είχα απέναντί της χάνονται. Δεν τρέφω πια αρνητικές σκέψεις ούτε αφήνω τη φαντασία μου να καλπάζει.

Μερικές φορές εξακολουθώ να έχω αισθήματα ζήλιας. Μόνο η τέλεια ζωή στο νέο κόσμο του Θεού θα με απαλλάξει πλήρως από αυτήν. Στο μεταξύ, έχω μάθει να ελέγχω τη ζήλια, αντί να την αφήνω να με ελέγχει αυτή. Ναι, η ζήλια παραλίγο να καταστρέψει τη ζωή μου, αλλά, χάρη στον Ιεχωβά και στην οργάνωσή του, είμαι τώρα πολύ πιο ευτυχισμένο άτομο, και η υγεία μου αποκαταστάθηκε. Έχω και πάλι ισχυρή σχέση με τον Θεό μου, τον Ιεχωβά.—Από Συνεργάτιδα.

[Υποσημειώσεις]