Συνεχίστε να Κάνετε Πνευματική Πρόοδο!

Η ημέρα του βαφτίσματος μας είναι μια μέρα την οποία θα πρέπει πάντα να θεωρούμε σπουδαία και να θυμόμαστε. Άλλωστε, είναι η μέρα κατά την οποία δηλώνουμε δημόσια ότι έχουμε κάνει αφιέρωση στον θεό για να τον υπηρετούμε.

ΠΟΛΛΑ άτομα χρειάζεται να καταβάλουν τεράστια προσπάθεια για να φτάσουν σε αυτό το σημείο—να σταματήσουν μακροχρόνιες κακές συνήθειες, να απαλλαχτούν από επιβλαβείς συναναστροφές, να αλλάξουν βαθιά ριζωμένα πρότυπα σκέψης και συμπεριφοράς.

Παρ’ όλα αυτά, ενώ το βάφτισμα είναι ένα χαρμόσυνο και σημαντικό γεγονός στη ζωή του Χριστιανού, δεν είναι παρά μόνο μια αρχή. Ο απόστολος Παύλος είπε στους βαφτισμένους Χριστιανούς της Ιουδαίας: «Τώρα που έχουμε αφήσει τα αρχικά δόγματα σχετικά με τον Χριστό, ας προχωρούμε εντατικά προς την ωριμότητα». (Εβραίους 6:1) Ναι, όλοι οι Χριστιανοί χρειάζεται να “φτάσουν στην ενότητα όσον αφορά την πίστη και την ακριβή γνώση του Γιου του Θεού, στο επίπεδο ενός πλήρως αναπτυγμένου άντρα, στο μέτρο του αναστήματος που αντιστοιχεί στην πληρότητα του Χριστού”. (Εφεσίους 4:13) Μόνο αν προοδεύσουμε ως το σημείο της ωριμότητας μπορούμε πραγματικά να “σταθεροποιηθούμε στην πίστη”.—Κολοσσαείς 2:7.

Τα περασμένα λίγα χρόνια, εκατοντάδες χιλιάδες νεοαφιερωμένοι λάτρεις έχουν εισρεύσει στη Χριστιανική εκκλησία. Ίσως να είστε και εσείς ένας από αυτούς. Όπως οι αδελφοί σας του πρώτου αιώνα, δεν θέλετε να παραμείνετε πνευματικά βρέφη. Θέλετε να αναπτυχθείτε, να προοδεύσετε! Αλλά πώς; Και ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορείτε να κάνετε τέτοια πρόοδο;

Πρόοδος Μέσω Προσωπικής Μελέτης

Ο Παύλος είπε στους Χριστιανούς στους Φιλίππους: «Για αυτό το πράγμα προσεύχομαι, να αφθονεί η αγάπη σας όλο και περισσότερο με ακριβή γνώση και πλήρη διάκριση». (Φιλιππησίους 1:9) Το να αυξάνετε την «ακριβή γνώση» σας είναι καθοριστικό για την πνευματική σας πρόοδο. Η “απόκτηση γνώσης για τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό” αποτελεί συνεχιζόμενη διαδικασία, όχι κάτι που σταματάει μετά το βάφτισμα.—Ιωάννης 17:3.

Μια Χριστιανή αδελφή, την οποία θα ονομάσουμε Αλεξάνδρα, το κατάλαβε αυτό δέκα χρόνια μετά το βάφτισμά της σε ηλικία 16 ετών. Μεγάλωσε στην αλήθεια και ήταν πάντοτε τακτική στην παρακολούθηση των Χριστιανικών συναθροίσεων και στη συμμετοχή στο έργο κηρύγματος. Η ίδια γράφει: «Τους τελευταίους λίγους μήνες, κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά. Αποφάσισα να κοιτάξω τον εαυτό μου με αυστηρότητα και ειλικρίνεια—τι νιώθω για την αλήθεια και γιατί εξακολουθώ να είμαι στην αλήθεια». Τι διαπίστωσε; Η ίδια συνεχίζει: «Διαπίστωσα ότι οι λόγοι για τους οποίους ήμουν στην αλήθεια αποτελούσαν αιτία ανησυχίας. Θυμάμαι ότι, καθώς μεγάλωνα, δινόταν έμφαση στις συναθροίσεις και στην υπηρεσία αγρού. Μου φαινόταν ότι οι συνήθειες της προσωπικής μελέτης και της προσευχής θα έρχονταν με κάποιον τρόπο αυτόματα. Αλλά καθώς ανέλυα την κατάστασή μου, κατάλαβα ότι δεν συνέβη αυτό».

Ο απόστολος Παύλος παροτρύνει: «Εκεί που έχει φτάσει η πρόοδός μας, ας συνεχίσουμε να περπατάμε εύτακτα στην ίδια καθιερωμένη πορεία». (Φιλιππησίους 3:16) Μια καθιερωμένη πορεία μπορεί να οδηγεί προς τα εμπρός. Προτού βαφτιστείτε, αναμφίβολα είχατε μια “καθιερωμένη” εβδομαδιαία Γραφική μελέτη με κάποιο δάσκαλο που είχε πολύ καλά προσόντα. Καθώς η εκτίμησή σας αυξανόταν, περιλάβατε σε αυτή την «καθιερωμένη πορεία» και την προετοιμασία για το μάθημα της κάθε εβδομάδας, πράγμα που σήμαινε ότι βρίσκατε στην Αγία Γραφή τα εδάφια που παρατίθονταν και ούτω καθεξής. Τώρα που έχετε βαφτιστεί, συνεχίζετε να “περπατάτε στην ίδια καθιερωμένη πορεία”;

Αν όχι, ίσως χρειάζεται να επανεξετάσετε τις προτεραιότητές σας, με το «να βεβαιώνεστε για τα πιο σπουδαία πράγματα». (Φιλιππησίους 1:10) Στην πολυάσχολη ζωή μας, απαιτείται εγκράτεια προκειμένου να ξεχωρίζουμε χρόνο για προσωπική ανάγνωση της Αγίας Γραφής και μελέτη. Αλλά τα οφέλη κάνουν την προσπάθεια να αξίζει τον κόπο. Προσέξτε και πάλι την εμπειρία της Αλεξάνδρας. «Πρέπει να πω ότι, τα περασμένα 20 χρόνια περίπου, βρίσκομαι στην αλήθεια απλώς και μόνο πηγαίνοντας στις συναθροίσεις και ενασχολούμενη στη διακονία αγρού», παραδέχεται. Ωστόσο, συνεχίζει: «Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, μολονότι αυτά τα πράγματα είναι σημαντικά, δεν μπορούν από μόνα τους να με στηρίξουν όταν τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται δύσκολα. Όλα αυτά έχουν έρθει στο προσκήνιο επειδή οι συνήθειές μου όσον αφορά την προσωπική μελέτη είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες, και οι προσευχές μου είναι ακανόνιστες και επιφανειακές. Τώρα καταλαβαίνω ότι πρέπει να αναπροσαρμόσω τον τρόπο σκέψης μου και να αρχίσω ένα ουσιαστικό πρόγραμμα μελέτης ώστε να μπορέσω πραγματικά να γνωρίσω τον Ιεχωβά και να τον αγαπήσω, καθώς και να εκτιμήσω τα όσα μας έχει προσφέρει ο Γιος του».

Αν χρειάζεστε βοήθεια για να αρχίσετε μια υγιή, «καθιερωμένη πορεία» προσωπικής μελέτης, οι πρεσβύτεροι και άλλοι ώριμοι Χριστιανοί στην εκκλησία σας θα χαρούν να σας βοηθήσουν. Επιπλέον, διάφορα άρθρα που έχουν δημοσιευτεί στη Σκοπιά 1 Μαΐου 1995, 15 Αυγούστου 1993 και 1 Οκτωβρίου 1986 περιέχουν αρκετές υποβοηθητικές εισηγήσεις.

Χρειάζεται να Πλησιάσουμε τον Θεό

Ένας άλλος τομέας στον οποίο θα πρέπει να αγωνίζεστε να προοδεύετε είναι η σχέση σας με τον Θεό. Σε μερικές περιπτώσεις, ίσως υπάρχει μάλιστα επιτακτική ανάγκη για κάτι τέτοιο. Προσέξτε το παράδειγμα του Άντονι, ο οποίος βαφτίστηκε σε νεαρή ηλικία. «Ήμουν το πρώτο παιδί που βαφτίστηκε στην οικογένεια», αφηγείται ο ίδιος. «Μετά το βάφτισμά μου, η μητέρα μου με αγκάλιασε θερμά. Ουδέποτε την είχα δει πιο ευτυχισμένη. Η χαρά ήταν μεγάλη, και εγώ ένιωθα πολύ δυνατός». Εντούτοις, υπήρχε και η άλλη όψη του νομίσματος. «Για αρκετό καιρό, δεν υπήρχαν άλλοι βαφτισμένοι νεαροί στην εκκλησία μας», συνεχίζει ο Άντονι. «Έτσι ένιωθα πολύ περήφανος για τον εαυτό μου. Επίσης περηφανευόμουν για τα σχόλια και τις ομιλίες που έκανα στις συναθροίσεις. Ο έπαινος και η εύνοια των ανθρώπων έγιναν για εμένα πιο σπουδαία από ό,τι η απόδοση αίνου στον Ιεχωβά. Πράγματι, δεν είχα στενή σχέση μαζί του».

Όπως ο Άντονι, μερικοί ίσως έχουν αφιερωθεί ωθούμενοι περισσότερο από την επιθυμία να ευαρεστήσουν άλλους παρά από την επιθυμία να ευαρεστήσουν τον Ιεχωβά. Ωστόσο, ο Θεός αναμένει από αυτά τα άτομα να ζουν σύμφωνα με την υπόσχεση που έδωσαν να τον υπηρετούν. (Παράβαλε Εκκλησιαστής 5:4.) Αν, όμως, δεν υπάρχει προσωπική προσκόλληση στον Θεό, συχνά τους είναι δύσκολο να το κάνουν αυτό. Ο Άντονι θυμάται: «Η έντονη χαρά που ένιωθα όταν βαφτίστηκα δεν κράτησε πολύ. Λιγότερο από ένα χρόνο μετά το βάφτισμά μου, έπεσα σε σοβαρή αδικοπραγία και χρειάστηκε να με ελέγξουν οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία. Η επαναλαμβανόμενη κακή διαγωγή μου οδήγησε στην αποκοπή μου από την εκκλησία. Έξι χρόνια μετά την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά, με συνέλαβαν και με έκλεισαν στη φυλακή για διάπραξη φόνου».

Ανάπτυξη Στενής Σχέσης με τον Ιεχωβά

Όποια και αν είναι η δική σας κατάσταση, όλοι οι Χριστιανοί μπορούν να ανταποκριθούν στην πρόσκληση της Αγίας Γραφής: «Πλησιάστε τον Θεό, και αυτός θα πλησιάσει εσάς». (Ιακώβου 4:8) Ασφαλώς, όταν αρχίσατε να μελετάτε την Αγία Γραφή πλησιάσατε ως ένα βαθμό τον Θεό. Μάθατε ότι ο Θεός δεν είναι η αφηρημένη θεότητα την οποία λατρεύει ο Χριστιανικός κόσμος αλλά ένα πρόσωπο με όνομα, ο Ιεχωβά. Μάθατε επίσης ότι έχει ελκυστικές ιδιότητες, ότι είναι “Θεός ελεήμων και φιλεύσπλαχνος, μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη”.—Έξοδος 34:6.

Για να ζείτε, όμως, σύμφωνα με την αφιέρωση που έχετε κάνει να υπηρετείτε τον Θεό, πρέπει να τον πλησιάσετε ακόμη περισσότερο! Πώς; Ο ψαλμωδός προσευχήθηκε: «Μάθε μου τις οδούς σου, Ιεχωβά· δίδαξέ με τους δρόμους σου». (Ψαλμός 25:4) Η προσωπική μελέτη της Αγίας Γραφής και των εντύπων της Εταιρίας μπορεί να σας βοηθήσει να γνωρίσετε καλύτερα τον Ιεχωβά. Επίσης, είναι σημαντικό το να προσεύχεστε τακτικά και εγκάρδια. «Ενώπιόν του χύστε την καρδιά σας», προτρέπει ο ψαλμωδός. (Ψαλμός 62:8) Καθώς θα παρατηρείτε ότι οι προσευχές σας λαβαίνουν απαντήσεις, θα νιώθετε το προσωπικό ενδιαφέρον του Θεού προς εσάς. Αυτό θα σας βοηθάει να αισθάνεστε πιο κοντά του.

Οι δοκιμασίες και τα προβλήματα αποτελούν μια άλλη ευκαιρία για να πλησιάσουμε τον Θεό. Ίσως αντιμετωπίζετε προκλήσεις και δοκιμασίες της πίστης, όπως λόγου χάρη αρρώστιες, πιέσεις στο σχολείο και στον τόπο εργασίας ή οικονομικές δυσκολίες. Ίσως μάλιστα η τακτική, θεοκρατική «καθιερωμένη πορεία», η οποία περιλαμβάνει τη συμμετοχή στη διακονία, την παρακολούθηση των συναθροίσεων ή τη μελέτη της Αγίας Γραφής με τα παιδιά σας, να είναι κάτι το δύσκολο για εσάς. Μην αντιμετωπίζετε μόνοι τέτοιου είδους προβλήματα! Να ικετεύετε τον Θεό για βοήθεια, ζητώντας την κατεύθυνση και την καθοδηγία του. (Παροιμίες 3:5, 6) Να τον παρακαλάτε να σας δίνει το άγιο πνεύμα του! (Λουκάς 11:13) Καθώς θα λαβαίνετε τη στοργική βοήθεια του Θεού, θα τον πλησιάζετε ακόμη περισσότερο. Όπως ανέφερε ο ψαλμωδός Δαβίδ: «Γευτείτε και δείτε ότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός· ευτυχισμένος είναι ο ακμαίος άντρας που καταφεύγει σε αυτόν».—Ψαλμός 34:8.

Τι συνέβη με τον Άντονι; «Άρχισα να σκέφτομαι τον καιρό κατά τον οποίο είχα τόσο πολλούς πνευματικούς στόχους που περιστρέφονταν γύρω από την εκτέλεση του θελήματος του Ιεχωβά», θυμάται ο ίδιος. «Αυτό ήταν οδυνηρό. Αλλά, μέσα σε όλη αυτή την οδύνη και την απογοήτευση, θυμήθηκα την αγάπη του Ιεχωβά. Χρειάστηκε να περάσει λίγος χρόνος για να μπορέσω να προσευχηθώ στον Ιεχωβά, αλλά τα κατάφερα και του άνοιξα την καρδιά μου ζητώντας του συγχώρηση. Άρχισα επίσης να διαβάζω την Αγία Γραφή και ξαφνιάστηκα βλέποντας πόσα πράγματα είχα ξεχάσει και πόσο λίγα γνώριζα στην πραγματικότητα για τον Ιεχωβά». Μολονότι ο Άντονι πρέπει ακόμη να εκτίσει στη φυλακή το υπόλοιπο της ποινής του για το έγκλημα που διέπραξε, λαβαίνει βοήθεια από τους τοπικούς Μάρτυρες και αναρρώνει πνευματικά. Ο Άντονι, γεμάτος ευγνωμοσύνη, λέει: «Χάρη στον Ιεχωβά και στην οργάνωσή του, μπόρεσα να βγάλω την παλιά προσωπικότητα και αγωνίζομαι καθημερινά να ντυθώ τη νέα. Η σχέση μου με τον Ιεχωβά είναι τώρα υψίστης σημασίας για εμένα».

Πνευματική Πρόοδος στη Διακονία Σας

Ο Ιησούς Χριστός παρήγγειλε στους ακολούθους του να είναι κήρυκες των “καλών νέων της βασιλείας”. (Ματθαίος 24:14) Εφόσον είστε σχετικά καινούριοι ευαγγελιζόμενοι των καλών νέων, η πείρα σας στη διακονία ίσως είναι περιορισμένη. Πώς, λοιπόν, μπορείτε να κάνετε πρόοδο ώστε να “επιτελέσετε τη διακονία σας στο πλήρες”;—2 Τιμόθεο 4:5.

Ένας τρόπος είναι να αναπτύξετε θετική στάση. Μάθετε να βλέπετε το έργο κηρύγματος ως «θησαυρό», ως ένα προνόμιο. (2 Κορινθίους 4:7) Αποτελεί μια ευκαιρία για να εκδηλώσουμε την αγάπη μας, την οσιότητά μας και την ακεραιότητά μας στον Ιεχωβά. Μας επιτρέπει επίσης να εκδηλώνουμε ενδιαφέρον για τον πλησίον μας. Το να δίνουμε ανιδιοτελώς από τον εαυτό μας σε αυτόν τον τομέα μπορεί να είναι μια πηγή γνήσιας ευτυχίας.—Πράξεις 20:35.

Ο ίδιος ο Ιησούς είχε θετική άποψη για το έργο κηρύγματος. Η μετάδοση των Γραφικών αληθειών στους άλλους ήταν σαν «τροφή» για αυτόν. (Ιωάννης 4:34) Το κίνητρο που τον ωθούσε να βοηθάει άλλους μπορεί, λοιπόν, να συνοψιστεί με τον καλύτερο τρόπο σε αυτό που είπε ο ίδιος: «Θέλω». (Ματθαίος 8:3) Ο Ιησούς είχε συμπόνια για τους ανθρώπους, ιδιαίτερα για εκείνους που ήταν «γδαρμένοι και παραπεταμένοι» από τον κόσμο του Σατανά. (Ματθαίος 9:35, 36) “Θέλετε” και εσείς, παρόμοια, να βοηθήσετε εκείνους που βρίσκονται σε πνευματικό σκοτάδι και οι οποίοι χρειάζονται διαφώτιση από το Λόγο του Θεού; Τότε θα νιώθετε την ώθηση να ανταποκριθείτε στην εντολή του Ιησού: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη». (Ματθαίος 28:19) Πράγματι, θα υποκινείστε να έχετε πλήρη συμμετοχή σε αυτό το έργο, όσο το επιτρέπουν η υγεία και οι περιστάσεις σας.

Ένα άλλο κλειδί για πρόοδο είναι το να έχετε τακτική συμμετοχή στη διακονία—κάθε εβδομάδα αν είναι δυνατόν. Αυτό μπορεί να συμβάλει στο να μειωθούν οι ενδοιασμοί και ο φόβος που ίσως εμποδίζουν κάποιον ο οποίος κηρύττει μόνο περιστασιακά. Η τακτική συμμετοχή στην υπηρεσία αγρού θα σας ωφελήσει και με άλλους τρόπους επίσης. Θα αυξήσει την εκτίμησή σας για την αλήθεια, θα βαθύνει την αγάπη σας για τον Ιεχωβά και τον πλησίον σας και θα σας βοηθήσει να παραμένετε συγκεντρωμένοι στην ελπίδα της Βασιλείας.

Τι μπορεί να γίνει, όμως, αν η τωρινή σας κατάσταση περιορίζει πολύ τη συμμετοχή σας στο έργο κηρύγματος; Αν δεν είναι δυνατόν να γίνουν προσαρμογές, τότε μπορείτε να λάβετε παρηγοριά γνωρίζοντας ότι ο Θεός ευαρεστείται πολύ με οτιδήποτε είστε σε θέση να κάνετε, εφόσον αποδίδετε ολόψυχη υπηρεσία. (Ματθαίος 13:23) Ίσως μπορείτε να προοδεύσετε με άλλους τρόπους, όπως λόγου χάρη με το να βελτιώσετε τις ικανότητές σας στο κήρυγμα. Στην εκκλησία, η Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας και η Συνάθροιση Υπηρεσίας παρέχουν πολλή και θαυμάσια εκπαίδευση από αυτή την άποψη. Ασφαλώς, όσο πιο ικανοί είμαστε στη διακονία, τόσο πιο πολύ θα την απολαμβάνουμε και θα βλέπουμε αποτελέσματα.

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι η πνευματική πρόοδος δεν πρέπει να σταματάει τη μέρα που κάποιος βαφτίζεται. Ο απόστολος Παύλος έγραψε σχετικά με την ελπίδα που είχε να αποκτήσει αθάνατη ζωή στους ουρανούς: «Αδελφοί, εγώ δεν θεωρώ ακόμη ότι το έχω αποκτήσει· συμβαίνει όμως ένα πράγμα: Ξεχνώντας αυτά που βρίσκονται πίσω και επεκτεινόμενος σε αυτά που βρίσκονται μπροστά, επιδιώκω το στόχο για το βραβείο της άνω κλήσης του Θεού μέσω του Χριστού Ιησού. Όσοι, λοιπόν, είμαστε ώριμοι, ας έχουμε αυτή τη διανοητική στάση· και αν από κάποια άποψη έχετε διαφορετική διανοητική προδιάθεση, ο Θεός θα σας αποκαλύψει την παραπάνω στάση».—Φιλιππησίους 3:13-15.

Ναι, όλοι οι Χριστιανοί, είτε η ελπίδα τους είναι αθανασία στους ουρανούς είτε αιώνια ζωή στον Παράδεισο στη γη, πρέπει να “επεκτείνονται”—να τεντώνονται, σαν να λέγαμε, για να φτάσουν το στόχο της ζωής! Το βάφτισμά σας ήταν ένα θαυμάσιο ξεκίνημα, αλλά δεν είναι παρά μόνο μια αρχή. Να συνεχίσετε να αγωνίζεστε για να κάνετε πνευματική πρόοδο. Μέσω των συναθροίσεων και της προσωπικής μελέτης, «να γίνεστε πλήρως αναπτυγμένοι όσον αφορά τις δυνάμεις κατανόησης». (1 Κορινθίους 14:20) «Να είστε πλήρως ικανοί να εννοήσετε . . . το πλάτος και μήκος και ύψος και βάθος» της αλήθειας. (Εφεσίους 3:18) Η πρόοδος που κάνετε θα σας βοηθήσει, όχι μόνο να διατηρείτε τη χαρά και την ευτυχία σας τώρα, αλλά και να έχετε μια ασφαλή θέση στο νέο κόσμο του Θεού, όπου, υπό τη διακυβέρνηση της ουράνιας Βασιλείας του, θα μπορείτε να προοδεύετε στην αιωνιότητα!

[Εικόνα στη σελίδα 29]

Απαιτείται πειθαρχία προκειμένου να βρείτε χρόνο για προσωπική μελέτη

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Η θετική στάση μπορεί να μας βοηθήσει να βρίσκουμε χαρά στη διακονία