Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Σε ποιο βαθμό εφαρμόζονται στους Χριστιανούς σήμερα οι περιορισμοί του Μωσαϊκού Νόμου σχετικά με το γάμο μεταξύ συγγενών;

Ο Νόμος που έδωσε ο Ιεχωβά στο έθνος του Ισραήλ δεν λέει πολλά για τις γαμήλιες τελετές και διαδικασίες. Εκθέτει, όμως, απαγορεύσεις αναφορικά με ορισμένες γαμήλιες σχέσεις. Λόγου χάρη, στα εδάφια Λευιτικό 18:6-20, βρίσκουμε έναν κατάλογο απαγορευμένων σχέσεων που περιλάμβαναν το «στενό σαρκικό συγγενή». Αυτή η περικοπή υπεισέρχεται σε πολλές λεπτομέρειες εξηγώντας ποιοι σαρκικοί συγγενείς δεν έπρεπε να έχουν σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ τους. Ασφαλώς, οι Χριστιανοί δεν υπόκεινται στο Μωσαϊκό Νόμο ούτε δεσμεύονται από τις διατάξεις του. (Εφεσίους 2:15· Κολοσσαείς 2:14) Εντούτοις, αυτό δεν σημαίνει ότι οι Χριστιανοί μπορούν απλώς να αγνοήσουν αυτό το ζήτημα όταν επιλέγουν ποιον θα παντρευτούν. Υπάρχουν μερικοί λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό.

Κατ’ αρχάς, υπάρχουν κοσμικοί νόμοι που ασκούν έλεγχο στο γάμο μεταξύ στενών συγγενών, και οι Χριστιανοί είναι κατά βάση υποχρεωμένοι να υπακούν στους νόμους της χώρας στην οποία ζουν. (Ματθαίος 22:21· Ρωμαίους 13:1) Τέτοιοι νόμοι, βεβαίως, ποικίλλουν από μέρος σε μέρος. Οι περισσότεροι σύγχρονοι νόμοι αυτού του είδους βασίζονται κυρίως σε γενετικούς παράγοντες. Είναι γνωστό ότι ο γάμος μεταξύ στενών σαρκικών συγγενών έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να εκθέσει τους τυχόν απογόνους σε γενετικές ανωμαλίες και ασθένειες. Γι’ αυτόν το λόγο, και ένεκα της “υποταγής τους στις ανώτερες εξουσίες”, οι Χριστιανοί που πρόκειται να παντρευτούν συμμορφώνονται με τους τοπικούς νόμους περί γάμου.

Υπάρχει επίσης το ζήτημα του τι είναι αποδεκτό και τι απαράδεκτο στο μέρος όπου ζει κάποιος. Σχεδόν κάθε κοινωνία έχει κανόνες και έθιμα που καταδικάζουν το γάμο μεταξύ ανθρώπων οι οποίοι είναι στενοί συγγενείς εξ αίματος, θεωρώντας συχνά τέτοιες ενώσεις αιμομεικτικές και ως εκ τούτου απαγορευμένες. Μολονότι οι συγκεκριμένες σχέσεις που καταδικάζονται μπορεί να ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό στους διάφορους πολιτισμούς, «γενικά μιλώντας, όσο πιο στενή είναι η γενετική σχέση ανάμεσα σε δύο άτομα, τόσο ισχυρότερη και συναισθηματικά φορτισμένη είναι η απαγόρευση που εμποδίζει ή αποθαρρύνει τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ τους», λέει Η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The Encyclopædia Britannica). Συνεπώς, ακόμη και εκεί όπου δεν περιλαμβάνονται αιμομεικτικές σχέσεις, οι Χριστιανοί δεν θέλουν να ενεργούν με κατάφωρη έλλειψη σεβασμού για τα καθιερωμένα έθιμα ή τις θεμιτές ευαισθησίες των συνανθρώπων τους, ώστε να μη φέρνουν μομφή στη Χριστιανική εκκλησία ή στο όνομα του Θεού.​—2 Κορινθίους 6:3.

Κάτι που δεν πρέπει να παραβλέπεται είναι η θεόδοτη συνείδησή μας. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με την αίσθηση του ορθού και του εσφαλμένου, του καλού και του κακού. (Ρωμαίους 2:15) Η συνείδησή τους τούς λέει τι είναι φυσιολογικό και κατάλληλο και τι είναι αφύσικο και προσβλητικό, εκτός και αν έχει διαφθαρεί ή νεκρωθεί από διεστραμμένες συνήθειες. Ο Ιεχωβά αναφέρθηκε έμμεσα σε αυτό το γεγονός όταν έδωσε στους Ισραηλίτες το νόμο του κατά του γάμου μεταξύ στενών σαρκικών συγγενών. Διαβάζουμε: «Όπως ενεργεί η γη της Αιγύπτου, στην οποία κατοικήσατε, δεν πρέπει να ενεργείτε· και όπως ενεργεί η γη Χαναάν, στην οποία σας φέρνω, δεν πρέπει να ενεργείτε· και σύμφωνα με τα νομοθετήματά τους δεν πρέπει να περπατάτε». (Λευιτικό 18:3) Οι Χριστιανοί θεωρούν πολύτιμη τη βασισμένη στη Γραφή συνείδησή τους και δεν επιτρέπουν να διαφθαρεί από τη διεστραμμένη αίσθηση των εθνών περί ορθού και εσφαλμένου.—Εφεσίους 4:17-19.

Τι μπορούμε να συμπεράνουμε λοιπόν; Μολονότι οι Χριστιανοί δεν υπόκεινται στο Μωσαϊκό Νόμο, η συνείδησή τους τούς λέει σαφώς ότι ο γάμος μεταξύ στενών σαρκικών συγγενών​—όπως πατέρα και κόρης, μητέρας και γιου, αδελφού και αδελφής—​είναι εντελώς απαράδεκτος στη Χριστιανική κοινότητα.a Καθώς επεκτείνεται ο κύκλος της συγγένειας, οι Χριστιανοί αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν νόμοι και διατάξεις που διέπουν το νόμιμο γάμο καθώς και κανόνες που είναι κοινωνικά και πολιτισμικά αποδεκτοί. Αυτά πρέπει να τα λαβαίνουμε σοβαρά υπόψη ώστε να συμμορφωνόμαστε με τη Γραφική εντολή: «Ο γάμος ας είναι άξιος τιμής μεταξύ όλων».​—Εβραίους 13:4.

[Υποσημείωση]