Ο Μηχανολογικός Άθλος της Πολικής Αρκούδας
Η ΠΟΛΙΚΗ αρκούδα, σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες, θα μπορούσε να διδάξει στους ανθρώπους πολλά πράγματα σχετικά με την αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας. Η ιδέα αυτή κίνησε την περιέργεια του φυσικού επιστήμονα Ρίτσαρντ Ε. Γκρότζιν, στα μέσα της δεκαετίας του 1970, έπειτα από μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη που έγινε σχετικά με τα λευκά ζώα της Αρκτικής.
Καναδοί που ασχολούνται με την απογραφή της αγριοπανίδας διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να τραβήξουν αεροφωτογραφίες εκείνων των πλασμάτων με τις συνηθισμένες μεθόδους, επειδή αυτά γίνονταν ένα με το λευκό τοπίο. Τα φιλμ για υπέρυθρες ακτίνες, τα οποία συνήθως είναι ιδανικά για φωτογράφιση θερμόαιμων ζώων, αποτύγχαναν κι αυτά. Η θερμομόνωση που διαθέτουν αυτά τα ζώα είναι τόσο καλή, ώστε η θερμότητα που εκλύουν δεν είναι αρκετή για να τη συλλάβει το φιλμ. Ωστόσο, όταν χρησιμοποιήθηκε φιλμ για υπεριώδεις ακτίνες, οι λευκές φώκιες και οι πολικές αρκούδες φαίνονταν σαν κατάμαυρα αντικείμενα πάνω στο λευκό φόντο. «Ενώ το χιόνι αντανακλούσε τις υπεριώδεις ακτίνες, τα ζώα αυτά τις απορροφούσαν», αναφέρει η εφημερίδα Δε Τορόντο Σταρ (The Toronto Star).
Γιατί; Σύμφωνα με το φυσικό Γκρότζιν και τον Γκρέγκορι Κοβάλσκι, βοηθό καθηγητή μηχανολογίας, η απάντηση βρίσκεται στο τρίχωμα της αρκούδας. Στο μη ορατό, υπεριώδες άκρο του οπτικού φάσματος, οι τρίχες αιχμαλωτίζουν το 90 τοις εκατό της υπεριώδους ακτινοβολίας και το μεταφέρουν στο μαύρο δέρμα που βρίσκεται από κάτω, ζεσταίνοντας έτσι την αρκούδα. Στην Αρκτική, όπου η θερμοκρασία πέφτει συχνά στους -29 βαθμούς Κελσίου, η δυνατότητα που έχει το τρίχωμα της αρκούδας να την κρατάει ζεστή είναι αξιοθαύμαστη. Σε αντιπαραβολή, οι κοινοί θερμοσυσσωρευτές ηλιακής ενέργειας στις στέγες των σπιτιών είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικοί. Μάλιστα, ο Κοβάλσκι υπολογίζει ότι οι ανθρωποποίητοι ηλιακοί πίνακες θα μπορούσαν να γίνουν κατά 50 τοις εκατό πιο αποτελεσματικοί αν εφαρμόζονταν οι αρχές που διέπουν το τρίχωμα της πολικής αρκούδας.
Στο ορατό τμήμα του φάσματος, οι τρίχες της αρκούδας επιτελούν μια εντελώς αντίθετη λειτουργία· αντανακλούν το 90 τοις εκατό της ακτινοβολίας. Αυτό δίνει στην αρκούδα την εκτυφλωτικά λευκή της όψη, παρ’ όλο που οι τρίχες αυτές καθαυτές δεν είναι ουσιαστικά λευκές, αλλά διαφανείς και άχρωμες. Η λευκότητα του τριχώματος δίνει στην αρκούδα τη δυνατότητα να κυνηγάει το θήραμά της παραμένοντας αόρατη στο αρκτικό τοπίο. Μερικοί παρατηρητές μάλιστα έχουν δει πολικές αρκούδες να καλύπτουν τη μαύρη μύτη τους, καθώς πλησιάζουν αθόρυβα το θήραμά τους, λες και καταλαβαίνουν ότι πρέπει να γίνουν ένα με το χιόνι.
Συνεπώς, το τρίχωμα της πολικής αρκούδας εξυπηρετεί στην εντέλεια δυο ζωτικές ανάγκες του ζώου: το να έχει λευκή όψη και το να μένει ζεστό. Δεν είναι να απορεί κανείς, λοιπόν, που ο φυσικός Γκρότζιν εκφράστηκε με θαυμασμό γι’ αυτό το τρίχωμα, χαρακτηρίζοντάς το «φανταστικό μηχανολογικό άθλο». Συμπερασματικά, αυτό το μοναδικό και μεγαλοπρεπές πλάσμα αποτελεί απόδειξη της σοφίας του Δημιουργού του.