Τηρήτε Ισορροπημένη Άποψι της Ζωής των Ζώων

«Αυτοκινητιστής Πεθαίνει Προσπαθώντας να βοηθήση Πληγωμένο Σκύλο,» έγραψε η εφημερίς Ντέηλυ Νιούς της Νέας Υόρκης στις 29 Αυγούστου 1975. «Ένας άνδρας από το Λονγκ Άιλαντ σταμάτησε το αυτοκίνητό του και βγήκε να βοηθήση ένα σκύλο που βρισκόταν πληγωμένος στο δρόμο. Αλλά τυχαίως τον κτύπησε ένα άλλο αυτοκίνητο και τον εφόνευσε. Ο σκύλος μετεφέρθη σ’ ένα ίδρυμα ζώων. Έτσι, ο σκύλος έζησε και ο άνθρωπος πέθανε.

Η πράξις αυτού του ατόμου δείχνει το σπλαγχνικό ενδιαφέρον που έχουν πολλά άτομα για τα ζώα—ίσως κι εσείς επίσης. Διακινδύνευσε τη ζωή του από μεγάλο ενδιαφέρον για τη ζωή του ζώου. Ήταν ορθή η ενέργειά του;

«Όχι,» θα έλεγαν με έμφασι μερικά άτομα. Παραδείγματος χάριν, σε μια συνέλευσι που έγινε σε μια πόλι της Αγγλίας, ένα μέλος της Επιτροπής Οδικής Ασφαλείας μίλησε για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι αυτοκινητισταί όταν παρεκκλίνουν για ν’ αποφύγουν σκύλους και είπε τα εξής:

Αν μπορούσαμε να πείσωμε τους ανθρώπους να οδηγούν κατ’ ευθείαν πάνω στο σκύλο, αν χρειασθή, τότε θα μπορούσαν ν’ αποφύγουν πολλή βλάβη εις βάρος των. . . . Έχομε γίνει τόσο συναισθηματικοί με τα ζώα ώστε ο αυτοκινητιστής θα στρίψη ενστικτωδώς για ν’ αποφύγη κάποιο ζώο—και πιθανώς δεν θα σκεφθή ότι στο πεζοδρόμιο βρίσκεται μια σειρά λεωφορείων. . . . Τα πέντε από τα 42 ατυχήματα που έγιναν στην περιοχή σ’ ένα μήνα ωφείλοντο σε σκύλους. Αυτό μ’ έκαμε έξω φρενών.»

Αλλά δεν ήταν ο μόνος που ήταν έξω φρενών. Πολλοί από το ακροατήριο ήσαν έξω φρενών για την δική του άποψι σχετικά με τη ζωή των ζώων.

Πράγματι, τα ισχυρά αισθήματα σχετικά με τη ζωή των ζώων είναι πολύ κοινά. Παραδείγματος χάριν, τι θα λεχθή για το κυνήγι; Μερικά άτομα το καταδικάζουν σκληρά και το αποκαλούν κτηνώδες, άστοργο και απάνθρωπο. Άλλοι πιστεύουν ότι είναι εντελώς ορθό να φονεύσουν ένα ζώο για τροφή ή για το δέρμα του. Τι πρέπει να σκεφθή κανείς; Ποια είναι η ισορροπημένη άποψις που πρέπει ν’ ακολουθήσετε;

Όπως μπορείτε ν’ αντιληφθήτε, κάθε άποψις έχει τις δικές της πλευρές και περιστάσεις κι έτσι είναι άστοχο να δώση κανείς μια «απόλυτη» απάντησι. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχει βάσις για ν’ αποκτήσωμε ισορροπημένη άποψι στο ζήτημα της ζωής των ζώων. Ποια είναι αυτή η βάσις;

Ο Δημιουργός των Ζώων

Η βάσις για μια ισορροπημένη άποψι σχετικά με τη ζωή των ζώων δεν είναι η προσωπική άποψις ή τα συναισθήματα κάποιου ατελούς ανθρώπου, άσχετα με το πόσο ειλικρινής μπορεί να είναι. Αντιθέτως, η βάσις είναι η άποψις (και οι αρχές) του Δημιουργού των ζώων και η άποψις αυτή είναι τέλεια.—Δευτ. 32:4.

Αφού δημιούργησε τα ζώα που κατοικούν στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα, «είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· και ιδού, ήσαν καλά λίαν.» (Γεν. 1:20-25, 31) Έτσι, τα ζώα είναι καλά. Παίζουν ρόλο στους κύκλους της γης μας. Είναι ζωντανή απόδειξις της σοφίας του Θεού. (Ψαλμ. 148:7, 10· Ιώβ 12:7-9) Αλλά, σύμφωνα με όσα λέγει ο Θεός, πώς πρέπει εμείς οι άνθρωποι να μεταχειριζώμεθα τα ζώα;

Μπορούμε να πάρωμε πληροφορίες από τον νόμο που έδωσε ο Θεός στους Ισραηλίτες. Απαιτούσε να είναι ελεήμονες και δίκαιοι όσον αφορά τα ζώα. Εξετάστε λίγα μόνο παραδείγματα. Δεν έπρεπε να ζεύουν ένα βόδι και μια όνο μαζί, διότι αυτό θα έκανε το μικρότερο ζώο να υποφέρη. (Δευτ. 22:10) Όπως και στους ανθρώπους, έτσι στα ζώα δόθηκε μια σαββατιαία ημέρα αναπαύσεως. (Έξοδ. 23:12) Δεν έπρεπε να φιμώνουν το βόδι που αλώνιζε σιτηρά, αλλά έπρεπε να το αφήνουν να τρώγη μερικά· θα ήταν σκληρό να μη το αφήνουν να φάη τροφή που το ίδιο αλώνιζε. (Δευτ. 25:4) Επί πλέον, ο Θεός είπε: «Ο δίκαιος επιμελείται την ζωήν του κτήνους αυτού· τα δε σπλάγχνα των ασεβών είναι ανελεήμονα.» (Παροιμ. 12:10) Είναι φανερό ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για τα ζώα.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να φονεύουν ζώα, όπως στο κυνήγι για τροφή ή για να πάρουν τις γούνες ή τα δέρματά τους; Και ποια είναι ακριβώς η ισορροπημένη άποψις σχετικά με τον θάνατο των ζώων;

Ζωή και Θάνατος των Ζώων

Ο Δημιουργός έδωσε ζωή και στους ανθρώπους και στα ζώα. Αλλά πόσον καιρό θα συνέχιζαν να ζουν; Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι οι άνθρωποι φαίνεται ότι έχουν τη δυνατότητα να ζουν για πάντα, ώστε οι ερευνηταί απορούν γιατί ο άνθρωπος πεθαίνει. Η Βίβλος εξηγεί την αιτία. Λέγει ότι ο Δημιουργός έδωσε στα πρώτα ανθρώπινα πλάσματα την ευκαιρία να ζουν για πάντα. Ο θάνατος ήλθε μόνον επειδή στασίασαν. (Γεν. 2:17· 3:17-19· Ρωμ. 5:12) Τι θα λεχθή όμως για τα ζώα; Αυτά δεν είναι ικανά να στασιάσουν συνειδητά εναντίον του Θεού· εν τούτοις, ζουν μόνο για ένα χρονικό διάστημα κι ύστερα πεθαίνουν. Επομένως, είναι φανερό ότι ο Δημιουργός ποτέ δεν προώριζε τα ζώα ως άτομα να ζουν για πάντα. Γι’ αυτά ο θάνατος ήταν φυσικός.—2 Πέτρ. 2:12.

Συνεπώς, μολονότι κάποιος άνθρωπος θα μπορούσε να προσκολληθή πολύ σ’ ένα ζώο, είναι φανερό ότι δεν πρέπει να αισθάνεται για τη ζωή του ζώου ή για τον θάνατό του όπως θα αισθανόταν για έναν άλλον άνθρωπο. Αλλά προφανώς μερικοί το κάνουν αυτό.a

Σήμερα υπάρχουν πολυάριθμα «νεκροταφεία ζώων.» Μια εφημερίδα του Τορόντο περιέγραψε ένα τέτοιο νεκροταφείο που έχει αίθουσα κηδειών για τα ζώα. Κάνει ταφές σε ειδικά φέρετρα με μεταξωτή επένδυσι. Ποια είναι η δαπάνη; Από $100 για ένα πουλί μέχρι $800 για ένα άλογο. Η εφημερίδα Ποστ της Νέας Υόρκης ανέφερε ότι ένας πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στέλνει ετησίως μια επιταγή $20 σ’ ένα νεκροταφείο ζώων για να φροντίζουν τον νεκρό του σκύλο.

Αλλά ποια πορεία νομίζετε ότι είναι κατάλληλη και ισορροπημένη στο φως του Λόγου του Θεού; Αφού ο Δημιουργός ποτέ δεν προώρισε τα ζώα να ζουν χωρίς να πεθαίνουν, πόση σημασία θα δίνατε στον θάνατο ενός ζώου και πόσα έξοδα θα είσαστε πρόθυμος να κάνετε; Σε αρμονία με την ισορροπημένη άποψι της Αγίας Γραφής, οι Ισραηλίτες δεν είχαν νεκροταφεία ζώων.

Κυνήγι—Ποια Είναι η Ισορροπημένη Άποψις;

Στις συζητήσεις σχετικά με τα ζώα, το κυνήγι είναι από τις πιο συγκρουόμενες απόψεις. Ένας πρώτιστος λόγος είναι επειδή το κυνήγι γίνεται σε υπερβολικό βαθμό. Παραδείγματος χάριν, πριν από μερικά χρόνια, δέκα κυνηγοί στην Τσεχοσλοβακία σκότωσαν σε έξη μέρες 9.359 λαγούς, 7.245 πέρδικες και 5.089 φασιανούς—συνολικά 21.693. Αυτοί οι άνδρες μπορεί να συγκινούνται απ’ αυτό, αλλ’ αυτή η άδικη σφαγή κάνει πολλά άτομα να στρέφωνται εναντίον του κυνηγιού.

Μερικές φορές, εν τούτοις, το υπερβολικό κυνήγι μπορεί να είναι το συνδυασμένο αποτέλεσμα πολλών κυνηγών. Εξετάστε αυτή την έκθεσι από τη Ρώμη τον Ιούνιο του 1975:

«Οι κυνηγοί εφωδιασμένοι με μια σειρά όπλων, από κυνηγετικά τουφέκια μέχρι δίχτυα και παγίδες, φονεύουν περισσότερα από 20 εκατομμύρια πουλιά κάθε χρόνο. . . . Η σφαγή των πουλιών έχει φθάσει σε τέτοιες αναλογίες ώστε επέφερε βαθειές μεταβολές στο περιβάλλον. Επειδή εκατομμύρια πουλιά είτε εξολοθρεύονται είτε σταματούν να πετούν πάνω από την Ιταλία, τα έντομα, ωφέλιμα και επιβλαβή, πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. Αυτό σημαίνει ότι οι γεωργοί χρησιμοποιούν τεράστιες ποσότητες εντομοκτόνου για να προστατεύσουν τους αγρούς των κι έτσι διαταράσσουν την ισορροπία της φύσεως. . . Πιστεύεται ότι 7.000 περίπου άνθρωποι φονεύονται ή τραυματίζονται κάθε χρόνο στην Ιταλία επειδή οι κυνηγοί πυροβολούν ο ένας τον άλλον αντί να πυροβολήσουν τη λεία τους.»

Μερικοί κυνηγοί φονεύουν ζώα απλώς για ν’ αποκτήσουν τρόπαια που μπορούν να κρεμάσουν και να επιδείξουν, «θηράματα» για τα οποία μπορούν να καυχώνται. Γι’ αυτούς, το κυνήγι είναι κάτι περισσότερο από ένα «ταξίδι για να ικανοποιήσουν το εγώ τους.» Άλλοι απολαμβάνουν τη χαρά να φονεύουν. Μπορεί αυτό να είναι ορθό; Το ενδιαφέρον του Θεού για τα ζώα, όπως φαίνεται στο νόμο του, απέκλειε καθαρά την αφαίρεσι της ζωής των ζώων για τρόπαια ή για συγκίνησι που τους προσφέρει σαν σπορ. Αντιθέτως, η Αγία Γραφή καταδικάζει έναν από τους πρώτους στασιαστές εναντίον του Θεού, τον Νεβρώδ, ο οποίος προφανώς κυνηγούσε για σπορ, φονεύοντας ίσως και ζώα και ανθρώπους. Περιγράφεται ως «ισχυρός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά.»—Γέν. 10:9, ΜΝΚ.

Εν τούτοις, η χωρίς προκατάληψι, μελέτη της Βίβλου αποκαλύπτει ότι ο Δημιουργός δεν αντιτίθεται τώρα στην ιδέα να φονεύση κανείς ένα ζώο για τροφή. Μετά τον κατακλυσμό, ο Ιεχωβά Θεός είπε στον Νώε, τον προπάτορα όλης της ανθρώπινης οικογενείας, «Παν κινούμενον, το οποίον ζη, θέλει, είσθαι εις εσάς προς τροφήν. . . . κρέας όμως με την ζωήν αυτού, με το αίμα αυτού, δεν θέλετε φάγει.» (Γέν. 9:3, 4) Μήπως άλλαξε η άποψις του Θεού σχετικά με τα ζώα; Όχι, διότι, όπως παρατηρήσαμε, δεν προώριζε τα ζώα να ζουν για πάντα.

Επομένως, ο Ιεχωβά Θεός δεν απαγόρευε στους Ισραηλίτες να κυνηγούν και να ψαρεύουν. Η εντολή του ήταν ότι ο κυνηγός έπρεπε να χύνη το αίμα του ζώου που είχε φονεύσει. (1 Βασ. 4:22, 23· Λευιτ. 17:13, 14) Αυτό θα βοηθούσε τους κυνηγούς να έχουν σεβασμό για τη ζωή και ν’ αναγνωρίζουν ότι ακόμη και η ζωή (το αίμα) του ζώου προέρχεται από τον Θεό. Ο Θεός επίσης ενεθάρρυνε να φροντίζουν με σεβασμό τη ζωή των ζώων με τον νόμο που απαγόρευε να φονεύσουν ένα θηλυκό πουλί μαζί με τα αυγά του ή τους νεοσσούς του. Το πουλί, αυτό, που θα ήταν ευκολότερο να πιασθή, επειδή θα ήταν προσκολλημένο στα μικρά του, έπρεπε ν’ αφεθή ελεύθερο. Αυτό θα του επέτρεπε ν’ αποκτήση περισσότερους νεοσσούς κι έτσι δεν θα υπήρχε κίνδυνος να εξαλειφθούν, τα είδη.—Δευτ. 22:6, 7.

Υπάρχουν πολυάριθμα σχόλια στην Αγία Γραφή σχετικά με την σύλληψι πουλιών και ψαριών με δίχτυα. (Παροιμ. 1:17· Ωσηέ 7:11, 12· Αββακ. 1:15) Ακόμη και ο Ιησούς Χριστός, που εξέλεξε μερικούς επαγγελματίες ψαράδες να γίνουν απόστολοί, του, κατηύθυνε περιορισμένες εργασίες αλιείας μερικές φορές.—Ματθ. 17:27· Ιωάν. 21:5-13.

Εν τούτοις, ίσως να γνωρίζετε ότι πολλά άτομα πιστεύουν ότι το κυνήγι για τροφή δικαιολογείται μόνον όταν δεν υπάρχη διαθέσιμη άλλη τροφή. Όταν μπορήτε ν’ αγοράσετε τροφή, μήπως το κυνήγι δείχνει έλλειψι σεβασμού για τη ζωή των ζώων;

Η Βιβλική αφήγησις σχετικά με τον Ισαάκ και τους γυιους του μας βοηθεί να καταλάβωμε το ζήτημα. Ο γυιος του Ισαάκ, ο Ησαύ, συνήθιζε να προμηθεύη τροφή με το κυνήγι. (Γεν. 25:28) Κάποτε ο Ισαάκ του είπε «Έξελθε εις την πεδιάδα και κυνήγησόν μοι κυνήγιον» διότι, είπε ο Ισαάκ, το «αγαπώ.» Μήπως το κυνήγι ήταν το μόνο διαθέσιμο κρέας; Όχι, διότι ο Ιακώβ σ’ εκείνη την περίπτωσι έφτιαξε στον πατέρα του ένα νόστιμο γεύμα από δύο κατσικάκια. (Γεν. 27:1-10) Ομοίως, σήμερα μπορεί ένα άτομο να προτιμά να φάη λίγο κρέας από κυνήγι, μολονότι θα μπορούσε ν’ αγοράση άλλο κρέας από κάποιο κατάστημα. Θα μπορούσε να σκεφθή, ‘Ποια είναι η διαφορά αν φάω κρέας από το ζώο που φόνευσε ένας κυνηγός ή κρέας από το μοσχάρι που φόνευσε ο χασάπης;’ Ή, κάποιος που κυνηγά ή ψαρεύει μπορεί να πιστεύη ότι έτσι μπορεί να αποκτήση λίγη τροφή ενώ συγχρόνως αισθάνεται πραγματική απόλαυσι περπατώντας στα δάση ή αναπαυόμενος πλάι σ’ ένα ποτάμι.

Εν τούτοις, αν ένα άτομο κυνηγά, πρέπει να γνωρίζη τους κινδύνους που περιλαμβάνονται. Ένας απ’ αυτούς τους κινδύνους είναι ότι θα μπορούσε σιγά σιγά ν’ αναπτύξη την επιθυμία να φονεύη. Πόσοι κυνηγοί, που μπορεί ν’ άρχισαν κυνηγώντας για τροφή, έφθασαν ν’ απολαμβάνουν τη ‘χαρά να φονεύουν’ και τώρα δείχνουν αδικαιολόγητη έλλειψι σεβασμού για τη ζωή των ζώων; Ο συνταγματάρχης Τσαρλς Άσκινς, ένας μεγάλος κυνηγός, παρετήρησε τα εξής: «Το κυνήγι είναι ένα υπέροχο είδος ελαττώματος που προκαλεί το ναρκωτικό του μ’ όλη την αποτελεσματικότητα που έχει η πανταχού παρούσα παπαρούνα (όπιον).» Μήπως το κυνήγι θα έφερνε το ίδιο αποτέλεσμα και σε σας;

Δέρμα και Γούνες

Εν τούτοις, μερικοί άνθρωποι κυνηγούν τα ζώα για τα δέρματά τους ή τις προβιές τους. Δεν τα χρησιμοποιούν απλώς ως τρόπαια που εξυψώνουν το εγώ τους, αλλά ως δερμάτινα είδη ή γούνες. Μήπως ο φόνος ενός ζώου γι’ αυτό τον λόγο, δείχνει χονδροειδή έλλειψι σεβασμού για τη ζωή τους; Είναι εσφαλμένο;

Μια σοβαρή αντίρρησις στον αδιάκριτο φόνο αγρίων ζώων για τα δέρματά τους είναι η επίδρασις που έχει αυτή η ενέργεια στον ζωικό πληθυσμό. Παραδείγματος χάριν, πριν φθάσουν εκεί οι Ευρωπαίοι άποικοι, ο πληθυσμός του κάστορος της Βορείου Αμερικής ήταν μεταξύ εξήντα και εκατό εκατομμυρίων. Αλλά στις αρχές αυτού του αιώνος οι κάστορες είχαν σχεδόν εξαφανισθή λόγω των υπερβολικών παγίδων που τοποθετούσαν για να καλυφθή η μανία για καστόρινα καπέλλα και δέρματα. Τι θα λεχθή, επίσης, για την πλήρη σχεδόν εξαφάνισι των λεοπαρδάλεων, των κυναίλουρων και των τίγρεων λόγω της ζητήσεως που έχουν τα «μοντέρνα» επανωφόρια από τα δέρματα τους;

Ασφαλώς δεν υπήρχε καμμιά δικαιολογία για ν’ αφήνωμε μια μανία ή τη μόδα να προκαλούν εξάλειψι ενός είδους ζώου. Όταν ο Δημιουργός έδωσε στον άνθρωπο κυριαρχία πάνω στα ζώα, δεν του έδωσε τέτοια κυριαρχία ώστε να μπορή άπληστα να εξαφανίση το έργο των χειρών του Δημιουργού! (Γεν. 1:26) Εν τούτοις, μήπως ο σεβασμός για τη ζωή των ζώων απαιτεί να έχωμε την άποψι ότι σε κάθε περίπτωσι είναι εσφαλμένο να φονεύωμε ένα ζώο για το δέρμα ή τη γούνα του;

Κι εδώ, επίσης, η Βίβλος παρέχει μια ισορροπημένη άποψι. Δείχνει ότι τα ζώα επρόκειτο να εξυπηρετούν τον άνθρωπο. Από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, ο ίδιος ο Δημιουργός χρησιμοποίησε δέρματα ζώων για να ντύση το πρώτο ζεύγος. (Γεν. 3:21) Ήταν εσφαλμένο αυτό; Ασφαλώς θα ήταν ανόητο να επικρίνωμε τον Θεό επειδή ενήργησε έτσι. Και αργότερα ο ίδιος ο Δημιουργός έδωσε τις εξής οδηγίες για την κατασκευή ενός τμήματος του αγιαστηρίου του: «Και θέλεις κάμει κατακάλυμμα δια την σκηνήν εκ δερμάτων κριών κοκκινοβαφών και επικάλυμμα υπεράνωθεν εκ δερμάτων θώων.» (Έξοδ. 26:14· 39:34, 43) Ομοίως οι Γραφές δείχνουν ότι οι αληθινοί λάτρεις χρησιμοποιούσαν δέρματα ζώων για ενδύματα και άλλα πράγματα—Λευιτ. 13:48· Ματθ. 3:4· Εβρ. 11:37

Έτσι, η Αγία Γραφή με κανένα τρόπο δεν απαιτεί ν’ αποφεύγωμε ενδύματα ή άλλα χρήσιμα πράγματα που είναι φτιαγμένα από δέρμα ή προβιές. Φυσικά, αν ένα άτομο προτιμά ν’ αποφεύγη τις γούνες ή τα δέρματα από ζώα, αυτό είναι προσωπικό ζήτημα. Επίσης, ο ισορροπημένος σεβασμός για τη ζωή των ζώων θα συνιστούσε να σκεφθή κανείς αν θ’ αγοράση κάποιο ένδυμα ή κάποιο αντικείμενο φτιαγμένο από το δέρμα (ή από άλλα μέρη του σώματος) ενός ζώου που οδηγείται στην εξαφάνισι.

Προστασία Ζωής και Περιουσίας;

Μερικές φορές ένα άτομο αντιμετωπίζει την απόφασι αν πρέπει να φονεύση ένα ζώο που αρπάζει ή προκαλεί μόλυνσι. Ποια είναι η ισορροπημένη άποψις σχετικά μ’ αυτό;

Στην πραγματικότητα, σεις πρέπει να εξετάσετε κάθε ατομική περίπτωσι ως προς την ουσία της, σύμφωνα με τα δικά της περιστατικά. Παραδείγματος χάριν, εξετάστε τα εξής: Θα δείχνατε έλλειψι σεβασμού για τη ζωή των ζώων αν φονεύατε μια κατσαρίδα ή ένα ποντίκι που έρχεται στην κουζίνα σας; Τα περισσότερα άτομα θα εξωλόθρευαν αμέσως ένα τέτοιο ζώο επειδή είναι πιθανόν να φάη ή να μολύνη την ανθρώπινη τροφή ή να μεταδώση ασθένειες. Αλλά τι θα λεχθή για την αλεπού ή τον λύκο που φονεύει κάπου-κάπου κάποιο κοτόπουλο ή κάποιο πρόβατο;

Κι εδώ επίσης ο Δημιουργός δεν μας αφήνει χωρίς καθοδήγησι. Μολονότι η Αγία Γραφή σαφώς ενθαρρύνει τον σεβασμό για τη ζωή, δείχνει ότι όταν ένα λιοντάρι και μια αρκούδα απειλούσαν το ποίμνιο του Δαβίδ, εκείνος δεν σκέφθηκε ότι με το να φονεύση θα έδειχνε έλλειψι σεβασμού για τη ζωή των ζώων. (1 Σαμ. 17:34-36) Ούτε προτιμάται απλώς ο θάνατος του επιθετικού ζώου αντί του θανάτου του κατοικίδιου ζώου. Το Άσμα Ασμάτων του Σολομώντος στο εδάφιο 2:15 λέγει ότι έπρεπε ν’ αναληφθή δράσις εναντίον των αλεπούδων που αφάνιζαν τους αμπελώνες. Έτσι, θα μπορούσε κανείς να φονεύση ένα ζώο για να προστατεύση την τροφή του ή την περιουσία του. Όσον αφορά την προστασία της ζωής ενός ατόμου, οπωσδήποτε δεν είναι παράξενο να διαβάσωμε ότι ο Σαμψών εφόνευσε ένα λιοντάρι που του επετέθη ή ότι ο Παύλος πέταξε στη φωτιά ένα δηλητηριώδες φίδι. (Κριτ. 14:5, 6· Πράξ. 28:3-6) Είναι σαφές ότι αν ένα ζώο απειλή τη ζωή κάποιου ατόμου, το ζώο μπορεί να φονευθή.—Έξοδ. 21:28, 29.

Εν τούτοις, αυτό μπορεί να οδηγήση σε υπερβολικές ακρότητες. Η Γραφή αποθαρρύνει την προσπάθεια να εξαλείψωμε όλες τις αλεπούδες ή τις αρκούδες απλώς διότι μερικές απ’ αυτές δημιούργησαν προβλήματα. Επειδή επιτίθετο στα πρόβατα, ο μαρσιποφόρος λύκος της Τασμανίας που ζη στην Αυστραλία κυνηγήθηκε και φονεύθηκε και φαίνεται ότι έχει εξαφανισθή. Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει μεγάλη αντιλογία σχετικά μ’ ένα παρόμοιο ζήτημα. Πολλοί ποιμένες και αγελαδοτρόφοι πιστεύουν ότι οι λύκοι και τα κογιότ (λύκοι της Αμερικής) μπορούν να φονευθούν μαζικά επειδή επιτίθενται στα κατοικίδια ποίμνια και στις αγέλες. Εξ άλλου, πολλοί επιστήμονες της προστασίας του περιβάλλοντος και της οικολογίας πιστεύουν ότι η καταστροφή στα πρόβατα και στα βόδια είναι ασήμαντη και δεν δικαιολογεί την εξαφάνισι των αγρίων ζώων που είναι σπουδαία για την «ισορροπία της φύσεως.» Αυτό που συνέβη σε ωρισμένα μέρη της Βραζιλίας και της Αργεντινής τονίζει την άποψί τους. Οι χωρικοί εξωλόθρευσαν τις αγριόγατες και τις κουκουβάγιες που θεωρούσαν αρπακτικά ζώα. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Τα σπίτια πλημμύρισαν από ποντίκια που μεταδίδουν ασθένειες.

Πράγματι, το πρόβλημα είναι πολύπλοκο. Απλώς δεν είναι δυνατόν να δοθή μια ευρεία λύσις που θα μπορούσε να εφαρμοσθή εξ ίσου σ’ όλες τις περιπτώσεις. Αλλ’ οπωσδήποτε μας βοηθεί να έχωμε την ισορροπημένη καθοδήγησι του Λόγου του Θεού. Αυτό βοηθεί το άτομο να καταλάβη ότι τα ζώα μπορούν να φονευθούν για να προστατευθή η ανθρώπινη ζωή και η περιουσία. Εν τούτοις, αυτό πρέπει να βρίσκεται σε ισορροπία με τον υψηλό σεβασμό της Αγίας Γραφής για τη ζωή των ζώων. Τότε πρέπει να λάβη κανείς μια προσωπική απόφασι. Άλλα σχετικά ζητήματα πρέπει να λυθούν με παρόμοιο τρόπο.

Ένας μαθητής μπορεί να ρωτήση τους γονείς του τι πρέπει να κάμη όταν, στο μάθημα της βιολογίας, του ζητήσουν να τεμαχίση ένα συντηρούμενο ζώο, ίσως ένα βάτραχο, μια ακρίδα, ένα σκουλήκι ή ένα έμβρυο χοίρου. Πολλοί αρμόδιοι των σχολείων πιστεύουν ότι αυτές οι μέθοδοι είναι επιμορφωτικές. Ένας βοηθός εργαστηρίου είπε: «Μπορείτε να καθήσετε και να παρακολουθήσετε κάθε αρτηρία (ενός εμβρύου χοίρου) καθώς συνδέεται με την καρδιά. Αυτά δεν μπορείτε να τα μάθετε από το βιβλίο.» Ένας σπουδαστής συμφώνησε ότι έμαθε πολλά από τον τεμαχισμό της καρδιάς ενός εμβρύου χοίρου, αλλά σχετικά μ’ ένα άλλο πείραμα είπε: «Πίστευα ότι δεν ήταν πραγματικά απαραίτητο να φονεύσω τον βάτραχο. Ένα πράγμα που έμαθα είναι ότι η ζωή είναι πολύ περίπλοκη—δεν πρέπει να φονεύη κανείς απλώς για ένα άσκοπο πείραμα.» Σ’ ένα άλλο σχολείο, ένα δεκαεπτάχρονο κορίτσι παρετήρησε τα εξής: «Ο καθηγητής μάς είπε ότι αυτό θα μας μάθαινε να εκτιμούμε τη ζωή, πράγμα που το βρήκα ειρωνικό. Πώς μπορείτε να εκτιμάτε τη ζωή φονεύοντας;» Τι πρέπει να κάνετε σεις σ’ αυτές τις περιπτώσεις;

Αν εγερθή πρόβλημα, οι γονείς μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία για να συζητήσουν με τα παιδιά τους την ισορροπημένη άποψι που παρουσιάζει η Αγία Γραφή για τη ζωή των ζώων. Κάνοντας αυτό, καθώς επίσης και συζητώντας τις απαιτήσεις του σχολείου και τις δυνατότητες εκπαιδεύσεως, μπορούν τότε ν’ αποφασίσουν τι θα κάμουν, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη συνείδησι των παιδιών τους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δημιουργούνται πολλά ερωτήματα σχετικά με το πώς πρέπει να θεωρούμε και να μεταχειριζώμεθα κατάλληλα τα ζώα, ερωτήματα που κάθε ενήλικος πρέπει να λύση προσωπικώς. Εν τούτοις, μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες που έχομε ισορροπημένη καθοδήγησι από το Δημιουργό των ζώων.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Αφού ο Δημιουργός ποτέ δεν προώρισε τα ζώα να ζουν χωρίς να πεθαίνουν, πόση σημασία θα δίνατε στον θάνατο ενός ζώου και πόσα έξοδα θα είσαστε πρόθυμος να κάνετε;